Read William Morgan Bible 1588 original edition Luc 21 Bible Online

Luc 21 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Luc 21

¹Crist yn canmol offrwm y weddw dlawd. 5 Yn proffwydo am ddinistr Ierusalem, 8 Am ddyfodiad gau athrawon. 9 Ac arwyddion blinder a diwedd y byd. 37 Ac arfer Crist tra fu efe yn Ierusalem. Ac fel yr ydoedd efe yn edrych, efe o ganfu y rhai goludog yn bwrw eu rhoddion i’r tryssor-dŷ.

²Ac efe a ganfu hefyd ryw wraig weddw dlawd yn bwrw yno ddwy hatling.

³Ac efe a ddywedodd, yn wîr meddaf i chwi, y weddw dlawd hon a fwriodd fwy i mewn nâ hwynt oll.

⁴Canys hwy oll o’u gweddillion a fwriasant yr hyn a roddent i Dduw: a hon a fwriodd o’i phrinder hyn oll a fedde.

⁵Yna, a rhai yn dywedyd am y Deml fel yr addurniesid hi â meini gwychion, a rhoddion, efe a ddywedodd,

⁶Ai ar y pethau hyn yr ydych chwi yn edrych? fe a ddaw y dyddiau pan na adawer maen ar faen a’r na fwrier i lawr.

⁷Yna y gofynnasant iddo gan ddywedyd, Athro, pa bryd y bydd y pethau hynn? a pha arwydd fydd pan ddêl y pethau hynn?

⁸Ac efe a ddywedodd, mogelwch rhac eich twyllo: canys llawer a ddaw yn fy enw i, gan ddywedyd, myfi yw [Crist,] a’r amser hwnnw sydd yn nesau, am hynny na chanlynwch hwynt.

⁹A phan glywoch [sôn] am ryfeloedd a therfyscoedd, nac ofnwch: canys rhaid i’r pethau hynn fôd yn gyntaf: ond ni ddaw y diwedd yn y man.

¹⁰Yna y dywedodd efe wrthynt, cenedl a gyfyd yn erbyn cenedl, a theyrnas yn erbyn teyrnas.

¹¹A daiar-grynfau mawrion a fyddant yn amryw leoedd, a newyn, a heintiau, a dychrynedigaethau, ac arwyddion mawrion o’r nef.

¹²Eithr o flaen hyn oll y rhoddant eu dwylo arnoch, ac [a’ch] erlidiant, gan eich rhoddi yn y Synagogau, ac mewn carcharau, a’ch dwyn ger bron brenhinoedd a llywodraethwŷr er mwyn fy enw i.

¹³A hyn a dry i chwi yn destiolaeth.

¹⁴Am hynny rhoddwch eich brŷd ar na fyfyrioch, pa beth a atteboch.

¹⁵Canys mi a roddaf i chwi enau a doethineb, y rhai nis gall eich holl wrthwynebwŷr na dywedyd yn eu herbyn, na’i gwrthwynebu.

¹⁶Bradychir chwi hefyd gan eich rhieni a’ch brodyr, a’ch cenedl, a’ch cymdeithion, a [rhai] o honoch a laddant.

¹⁷A châs fyddwch gan bawb er mwyn fy enw i.

¹⁸Eithr ni chyll blewyn o’ch pen chwi.

¹⁹Meddiannwch eich eneidiau trwy eich amynedd.

²⁰A phan weloch amgylchynu Ierusalem â lluoedd, yna gwybyddwch fôd ei anghyfannedd-dra hi yn agos.

²¹Yna ffoed y rhai sy yn Iudæa i’r mynyddoedd: ac elant y rhai a fyddo yn ei chanol hi ymaith: a’r rhai a fyddo yn y meusydd nac elont i mewn iddi.

²²Canys dyddiau’r dial yw y rhai hyn fel y cyflawner cwbl ag sydd scrifennedig.

²³Gwae y rhai beichiogion a’r mamaethod yn y dyddiau hynny: canys angen mawr fydd yn y wlâd hon, a digofaint wrth y bobl hynn.

²⁴A hwy a syrthiant ar fîn y cleddyf, a chaethgludir hwynt at bôb cenhedlaeth: ac Ierusalem a fethrir gan y cenhedloedd, hyd oni chyflawner amser y cenhedloedd.

²⁵[21] Yna y bydd arwyddion yn yr haul, a’r sêr, ac ar y ddaiar ing cenhedloedd gan gyfing gyngor, am fod y môr a’r rhyferthwy yn dadseinio,

²⁶[A] bod dynion yn llewygu gan ofn a disgwil am y pethau a ddeuant ar y bŷd, o blegit nerth y nefoedd a siglir.

²⁷Ac yna y gwelant Fab y dŷn yn dyfod yn cwmwl mewn gallu a gogoniant mawr.

²⁸A phan ddechreuo’r pethau hynn ddyfod, edrychwch, a chodwch eich pennau i fynu: canys y mae eich ymwared yn nesau.

²⁹Ac efe a ddywedodd wrthynt y ddammeg [hon:] edrychwch ar y ffigus-bren, a’r holl brennau,

³⁰Pan ddeiliant hwy weithian, chwychwi yn gweled a ŵyddoch o honoch eich hun fod y cynhaiaf yn agos.

³¹Felly chwithau, pan weloch wneuthur y pethau hyn, gwybyddwch fod teyrnas Dduw yn agos.

³²Yn wir meddaf i chwi, nid aiff yr oes hon heibio, nes gwneuthur y pethau [hyn] oll.

³³Y nef a’r ddaiar a ânt heibio, ond fyng-eiriau maufi nid ânt heibio.

³⁴Edrychwch arnoch eich hunain, rhag gorchfygu eich calonnau â glothineb, â meddwdod, â gofalon y bŷd hwn, a dyfod y dydd hwnnw arnoch yn ddisymmwth.

³⁵Canys efe a ddaw fel magl ar wartha pawb oll a’r sydd yn trigo ar wyneb yr holl ddaiar.

³⁶Gwiliwch gan hynny, a gweddiwch bôb amser ar eich cyfrif yn deilwng i ddiangc rhag y pethau hyn oll y rhai a ddeuant, ac i sefyll ger bron Mâb y dŷn.

³⁷A lliw dydd yr ydoedd efe yn athrawiaethu yn y Deml: a’r nôs gan fyned allan yr arhose efe yn y mynydd a elwyd [mynydd] Oliwydd.

³⁸A’r holl bobl a ddeuent y boreu atto ef iw glywed yn y Deml.