Read William Morgan Bible 1588 original edition Luc 11 Bible Online

Luc 11 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Luc 11

¹Crist yn dyscu iw ddiscyblion weddio. 14 Yn bwrw cythrael allan, ac yn atteb cabledd y Pharisæaid. 29 Yn atteb y rhai a geisiant arwyddion. 39 Ac yn argyoeddi rhagrith y Pharisæaid a’r scrifennyddion. A bu, fel yr oedd efe mewn man yn gweddio, pan beidiodd, ddywedyd o vn o’i ddiscyblion wrtho: dysc i ni weddio megis y dyscodd Ioan iw ddiscyblion.

²Ac efe a ddywedodd wrthynt: pan weddioch, dywedwch, ein Tad yr hwn wyt yn y nefoedd, sancteiddier dy enw: deued dy deyrnas, gwneler dy ewyllys ar y ddaiar fel yn y nef.

³Ein bara beunyddiol dyro i ni heddyw?

⁴A maddeu i ni ein pechodau, canys yr ydym ninnau yn maddeu i bawb sy yn ein dyled. Ac nac arwain ni i brofedigaeth, eithr gwaret ni rhag drwg.

⁵Ac efe a ddywedodd wrthynt: pwy o honoch fydd iddo gyfaill, ac a aiff atto hanner nos, ac a ddywed wrtho: ô gyfaill, moes i mi dair torth yn echwyn?

⁶Canys cyfaill i mi a ddaeth (wrth ymdaith) attaf, ac nid oes gennif ddim iw ddodi ger ei fron ef.

⁷Ac yntef oddi mewn, a ettyb gan ddywedyd: na flina fi, yn awr y mae’r drŵs yn gaead, a’m plant gyd â mi yn y gwely: ni allaf godi iw rhoddi i ti.

⁸Yr wyf yn dywedyd i chwi, er na chyfyd efe a rhoddi iddo, am ei fod yn gyfaill: etto yn ddiau rhag ei deirni, efe a gyfyd, ac a rydd iddo gymmaint ag y fyddo arno eu heisieu.

⁹Ac yr ydwyf yn dywedyd i chwi: gofynnwch, ac fe a roir i chwi, ceisiwch, a chwi a gewch, curwch, ac fe a agorir i chwi.

¹⁰Canys pwy bynnag a ofynno a dderbyn: a’r neb a geisio a gaiff, ac i’r neb a guro yr agorir.

¹¹Pa dad o honoch, os gofyn ei fab iddo fara, a rydd iddo garreg? neu [os gofyn] byscodyn, a rydd iddo sarph yn lle pyscodyn?

¹²Neu os gofyn efe wy, a rydd yntef iddo scorpion?

¹³Os chwy-chwi gan hynny y rhai ydych ddrwg, a fedrwch roi pethau da i’ch plan: pa faint mwy y rhydd eich Tad nefol eich Yspryd glân i’r rhai a ofynno ganddo?

¹⁴[11]Ac yr oedd efe yn bwrw allan gythrael, yr hwn oedd fud: a bu wedi i’r cythrael fyned allan, i’r mud lefaru, a rhyfeddu a wnaeth y bobl.

¹⁵A rhai o honynt a ddywedasant: trwy Beelzebub pennaeth y cythreuliaid y mae efe yn bwrw allan gythreuliaid.

¹⁶Ac eraill er ei brofi ef a geissiasant ganddo arwydd o’r nef.

¹⁷Yntef yn gŵybod eu meddyliau hwynt a ddywedodd wrthynt, pob teyrnas wedi rhannu ynddi ei hun a anrheithr: a thŷ [rhannedic] yn ei erbyn ei hun, a syrthia.

¹⁸Os Satan hefyd sy wedi ymrannu yn ei erbyn ei hun, pa fodd y saif ei deyrnas ef? gan eich bod yn dywedyd, mai trwy Beelzebub yr wyf i yn bwrw allan gythreuliaid.

¹⁹Os trwy Beelzebub yr wyfi yn bwrw allan gythreuliaid, trwy hwy y mae eich plant chwi yn eu bwrw hwynt allan? am hynny y byddant hwy yn farn-wŷr arnoch chwi.

²⁰Eithr os myfi trwy fŷs Duw ydwyf yn bwrw allan gythreuliaid, diammau ddyfod teyrnas Dduw attoch chwi.

²¹Pan fyddo vn cryf arfog yn cadw ei neuadd, y mae yr hyn oll sydd ganddo mewn heddwch.

²²Ond pan ddel vn cryfach nag ef arno, a’i orchfygu, efe a ddwg ymmaith ei holl arfogaeth ef, yn yr hon yr oedd yn ymddyried, ac a ran ei anrhaith ef.

²³Y neb nid yw gyd â mi sydd yn fy erbyn: a’r neb nid yw yn casclu gyd â mi, sydd yn gwascaru.

²⁴Pan êl yr yspryd aflan allan o ddŷn, efe a rodia mewn lleoedd sychion gan geisio esmwythdra, a phryd na chaffo, efe a ddywed: mi a ddychwelaf i’m tŷ, o’r lle y daethum:

²⁵A phan ddêl, y mae yn ei gael wedi ei yscubo a’i drefnu:

²⁶Yna yr aiff efe, ac y cymmer [gyd ag ef] saith yspryd eraill gwaeth nag ef ei hun: a phan elont i mewn yno yr arhossant, a diwedd y dŷn hwnnw fydd gwaeth nâ’i ddechreuad.

²⁷A bu fel yr oedd efe yn dywedyd y pethau hyn godi o ryw wraig o’r dyrfa ei llef gan ddywedyd wrtho: gwyn fyd y groth a’th ddug di, a’r bronnau a sugnaist.

²⁸Yntef a ddywedodd, yn hytrach gwynfyd y rhai ydynt yn gwrando gair Duw, ac yn ei gadw.

²⁹A phan ymgasclodd y bobl atto, efe a ddechreuodd ddywedyd: y genedl sydd ddrwg y mae hi yn ceisio arwydd, ac arwydd ni roddir iddi ond arwydd Ionas y prophwyd.

³⁰Canys fel y bu Ionas yn arwydd i’r Ninifeaid, felly y bydd Mab y dŷn hefyd i’r genedl hon.

³¹Brenhines y dehau a gyfyd yn y farn gyd â gwŷr y genhedlaeth hon, ac au condemna hwynt, am iddi ddyfod o eithafoedd y ddaiar i wrando doethineb Salomon, ac wele, [vn] mwy nâ Salomon ymma.

³²Gwŷr Ninife a godant yn y farn gyd â’r genhedlaeth hon, ac a’i condemna hi, am iddynt edisarhau wrth bregeth Ionas: ac wele, [vn] mwy nag Ionas ymma.

³³Ni ddyru neb gannhwyll wedi iddo ei goleu, ynghudd, na thann lestr: eithr ar ganhwyllbren, fel y gallo y rhai a ddel i mewn weled y goleuni.

³⁴Cannhwyll y corph yw’r llygad: am hynny pan [fyddo] dy lygad yn syml, yna y mae dy holl gorph yn oleu: eithr pan fyddo dy lygad yn ddrwg, yna y bydd dy gorph yn dywyll.

³⁵Edrych am hynny rhag i’r goleuni sydd ynot, fôd yn dywyllwch.

³⁶Am hynny os dy holl gorph gan hynny sydd oleu, ac heb vn rhan dywyll, yna bydd y cwbl yn oleu, fel pe bydde gannwyll yn dy oleuo â’i llewyrch.

³⁷Ac fel yr oedd efe yn llefaru, rhyw Pharisæad a’i gwahoddodd ef i giniâwa gyd ag ef, ac efe a aeth, ac a eisteddodd.

³⁸Ar Pharisæad pan welodd a ryfeddodd, nad ymolchase efe yn gyntaf, o flaen ciniaw.

³⁹A’r Arglwydd a ddywedodd wrtho: yn ddiau chwy-chwi’r Pharisæaid ydych yn glânhau y tu allan i’r cwppan a’r ddyscl, a’ch tu mewn sydd yn llawn o drais a drygioni:

⁴⁰O ynfydion, ond yr hwn a wnaeth yr hyn sydd oddi allan, a wnaeth yr hyn sydd oddi mewn hefyd?

⁴¹Yn hytrach, rhoddwch elusen o’r pethau sy: ac wele, pôb peth sydd lân i chwi.

⁴²Eithr gwae chwi’r Pharisæaid: canys yr ydych chwi yn degymmu y mintys, a’r ruw, a phob llyssieun, ac yn gadel ymmaith farn a chariad Duw: y rhai hyn sy raid eu gwneuthur, ac na adewer y lleill heb eu gwneuthur.

⁴³Gwae chwi Pharisæaid, canys yr ydych yn caru yr eisteddleoedd cyntaf yn y Synagogau, a [chael] cyfarch yn y marchnadoedd.

⁴⁴ Gwae chwi’r scrifennyddion a’r Pharisæaid y rhai ydych rhagrithwŷr: am eich bod fel beddau anamlwg, a’r dynion y rhai a rodiant arnynt heb eu hadnabod.

⁴⁵Yna yr attebodd vn o’r cyfreithwŷr, ac y dywedodd wrtho: Athro wrth ddywedyd hyn, yr wyt yn ein gwradwyddo ninnau hefyd.

⁴⁶Yntef a ddywedodd, gwae chwithau hefyd y cyfreith-wŷr, canys yr ydych yn llwytho dynion â beichiau anhawdd eu dwyn: ac nid ydych chwi yn cyffwrdd â’r beichiau ag vn o’ch bysedd.

⁴⁷Gwae chwy-chwi, canys yr ydych yn adeiladu beddau’r prophwydi, a’ch tadeu chwi a’u lladdodd hwynt.

⁴⁸Felly yr ydych yn testiolaethu eich bod yn fodlon i weithredoedd eich tadau, canys hwynt hwy a’u lladdâsant hwynt, a chwitheu ydych yn adeiladu eu beddau hwynt.

⁴⁹Am hynny hefyd y dywedodd doethineb Duw, anfonaf attynt brophwydi, ac Apostolion, ac o honynt rhai a lladdant, a rhai, a erlidiant.

⁵⁰Fel y gofynnir i’r genhedlaeth hon waed yr holl brophwydi yr hwn a dywalltwyd o ddechreuad y bŷd:

⁵¹O waed Abel hyd waed Zacharias yr hwn a laddwyd rhwng yr allor a’r Deml: diau meddaf i chwi y gofynnir ef i’r genhedlaeth hon.

⁵²Gwae chwy-chwi y cyfreithwŷr, canys chwi a ddugasoch ymmaith agoriad y gŵybodaeth: nid aethoch i mewn eich hunain, a’r rhai oeddynt yn myned a waharddasoch chwi.

⁵³Fel yr oedd efe yn dywedyd y pethau hyn wrthynt: y dechreuodd yr scrifennyddion a’r Pharisæaid fod yn daer arno, a’i annog i siarad am lawer o bethau:

⁵⁴Gan ei gynllwyn ef, ac yn ceisio hela rhyw beth o’i ben ef, i gael achwyn arno.