Read William Morgan Bible 1588 original edition Luc 23 Bible Online

Luc 23 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Luc 23

¹Y modd y dygwyd Crist o flaen Pilat a Herod, 18 Y dewiswyd Barabbas oi flaen ef. 26 Y gwnaed i Simon ddwyn ei groes ef, 27 ac ateb Crist i’r gwragedd galarus. 33 Y modd y dioddefodd Crist gan weddio tros ei elynion, 35 Ac y claddwyd ef. [24]Yna y cyfododd yr holl liaws, ac a’i dugasant ef at Pilatus.

²Ac a ddechreuasant achwyn arno, gan ddywedyd, nyni a gawsom hwn yn * gŵyrdroi’r bobl, ac yn gwahardd talu teyrn-ged i Cæsar, gan ddywedyd mai efe ei hun yw Crist Frenin.

³Yna Pilatus a ofynnodd iddo gan ddywedyd, ai ti yw Brenin yr Iddewon? ac efe a attebodd, ac a ddywedodd, yr wyt ti yn dywedyd.

⁴Yna y dywedodd Pilatus wrth yr arch-offeiriaid, a’r bobl, nid ydwyfi yn cael dim bai ar y dŷn hwn.

⁵Ac hwy a fuant daerach gan ddywedyd, y mae efe yn cyffroi’r bobl, gan ddyscu trwy holl Iudæa, wedi dechreu o Galilæa hyd ymma.

⁶A phan glybu Pilatus sôn am Galilæa, efe a ofynnodd ai Galilæad ydoedd efe.

⁷A phan ŵybu efe ei fod ef o lywodraeth Herod, efe a’i hanfonodd ef at Herod, yr hwn oedd y dyddiau hynny yn Ierusalem.

⁸A phan welodd Herod yr Iesu, efe a lawennychodd yn fawr, am ei fôd yn ewyllysio ei weled ef er ystalm o amser, o blegit iddo glywed llawer am dano ef, ac yr ydoedd efe yn gobeithio cael gweled rhyw ryfeddod ganddo.

⁹Ac efe a ofynnodd iddo lawer o chwedlau, eithr nid attebodd efe ddim iddo ef.

¹⁰A’r arch-offeiriaid, a’r scrifennyddion a safasant, ac a achwynasant arno ef yn haerllyg.

¹¹A Herod, a’i filwŷr, wedi iddo ei ddiystyru ef, a’i watwar, a’i wisco â gwisc glaerwen, a’i danfonodd ef trachefn at Pilatus.

¹²A’r dydd hwnnw y cymmododd Herod â Philatus? canys gelynion oeddynt o’r blaen iw gilydd.

¹³Yna Pilatus, wedi galw yng-hŷd yr arch-offeiriaid, a’r llywiawd-wŷr a’r bobl,

¹⁴A ddywedodd wrthynt, chwy-chwi a ddugasoch y dŷn hwn attafi, fel vn a fydde yn gwyr-droi y bobl, ac wele, mi a’i holais ef yn eich gŵydd chwi, ac ni chefais yn y dŷn hwn ddim yr vn o’r beiau yr ydych chwi yn ei gyhuddo ef am danynt:

¹⁵Na Herod chwaith: canys anfonais chwi atto ef, ac wele ni wnaed iddo ef ddim yn haeddu marwolaeth.

¹⁶Am hynny mi a’i ceryddaf ef, ac a’i gollyngaf ymmaith.

¹⁷(Canys yr ydoedd yn rhaid iddo ollwng vn yn rhydd iddynt ar yr ŵyl)

¹⁸Yna’r holl dyrfa a lefodd ar vn-waith, gan ddywedyd, ymmaith ag ef, a gollwng i ni yn rhydd Barabbas:

¹⁹Yr hwn am ryw derfysc a llofruddiaeth a wneuthid yn y ddinas a fwriasid yng-harchar.

²⁰A Philatus a ymddiddanodd â hwynt drachefn mewn ewyllys i ollwng yr Iesu yn rhydd.

²¹A hwy a wrth-lefasant arno, gan ddywedyd, croes-hoelia, croes-hoelia ef.

²²Ac yntef a ddywedodd wrthynt y drydydd waith, eithr pa ddrwg a wnaeth efe? ni chefais i achos marwolaeth ynddo: am hynny wedi i mi ei gospi ef, mi a’i gollyngaf ef.

²³Hwythau a fuant daerion â llefain vchel, gan erchi ei groes-hoelio ef: a’u llefauin hwynt a’r arch-offeiriaid a orfuant.

²⁴Yna Pilatus a farnodd wneuthur eu dymuniad hwynt.

²⁵Ac ai gollyngodd ef yn rhydd iddynt, yr hwn am derfysc a llofruddiaeth a fwriasit yng-harchar, yr hwn a ofynnasant: ac a roddodd yr Iesu iw hewyllys hwynt.

²⁶Aphan oeddynt yn ei ddwyn ef ymmaith, daliasant vn Simon o Cyrene, yn dyfod o’r wlâd, ac a ddodasant y groes arno ef iw dwyn ar ôl yr Iesu.

²⁷A thyrfa fawr o bobl, ac o wragedd oeddynt yn ei ganlyn ef, y rhai oeddynt yn cwynfan, ac yn galaru o’i blegit ef.

²⁸A’r Iesu a droes attynt gan ddywedyd, merched Ierusalem, nac ŵylwch o’m hachos i, eithr ŵylwch o’ch achos eich hunain a’ch plant.

²⁹Canys wele, fe a ddaw yr dyddiau y dywedant, gwyn eu byd y rhai amhlantadwy a’r crothau y rhai ni heppiliasant, a’r bronnau y rhai ni roesant sugn.

³⁰Yna y dechreuant ddywedyd wrth y mynyddoedd, syrthiwch arnom: ac wrth y bryniau cuddiwch ni.

³¹Canys os gwnant hyn yn y prenn îr, pa beth a wnair i’r crin?

³²A fe a ddygwyd dau eraill, y rhai [oeddynt] ddrwg weithredwŷr iw rhoi iw marwolaeth gŷd ag ef.

³³A phan ddaethant i’r lle a elwir y Benglogfa, yno y croes-hoeliasant ef a’r drwgweithredwŷr: vn ar ei ddeheulaw, a’r llall ar ei law aswy.

³⁴A’r Iesu a ddywedodd, o Dâd, maddeu iddynt: canys ni wyddant pa beth y maent yn ei wneuthur. Ac hwynt a rannasant ei ddillad ef, ac a fwriasant goel-bren.

³⁵A’r bobl a safasant yn edrych: a’r pennaethiaid hefyd a’i gwatwarasant ef, gan ddywedyd, efe a waredodd rai eraill, gwareded ei hun os hwn yw Crist detholedig Duw.

³⁶A’r milwŷr hefyd a’i gwatwarasant ef gan ddyfod atto, a chynnig iddo finegr,

³⁷Gan ddywedyd, os ty di yw Brenin yr Iddewon, gwaret dy hun.

³⁸Ac yr ydoedd ei scrifen ef wedi ei scrifennu vwch ei benn, a llythyrennau Groeg, Ladin, ac Ebrew: HWN YW BRENIN YR IDDEWON.

³⁹Ac vn o’r drwg-ddynion a’r a gros-hoeliasid a’i cablodd ef, gan ddywedyd, os ty di yw Crist, gwaeret ty hun a ninnau.

⁴⁰A’r llall a attebodd, ac a’i ceryddodd ef gan ddywedyd, ond ydwyt ti yn ofni Duw am dy fôd dan yr vn farn?

⁴¹A nyni yn ddiau [a gospir] yn gyfiawn canys yr ydym yn derbyn yr hyn sydd addas am yr hyn a wnaethom, eithr ni wnaeth hwn ddim anghymhesur.

⁴²Ac efe a ddywedodd wrth yr Iesu, Arglwydd coffa fi pan ddelech i’th deyrnas.

⁴³A’r Iesu a ddywedodd wrtho, yn wîr meddaf i ti, heddyw y byddi di gŷd â mi ymmharadwys.

⁴⁴Ac yr ydoedd hi yng-hylch y chweched awr: a thywyllwch a fu ar yr holl ddaiar hyd y nawfed awr.

⁴⁵A’r haul a dywyllodd, a llenn y Deml a rwygodd yn ei chanol.

⁴⁶A’r Iesu gan lefain â llef vchel a ddywedodd, fy-Nhâd, i’th ddwylo yr wyf yn rhoddi fy yspryd: ac wedi iddo ddywedyd hyn, efe a drengodd.

⁴⁷A phan welodd y Canwriad y peth a fu, efe a ogoneddodd Dduw, gan ddywedyd, yn wîr, yr oedd y gŵr hwn yn gyfiawn.

⁴⁸A’r holl dyrfa y rhai a ddaethent yng-hŷd i edrych, wrth weled y pethau a fu a ddychwelasant gan guro eu dwyfronnau.

⁴⁹A’i holl gydnabod ef a safasant o hirbell, a’r gwragedd y rhai a’i canlynasent ef o r Galilæa, oeddynt yn edrych ar y pethau hyn.

⁵⁰Ac wele gŵr a elwid Ioseph, cynghôrwr, gŵr da a chyfiawn.

⁵¹(Yr hwn ni chyttunase ai cyngor, ac ai gweithred hwynt) o Arimathea dinas yr Iddewon: yr hwn oedd hefyd yn disgwil am deyrnas Dduw.

⁵²Hwn a ddaeth at Pilatus, ac a ofynnodd gorph yr Iesu.

⁵³Ac wedi iddo ei dynnu i lawr, efe ai amdôdd ef mewn lliain main, ac ai rhoddes mewn bedd wedi ei dorri o’r graig, yn yr hwn ni roddasid dŷn er ioed.

⁵⁴Ar dydd hwnnw oedd ddarparwyl, a’r Sabboth yn canlyn.

⁵⁵A’r gwragedd hefyd y rhai a ddaethent gŷd ag ef o Galilæa, ac oeddynt yn canlyn a welsant y bedd, a pha fodd y rhoddasid ei gorph ef.

⁵⁶Ac wedi eu dychwelyd hwynt, hwy a baratoasant ber-aroglau, ac ennaint: ac a orphywysasant ar y Sabboth yn ôl y gorchymyn.