Read William Morgan Bible 1588 original edition Luc 9 Bible Online

Luc 9 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Luc 9

¹Crist yn anfon y deuddec i bregethu, 12 yn porthi pum mil â phump torth 18 yn gofyn pwy yr oeddid yn tybied ei fod efe 29 yn ymrithio ar y mynydd, 3 yn bwrw allan y cythrael ni alle ei ddiscyblion ei fwrw, 57 ac yn atteb tri math ar ddilynwyr. Ac efe a alwodd ei ddeuddec discybl, ac a roddes iddynt feddiant, ac awdurdod ar yr holl gythreuliaid, ac i iachau clefydau.

²Ac efe a’u hanfonodd hwynt i bregethu teyrnas Dduw, ac i iachau’r clwyfus.

³Ac efe a ddywedodd wrthynt, na chymmerwch ddim i’r daith, na ffyn, nac screpan, na bara, nac arian, ac na fydded i chwi ddwy bais.

⁴Ac i ba dŷ bynnac yr eloch i mewn arhoswch yno, ac oddi yno ymadewch.

⁵A pha rai bynnac ni’ch derbyniant, pan eloch allan o’r ddinas honno, escydwch y llwch oddi wrth eich traed yn destiolaeth yn eu herbyn hwynt.

⁶Ac wedi iddynt fyned allan hwynt hwy a aethant trwy bob tref gan bregethu yr Efengyl, ac iachau ym mhob lle.

⁷A Herod y Tetrarch a glybu y cwbl oll a wnaethid ganddo: ac efe a betrusodd, am fod rhai yn dywedyd gyfodi Ioan o feirw.

⁸A rhai eraill, ymddangos o Elias: a rhai eraill, mai vn o’r hên brohpwydi a adgyfodase.

⁹Yna y dywedodd Herod, Ioan a dorreis i ei ben, pwy gan hynny ydyw hwn yr wyf yn clywed y cyfryw bethau am dano? ac yr oedd efe yn ceisio ei weled ef.

¹⁰Ac wedi dychwelyd yr Apostolion, hwy a fynegasant iddo y cwbl a wnaethasent, ac efe a’u cymmerth hwynt, ac a aeth o’r nailltu i ddiffaethwch y ddinas a elwir Bethsaida.

¹¹A phan ŵybu’r bobl hynny, hwynt hwy a’i dilynasant ef, ac efe a’i derbyniodd hwynt, ac a ymddiddanodd â hwynt a’m deyrnas Dduw: a’r rhai oedd arnynt eisieu iechyd a iachaodd efe.

¹²A’r dydd a ddechreuodd hwyrhau, a’r deuddec a ddaethant atto, ac a ddywedasant wrtho: gollwng y bobl ymmaith, fel y gallant fyned i’r trefi a’r meysydd oddi amgylch i letteu, ac i geisio bwyd, canys yr ydym ni ymma mewn lle anghyfannedd.

¹³Ac efe a ddywedodd wrthynt: rhoddwch chwi iddynt [beth] iw fwytta: a hwyntau a ddywedasant, nid oes genym ni fwy nâ phump torth a dau byscodyn, oni bydd i ni fyned a phrynu bwyd i’r bobl hyn oll.

¹⁴Canys yr oeddynt yng-hylch pum-mîl o wŷr, ac efe a ddywedodd wrth ei ddiscyblion: gwnewch iddynt eistedd yn finteioedd, bôb yn ddeg-wr a deugein.

¹⁵Ac felly y gwnaethant, ac hwy a wnaethant iddynt oll eistedd.

¹⁶Yna y cymmerth efe y pum torth a’r ddau byscodyn, ac a edrychodd i fynu i’r nef, ac a’u bendigodd, ac a’u torrodd, ac a’u rhoddes iw ddiscyblion iw gosod ger bron y bobl.

¹⁷Ac hwynt hwy oll a fwytasant, ac a gawsant ddigon, ac fe godwyd o’r gweddillion, ddeuddeg bascedaid o friw-fwyd.

¹⁸Bu hefyd fel yr oedd efe ei hun yn gweddio, fod ei ddiscyblion gyd ag ef, ac efe a ofynnodd iddynt, gan ddywedyd: pwy y mae’r bobl yn dywedyd fy mod i?

¹⁹Ac hwynt hwy a attebasant gan ddywedyd, Ioan fedyddiwr: a rhai Elias: eraill mai vn o’r hên brophwydi a adgyfododd.

²⁰Ac efe a ddywedodd wrthynt: pwy yr ydych chwi yn dywedyd fy mod i? yna Petr a ddywedodd, Crist Dduw.

²¹Ac efe a’u gwaharddodd hwynt, ac a orchymynnodd iddynt na ddywedent hyn i neb:

²²Gan ddywedyd y bydde raid i Fab y dŷn oddef llawer: a’i wrthod gan yr henuriaid, a chan yr arch-offeiriaid, a’r scrifennyddion, a’i ladd, a’r trydydd dydd adgyfodi.

²³Ac efe a ddywedodd wrth bawb, os ewyllyssia neb ddyfod ar fy ôl i, gwaded ef ei hun, a choded ei groes beunydd, a dilyned fi.

²⁴Canys pwy bynnac a ewyllisio gadw ei fywyd a’i cyll ef: a phwy bynnac a gollo ei fywyd o’m hachos i a’i ceidw ef.

²⁵Canys pa lesâd i ddŷn er ennill yr oll fyd, a’i ddifetha ei hun, neu ei golli ei hun?

²⁶Y neb y byddo yn gywilydd ganddo fyfi a’m geiriau, hwnnw fydd yn gywilydd gan Fab y dŷn pan ddelo yn ei ogoniant, ac [yng-ogoniant ei] Dad, a’r sanctaidd angelion.

²⁷Yn wir meddaf i chwi, y mae rhai o’r sawl sy yn sefyll ymma ar ni archwaethant angeu, hyd oni welant deyrnas Dduw.

²⁸A bu yng-hylch wyth ddiwrnod wedi y geiriau hyn, gymmeryd o honaw ef Petr ac Ioan ac Iaco, a myned i fynu i’r mynydd i weddio.

²⁹Ac fel yr oedd efe yn gweddio, ei wyneb-pryd ef a newidiwyd, a’i wisc oedd yn wenn ddisclaer.

³⁰Ac wele dau ŵr a ymddiddanâsant ag ef y rhai oeddynt Moses ac Elias.

³¹Y rhai a ymddangosasent mewn gogoniant, ac a ddywedasant am ei dduweddiad ef, yr hwn a gyflawne efe yn Ierusalem.

³²A Phetr a’r rhai oeddynt gyd ag ef, oeddynt yn ei trym-gwsc: a phan ddihunasant, hwy a welsant ei ogoniant ef, a’r ddau wr y rhai oeddynt yn sefyll gyd ag ef.

³³A bu pan aethant hwy ymmaith oddi wrtho ef, ddywedyd o Petr wrth yr Iesu, ô feistr da yw i ni fod ymma: gwnawn dair pabell, vn i ti, ac vn i Moses, ac vn i Elias: eithr ni ŵydde beth yr oedd yn ei ddywedyd.

³⁴Ac fel yr oedd efe yn dywedyd hynn, fe a ddaeth cwmwl ac a’i cyscododd hwynt, ac hwynt hwy a ofnasant, pan aethant hwy i’r cwmwl.

³⁵A daeth llef allan o’r cwmwl gan ddywedyd, hwn yw fy annwyl Fab, gwrandewch ef.

³⁶Ac wedi bod y llef honno y cafwyd yr Iesu yn vnic: ac hwynt a gelasant, ac ni fynegasant i neb y dyddiau hynny ddim o’r pethau a welsent.

³⁷Ac fe ddarfu drannoeth, a hwynt yn dyfod i wared o’r mynydd, i lawer o bobl ei gyfarfod ef:

³⁸Ac wele rhyw vn o’r dyrfa a ddolefodd gan ddywedyd, ô Athro, yr wyf yn attolwg i ti edrych ar fy mab: canys fy vnic-anedig yw.

³⁹Ac wele, y mae yr yspryd yn ei gymmeryd ef, ac yntef yn ddisymmwth yn gweiddi, ac y mae yn ei rwygo ef oni falo ewyn, a phrin yr ymedu ag ef wedi iddo ei ysigo ef.

⁴⁰A mi a ddeisyfiais ar dy ddiscyblion ei fwrw ef allan, ac nis gallent.

⁴¹A’r Iesu a attebodd gan ddywedyd, ô genhedlaeth anffyddlawn, ac anhydyn: pa hŷd y byddaf gyd â chwi, ac i’ch goddefaf? dwg dy fab ymma.

⁴²Ac fel yr oedd efe yn dyfod, y cythrael a’i rhwygodd ef ac a’i drylliodd: a’r Iesu a geryddodd yr yspryd aflan, ac a iachaodd y bachgen, ac a’i rhoddes ef iw dad.

⁴³A brawychu a wnaethant oll, gan fawredd Duw: ac fel yr oedd pawb yn rhyfeddu am yr holl bethau a wnaethe yr Iesu, efe a ddywedodd wrth ei ddiscyblion,

⁴⁴Gosodwch chwi yn eich clustiau yr ymadroddion hynn: canys rhoddir Mab y dyn yn nwylo dynion.

⁴⁵Eithr ni ddeallasant mo’r gair hwn: canys cuddiedig oddi iddynt, fel na ddehallent ef: ac yr oedd arnynt arswyd ymofyn ag ef am y gair hwn.

⁴⁶Ac fe a ddigwyddodd dadl yn eu plith: pwy a o honynt oedd fwyaf.

⁴⁷A’r Iesu wrth weled meddwl eu calonneu hwynt, a gymmerth fachgennyn, ac a’i gosododd yn ei ymyl,

⁴⁸Ac a ddywedodd wrthynt: pwy bynnag a dderbyn y bachgennyn hwn yn fy enw i sydd yn fy nerbyn i: a phwy bynnag a’m derbyn i, sydd yn derbyn yr hwn a’m anfonodd i: canys yr hwn sydd leiaf yn eich plith oll, fydd mawr.

⁴⁹Ioan a attebodd ac a ddywedodd, ô feistr ni a welsom ryw vn yn dy enw di yn bwrw allan gythreuliaid, ac a waharddasom iddo am nad oedd yn canlyn gyd â ni.

⁵⁰A’r Iesu a ddywedodd wrthynt: na waherddwch: canys y neb nid yw i’n herbyn, sydd gyd â ni.

⁵¹A bu wedi cyflawni dyddiauei gymmeriad ef i fynu, ymsycrhau o honaw ef i fyned i Ierusalem.

⁵²Ac efe a ddanfonodd gennadau oi flaen, y rhai a gerddasant, ac a aethant i dref y Samariaid i baratoi iddo ef.

⁵³Eithr hwynt ni dderbynient ef, am fod ei wyneb ef ar fyned tu ag Ierusalem.

⁵⁴Pan wêlodd ei ddiscyblion Iaco ac Ioan [hynny,] hwynt hwy a ddewedasant, ô Arglwydd a fynni di i ni ddywedyd am ddyfod tân o’r nef a’u difa hwynt, megis y gwnaeth Elias?

⁵⁵A’r Iesu a droes ac a’u ceryddodd hwynt, gan ddywedyd, ni ŵyddoch o ba yspryd yr ydych chwi.

⁵⁶Ni ddaeth Mab y dŷn i golli eneidiau dynion onid iw cadw: yna yr aethant i dref arall.

⁵⁷A bu hwynt yn myned ddywedyd o ryw vn ar y ffordd wrtho ef: ô Arglwydd, mi a’th ganlynaf i ba le bynnag yr elych.

⁵⁸A’r Iesu a ddywedodd wrtho: y mae gan y llwynogod eu ffauau, a chan adar yr awyr eu nythod: eithr Mab y dŷn nid oes ganddo le i roi ei ben i lawr

⁵⁹Ac efe a ddywedodd wrth vn arall, dilyn fi, ac yntef a ddywedodd: Arglwydd gad i mi yn gyntaf fyned a chladdu fy nhad.

⁶⁰A’r Iesu a ddywedodd wrtho, gad i’r meirw gladdu eu meirw: dos di a phregetha deyrnas Dduw.

⁶¹Ac arall a ddywedodd, mi a’th ddilynaf di ô Arglwydd, ond gad ti i mi yn gyntaf fyned a chanu yn iach i’r rhai sy yn fy nhŷ.

⁶²A’r Iesu a ddywedodd wrtho: nid oes neb a’r a rydd ei law ar yr aradr, ac a edrycho ar ei ôl yn gymmwys i deyrnas Dduw.