Read William Morgan Bible 1588 original edition Luc 2 Bible Online

Luc 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Luc 2

¹Genedigaeth Crist. 21 Ai enwaediad. 25 Prophwydoliaeth Simeon, ac Anna am dano ef. 46 Yntef yn ymresymmu â’r doctoriaid yn Ierusalem yn ddeuddec oed. Bu hefyd yn y dyddiau hynny fyned gorchymyn allan oddi wrth Augustus Cæsar i drethu yr holl fyd.

²(A’r trethiad ymma, a wnaethbwyd gyntaf pan oedd Cyrenius yn rhâglaw ar Syria)

³A phawb a aethant iw trethu bob vn iw ddinas ei hun.

⁴Ac aeth Ioseph o Galilæa o dref Nazareth i Iudæa, i dref Dafydd yr hon a elwir Bethlehem (am ei fod o dŷ, a thŷlwyth Dafydd:

⁵Iw drethu gyd â Mair, yr hon a ddyweddiesid yn wraig iddo, yr hon oedd yn feichiog.

⁶A bu tra’r oeddynt hwy yno, gyflawni ei dyddiau hi i escor.

⁷A hi a escorodd ar ei mab cyntafanedig, ac a’i rhwymodd ef mewn cadachau, ac a’i rhoddes ef yn y preseb, am nad oedd iddynt le yn y lletty.

⁸Ac yr oedd yn y wlâd honno fugeiliaid yn aros yn orwedd allan, ac yn gwilied eu praidd liw nos.

⁹Ac wele angel yr Arglwydd a safodd ger llaw iddynt, a gogoniant yr Arglwydd a ddiscleiriodd o’u hamgylch, ac ofni yn ddirfawr a wnaethant.

¹⁰Yna yr Angel a ddywedodd wrthynt, nac ofnwch, canys yr wyf yn mynegu i chwi lawenydd mawr, yr hwn a fydd i’r holl bobl:

¹¹Geni i chwi heddyw geidwad yn ninas Dafydd: yr hwn ydyw Cryst yr Arglwydd.

¹²A hyn [fydd] arwydd i chwi, chwi a gewch y dŷn bach wedi ei rwymo mewn cadachau a’i roddi yn y preseb.

¹³Ac yn ddisymmwth yr oedd gyd â’r angel nifeiri mawr o luoedd nefol yn moliannu Duw gan ddywedyd,

¹⁴Gogoniant i Dduw yn yr vchelder, a thangneddyf ar y ddaiar, i ddynion ewyllys da.

¹⁵[3]Ac wedi darfod i’r angelion fyned oddi wrthynt i’r nefoedd, yna y bugeiliaid a ddywedasant wrth eu gilydd: awn hyd Bethlehem, a gwelwn y peth hyn a ddangosodd yr Arglwydd i ni.

¹⁶A hwynt a ddaethant ar frys, ac a gawsant Mair, ac Ioseph: a’r dŷn bach yn gorwedd yn y preseb.

¹⁷Pan welsant, hwynt hwy a gyhoeddasant yr hyn a ddywedasid wrthynt am y bachgen hwnnw.

¹⁸A phawb a’r a’u clywsant, a ryfeddasant am y pethau a ddywedase y bugeiliaid iddynt.

¹⁹Eithr Mair a gadwodd y pethau hyn oll gan eu hystyried hwynt yn ei chalon.

²⁰A’r bugeiliaid a ddychwelasant gan ogoneddu a moliannu Duw, am bôb peth a’r a glywsent, ac a welsent, fel y dywedasid iddynt.

²¹Aphan ddaeth yr wythfed dydd i enwaedu ar y bachgen, galwyd ei enw ef Iesu, yr hwn a henwasid gan yr angel cyn ei genhedlu ef yn y groth.

²²[4]Ac wedi cyflawni dyddiau puredigaeth [Mair,] yn ôl *deddf Moses, hwynt a’i dugasant ef i Ierusalem iw gyflwyno i’r Arglwydd,

²³(Fel yr scrifennir yn neddf yr Arglwydd: pob gwryw cyntafanedic a elwir yn sanctaidd i’r Arglwydd)

²⁴Ac i roddi offrwm, yn ôl yr hyn a ddywedir yn neddf yr Arglwydd: pâr o durturod neu ddau gyw colomen.

²⁵Ac wele yr oedd gŵr yn Ierusalem a’i enw Simeon, hwnnw oedd ŵr cyfiawn a duwiol, ac yn disgwil am ddiddanwch yr Israel, a’r Yspryd glân oedd arno.

²⁶Ac yr oeddid wedi ei rybuddio ef gan yr Yspryd glân na wele efe angeu cyn iddo weled Crist yr Arglwydd.

²⁷Efe a ddaeth trwy’r Yspryd i’r Deml, a phan ddug ei rieni y bachgen Iesu, i wneuthur trosto yn ôl defod y gyfraith:

²⁸Efe a’i cymmerth ef yn ei freichiau, ac a foliannodd Dduw gan ddywedyd:

²⁹Yr awran y gollyngi dy wâs mewn tangneddyf ô Arglwydd, yn ôl dy air,

³⁰Canys fy llygaid a welsant dy iechydwriaeth,

³¹Yr hon a baratoaist yng-ŵydd yr holl bobloedd,

³²Goleuni i dywynnu i’r cenhedloedd, a gogoniant dy bobl Israel.

³³A rhyfeddu a wnaeth Ioseph a’i fam ef, am y pethau a ddywedwyd am dano ef.

³⁴A Simeon a’i bendithiodd hwynt, ac a ddywedodd wrth Fair ei fam ef: Wele, hwn a osodwyd yn gwymp, ac yn gyfodiad i lawer yn Israel, ac yn arwydd i ddywedyd yn ei erbyn.

³⁵(A thrwy dŷ enaid di dy hun yr aiff y cleddyf) i ddadcuddio meddyliau llawer o galonnau.

³⁶Ac yr oedd Anna brophwydes merch Phanuel o lwyth Aser: hon oedd oedrannus iawnwedi iddi fyw gyd â gŵr saith mlynedd, o’i morwyndod:

³⁷Ac yn weddw yng-hylch pedair a phedwar vgain mhlynedd: yr hon nid ae allan o’r Deml, gan wasanaethu [Duw] mewn ymprydiau a gweddiau, dydd a nos.

³⁸A hon hefyd yn yr awr honno gan sefyll ger llaw a gyd-foliannodd yr Arglwydd, ac a lefarodd am dano ef wrth y rhai oll oeddynt yn Ierusalem yn edrych am ymwared.

³⁹Ac wedi iddynt orphen pob peth yn ôl deddf yr Arglwydd, dychwelasant i Galilæa iw dinas Nazareth.

⁴⁰A’r bachgen a gynnyddodd, ac a gryfhaodd yn yr Yspryd, yn llawn o ddoethineb: a grâs Duw oedd gyd ag ef.

⁴¹A’i rieni ef a aent i Ierusalem bôb blwyddyn ar ŵyl y Pasc.

⁴²Pan oedd efe yn ddeuddeng-mlwydd oed, hwynt hwy a aethant i fynu i Ierusalem yn ôl defod yr ŵyl.

⁴³Wedi gorphen y dyddiau, a hwynt yn dychwelyd, arhosodd y bachgen Iesu yn Ierusalem: yr hwn beth ni wydde Ioseph a’i fam ef.

⁴⁴Eithr gan dybied ei fod efe yn y fintai, myned a wnaethant daith diwrnod, ac hwy a’i ceisiasant ef ym mhlith eu cenedl a’i cydnabod.

⁴⁵A phryd na chawsant ef, hwynt a ddychwelasant i Ierusalem, gan ei geisio ef.

⁴⁶A bu yn ôl tri-diau gael o honynt hwy ef yn y Deml yn eistedd yng-hanol y doctoriaid yn gwrando arnynt, ac yn eu holi hwynt.

⁴⁷A synnu a wnaeth pawb ar a’i clywsant ef, am ei ddoethineb a’i attebion.

⁴⁸A phan welsant ef rhyfeddu a wnaethant, a’i fam a ddywedodd wrtho: fy mab pa ham y gwnaethost felly â ni? wele dy dad a minne yn ofidus a’th geisiasom di.

⁴⁹Ac efe a ddywedodd wrthynt: Pa ham y ceisiech fi? oni ŵyddech fod yn rhaid i mi fod yng-hylch y pethau a berthynant i’m Tad?

⁵⁰Eithr hwynt ni ddeallasant y geiriau a ddywedodd efe wrthynt.

⁵¹Yna yr aeth efe i wared gyd â hwynt, ac y daeth i Nazareth, ac a fu vfudd iddynt.

⁵²A’i fam ef a gadwodd yr holl bethau hyn yn ei chalon.

⁵³A’r Iesu a gynnyddodd mewn doethineb, a chorpholaeth, a ffafor gyd â Duw a dynion.