Read William Morgan Bible 1588 original edition Mathew 5 Bible Online

Mathew 5 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Mathew 5

¹Crist yn dangos dedwyddwch neu wynfyd dyn. 13 Bod eglwyswyr yn halen y ddaiar, yn oleuni y byd, ac yn ddinas ar wedi ei gosod ar fryn. 16 Am weithredoedd da. 19 Dyfod Crist i gyflawni’r gyfraith. [6]A phan welodd [yr Iesu] y tyrfaoedd, efe a escynnodd i’r mynydd: ac wedi iddo eistedd, ei ddiscyblion a ddaethant atto:

²Ac efe a agorodd ei enau, ac a’u dyscodd gan ddywedyd,

³Gwyn eu bŷd y tlodion yn yr yspryd, canys eiddynt yw teyrnas nefoedd.

⁴Gwyn eu byd y rhai sydd galarus, canys hwynt a ddiddênir.

⁵Gwyn eu bŷd y rhai addfwyn: canys hwy a feddiannant y ddaiar.

⁶Gwyn eu bŷd y rhai sy arnynt newyn a syched am gyfiawnder: canys hwy a ddiwellir.

⁷Gwyn eu bŷd y rhai trugarogion: canys hwy a gânt drugaredd.

⁸Gwyn eu bŷd y rhai glân o galon: canys hwy a welant Dduw.

⁹Gwyn eu bŷd y tangneddyf-wŷr: canys hwy a elwir yn blant Duw.

¹⁰Gwyn eu bŷd y rhai a erlidir er mwyn cyfiawnder: canys eiddynt yw teyrnas nefoedd.

¹¹Gwyn eich bŷd pan eich cablo dynion a’ch erlid, a dywedant bob rhyw ddryg-air am danoch er fy mwyn i, a hwy yn gelwyddog:

¹²Byddwch lawen a hyfryd, canys mawr yw eich gwobr yn y nefoedd: oherwydd felly yr erlidiasant hwy y prophwydi y rhai a [fuant] o’ch blaen chwi.

¹³Chwi ydych halen y ddaiar, eithr o diflasodd yr halen, â pha beth yr helltir ef? ni thâl efe mwy ddim, onid iw fwrw allan, a’i sathru gan ddynion.

¹⁴Chwi yw goleuni y byd, dinas a osodir ar fryn ni ellir ei chuddio.

¹⁵Ac ni oleuant ganwyll a’i dodi dan lestr, onid mewn canhwyllbren, a goleuo a wna hi i bawb a’r sy yn y tŷ.

¹⁶Llewyrched felly eich goleuni ger bron dynion, fel y gwelant eich gweithredoedd da chwi, ac y gogoneddant eich Tâd yr hwn sydd yn y nefoedd.

¹⁷Na thybiwch fy nyfod i dorri’r gyfraith, neu’r prophwydi, ni ddaethym i dorri, ond i gyflawni.

¹⁸Canys yn wir meddaf i chwi, hyd oni ddarfyddo nef a daiar, ni dderfydd vn iod, nac vn tippin o’r gyfraith hyd oni chwpleir oll.

¹⁹Pwy bynnac can hynny a dorro’r vn o’r gorchymynnion lleiaf hyn, ac a ddysc i ddynion felly, lleiaf y gelwir ef yn nheyrnas nef: ond pwy bynnag ai gwnelo, ac ai dysco i eraill, hwnnw a elwir yn fawr yn nheyrnas nefoedd.

²⁰[7]Canys meddaf i chwi, oni bydd eich cyfiawnder yn helaethach nâ [chyfiawnder] yr scrifennyddion a’r Pharisæaid, nid ewch i deyrnas nefoedd.

²¹Clywfoch ddywedydgan y rhai gynt, Na ladd: a phwy bynnag a laddo, euog fydd o farn.

²²Eythr yr ydwyfi yn dywedyd i chwi, mai pwy bynnac a ddigio wrth ei frawd heb ystyr, a fydd euog o farn, a phwy bynnac a ddywedo wrth ei frawd, Raca, fydd euog o gyngor: a phwy bynnac a ddywedo, ô ynfyd, a fydd euog o dan vffern.

²³A chan hynny os dygi dy rodd i’r allor, ac yno dyfod i’th gof fod gan dy frawd ddim yn dy erbyn:

²⁴Gâd ti yno dy offrwm ger bron yr allor, a dos ymmaith: yn gyntaf cymmod â’th frawd, ac yno tyret, ac offrwm dy rodd.

²⁵Cytuna â’th wrthwynebwr yn gyflym, tra fyddech ar y ffordd gyd ag ef, rhag i’th wrthwynebwr dy roddi di yn llaw’r ynad, ac i’r ynad dy roddi at y rhyngill, a’th daflu yng-harchar.

²⁶Yn wir meddaf i ti, ni ddeui di allan oddi yno hyd oni thelech yr hatling eithaf.

²⁷Clywsoch ddywedyd wrth y rhai gynt, na wna odineb.

²⁸Eithr yr ydwyfi yn dywedyd i chwi, pwy bynnac a edrycho ar wraig iw chwennychu hi, iddoi wneuthur eusus â hi odineb yn ei galon.

²⁹Os dy lygad dehau dithe a’th rwystra, tynn ef allan, a thafl oddi wrthit: canys gwell iti golli vn o’th aelodau, nâ thaflu dy holl gorph i vffern.

³⁰Hefyd os dy law ddehau a’th rwystra, torr hi ymmaith, a bwrw oddi wrthit: canys gwell i ti golli vn o’th aelodau, nâ thaflu dy holl gorph i vffern.

³¹Dywetpwyd hefyd, pwy bynnac a ollyngo ymmaith ei wraig, rhoed iddi lythr yscar.

³²Ond yr ydwyfi yn dywedyd i chwi, mai pwy bynnac a ollyngo ei wraig ymmaith, onid o achos godineb, a wna iddi fod yn gwneuthur godineb, a phwy bynnac a briodo yr hon a yscarwyd, y mae efe yn gwneuthur godineb.

³³Trachefn chwi a glywsoch ddywedyd wrth y rhai o’r cynfyd, na thwng anudon, eithr tâl dy lwon i’r Arglwydd.

³⁴Ond meddaf i chwi, na thwng ddim, nac i’r nef, canys gorseddfa Duw ydyw:

³⁵Nac i’r ddaiar, canys maingc ei droed ef ydyw: nac i Ierusalem, canys dinas y brenin mawr ydyw.

³⁶Ac na thwng i’th ben, am na elli wneuthur vn blewyn yn wynn, neu yn ddu.

³⁷Eithr bydded eich ymadrodd chwi, Ie, Ie, nag ê nag ê, oblegit beth bynnac sydd tros ben hyn, o ddrygioni y mae.

³⁸Clywsoch ddywedyd, llygad am lygad, a daint am ddaint.

³⁹Eithr yr ydwyfi yn dywedyd wrthych chwi, na wrthwynebwch ddrwg, ond pwy bynnac a’th darawo ar dy rudd ddehau, tro’r llall atto hefyd.

⁴⁰Ac i’r neb a fynno ymgyfreithio â thi, a dwyn dy bais, gâd iddo dy gochl hefyd.

⁴¹A phwy bynnag a’th gymhello vn filltir, dôs gyd ag ef ddwy.

⁴²Dyro i’r hwn a gais gennit, ac na thro oddi wrth yr hwn sydd yn ewyllysio echwyna gennit.

⁴³Clywsoch ddywedyd, câr dy gymydog, a chasâ dy elyn.

⁴⁴Eithr yr ydwyfi yn dywedyd wrthych chwi, cerwch eich gelynion, bendithiwch y rhai a’ch melldithiant, gwnewch dda i’r sawl a’ch casânt, a gweddiwch tros y rhai a wnêl niwed i chwi, ac a’ch erlidiant.

⁴⁵Fel y byddoch blant eich Tad yr hwn sydd yn y nefoedd: canys y mae efe yn peri iw haul godi ar y drwg a’r da, ac yn glawio ar y cyfiawn a’r anghyfiawn.

⁴⁶Oblegit os cerwch y sawl a’ch caro, pa wobr sydd i chwi? oni wna’r publicanod hefyd yr vn peth?

⁴⁷Ac os cyferchwch eich brodyr yn vnig, pa ragoriaeth yr ydych chwi yn ei wneuthur, onid ydyw y publicanod yn gwneuthur felly?

⁴⁸Byddwch chwi gan hynny yn berffaith, fel y mae eich Tad yr hwn sydd yn y nefoedd, yn berffaith.