Read William Morgan Bible 1588 original edition Luc 24 Bible Online

Luc 24 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Luc 24

¹Dyfodiad y gwragedd i’r bedd. 13 Ymddangosias Crist i’r ddau ddiscybl y rhai oeddynt yn myned tu ag Emmaus. 36 Y modd yr ymddangosodd efe yn ddisymmwth ym mysc y discyblion. 44 Y gorchymyn a’r addewid a roddes efe iddynt hwy. 50 Y modd y derchafodd efe i’r nef. 53 Ac y bu ymwreddiad ei ddiscyblion ef wedi hynny. Y dydd cyntaf o’r wythnos ar y cynddydd hwynt hwy a ddaethant i’r bedd gan ddwyn y pêr-aroglau y rhai a baratoesent, a rhai gyd ag hwynt.

²Ac hwy a gawsant y maen wedi ei dreiglo ymmaith oddi wrth y bedd.

³Ac wedi iddynt fyned i mewn, ni chawsant gorph yr Arglwydd Iesu.

⁴Ac fe a ddarfu a hwy wedi synnu am y peth hyn, wele, dau ŵr a safasant wrthynt hwy mewn gwiscoedd disclaer.

⁵Ac wedi iddynt ofni yn gostwng eu hwynebau tu a’r ddaiar, hwynt hwy a ddywedâsant wrthynt, pa ham y ceisiwch chwi y byw ym mysc y meirw?

⁶Nid ydyw efe ymma, ond efe a gododd: cofiwch pa fodd y dywedodd wrthych, ac efe etto yn Galilæa,

⁷Gan ddywedyd, rhaid yw rhoi Mâb y dŷn yn nwylo dynion pechadurus, a’i groes-hoelio, a’r trydydd dydd adgyfodi.

⁸A chofiasant ei eiriau ef.

⁹Dychwelasant hefyd oddi wrth y bedd, a mynegasant oll i’r vn ar ddêc, ac i’r lleill oll.

¹⁰A Mair Fagdalen, ac Ioanna, a Mair [mam] Iaco, ac eraill gyd â hwynt, oedd y rhai a ddywedasant y pethau hyn wrth yr Apostolion.

¹¹Eithr, fel gwegi oedd ganddynt eu geiriau hwy, ac ni’s credasant hwynt.

¹²Yna Petr a gododd i fynu, ac redodd i’r bedd, ac a edrychodd i mewn, ac a welodd y lliain wedi wedi eu rhoddi o’r nailltu, ac a aeth i mewn gan ryfeddu rhyngddo ag ef ei hun am y peth a ddarfuase.

¹³[25]Ac wele, dau o honynt a aethant y dydd hwnnw i dref a’i henw Emmaus, yr hon oedd yng-hylch trugain stâd oddi wrth Ierusalem.

¹⁴Ac yr oeddynt hwy yn ymddiddan â’i gilydd am yr holl bethau a ddigwyddase.

¹⁵Ac fel yr oeddynt yn ymddiddan, ac yn ymofyn â’i gilydd, yr Iesu yntef a nessaodd, ac a aeth gŷd â hwynt.

¹⁶Eithr eu llygaid hwynt a attaliwyd fel na’s adwaenent ef.

¹⁷Ac efe a ddywedodd wrthynt, pa ryw ymadroddion yw y rhai hyn sydd gennych wrth eu gilydd dan rodio? a [pha ham] yr ydych yn drist?

¹⁸A’r naill (a’i enw Cleophas) a attebodd, ac a ddywedodd wrtho, a ydwyt ti yn vnic yn ymdeithudd yn Ierusalem, ac ni ŵyddost y pethau a ddarfu yn y dyddiau hyn ynddi hi?

¹⁹Ac efe a ddywedodd wrthynt, Pa bethau? hwythau a ddywedasant wrtho: yr hyn [a wnaethpwyd] i Iesu o Nazareth yr hwn oedd ŵr a oedd brophwyd galluoc mewn gweithred a gair ger bron Duw a’r holl bobl.

²⁰A’r modd y rhoddes yr arch-offeiriaid a’n llywodraeth-wŷr ni ef i farn marwolaeth, ac a’i croes-hoeliasant ef.

²¹Ond yr oeddem ni yn gobeithio mai efe oedd yr hwn a warede’r Israel: ac heb law hynny, hwn yw yr trydydd dydd er pan wnaethpwyd y pethau hyn.

²²A hefyd rhai o’r gwragedd o’n plith ni a’n dychrynnasant ni, y rhai a ddaethant yn foreu at y bedd.

²³A phan na chawsant ei gorph ef hwynt hwy a ddaethant gan ddywedyd, weled o honynt weledigaeth o angelion, y rhai a ddywedasant ei fôd efe yn fyw.

²⁴A rhai o’r rhai oedd gyd â nyni a aethant at y bedd, ac a gawsant fel y dywedase yr gwragedd, ond ni welsant ef,

²⁵Yna y dywedodd efe wrthynt; ô ynfydion a hwyrfrydic o galon i gredu’r holl bethau a ddywedodd y prophwydi.

²⁶Ond oedd raid i Grist ddioddef y pethau hyn, ac wedi hynny myned iw ogoniant?

²⁷A chan ddechreu ar Moses a’r holl brophwydi efe a agorodd iddynt yn yr holl scrythyrau y pethau oeddynt scrifennedig o honaw ef.

²⁸Ac yr oeddynt yn nesau i’r dref i’r hon yr oeddynt yn myned: ac yntef a gymmerth arno ei fôd yn myned ym-mhellach.

²⁹Ac hwy a’i cymmellasant ef gan ddywedyd, aros gyd â ni, canys y mae hi yn hwyrhau, a’r dydd yn darfod: ac efe a aeth i mewn i aros gŷd ag hwynt.

³⁰A darfu ag efe yn eistedd gŷd ag hwynt, efe gan gymmeryd bara a’i torrodd, ac a’i rhoddes iddynt.

³¹Yna’r agorwyd eu llygaid hwynt, ac yr adnabuant ef: ac efe a ddifannodd allan o’u golwg hwynt.

³²A hwy a ddywedasant wrth ei gilydd, onid oedd ein calonnau ni yn llosci ynom tra ydoedd efe yn ymddiddan â nyni ar y ffordd? a thra’r ydoedd efe yn agoryd i ni’r scrythyrau?

³³A hwy a godasant yr awr honno, ac a ddychwelasant i Ierusalem, ac a gawsant yr vn ar ddêc wedi ymgasclu yng-hŷd, a’r sawl oedd gŷd â hwynt,

³⁴Ac a ddywedasant, yr Arglwydd a gyfododd yn wîr, ac a ymddangosodd i Simon.

³⁵Yna y mynegasant y pethau [a wnaethesid,] ar y ffordd, a pha fodd yr adnabuant ef wrth doriad y bara.

³⁶[26] Ac hwy yn dywedyd y pethau hyn, yr Iesu a safodd yn eu canol hwynt, ac a ddywedodd wrthynt: tangnheddyf i chwi.

³⁷Hwythau wedi brawychu, ac ofni a dybiasant weled o honynt yspryd.

³⁸Dywedodd yntef wrthynt, pa ham i’ch trallodir, a pha ham y mae traws-feddyliau yn codi yn eich calonnau?

³⁹Edrychwch fy nwylo a’m traed, mai myfi yw efe: teimlwch fi a gwelwch: canys nid oes i yspryd gnawd, ac escyrn fel y gwelwch fôd i mi.

⁴⁰Ac wedi iddo ddywedyd hyn, efe a ddangosodd iddynt ei ddwylo a’i draed.

⁴¹Tra yr oeddynt hwy etto heb gredu gan lawenydd, ac yn rhyfeddu, efe a ddywedodd wrthynt hwy, a oes gennych ymma ddim bwyd?

⁴²A hwy a roesant iddo ef ddarn o byscodyn wedi ei rostio, ac o ddil mêl.

⁴³Yntef a’i cymmerodd, ac a’i bwyttaodd yn eu gŵydd hwynt.

⁴⁴Ac efe a ddywedodd wrthynt: y rhai hyn yw yr geiriau a ddywedais i wrthych chwi, pan oeddwn etto gŷd â chwi, bôd yn rhaid cyflawni pôb peth sydd yn scrifennedic am danaf yng-hyfraith Moses, a’r prophwydi, a’r Psalmau.

⁴⁵Yna yr agorodd efe eu deall hwynt, fel y dehallent yr scrythyrau.

⁴⁶Ac efe a ddywedodd wrthynt, felly y mae yn scrifennedig, ac felly yr oedd raid i Grist ddioddef, a chyfodi o feirw y trydydd dydd:

⁴⁷A phregethu edifeirwch, a maddeuant pechodau yn ei enw ef ym-mhlith y cenhedloedd oll, gan ddechreu yn Ierusalem.

⁴⁸Ac yr ydych chwi yn dystion o’r pethau hyn.

⁴⁹Ac wele, mi a anfonaf addewid fy Nhâd i chwi: arhoswch yn ninas Ierusalem, hyd oni wiscer chwi â nerth o’r vchelder.

⁵⁰Ac efe a’u dug hwynt allan hyd yn Bethania, ac a gododd ei ddwylaw, ac a’i bendithiodd hwynt.

⁵¹Ac fe a ddarfu, tra yr oedd efe yn eu bendithio hwynt, ymadel o honaw ef oddi wrthynt: ac efe a dducpwyd i fynu i’r nef.

⁵²A hwy wedi iddynt ei addoli ef a ddychwelasant i Ierusalem â llawenydd mawr.

⁵³Ac yr oeddynt yn oestadol yn y Deml, yn moli, ac yn clodfori Duw. Amen. Terfyn Efengyl yn ôl Luc.