Read William Morgan Bible 1588 original edition Luc 1 Bible Online

Luc 1 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Luc 1

¹Rhieni Ioan a’i genhedliad. 26 Mair wedi i’r Angel ei chyfarch yn beichiogi trwy’r Yspryd glân, yn ymweled ag Elisabeth ei chares, ac yn canu mawl i Dduw. 57 Genedigaeth ac enw Ioan. 68 Zacharias yn canu mawl i Dduw. Gan ddarfod i lawer gymmeryd arnynt drefnu arddangodiad o’r pethau sy lawn hyspus yn ein plith,

²Fel y traddododd i ni y rhai oeddynt eu hunain o’r dechreuad yn gweled, ac yn weinidogion y gair,

³Mi a welais fod yn dda, wedi i mi ddilyn y cwbl yn ddyfal o’r dechreuad, scrifennu mewn trefn attat, ô ardderchoccaf Theophilus,

⁴Fel yr adnabyddit wirionedd y pethau i’th ddyscwyd ynddynt.

⁵Yr oedd yn nyddiau Herod frenin Iudæa ryw offeiriad a’i enw Zacharias o gylch Abia, a’i wraig [oedd] o ferched Aaron ai henw Elisabeth.

⁶Yr oeddynt ill dau yn gyfiawn ger bron Duw, ac yn rhodio yn holl orchymynnion a deddfau’r Arglwydd, yn ddifeius.

⁷Ac nid oedd ddim plant iddynt, am fod Elisabeth heb planta, ac yr oeddynt wedi myned ill dau mewn gwth o oedran.

⁸A bu ag efe yn gwasanaethu swydd offeiriad, yn ôl trefn ei gylch, ger bron Duw,

⁹Yn ôl arfer swydd yr offeiriad, ddyfod o ran iddo arogl-darthu, yn ôl ei fyned i Deml yr Arglwydd:

¹⁰A’r lliaws pobl oll oedd allan yn gweddio ar awr yr arogl-darthiad.

¹¹Yna yr ymddangosodd iddo angel yr Arglwydd yn sefyll o’r tu dehau i allor yr arogl-darth.

¹²A Zacharias pan ganfu, a gythruddodd, ac ofn a syrthiodd arno.

¹³A’r Angel a ddywedodd wrtho: nac ofna Zacharias canys gwrandawyd dy weddi: a’th wraig Elisabeth a ddwg i ti fab, a thi a elwi ei enw ef Ioan.

¹⁴A bydd i ti lawenydd a gorfoledd, a llawer a lawenychant am ei enedigaeth ef.

¹⁵Canys mawr fydd efe yng-olwg yr Arglwydd, ac nid ŷf na gwin na diod gadarn, ac efe a gyflawnir o’r Yspryd glân o groth ei fam,

¹⁶A llawer o feibion Israel a drŷ efe at yr Arglwydd eu Duw.

¹⁷Canys efe a rodio ger ei fron ef, yn yspryd a nerth Elias, fel y trŷ calonnau’r tadau at y plant, a’r rhai gwrthryfelgar i ddoethineb y cyfiawn: i ddarpar i’r Arglwydd bobl barot.

¹⁸Yna y dywedodd Zacharias wrth yr angel: pa fodd y gwybyddafi hyn? Canys henaf-gwr wyfi, a’m gwraig hefyd mewn gwth o oedran.

¹⁹A’r angel gan atteb a ddywedodd wrtho, myfi yw Gabriel yr hwn wyf yn sefyll yng-olwg Duw, ac a anfoned i lefaru wrthit, ac i efangylu i ti hynn.

²⁰Ac wele, ti a fyddi fud, ac ni elli lefaru hyd y dydd y gwneler y pethau hynn, am na chredit i’m geiriau i, y rhai a gyflawnir yn eu hamser.

²¹Ac yr oedd y bobl yn aros am Zacharias, ac yn rhyfeddu ei fod efe yn aros yn y Deml.

²²A phan ddaeth efe allan, ni alle efe ddywedyd wrthynt: ac hwy a wybuant weled o honaw weledigaeth yn y Deml: canys efe a amneidiodd arnynt, ac a arhosodd yn fud.

²³A phan ddarfu cyflawni dyddiau ei weinidogaeth, efe a aeth iw dŷ ei hun.

²⁴Ac yn ôl y dyddiau hynny y cafodd Elisabeth ei wraig ef feichiogi, ac a ymguddiodd bum-mis gan ddywedyd:

²⁵Felly y gwnaeth yr Arglwydd i mi yn y dyddiau’r edrychodd i dynnu ymmaith fyngwradwydd ym mhlith dynion.

²⁶[1]Ac yn y chweched mis yr anfonwyd yr angel Gabriel oddi wrth Dduw, i ddinas yn Galilæa a’i henw Nazareth,

²⁷At forwyn wedi ei dyweddio i ŵr a’i enw Ioseph o dŷ Ddafydd, ac enw’r forwyn oedd Mair.

²⁸A’r angel a aeth i mewn atti ac a ddywedodd: hanphych well yr hon a gefaist râs, yr Arglwydd sydd gyd â thi: bendigaid wyt ym mhlith gwragedd.

²⁹Pan welodd hi [ef,] brawychu a wnaeth wrth ei ymadrodd ef: a meddwl pa fath gyfarch oedd hwn.

³⁰Yna y dywedodd yr angel wrthi, nac ofna Mair, canys ti a gefaist râs ger bron Duw.

³¹Ac wele, ti a gei feichiogi, ac a escori ar fab, ac a elwi ei enw ef Iesu.

³²Hwn fydd mawr, ac a elwir yn Fab y Goruchaf, ac iddo y rhydd yr Arglwydd Dduw orseddfa ei dad Dafydd:

³³Ac efe a deyrnasa ar dŷ Iacob yn dragywydd, ac ar ei frenhiniaeth ni bydd diwedd.

³⁴A Mair a ddywedodd wrth yr angel: pa fodd y bydd hynn, gan nad adwen i ŵr?

³⁵A’r angel a atebodd ac a ddywedodd wrthi, yr Yspryd glân a ddaw arnat ti, a nerth y Goruchaf a’th gyscoda di: am hynny y peth sanctaidd a aner o hanot, a elwir yn Fab Duw.

³⁶Ac wele Elisabeth dy gares yn feichiog o fab yn ei henaint, a hwn yw’r chweched mis iddi hi, yr hon a elwid yn ammhlantadwy.

³⁷Canys gyd â Duw ni bydd dim yn amhossibl.

³⁸Yna y dywedodd Mair, wele wasanaethyddes yr Arglwydd: bydded i mi yn ôl dy air di. A’r angel a aeth ymmaith oddi wrthi hi.

³⁹A Mair a gyfododd yn y dyddiau hynny, ac aeth i’r mynydd-dir ar frys i ddinas o Iudæa,

⁴⁰Ac hi a aeth i mewn i dŷ Zacharias, ac a gyfarchodd Elisabeth.

⁴¹A phan glybu Elisabeth gyfarch Mair, y plentyn yn ei chroth hi a lammodd, ac Elisabeth a lanwyd o’r Yspryd glân.

⁴²A llefain a wnaeth â llef vchel, a dywedyd: bendigedig wyt ti ym mhlith gwragedd, a bendigedig yw ffrwyth dy groth.

⁴³Ac o ba le y mae i mi hyn, ddyfod mam fy Arglwydd attafi?

⁴⁴Canys wele er cynted y daeth lleferydd dy gyfarch di i’m clustiau, y plentyn a lammodd o lawenydd yn fyng-hroth.

⁴⁵A bendigedig yw yr hon a gredodd: canys cyflawnir y pethau a ddywedpwyd wrthi gan yr Arglwydd.

⁴⁶Yna y dywedodd Mair, y mae fy enaid yn mawrhau yr Arglwydd,

⁴⁷A’m hyspryd a lawenychodd yn Nuw fy iachawdr.

⁴⁸Canys efe a edrychodd ar waeledd ei wasanaethyddes: ac o hynn allan pob oes a’m geilw i yn wynfydedig.

⁴⁹Canys yr hwn sydd alluog a wnaeth i mi fawredd: a sanctaidd yw ei enw ef.

⁵⁰A’i drugaredd [sydd] yn oes oesoedd, i’r rhai a’i hofnant ef.

⁵¹Efe a wnaeth gadernid â’i fraich, efe a wascarodd y rhai beilchion ym mwriadau eu calonnau.

⁵²Efe a dynnodd i lawr y cedyrn o’i gorseddfeingciau, ac a dderchafodd y rhai gwael.

⁵³Y rhai newynog a lanwodd efe â phethau da: ac efe a anfonodd ymmaith y rhai goludog mewn eisieu.

⁵⁴Efe a dderbyniodd ei wâs Israel, gan gofio ei drugaredd.

⁵⁵(Fel y dywedodd wrth ein tadau Abraham a’i had) yn dragywydd.

⁵⁶A Mair a arhosodd gyd â hi yng-hylch tri mis, ac yna yr aeth hi iw thŷ ei hun.

⁵⁷[2]Wedi cyflawni tymp Elisabeth i escor, hi a escorodd ar fab.

⁵⁸A phan glybu ei chymydogion a’i chenedl hi fawrhau o’r Arglwydd ei drugaredd arni, hwynt hwy a gyd-lawenychasant â hi.

⁵⁹A bu ar yr wythfed dydd, pan ddaethant i anwaedu ar y dŷn bychan, iddynt alw ei enw yn ôl enw ei dâd Zacharias.

⁶⁰A’i fam ef a attebodd ac a ddywedodd: nid felly, eithr ei enw ef fydd Ioan.

⁶¹Hwythau a ddywedasant wrthi, nid oes neb o’th genedl a elwir ar yr enw hwn.

⁶²Yna yr amneidiasant ar ei dad pa fodd y mynne efe ei henwi ef.

⁶³Ac yntef wedi iddo alw am orgraph-lech a scrifennodd gan ddywedyd, Ioan yw ei enw ef, a rhyfeddu a wnaethant oll.

⁶⁴Ac agorwyd ei enau ef yn ebrwydd, a’i dafod ef a lefarodd, gan fendithio Duw.

⁶⁵Yna y daeth ofn ar eu holl gynydogion hwynt, a thrwy holl fynydd-dir Iudæa y cyhoeddwyd y geiriau hynn oll.

⁶⁶A phawb a’r a’u clywsant a’u gosodasant yn eu calonneu gan ddywedyd. Beth fydd y bachgenyn hwn? canys llaw’r Arglwydd oedd gyd ag ef.

⁶⁷Yna ei dad Zacharias, a gyflawnwyd o’r Yspryd glân, ac a brophwydodd gan ddywedyd:

⁶⁸Bendigeid fyddo Arglwydd Dduw Israel, canys efe a ymwelodd ac a brynodd ei bobl.

⁶⁹Ac efe a dderchafodd nerth iechydwriaeth i ni, yn nhŷ Ddafydd ei wasanaeth-ŵr,

⁷⁰Megis dywedodd trwy enau ei sanctaidd brophwydi, y rhai oeddent er ioed,

⁷¹[Yr anfone efe i ni] iechydwriaeth oddi wrth ein gelynion, ac o law ein holl gaseion,

⁷²Gan wneuthur trugaredd â’n tadau, a chofio ei sanctaidd gyfammod:

⁷³A’r llw a dyngodd efe i’n tâd Abraham, ar ei roddi i ni,

⁷⁴[Sef bod i ni] yn ddiofn wedi ein rhyddhau o law ddwylo ein gelynion, ei wasanaethu ef

⁷⁵Mewn sancteiddrwydd a chyfiawnder ger ei fron ef holl ddyddiau ein bywyd.

⁷⁶A thithe fachgenyn a elwir yn brophwyd i’r Goruchaf: canys ti a ei o flaen wyneb yr Arglwydd i baratoi ei ffyrdd ef,

⁷⁷I roddi gŵybodaeth iechydwriaeth iw bobl ef gan faddeu eu pechodeu,

⁷⁸O herwydd tiriondeb trugaredd ein Duw, trwy’r hon yr ymwelodd â ni godiad haul o’r vchelder:

⁷⁹I lewychu i’r rhai sy yn eistedd mewn tywyllwch a chysgod angeu, i gyfeirio ein traed i ffordd tangneddyf.

⁸⁰A’r bachgen a gynnyddodd, ac a gryfhawyd yn yr yspryd, ac a fu yn y diffaethwch hyd y dydd yr ymddangosodd efe i’r Israel.