Read William Morgan Bible 1588 original edition Marc 5 Bible Online

Marc 5 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Marc 5

¹Crist yn bwrw cythrael allan o vn, 22 Yn iachau gwraig glaf o ddiferlif gwaed, 38 Ac yn cyfodi merch Iairus o farw i fyw. Ac hwy a ddaethant trosodd i’r tu hwnt i’r môr i wlad y Gadareniaid.

²Ac ar ei ddyfodiad ef allan o’r llong, yn y mann y cyfarfu ag ef o’r monwentau, ddyn ag yspryd aflan:

³Yr hwn oedd a’i drigfan yn y monwentau, ac ni alle neb â chadwynau ei rwymo ef:

⁴O achos mynych y rhwymasid ef â lleffetheiriau ac â chadwynau, eithr y cadwynau a ddarniase efe a’r lleffetheiriau a ddrylliase, ac ni alle neb ei ddofi ef.

⁵Ac yn wastad nôs a dydd yr oedd efe yn llefain yn y mynyddoedd, ac yn y monwentau, ac yn ei dorri ei hun â cherrig:

⁶Pan ganfu efe yr Iesu o hir-bell, efe a redodd, ac a’i haddolodd ef,

⁷A chan weiddi â llef vchel efe a ddywedodd: beth sydd i mi â thi, Iesu fab Duw goruchaf: yr ydwyf yn dy dynghedu trwy Dduw, na phoenech fi.

⁸(Canys dywedase wrtho, ty di yspryd dos allan o’r dŷn)

⁹Ac efe a ofynnodd iddo, beth yw dy enw? yntef a attebodd gan ddywedyd, lleng yw fy enw, am fod llawer o honom.

¹⁰Ac efe a fawr ymbiliodd ag ef, na yrre efe hwynt allan o’r wlâd.

¹¹Ac yr oedd yno ar y mynyddoedd genfaint fawr o foch yn pori:

¹²A’r holl gythreuliaid a attolygasant iddo gan ddywedyd, danfon ni i’r moch, fel y gallom fyned i mewn iddynt.

¹³Ac yn y man y caniattaodd yr Iesu iddynt, yna wedi i’r ysprydion aflan fyned allan, yr aethant i mewn i’r moch: a’r holl genfaint honno a ruthrodd tros y dibin i’r mor, (yr oeddynt tua dwy-fil) ac a’u boddwyd yn y môr.

¹⁴A’r meichiaid a ffoasant ac a fynegasant [y peth] yn y ddinas, ac yn y wlad: ac hwynt hwy a aethant allan i weled beth oedd hyn a wnaethid.

¹⁵A hwynt a ddaethant at yr Iesu, ac a welsant yr hwn a fuase yn gythreulig, yn eistedd â’i ddillad am dano, ac yn ei iawn bwyll: nid amgen yr vn y buase’r lleng ynddo: ac hwy a ofnasant.

¹⁶A’r rhai a welsant a fynegasant iddynt, pa fodd y buase i’r cythreulig, ac am y moch.

¹⁷Ac hwy a ddechreuasant ddymuno arno ef fyned ymmaith o’u goror hwynt.

¹⁸Ac efe yn myned i’r llong, yr hwn y buase y cythrael ynddo a ddymunodd arno gael bod gyd ag ef.

¹⁹Onid yr Iesu ni adawodd iddo, eithr dywedodd wrtho: dos i’th dŷ at yr eiddot, a mynega iddynt pa faint a wnaeth yr Arglwydd erot, ac fel y trugarhâodd wrthit.

²⁰Ac efe a aeth ymmaith, ac a ddechreuodd gyhoeddi trwy Ddecapolis pa bethau eu maint a wnaethe’r Iesu iddo: a phawb a ryfeddasant.

²¹Ac wedi i’r Iesu trachefn fyned mewn llong i’r lann arall, ymgasclodd tyrfa fawr atto, ac yr oedd efe wrth y môr.

²²Wele vn o bennaethiaid y Synagog a ddaeth atto a’i enw Iairus, a phan ei gwelodd, efe a syrthiodd wrth ei draed ef.

²³Ac efe a fawr ymbiliodd ag ef gan ddywedyd, y mae fy merch ar drangc, [attolwg i ti] ddyfod a dodi dy ddwylo arni, fel yr iachaer hi, a byw fydd.

²⁴Yna yr aeth [yr Iesu] gyd ag ef. a thorf fawr a’i dilynodd ef, hyd oni wascent ef.

²⁵(Yna rhyw wraig yr hon a fuase mewn difer-lif gwaed ddeuddeng mhlynedd,

²⁶Ac a oddefase lawer gan laweroedd o feddygon, ac a dreuliase gymmaint ag oedd ar ei helw, ac ni chawse ddim llesaad, eithr yn hytrach myned waeth-waeth.

²⁷Pan glybu hi am yr Iesu, hi a ddaeth yn y dyrfa o’r tu ôl, ac a gyffyrddodd â’i wisc ef.

²⁸Canys hi a ddywedase, os cyffyrddaf â’i ddillad ef iach fyddaf.

²⁹Ac yn ebrwydd y sychodd ffynhon ei gwaed hi, ac hi a wybu yn ei chorph ddarfod ei hiachau o’r pla.

³⁰Ac yn y fan pan ŵybu’r Iesu ynddo ei hun fyned rhinwedd o honaw allan, efe a droes yn y dyrfa, ac a ddywedodd, pwy a gyffyrddodd â’m dillad?

³¹A’i ddiscyblion a ddywedasant wrtho: ti a weli’r dyrfa yn dy wascu, ac a ddywedi di, pwy a’m cyffyrddodd?

³²Ac yntef a edrychodd o amgylch fel y caffe weled yr hon a wnaethe hyn.

³³A’r wraig gan ofni a chrynu, yn gwybod beth a wnaethid ynddi, a ddaeth ac a syrthiodd ger ei fron ef, ac a ddangosodd iddo’r holl wirionedd.

³⁴Yna y dywedodd efe wrthi: ha ferch, dy ffydd a’th iachâodd, dos ymmaith yn heddychlawn, a bydd iach o’th bla.

³⁵Ac efe etto yn dywedyd, daeth rhai oddi wrth dŷ pennaeth y Synagog gan ddywedyd: bu farw dy ferch, i ba beth yr aflonyddi’r Athro mwyach?

³⁶Er cynted y clybu’r Iesu y gair a ddywedasid, efe a ddywedodd wrth bennaeth y Synagog, nac ofna, crêd yn vnic.

³⁷Ac ni adawodd efe neb iw ddilyn, ond Petr ac Iaco, ac Ioan brawd Iaco.

³⁸Yna y daeth i dŷ pennaeth y Synagog, ac a ganfu y derfysc, rhai yn wylo, ac yn ochain llawer.

³⁹Ac wedi iddo fyned i mewn, efe a ddywedodd wrthynt: pa ham yr ydych yn terfyscu, ac yn wylofain? ni bu farw’r llances, eithr cyscu y mae hi.

⁴⁰Ac hwy a’i gwatwarasant ef: ac yntef a’u bwrwriodd hwynt oll allan, ac a gymmerth dâd a mam y llangces, a’r rhai oeddynt gyd ag ef, ac a aeth i mewn lle yr oedd y llangcers yn gorwedd.

⁴¹A chan ymaflyd yn llaw’r llangces, efe a ddywedodd wrthi, Talitha Cumi, yr hyn yw o’i gyfieithu, yr enaeth (yr wyf yn dywedyd wrthit) cyfot.

⁴²Ac yn y fan y cyfodes yr enaeth, ac a rodiodd, canys deuddeng mlwydd oed ydoedd hi: a synnu a wnaethant yn ddirfawr.

⁴³Ac efe a orchymynnodd lawer arnynt, na chae neb ŵybod hyn, ac efe a ddywedodd am roddi iddi fwyd.