Read William Morgan Bible 1588 original edition Luc 13 Bible Online

Luc 13 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Luc 13

¹Crist yn dangos nad y mwyaf ei adfyd sydd fwyaf ei bechod 6 a bôd Duw yn ymarhous wrth bechaduriaid. 11 yn iachau y wraig grepach, ac yn atteb llywydd y Synagog am y Sabboth. 18 Dammeg yr hâd mwstard a’r surdoes. 25 gwrthodiad yr Iddewon a derbynniad y cenhedloedd. 34 Crist yn tosturio am ddinistr Ierusalem. Ac yr oedd yn bresennol y cyfamser hwnnw, rai yn mynegu iddo am y Galilæaid y rhai, y cymmyscase Pilatus eu gwaed a’u haberthau.

²A’r Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt, a ydych chwi yn tybied fôd y Galilæaid hynn, yn fwy pechaduriaid mwy n’âr holl Galilaeaid [eraill] am iddynt oddef y cyfryw bethau?

³Nac oeddynt meddaf i chwi: ac oni edifarheuwch chwithau, chwi a gollir oll yn yr vn modd oll.

⁴Neu yr daunaw hynny ar y rhai y syrthiodd y tŵr yn Siloe, ac ai lladdodd: a ydych chwi yn tybied eu bôd hwynt yn bechaduriaid mwy nâ’r rhai oll a oeddynt yn cyfanneddu yn Ierusalem?

⁵Nac oeddynt meddaf i chwi, eithr onid edifarheuwch, derfydd am danoch chwi oll yn yr vn modd.

⁶Ac efe a ddywedodd y ddammeg hon: yr oedd gan vn ffiguspren wedi ei blannu yn ei winllan, ac efe a ddaeth i geisio ffrwyth arno, ac nis cafodd.

⁷Yna y dywedodd wrth y gwinllannudd, wele, tair blynedd y daethym i geisio ffrwyth ar y ffiguspren hwn, ac nid ydwyf yn cael dim: torr ef i lawr: pa ham y mae efe yn diffrwytho’r tir?

⁸Yntef a attebodd, ac a ddywedodd wrtho, o arglwydd, gâd iddo’r flwyddyn hon, hyd oni ddarffo i mi gloddio o’i amgylch a bwrw tail:

⁹Ac os dwg efe ffrwyth, [gâd ef,] onid ’ê gwedi hynny y torri ef i lawr.

¹⁰Ac yr oedd efe yn dyscu yn vn o’r Synagogau ar y dydd Sabboth.

¹¹Ac wele’r oedd yno wraig, ac ynddi yspryd gwendid er ys daunaw mlynedd, ac oedd wedi myned yn grom, ac ni alle hi mewn modd yn y bŷd iniawni.

¹²Pan welodd yr Iesu hon, efe a’i galwodd hi, ac a ddywedodd wrthi, y wraig, rhyddhauwyd ti oddi wrth dy wendid.

¹³Ac efe a roddes ei ddwylaw arni, ac yn ebrwydd hi a iniawnwyd, ac a foliannodd Dduw.

¹⁴A’r archsynagogudd (yn ddicllon am i’r Iesu iachau ar y Sabboth) a ddywedodd wrth y bobl: chwe diwrnod sydd, yn y rhai y dylid gweithio: ar y rhai hynny deuwch, ac iachaer chwi, ac nid ar y dydd Sabboth.

¹⁵A’r Arglwydd a’i attebodd ef, ac a ddywedodd, ô ragrithiwr, oni ollwng pawb o honoch chwi ei ŷch neu ei asyn o’r preseb, au dwyn i’r dŵfr ar y dydd Sabboth?

¹⁶A hon gan ei bod yn ferch Abraham, yr hon a rwymase Satan er ys daunaw mlynedd, oni ddylid ei gollwng oi rhwym ar y dydd Sabboth?

¹⁷A phan ddywedodd efe y pethau hyn, ei holl wrthwynebwŷr ef a gywilyddiasāt: ond yr holl bobl a lawenychasant am yr holl weithredoedd gogoneddus a’r a wnaethe efe.

¹⁸Yna efe a ddywedodd, i ba beth y mae teyrnas Dduw yn debyg: neu i ba beth y cyffelybaf hi?

¹⁹Tebyg yw i ronyn o hâd mwstard, yr hwn a gymmerodd dŷn, ac a’i hauodd yn ei ardd, ac efe a dyfodd yn bren mawr, ac adar yr awŷr a nythasant yn ei ganghennau.

²⁰Ac * eilwaith y dywedodd, i ba beth y cyffelybaf deyrnas Dduw?

²¹Cyffelyb yw i surdoes, yr hwn a gymmerodd gwraig, ac ai cuddiodd mewn tri mesur o flawd hyd oni surodd y cwbl oll.

²²Ac efe a drammwyodd drwy’r holl ddinasoedd a threfi gan ddyscu [pawb] wrth ymdaith i Ierusalem.

²³A dywedodd vn wrtho, Arglwydd, ai ychydig yw [sydd] o’r rhai cadwedig? ac efe a ddywedodd wrthynt:

²⁴Ymdrechwch am fyned i mewn i’r porth cyfing, canys llawer meddaf i chwi a geisiant fyned i mewn, ac ni’s gallant.

²⁵Pan gyfodo gŵr y tŷ, a chaeu y drws, a dechreu o honoch sefyll oddi allan, a churo’r drws gan ddywedyd, arglwydd, arglwydd, agor i ni, ac atteb o honaw yntef, a dywedyd wrthych, nid adwen ddim o honoch o ba le yr ydych.

²⁶Yna y dechreuwch ddywedyd, bwyttasom, ac a yfasom yn dy ŵydd di, a dyscaist yn ein heolydd ni.

²⁷Ac efe a ddywed, yr wyf yn dywedyd i chwi nid adwaen chwi o ba le yr ydych: ewch ymmaith oddi wrthif, chwy-chwi oll weithred-wŷr anwiredd.

²⁸Yno y bydd wylofain a rhingcian dannedd, pan weloch Abraham, ac Isaac, ac Iacob, a’r holl brophwydi yn nheyrnas Dduw, a chwithau wedi eich bwrw allan.

²⁹Yna y daw [llawer] o’r dwyrain, a’r gorllewyn, a’r gogledd, a’r dehau, ac a eisteddant yn nheyrnas Dduw.

³⁰Ac wele, y diweddaf fyddant gyntaf, a’r cyntaf fyddant ddiweddaf.

³¹Ar y dydd hwnnw y daeth atto rai o’r Pharisæaid, ac a ddywedasant wrtho, dos ymaith, a cherdda oddi ymma, canys y mae Herod yn ewyllysio dy ladd di.

³²Yna y dywedodd efef wrthynt: ewch, a dywedwch i’r cadnaw hwnnw, wele, bwriaf allan gythreuliaid, a gorphennaf iachâu heddyw, ac y foru, a’r trydydd dydd i’m perffeithir.

³³Er hynny rhaid i mi ymdaith heddyw, ac y foru, a thrennydd: canys ni all darfod am brophwyd allan o Ierusalem.

³⁴O Ierusalem, Ierusalem, yr hon ydwyt yn lladd y prophwydi ac yn llabyddio y rhai a ddanfonir attat, pa sawl gwaith y mynnaswn i gasclu dy blant, fel y cascl yr iâr ei chywion dan ei hadenydd, ac ni’s mynnit ti.

³⁵Wele eich tŷ a adewir i chwi yn anghyfannedd: yn wir yr wyf yn dywedyd wrthych, na welwch fi, hyd oni ddel yr amser pan ddywettoch: bendigedic yw yr hwn sydd yn dyfod yn enw yr Arglwydd.