Read William Morgan Bible 1588 original edition Luc 22 Bible Online

Luc 22 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Luc 22

¹Yr Iddewon yn bwriadu pa fodd y difethent Grist. Yntef yn bwytta ei Basc, ac yn ordeinio ei swpper. Y discyblion yn ymryson pwy a gaffe fod yn fwyaf. Crist yn gweddio ar y mynydd. Y modd y y bradychwyd ef, y daliwyd ef, y dygwyd i dy yr archoffeiriad, Y gwadodd Petr ef, Ac yr aed ag ef o flaen y cyngor. [22]A Gwyl y bara croiw oedd yn agos, yr hon a elwir y Pasc.

²A’r Arch-offeiriaid a’r scrifennyddion a geisiasant, pa fodd y difethent ef, o blegit yr oedd arnynt ofn y bobl.

³A Satan a aeth i mewn i Iudas yr hwn a gyfenwid Iscariot, yr hwn oedd o rifedi’r deuddec.

⁴Ac efe a aeth ymmaith, ac a ymddiddanodd a’r arch-offeiriaid a’r lywodraethwŷr, pa fodd y bradyche efe ef iddynt.

⁵Ac yr oedd yn llawen ganddynt, a hwynt a gydtunasant ar roddi arian iddo.

⁶Ac efe a addawodd, ac a geisiodd amser cyfaddas iw fradychu ef iddynt yn absen y bobl.

⁷Ac yna y daeth dydd y bara croiw, ar yr hwn yr ydoedd rhaid offrwm y Pasc.

⁸Ac efe a anfonodd Petr ac Ioan, gan ddywedyd: ewch, paratoiwch i ni’r Pasc, fel y gallom ei fwytta.

⁹A hwy a ddywedasant wrtho ef, pa le y mynni i ni ei baratoi [ef.]

¹⁰Ac efe a ddywedodd wrthynt, wele, gwedi eich myned i mewn i’r ddinas, y cyferfydd â chwi ddŷn yn dwyn stened o ddwfr, canlynwch ef i’r tŷ yr êl efe i mewn.

¹¹A dywedwch wrth ŵr y tŷ, y mae yr Athro yn ddywedyd wrthit ti, pa le y mae yr stafell lle y bwytawyf y Pasc gŷd â’m discyblion?

¹²Yna efe a ddengys i chwi stafell fawr wedi ei threfnu, paratoiwch yno.

¹³Yna yr aethant, ac a gawsant fel y dywedase efe wrthynt, ac a baratoasant y Pasc.

¹⁴Ac wedi dyfod yr awr, efe a eisteddodd i lawr a’r deuddec Apostl gŷd ag ef.

¹⁵Ac efe a ddywedodd wrthynt: mi a ddeisyfaisais yn fawr fwytta’r Pasc hwn gŷd â chwi, cyn dioddef o honof.

¹⁶Canys yr ydwyf yn dywedyd i chwi na fwyttaf i mwy o honaw, hyd oni cyflawner yn nheyrnas Dduw.

¹⁷Ac wedi iddo gymmeryd y cwppan a rhoddi diolch, efe a ddywedodd, cymmerwch hwn a rhennwch yn eich plith.

¹⁸Canys yr ydwyf yn dywedyd i chwi nad yfaf o mwy o ffrwyth y winwydden, hyd oni ddêl teyrnas Dduw.

¹⁹Ac wedi iddo gymmeryd y bara, a diolch, efe [a’i] torrodd, ac a’i rhoddodd iddynt gan ddywedyd: hwn yw fyng-horph yr hwn yr ydys yn ei roddi trosoch gwnewch hyn er coffa am danaf.

²⁰Yn yr vn modd wedi iddo swpperu [y rhoddes efe] y cwppan, gan ddywedyd: y cwppan hwn yw’r testament newydd yn fyng-waed i, yr hwn yr ydys yn ei dywallt trosoch.

²¹Eithr wele, llaw yr hwn a’m bradycha i sydd gŷd â myfi ar y bwrdd.

²²Ac yn wîr y mae Mâb y dŷn yn myned megis y mae yn derfynedig: eithr gwae yr dŷn hwnnw trwy’r hwn y bradychir ef.

²³Yna y dechreuasant ymofyn yn eu plith eu hun, pwy o honynt oedd yr hwn a wnai hynny.

²⁴[23]Ac fe a gyfododd cynnen yn eu plith, pwy o honynt a dybygid ei fôd yn fwyaf.

²⁵Ac efe a ddywedodd wrthynt, y mae brenhinoedd y cenhedloedd yn arglwyddiaethu arnynt, a’r rhai sy mewn awdurdod arnynt a elwir yn bendefigion.

²⁶Ond na [byddwch] chwi felly: eithr y mwyaf yn eich plith bydded megis y lleiaf, a’r llywydd megis yr hwn a fyddo yn gweini.

²⁷Canys pwy vn fwyaf, ai’r hwn sydd yn eistedd ar y bwrdd, ai’r hwn sydd yn gwasanaethu? ond mwyaf yr hwn sydd yn eistedd? eithr yr ydwyfi yn eich mysc fel vn yn gwasanaethu.

²⁸A chwy-chwi yw y rhai a arhosasoch gŷd â mi yn fy-mhrofedigaethau.

²⁹Ac yr wyfi yn ordeinio i chwi deyrnas megis yr ordeiniodd fy Nhâd i minne.

³⁰Fel y bwyttaoch, ac yr yfoch ar fy mwrdd i yn fy nheyrnas, ac yr eisteddoch ar orseddfeudd, a barnu deuddec-llwyth Israel.

³¹A’r Arglwydd a ddywedodd: Simon, Simon, wele, Satan a’ch ceisiodd chwi i’ch nithio fel gwenith.

³²Eithr mi a weddiais trosot na ddiffygie dy ffydd di: gan hynny, dithe pan i’th droer cadarnhâ dy frodyr.

³³ Ac efe a ddywedodd wrtho, ô Arglwydd, yr ydwyfi yn barod i fyned gŷd â thi i garchar ac i angeu.

³⁴Yntef a ddywedodd: yr wyf yn dywedyd i ti Petr, na chân y ceiliog heddyw, cyn i ti wadu dair gwaith yr adweini fi.

³⁵Ac efe a ddywedodd wrthynt, pan eich anfonais heb bwrs, na chod nac escidiau, a fu arnoch eisieu dim? a hwy a ddywedasant, naddo ddim.

³⁶Yna y dywedodd wrthynt: ond yn awr y neb sydd ganddo bwrs cymmered, a’r vn modd gôd, a’r nêb nid oes ganddo, gwerthed ei bais, a phryned gleddyf.

³⁷Canys yr wyf yn dywedyd i chwi fod yn rhaid cyflawni ynofi yr scrifen honno, a chŷd â’r anwir y cyfrifwyd ef: canys y mae diwedd i’r pethau [a scrifennwyd] o honofi.

³⁸A hwy a ddywedasant, Arglwydd, wele ddau gleddyf ymma: ac efe a ddywedodd wrthynt, digon yw.

³⁹Ac wedi iddo fyned allan, efe a aeth (fel y bydde arferol) i fynydd yr Oliwydd, a’i ddiscyblion a’i canlynasant ef.

⁴⁰A phan ddaeth efe i’r man hwnnw, efe a ddywedodd wrthynt, gweddiwch nad eloch mewn profedigaeth.

⁴¹Ac efe a dynnwyd oddi wrthynt tu ag ergid carreg: ac wedi iddo fyned ar ei liniau, efe a weddiodd,

⁴²Gan ddywedyd, fy Nhâd, os ewyllysi gymmeryd y cwppan hwn oddi wrthif, er hynny, nid fy ewyllys i, ond dy ewyllys di a gyflawner.

⁴³Ac angel o’r nef a ymddangosodd iddo ef, iw gadarnhau.

⁴⁴Eithr efe mewn ymdrech [meddwl] a weddiodd yn ddyfalach, a’i chwys ef oedd fel dagrau gwaed yn descyn i lawr ar y ddaiar.

⁴⁵A phan gododd efe o’i weddi, a dyfod at ei ddiscyblion, efe a’u cafodd hwynt yn cyscu gan dristwch.

⁴⁶Ac efe a ddywedodd wrthynt, pa ham yr ydych yn cyscu? codwch, a gweddiwch nad eloch mewn profedigaeth.

⁴⁷Ac efe etto yn ymddiddan, wele’r dyrfa a hwn a elwyr Iudas vn o’r deuddec a aeth o’i blaen hwynt, ac a nesaodd at yr Iesu iw gusanu ef.

⁴⁸A’r Iesu a ddywedodd wrtho, Iudas, ai â chusan a bradychi di Fâb y dŷn?

⁴⁹A phan welodd y rhai oedd yn ei gylch ef y peth oedd ar ddyfod, hwynt hwy a ddywedasant wrtho, ô Arglwydd, a darawn ni â chleddyf?

⁵⁰Ac vn o honynt a darawodd wâs yr arch-offeiriad, ac a dorrodd ymmaith ei glust ddehau ef.

⁵¹Yna’r Iesu a attebodd gan ddywedyd, goddefwch hyd hyn: ac efe gan gyffwrdd â’i glust a’i iachaodd ef.

⁵²A’r Iesu a ddywedodd wrth y rhai a ddaethent atto ef [nid amgen na’r] arch-offeiriaid a phennaethiaid y Deml, a’r henuriaid, ai fel at leidr y daethoch chwi allan â chleddyfau, ac â ffynn?

⁵³Pan oeddwn beunydd gŷd â chwi yn y Deml nid estynnasoch ddwylo i’m herbyn, eithr hon yw eich awr chwi, a gallu’r tywyllwch.

⁵⁴Yna y cymmerasant ef, ac yr aethant ag ef: ac a’i dugasant ef i dŷ’r arch-offeiriad, a Phetr a’i canlynodd ef o hir-bell.

⁵⁵Ac wedi iddynt gynneu tân yng-hanol y llŷs a chŷd eistedd o honynt i lawr, yr eisteddodd Petr hefyd yn eu plith.

⁵⁶A phan ganfu rhyw langces ef yn eistedd wrth y tân, a dal sylw arno, hi a ddywedodd, hwn hefyd oedd gŷd ag ef.

⁵⁷Ac yntef a wadodd gan ddywedyd, ô wraig nid adwen ef.

⁵⁸Ac ychydig wedi, vn arall a’i gwelodd [ef,] ac a ddywedodd, a thithe wyt [vn] o honynt, a Phetr a ddywedodd, ô ddŷn nid ydwyf.

⁵⁹Ac yng-hylch pen yr awr yn ôl hynny, vn arall a daerodd gan ddywedyd, yn wir yr ydoedd y dŷn hwn gŷd ag ef, canys Galilæad yw efe.

⁶⁰A Phetr a ddywedodd, y dyn ni’s gwn beth yr wyt yn ei ddywedyd: ac yn y man, ac efe etto yn llefaru, y canodd y ceiliog.

⁶¹Yna troes yr Arglwydd, ac yr edrychodd ar Petr: a Phetr a feddyliodd am ymadrodd yr Arglwydd, fel y dywedase efe wrtho, cyn canu’r ceiliog y gwedi fi dair gwaith.

⁶²Ac wedi i Petr fyned allan, efe a ŵylodd yn chwerw.

⁶³A’r rhai a ddaliasant yr Iesu, a’i gwatwarasant [ef] gan ei daro.

⁶⁴Ac wedi iddynt guddio ei lygaid ef, tarawsant ef ar ei wyneb, gan ofyn iddo, a dywedyd, prophwyda pwy a’th darawodd?

⁶⁵A llawer eraill a ddywedasant yn ei erbyn ef gan gablu

⁶⁶A phan ddyddhâodd hi yr ymgynhullodd henuriaid y bobl a’r arch-offeiriaid, a’r scrifennyddion: ac a’i dugasant ef iw cyngor,

⁶⁷Gan ddywedyd, ai ti yw Crist? dywet i ni, ac efe a ddywedodd wrthynt: pe dywedwn i chwi, ni’s credech:

⁶⁸Ac os gofynnaf [i chwi] nid attebwch fi, ac ni’m gollyngwch ymmaith.

⁶⁹Yn ôl hyn y bydd Mâb y dŷn yn eistedd ar ddeheu-law gallu Duw.

⁷⁰A hwy oll a ddywedasant, a ydwyt ti gan hynny yn Fâb Duw? ac efe a ddywedodd wrthynt, yr ydych chwi yn dywedyd fy môd.

⁷¹Yna y dywedasant, pa raid i ni mwy wrth destiolaeth? canys clywsom ein hunain o’i enau ef.