Read William Morgan Bible 1588 original edition Mathew 26 Bible Online

Mathew 26 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Mathew 26

¹Bwriad yr offeiriaid yn erbyn Crist, tywalltiad yr enaint ar ei ben ef. Swper yr Arglwydd. Petr yn gwadu Crist. Brâd Iudas. Arwain Crist at Caiphas. [31]Ac fe a ddarfu wedi i’r Iesu orphen y geiriau hyn oll, efe a ddywedodd wrth ei ddiscyblion,

²Chwi a ŵyddoch mai ym mhen y ddau ddŷdd y mae ’r Pasc: a Mâb y dŷn a roddir iw groes-hoelio.

³Yna y casclwyd yr arch-offeiriaid a’r scrifennyddion, a henuriaid y bobl i neuadd yr arch-offeiriad, yr hwn a elwid Caiphas.

⁴Ac hwy a ymgynghorâsant, pa fodd y dalient yr Iesu trwy ddichell, ac y lladdent [ef.]

⁵Eithr hwy a ddywedâsant, nid ar yr ŵyl, rhag bôd cynnwrf ym mhlith y bobl.

⁶Ac fel yr oedd yr Iesu yn Bethania yn nhŷ Simon wahan-glwyfus,

⁷Fe ddaeth atto wraig, a chŷd â hi flwch o enaint gwerthfawr, ac a’i tywalltodd ar ei bēn, ac efe yn eistedd wrth y ford.

⁸A phan welodd ei ddiscyblion, hwy a lidiasant gan ddywedyd, pa raid yr afrad hynn?

⁹Canys fe a allasid gwerthu yr ennaint hwn er llawer, a’i roddi ef i’r tlodion.

¹⁰A’r Iesu a ŵybu, ac a ddywedodd wrthynt, pa ham yr ydych yn gwneuthur blinder i’r wraig: canys hi a weithiodd weithred dda arnaf.

¹¹O blegit y tlodion a gewch bôb amser gŷd â chwi, a mi ni’s cewch bôb amser.

¹²Canys hi yn tywallt yr ennaint hwn ar fyng-horph, a wnaeth hyn i’m claddu i.

¹³Yn wir meddaf i chwi, pe le bynnac y pregethir yr Efengyl hon yn yr holl fŷd, hyn ymma hefyd a wnaeth hi a fynegir, er coffa am dani hi.

¹⁴Yna yr aeth vn o’r deuddec yr hwn a elwyd Iudas Iscariot at yr arch-offeiriaid,

¹⁵Ac a ddywedodd wrthynt, pa beth a roddwch i mi, a mi a’i rhoddaf ef i chwi? a hwy a dalasant iddo ddêc ar hugain o arian.

¹⁶Ac o hynny allan y ceisiodd efe amser cyfaddas iw fradychu ef.

¹⁷Ac ar [y dydd] cyntaf o ŵyl y bara croiw, ei ddiscyblion a ddaethant at yr Iesu gan ddywedyd wrtho, pa le y mynni i ni baratoi i ti fwytta’r Pasc?

¹⁸Ac yntef a ddywedodd, ewch i’r ddinas at y cyfryw vn, a dywedwch wrtho, y mae’r Athro yn dywedyd, fy amser sydd agos, gŷd â thi y cynhaliaf y Pasc, mi a’m discyblion.

¹⁹A’r discyblion a wnaethant y modd y gorchymynnase ’r Iesu iddynt, ac a baratoasant y Pasc.

²⁰Ac wedi ei myned hi yn hwyr, efe a eisteddodd gŷd â’r deuddec.

²¹Ac fel yr oeddynt yn bwytta, efe a ddywedodd, yn wir yr wyf yn dywedyd i chwi, y bradycha vn o honoch fi.

²²Yna yr aethant yn drist dros ben, ac a ddechreuasant bôb vn ddywedyd wrtho: ai myfi Arglwydd yw [hwnnw?]

²³Ac efe a attebodd ac a ddywedodd, yr hwn sydd yn trochi ei law gŷd â mi yn y ddyscl, hwnnw a’m bradycha i.

²⁴Mâb y dŷn yn ddiau sydd yn myned fel y mae yn scrifennedic am dano, eithr gwae’r dyn hwnnw trwy’r hwn y bradychir Mâb y dŷn: da a fuase i’r dŷn hwnnw pe na’s genesid efe er ioed.

²⁵Ac Iudas yr hwn a’i bradychodd ef, a attebodd ac a ddywedodd, ai myfi yw [efe] Athro? yntef a ddywedodd wrtho, ti a ddywedaist.

²⁶Ac fel yr oeddynt yn bwytta, yr Iesu a gymmerth y bara, ac wedi iddo fendigo efe a’i torrodd, ac a’i rhoddes i’r discyblion, ac a ddywedodd, cymmerwch, bwyttewch, hwn yw fyng-horph.

²⁷Ac wedi iddo gymmeryd y cwppan a diolch, efe a’i rhoddes iddynt, gan ddywedyd, yfwch bawb o hwn:

²⁸Canys hwn yw fyng-waed o’r Testament newydd, yr hwn a dywelltir tros lawer er maddeuant pechodau.

²⁹Ac yr ydwyf yn dywedyd i chwi, nad yfaf o hyn allan o ffrwyth hwn y winwydden, hyd y dydd hwnnw, pan yfwyf ef yn newydd gŷd â chwi yn nheyrnas fy Nhâd.

³⁰Ac wedi iddynt ganu mawl, hwy a aethant allan i fynydd yr Oliwŷdd.

³¹Yna y dywedodd yr Iesu wrthynt, chwychwi oll a rwystrir heno o’m plegit i: canys scrifennedic yw, tarawaf y bugail, a defaid y praidd a wascerir.

³²Eithr wedi fy adgyfodi, mi a âf o’ch blaen chwi i Galilæa.

³³Ac Petr a attebodd ac a ddywedodd wrtho, pe rhwystrid pawb o’th plegit ti, etto ni’m rhwystrir fi byth.

³⁴Yr Iesu a ddywedodd wrtho, yn wîr yr wyf yn dywedyd i ti, mai’r nos hon cyn canu yr ceiliog i’m gwedi dair-gwaith.

³⁵Petr a ddywedodd wrtho, pe gorfydde i mi farw gŷd â thi, etto ni’th wadaf: a’r vn modd hefyd y dywedodd yr holl ddiscyblion.

³⁶Yna y daeth yr Iesu gŷd ag hwynt i fann a elwid Gethsemane, ac a ddywedodd wrth ei ddiscyblion, eisteddwch ymma tra ’r elwyf, a gweddio accw.

³⁷Ac efe a gymmerth Petr a dau fâb Zebedeus, ac a ddechreuodd dristau ac ymofidio.

³⁸Yna efe a ddywedodd wrthynt, trîst yw fy enaid hyd angeu, arhoswch ymma, a gwiliwch gŷd â mi.

³⁹Ac efe a aeth ychydig pellach, ac a syrthiodd ar ei wyneb, ac a weddiodd gan ddywedyd, fy Nhâd, os gellir aed y cwppan hwn oddi wrthif, er hynny nid fel yr ewyllysiwyfi, ond fel yr [ewyllysiech] di.

⁴⁰Ac efe a ddaeth at ei ddiscyblion, ac a’u cafas hwy yn cyscu, ac efe a ddywedodd wrth Petr, pa ham? oni allech chwi wilied vn awr gŷd â mi?

⁴¹Gwiliwch a gweddiwch rhac ei’ch myned mewn profedigaeth, yr yspryd yn ddiau sydd yn barod, eithr y cnawd sydd wann.

⁴²Efe a aeth trachefn yr ailwaith, ac a weddiodd, gan ddywedyd, fy Nhâd, oni’s gall y cwppan hwn fyned oddi wrthif heb orfod i mi ei yfed, gwneler dy ewyllys.

⁴³Ac efe a ddaeth, ac a’u cafas hwy yn cyscu trachefn: canys eu llygaid hwy oeddynt drymmion.

⁴⁴Ac efe a’u gadawodd hwynt, ac a aeth ymmaith trachefn, ac a weddiodd y drydedd waith, gan ddywedyd yr vn geiriau.

⁴⁵Yna y daeth efe at ei ddiscyblion, ac a ddywedodd wrthynt, cyscwch bellach a gorphywyswch: wele y mae’r awr wedi nessau, a Mâb y dŷn a roddir yn nwylo pechaduriaid.

⁴⁶Codwch, awn, wele, y mae ger llaw yr hwn a’m bradycha.

⁴⁷Ac efe etto yn dywedyd hyn, wele Iudas, vn o’r deuddec, a thyrfa fawr gŷd ag ef â chleddyfau, a ffynn oddi wrth yr arch-offeiriaid a henuriaid y bobl.

⁴⁸A’r hwn ai bradychodd ef a roese arwydd iddynt, gan ddywedyd, pa vn bynnac â gusanwyf, hwnnw yw, deliwch ef.

⁴⁹Ac yn ebrwydd y daeth at yr Iesu, ac a ddywedodd, henffych well Athro, ac a’i cusanodd ef.

⁵⁰A’r Iesu a ddywedodd wrtho, y cyfaill, i ba beth y daethost? yna y daethant, ac y rhoesant ddwylo ar yr Iesu, ac a’i daliâsant.

⁵¹Ac wele vn o’r rhai oeddynt gŷd â’r Iesu a estynnodd ei law, ac a dynnodd ei gleddyf, ac a darawodd wâs yr arch-offeiriad, ac a dorrodd ei glust ef.

⁵²Yna y dywedodd yr Iesu wrtho, dôd ti dy gleddyf yn ei wain, canys pawb ar a gymmerant gleddyf, a ddifethir â chleddyf.

⁵³A ydwyt ti yn tybied na’s gallaf yr awr hon ddeisyf ar fy Nhâd fel y rhodde efe fwy nâ ddeuddec lleng o angelion i mi?

⁵⁴Pa fodd yntef, y cyflawnir yr scrythyrau y rhai a ddywedant, mai felly y gorfydd bôd?

⁵⁵Yn yr awr honno, y dywedodd yr Iesu wrth y dyrfa, chwi a ddaethoch allan megis at leidr â chleddyfau, ac â ffynn i’m dala i: yr oeddwn beunydd yn eistedd, ac yn dyscu yn y Deml, ac ni’m daliasoch.

⁵⁶A hyn oll a wnaethpwyd er cyflawni’r scrythyrau, a’r prophwydi: yna’r holl ddiscyblion a’i gadawsant ef, ac a ffoasant.

⁵⁷Hwythau a ddaliasāt yr Iesu, ac a aethant ag ef at Caiphas yr arch-offeiriad, lle’r oedd yr scrifennyddion a’r henuriaid wedi ymgasclu yng-hŷd.

⁵⁸Ac Petr a’i canlynodd ef o hir-bell hyd yn llŷs yr arch-offeiriad, ac a aeth i mewn, ac a eisteddodd gŷd â’r gweision i weled y diwedd.

⁵⁹A’r arch-offeiriad a’r henuriaid, a’r holl gyngor a geisiasant gau destiolaeth yn erbyn yr Iesu, iw roddi ef i farwolaeth.

⁶⁰Ac ni’s cawsant, îe er dyfod yno gau-dystion lawer ni chawsant: eithr o’r diwedd fe a ddaeth dau gau dyst:

⁶¹Ac hwy a ddywedâsant, hwn a ddywedodd, mi a allaf ddestruwio Teml Dduw, a’i hadailadu mewn tri diwrnod.

⁶²Yna y cyfododd yr arch-offeiriad, ac a ddywedodd wrtho, a attebi di ddim? pa beth sydd pan fyddo y rhai hyn yn testiolaethu yn dy erbyn?

⁶³A’r Iesu a dawodd, yna yr attebodd yr arch-offeiriad, ac a ddywedodd wrtho, yr ydwyf yn dy dynghêdu di trwy’r Duw byw, ddywedyd o honot i ni, os ty di yw Crist Mâb Duw.

⁶⁴Yr Iesu a ddywedodd wrtho, ti a ddywedaist: eithr meddaf i chwi, ar ôl hyn y gwelwch Fâb y dyn yn eistedd ar ddeheu-law gallu [Duw,] ac yn dyfod yn wybrennau’r nef.

⁶⁵Yna y rhwygodd ’r arch-offeiriad ei ddillad, gan ddywedyd, efe a gablodd: pa raid i ni wrth mwy o dystion: wele clywsoch ei gabledd ef.

⁶⁶Beth dybygwch chwi? hwy a attebâsant, gan ddywedyd, y mae efe yn euog i farwolaeth.

⁶⁷Yna y poerâsant yn ei wyneb, ac a’i bonclustiasant, eraill a’i cernodiasant ef,

⁶⁸Gan ddywedyd, prophwyda i ni, ô Crist, pwy yw’r hwn a’th darawodd?

⁶⁹Petr oedd yn eistedd allan yn y neuadd, ac fe a ddaeth morwyn atto, ac a ddywedodd, yr oeddit tithe gŷd â’r Iesu o Galilæa:

⁷⁰Ac efe a wadodd ger eu bron hwy oll, ac a ddywedodd, ni’s gwn beth yr wyt yn ei ddywedyd.

⁷¹A phan aeth efe allan i’r porth y gwelodd [morwyn] arall ef, ac hi a ddywedodd wrth y rhai oeddynt yno, yr oedd hwn hefyd gŷd â’r Iesu o Nazareth.

⁷²A thrachefn efe a wadodd, gan dyngu, nid adwen i y dŷn.

⁷³Ac ychydig wedi hynny y daeth atto rai a oeddynt yn sefyll ger llaw, ac a ddywedasant wrth Petr, yn wîr yr wyt ti yn vn o honynt, canys y mae dy leferydd yn dy gyhuddo.

⁷⁴Yna y dechreuodd efe ymregu, a thyngu, gan ddywedyd, nid adwen i y dŷn, ac yn y man y cânodd y ceiliog.

⁷⁵Yna y cofiodd Petr eiriau’r Iesu yr hwn a ddywedase wrtho, cyn canu’r ceiliog ti a’m gwedi fi dair gwaith, yna yr aeth efe allan, ac yr ŵylodd yn dost.