Read William Morgan Bible 1588 original edition Marc 10 Bible Online

Marc 10 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Marc 10

¹Crist yn atteb y Pharisæaid am yscar 13 Yn derbyn plant, yn atteb y golludog am etifeddu teyrnas nef, 28 Ai ddiscyblion hefyd. 33 i ba rai y mae yn prophwydo am ei ddioddefaint. 35 Yn atteb meibion Zebedeus. 46 Ac yn rhoi ei olwg i Bartimæus. Ac efe a gyfododd oddi yno, ac a aeth i dueddau Iudæa trwy’r tu hwnt i’r Iorddonen, a’r dyrfa a dýnnodd trachefn ato: ac yntef fel yr arfere efe a’u dyscodd hwynt trachefn.

²Yna y daeth y Pharisæaid, ac a ofynnasant iddo: a oedd rydd i ŵr roi ymmaith ei wraig, gan ei demtio ef.

³Yntef a attebodd gan ddywedyd wrthynt, beth a orchymynnodd, Moses i chwi?

⁴A hwynt hwy a ddywedasant, Moses a ganiataodd roi llythr yscar, a’i gollwng hi ymmaith.

⁵Yna’r attebodd yr Iesu, ac a ddywedodd wrthynt: o achos caledrwydd eich calonnau yr scrifennodd efe i chwi y gorchymyn hwnnw:

⁶O ddechreuad creadigaeth, yn wryw a benyw y gwnaeth Duw hwynt.

⁷Am hynny y gâd dŷn ei dad a’i fam, ac y glŷn wrth ei wraig.

⁸A hwynt ill dau a fyddant vn cnawd, ac felly nid ynt mwy ddau, ond vn cnawd.

⁹Am hynny y peth a gydiodd Duw, na wahaned dŷn.

¹⁰Ac yn y ty drachefn, ei ddiscyblion a ofynnasant iddo am yr vn peth.

¹¹Ac efe a ddywedodd wrthynt: pwy bynnag a ddyru ymmaith ei wraig, ac a brioda vn arall, y mae yn torri priôdas â hi.

¹²Ac os gwraig a ddyru ymmaith ei gŵr, a phriodi vn arall, y mae hi yn torri priodas.

¹³Ac hwy a ddugasant blant atto, fel y cyffyrdde efe â hwynt: a’r discyblion a geryddent y rhai a’u dugase hwynt.

¹⁴A’r Iesu pan welodd hynny fu anfodlon, ac a ddywedodd wrthynt: gedwch i blant ddyfod attafi, ac na waherddwch hwynt: canys i’r cyfryw y perthyn teyrnas nefoedd.

¹⁵Yn wir meddaf i chwi: pwy bynnag ni dderbynio deyrnas Dduw fel plentyn nid aiff i mewn iddi.

¹⁶Ac efe a’u cyfleidiodd hwynt, ac a roddes [ei] ddwylo arnynt, ac a’u bendithiodd.

¹⁷Ac wedi iddo fyned i’r ffordd, y rhedodd vn ac a ostyngodd iddo, ac a ofynnodd iddo: ô Athro da, beth a wnaf i gael meddiannu bywyd tragywyddol?

¹⁸Yr Iesu a ddywedodd wrtho, pa ham y gelwi fi yn dda, nid oes neb da ond vn sef Duw.

¹⁹Ti a ŵyddost y gorchymynnion, na odineba, na lâdd. Na letrata. Na cham destiolaetha Na wna niwed: Anrhydedda dy dad a’th fam.

²⁰Yntef a attebodd, ac a ddywedodd wrtho: Athro, hyn oll a gedwais o’m hieuengtid.

²¹Yr Iesu gan edrych arno a’i hoffodd, ac a ddywedodd wrtho, vn peth sydd ddiffygiol i ti: dos a gwerth yr eiddot oll, a dod i’r tlodion, a thi a gei dryssor yn y nef, a thyret i’m dilyn i, a dwg dy groes.

²²Eithr efe a dristaodd wrth yr ymadrodd hwn, ac a aeth ymmaith yn athrist: canys yr oedd ganddo gyfoeth mawr.

²³A’r Iesu wedi edrych o’i amgylch, a ddywedodd wrth ei ddiscyblion: mor anhawdd yr aiff y rhai y mae golud ganddynt i deyrnas Dduw?

²⁴A’r discyblion a ofnasant wrth ei eiriau ef: a’r Iesu a attebodd drachefn, ac a ddywedodd wrthynt: fy mhlant: mor anhawdd yw i’r rhai sy a’u hymddiried yn eu golud, fyned i deyrnas Dduw?

²⁵Y mae yn haws i gamel fyned trwy grau nodwydd, nag i oludog fyned i deyrnas Dduw.

²⁶A hwynteu a aruthrant fwy-fwy, gan ddywedyd wrthynt eu hunain: Pwy gan hynny a all fod yn gadwedig?

²⁷A’r Iesu a edrychodd arnynt, a ddywedodd, gyd â dynion amhossibl yw: ac nid gyd â Duw: canys pob peth sydd bossibl gyd â Duw.

²⁸Yna y dechreuodd Petr ddywedyd wrtho, wele ny ni a adawsom bôb peth, ac a’th ddilynasom di.

²⁹Yr Iesu a attebodd, ac a ddywedodd, yn wir meddaf i chwi, nid oes neb a’r adawodd dŷ, neu frodyr, neu chwiorydd, neu dad, neu fam, neu wraig, neu blant, neu diroedd, o’m hachos i a’r Efengyl,

³⁰A’r ni dderbyn y canfed: yr awran yn y pryd hwn, dai, a brodyr, a chwiorydd, a mammau, a phlant, a thiroedd, gyd ag erlid, ac yn y byd a ddaw fywyd tragywyddol.

³¹Llawer rhai cyntaf a fyddant ddiweddaf a’r diweddaf [fyddant] cyntaf.

³²Ac yr oeddynt ar y ffordd yn myned i fynu i Ierusalem, ac yr oedd yr Iesu yn myned oi blaen hwynt, a dychrynu a wnaethant, ac ofni yn canlyn. Ac wedi iddo trachefn gymmeryd y deuddec, efe a ddechreuodd fynegu iddynt y pethau a ddigwyddent iddo ef.

³³Canys wele, yr ydym ni yn myned i fynu i Ierusalem, a Mâb y dŷn a draddodir i’r arch-offeiriaid a’r scrifennyddion, a hwynt a’i barnant ef i farwolaeth, ac a’i rhoddant ef i’r cenhedloedd,

³⁴Y rhai a’i gwatwarant ef, ac a’i fflangellant, ac a boerant arno, ac a’i lladdant ef: a’r trydydd dydd yr adgyfyd.

³⁵Yna y daeth atto Iaco, ac Ioan meibion Zebedæus, gan ddywedyd, Athro ni a fynnem wneuthur o honot i ni yr hyn a ddymunem ni.

³⁶Yntef a ddywedodd wrthynt: beth a fynnech i mi ei wneuthur i chwi?

³⁷Hwythau a ddywedasant wrtho: canhiadhâ i ni, eistedd, vn ar dy ddeheu-law, a’r llall ar dy asswy yn dy ogoniant.

³⁸A’r Iesu a ddywedodd wrthynt: ni ŵyddoch pa beth yr ydych yn ei ofyn, a ellwch chwi yfed o’r cwppan yr wyfi yn ei yfed, a’ch bedyddio â’r bedydd i’m bedyddir i ag ef?

³⁹A hwynt a ddywedasant wrtho, gallwn. a’r Iesu a ddywedodd wrthynt: diau yr yfwch o’r cwppan yr yfwyf: ac i’ch bedyddir o’r vn bedydd â’r hwn y bedyddir finef:

⁴⁰Ond eistedd ar fy neheu-law, a’m hasswy, nid eiddofi yw rhoddi: eithr i’r rhai y darparwyd

⁴¹A phan glybu’r dêc y pethau hyn, ddechreuasant ddiystyru Iaco ac Ioan.

⁴²A’r Iesu wedi eu galw hwynt a ddywedodd wrthynt, chwi a ŵyddoch fod y rhai a dybir eu bod yn tra-llywodraethu ym mhlith y cenhedloedd, yn arglwyddiaethu arnynt: a’r sawl sy bennaethiaid yn eu mysc hwynt yn ymawdurdodi arnynt.

⁴³Eithr nid felly y bydd yn eich plith chwi: ond pwy bynnag a ewyllysio fod yn fawr yn eich plith, bydded weinidog i chwi.

⁴⁴A phwy bynnag o honoch a fynno fod yn bennaf, bydded wâs i bawb.

⁴⁵Canys ni ddaeth Mab y dŷn iw wasanaethu, ond i wasanaethu, ac i roi ei enioes yn bridwerth tros lawer.

⁴⁶Yna y daethant i Iericho, ac efe yn myned allan o Iericho, gyd â’i ddiscyblion, a thyrfa fawr, Bartimæus mab Timæus, [vn] dall a oedd yn eistedd ar fîn y ffordd yn cardotta.

⁴⁷A phan glybu, mai efe oedd yr Iesu o Nazareth, efe a ddechreuodd lefain a dywedyd, Iesu fab Dafydd trugarhâ wrthif.

⁴⁸A llawer a’i ceryddasant ef, i geisio ganddo dewi: eithr efe a lefodd fwy-fwy, Mab Dafydd trugarhâ wrthif.

⁴⁹yna yr Iesu a safodd, ac a archodd ei alw ef: ac hwynt a alwasant y dall gan ddywedyd wrtho, cymmer galon, cyfot, y mae efe yn dy alw di.

⁵⁰Yntef a daflodd ei gochl ymmaith, ac a gododd, ac a ddaeth ar yr Iesu.

⁵¹A’r Iesu a attebodd ac a ddywedodd wrtho, Beth a fynnit i mi ei wneuthur i ti? a’r dall a ddywedodd wrtho, ô Arglwydd caffael fyng-olwg.

⁵²A’r Iesu a ddywedodd wrtho, dos ymmaith, dy ffydd a’th iachaodd: ac yn y man y cafodd efe ei olwg, ac efe a ddilynodd yr Iesu ar hŷd y ffordd.