Read William Morgan Bible 1588 original edition Mathew 27 Bible Online

Mathew 27 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Mathew 27

¹Yr Iddewon yn rhoddi Crist yn rhwym at Pilat. 34 Hwy yn ei roddi ef ar y groes, ac yn ei gablu, 50 Ac yntef yn marw. 57 Ioseph yn ei gladdu ef. A Phan ddaeth y boreu, yr ymgynghorodd yr holl arch-offeiriaid a henuriaid y bobl yn erbyn yr Iesu fel y rhoddent ef i farwolaeth.

²Ac hwy a aethant ymmaith ag ef yn rhwym, ac a’i rhoesant at Pontius Pilatus y rhaglaw.

³Yna pan weles Iudas yr hwn a’i bradychodd ef fyned barn yn ei erbyn ef, fe a fu edifar ganddo, ac a ddug trachefn y dêc ar hugain arian i’r arch-offeiriaid a’r henuriaid,

⁴Gan ddywedyd, pechais gan fradychu gwaed gwirion, hwytheu a ddywedasāt, pa beth yw hynny i ni? edrych ti.

⁵Ac wedi iddo daflu’r arian yn y Deml, efe a ymadawodd, ac a aeth, ac a ymgrogodd.

⁶A’r arch-offeiriaid a gymmerasant yr arian, ac a ddywedasant, nid cyfreithlon i ni eu bwrw hwynt yn y tryssor-dŷ, canys gwerth gwaed ydyw.

⁷Ac wedi iddynt ymgynghori, hwy a brynnasant ag hwynt faes y crochenydd, yn gladdfa diethriaid.

⁸Ac am hynny y gelwir y maes hwnnw, maes y gwaed, hyd heddyw.

⁹(Yna y cyflawnwyd yr hyn a ddywetpwyd trwy Ieremias y prophwyd, gan ddywedyd, ac hwy a gymmerasant ddec ar hugain o arian, gwerth y gwerthedic, yr hwn a brynnasant gan feibion Israel.

¹⁰Ac hwy ai rhoesant am faes y crochenydd, megis y gosodes yr Arglwydd i mi)

¹¹A’r Iesu a safodd ger bron y rhaglaw, a’r rhaglaw a ofynnodd iddo, gan ddywedyd: a wyt ti yn frenin yr Iddewon? a’r Iesu a ddywedodd wrtho, ti a’i ddywedaist.

¹²A phan gyhuddwyd ef gan yr arch-offeiriaid a’r henuriaid, nid attebodd efe ddim.

¹³Yna y dywedodd Pilatus wrtho, oni chlywi faint o bethau y maent hwy yn eu testiolaethu yn dy erbyn?

¹⁴Ac nid attebodd efe iddo vn gair, fel y rhyfeddodd y rhaglaw yn fawr.

¹⁵Ac ar yr ŵyl honno yr arfere y rhaglaw ollwng i’r bobl vn carcharor, yr hwn a ofynnent.

¹⁶Yna yr oedd ganddynt garcharor hynod a elwyd Barrabas.

¹⁷Ac wedi iddynt ymgasclu yng-hyd, Pilatus a ddywedodd wrthynt, pa vn a fynnwch i mi ei ollwng i chwi? Barrabas, ai’r Iesu ’r hwn a elwir Crist?

¹⁸Canys efe a ŵydde yn dda, mai o genfigen y rhoddasent ef.

¹⁹Ac efe yn eistedd ar yr orsedd-faingc, ei wraig a ddanfonodd atto gan ddywedyd, na fydded i ti a wnelech â’r cyfiawn hwnnw, canys goddefais lawer heddyw mewn breuddwydion o’i achos ef.

²⁰A’r arch-offeiriaid a’r henuriaid a hudasant bobl i ofyn Barrabas, a difetha’r Iesu.

²¹A’r rhaglaw a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt, pa vn o’r ddau a fynnwch i mi ei ollwng i chwi? hwythau a ddywedasant, Barrabas.

²²Pilatus a ddywedodd wrthynt, pa beth a wnaf i Iesu ’r hwn a elwir Crist? hwy oll a ddywedâsant wrtho, croes-hoelier ef.

²³Yna y dywedodd y rhaglaw, ond pa ddrwg a wnaeth efe? yna y llefâsant yn fwy, gan ddywedyd, cros-hoelier ef.

²⁴Pan welodd Pilatus na thyccie iddo, ond bôd mwy o gynnwrf yn codi, efe a gymmerth ddwfr, ac a olchodd ei ddwylo ger bron y bobl, gan ddywedyd, dieuog ydwyf oddi wrth waed y cyfiawn hwn, edrychwch chwi.

²⁵A’r holl bobl a attebodd, ac a ddywedodd, bydded ei waed ef arnom ni, ac ar ein plant.

²⁶Yna y gollyngodd efe Barrabas iddynt, ac efe a fflangellodd yr Iesu, ac a’i rhoddes iw groes-hoelio.

²⁷Yna mil-wŷr y rhaglaw a gymmerasant yr Iesu i’r dadleudŷ, ac a gynhullasant atto yr holl fyddin.

²⁸Ac hwy a’i dioscasant, ac a roesant am dano fantell o scarlat,

²⁹Ac a blethâsant goron ddrain, ac a’i dodasant ar ei benn, a chorsen yn ei law, ac a blygasant eu gliniau ger ei fron ef, ac a’i gwatwarâsant, gan ddywedyd, henffych well, Brenin yr Iddewon.

³⁰Ac hwy a boerâsant arno, ac a gymmerasant gorsen, ac a’i tarawsant ar ei benn.

³¹Ac wedi iddynt ei watwar, hwy a’i dioscasant ef o’r fantell, ac a’i gwiscasant ef â’i ddillad ei hun, ac a aethant ag ef iw groes-hoelio.

³²Ac fel yr oeddynt yn myned allan, hwy a gawsant ddŷn o Ciren a elwyd Simon: a hwn a gymhellhâsant hwy i ddwyn ei groes ef.

³³A phan ddaethant i le a elwyd Golgatha, sef yr hwn yw y benglogfa,

³⁴Hwy a roesant iddo iw yfed finegr yn gymyscedic â bustl: ac wedi iddo ei brofi, ni fynnodd efe yfed.

³⁵Ac wedi iddynt ei groes-hoeli ef, hwy a rannasant ei ddillad, ac a fwriasant goel-brennau, er cyflawni y peth a ddywetpwyd trwy’r prophwyd: hwy a rannasant fy nillad yn eu plith, ac ar fyng-wisc y bwriasant goel-brennau.

³⁶Ac hwy a eisteddâsant, ac a’i gwiliâsant ef yno.

³⁷Ac hwy a osodâsant hefyd vwch ei benn ef ei achos yn scrifennedic, HWN YW IESV BRENIN YR IDDEWON.

³⁸Yna y croes-hoeliwyd dau leidr gŷd ag ef, vn ar y llaw ddehau, ac arall ar yr asswy.

³⁹A’r rhai oeddynt yn myned heibio a’i cablasant ef, gan escwyt eu pennau,

⁴⁰A dywedyd, ti’r hwn a ddestruwi’r Deml, ac a’i hadailedi mewn tri-diau, cadw dy hun, os ti yw Mâb Duw, descyn oddi ar y groes.

⁴¹A’r vn modd yr arch-offeiriaid a’i gwatwarasant ef, gŷd â’r scrifennyddion a’r henuriaid, gan ddywedyd,

⁴²Efe a waredodd eraill, nis gall efe ei ymwared ei hun: os Brenin yr Israel yw efe, descynned yr awr hon oddi ar y groes, ac ni a gredwn iddo.

⁴³Efe a ymddyriedodd yn Nuw, rhyddhaed efe ef yr awr hon os myn ef: canys efe a ddywedodd, Mâb Duw ydwyf.

⁴⁴Yr vn peth hefyd a edliwiodd y lladron, y rhai a grogasid gŷd ag ef, iddo ef.

⁴⁵Ac o’r chweched awr y bu tywyllwch mawr ar yr holl ddaiar, hyd y nawfed awr.

⁴⁶Ac yng-hylch y nawfed awr, y llefodd yr Iesu â llef vchel, gan ddywedyd Eli, Eli, lama sabachthani? hynny yw, fy Nuw, fy Nuw, pa ham i’m gwrthodaist?

⁴⁷A rhai o’r sawl oeddynt yn sefyll yno, pan glywsant, a ddywedâsant, y mae hwn yn galw ar Elias.

⁴⁸Ac yn y fan vn o honynt a redodd, ac a gymmerth yspwrn, ac a’i llanwodd o finegr, ac a’i rhoddes ar gorsen, ac a’i rhoes iddo, iw yfed.

⁴⁹Eraill a ddywedâsant, gad ti iddo: edrychwn a ddaw Elias iw waredu.

⁵⁰Yna y llefodd yr Iesu trachefn â llef vchel, ac a ymadawod â’r yspryd.

⁵¹Ac wele, llen y deml a rwygwyd yn ddau, o’r cwrr vchaf hyd yr isaf, a’r ddaiar a grynodd, a’r main a holltwyd.

⁵²A’r beddau a ymagorâsant, a llawer o gyrph y sainct y rhai a oeddynt yn huno, a godâsant,

⁵³Ac a ddaethant allan o’r beddau ar ôl ei gyfodiad ef, ac a aethant i mewn i’r ddinas sanctaidd, ac a ymddangosâsant i lawer.

⁵⁴Pan welodd y canwriad, a’r rhai oeddynt gŷd ag ef yn gwilied yr Iesu, y ddaiar yn crynu, a’r pethau a wnaethid, hwy a ofnasant yn fawr, gan ddywedyd, yn wir Mâb Duw ydoedd hwn.

⁵⁵Ac yr oedd yno lawer o wragedd yn edrych arno o hir-bell, y rhai a ganlynâsent yr Iesu o’r Galilæa gan weini iddo ef.

⁵⁶Ym mhlith y rhai ’r oedd Mair Magdalen, a Mair mam Iaco, ac Ioses, a mam meibion Zebedeus.

⁵⁷[32]Ac wedi ei myned hi yn hwyr fe a ddaeth gŵr goludog o Arimathia, a’i henw Ioseph, yr hwn a fuase yntef yn ddiscybl i’r Iesu.

⁵⁸Hwn a aeth at Pilatus, ac a ofynnodd gorph yr Iesu: yna y gorchymynnodd Pilatus roddi’r corph.

⁵⁹Ac felly y cymmerth Ioseph y corph, ac a’i hamdoes â lliain main glân.

⁶⁰Ac a’i rhoddes yn ei fedd newydd, yr hwn a dorrase efe mewn craig, ac a dreiglodd faen mawr wrth ddrws y bedd, ac a aeth ymmaith.

⁶¹Ac yr oedd yno Mair Magdalen, a Mair arall yn eistedd gyferbyn â’r bedd.

⁶²A thrannoeth yr hwn sydd ar ôl y darparwyl yr ymgynhullodd ’r arch-offeiriaid a’r Pharisæaid at Pilatus,

⁶³Ac a ddywedasant, ô arglwydd y mae yn gof gennym ddywedyd o’r twyll-wr hwnnw, ac efe etto yn fyw, o fewn tri-diau y cyfodaf.

⁶⁴Gorchymyn gan hynny gadw y bedd yn ddiogel hyd y trydydd dydd, rhag dyfod ei ddiscyblion o hŷd nos a’i ladratta ef, a dywedyd wrth y bobl, efe a gyfododd o feirw, ac felly y bydd yr amryfusedd dyweddaf yn waeth nâ’r cyntaf.

⁶⁵Yna y dywedodd Pilatus wrthynt, y mae gennych wiliadwriaeth, ewch, gwnewch mor ddiogel ac y medroch.

⁶⁶Ac hwy a aethant, ac a wnaethant y bedd yn ddiogel a’r wiliadwriaeth, ac a seliasant y maen.