Read William Morgan Bible 1588 original edition Deuteronomium 1 Bible Online

Deuteronomium 1 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Deuteronomium 1

¹2 Byrr adfynegiad o’r pethau a wnaethid o’r blaen o Horeb hyd Cadesbarnea. 13 Moses yn gosod cydlywodraethwyr ag ef ei hun, ar y bobl. 16 Barn gyfiawn. 22 Yr yspiwyr. 32 Moses yn ystwrdio y bobl o achos eu hangrhedyniaeth. 44 Ennill o’r Amoriaid y maes oddi ar yr Israeliaid, am iddynt ymladd yng-wrthwyneb i orchymyn yr Arglwydd. Dymma y geiriau y rhai a ddywedodd Moses wrth holl Israel, ar tu hwnt i’r Iorddonen yn yr anialwch, ar y rhos gyferbyn a’r môr côch: rhwng Pharan a Thophel, a Laban, a Haseroth, a Dizahab.

²[Taith] vn diwrnod ar ddec [sydd] o Horeb, ffordd [yr eir] i’r mynydd Seir, hyd Cadesbarnea.

³A darfu yn y ddeugeinfed flwyddyn, yn yr vnfed mîs ar ddec, ar y [dydd] cyntaf o’r mis i Moses lefaru wrth feibion Israel yn ôl yr hyn oll a orchymynnase yr Arglwydd iddo [ei ddywedyd] wrthynt.

⁴Wedi iddo ladd Sehon brenin yr Amoriaid, yr hwn oedd yn trigo yn Hesbon, ac Og brenin Basan yr hwn oedd yn trigo yn Astaroth, o fewn Edrai.

⁵Tu hwnt i’r Iorddonen yng-wlâd Moab y dechreuodd Moses egluro y gyfraith hon gan-ddywedyd:

⁶Yr Arglwydd ein Duw a lefarodd wrthum ni yn Horeb, gan ddywedyd: digon i chwi drigo [hyd yn hyn] yn y mynydd hwn,

⁷Dychwelwch, a chychwnnwch rhagoch ac ewch i fynydd yr Amoriaid, ac iw holl gyfagos [leoedd:] i’r rhos, i’r mynydd, ac i’r gwastadedd, ac i’r dehau, ac i borthladd y môr, i dîr y Canaaneaid, ac i Lybanus, hyd yr afon fawr [sef] afon Euphrates.

⁸Wele rhoddais y wlâd o’ch blaen chwi: ewch i mewn, a gorescynnwch y wlâd yr hon a dyngodd yr Arglwydd i’ch tadau chwi: i Abraham, ac i Isaac, ac i Iacob ar [ei] rhoddi iddynt, ac iw hâd ar eu hôl hwynt.

⁹A mi a ymadroddais wrthych yr amser hwnnw gan ddywedyd: ni allaf fy hun eich cynnal chwi.

¹⁰Yr Arglwydd eich Duw a’ch lluosogodd chwi: ac wele chwi heddyw fel sêr y nefoedd o luosogrwydd.

¹¹Arglwydd Dduw eich tadau a’ch cynnyddo yn fil lluosogach nac ydych, ac a’ch bendithio fel y llefarodd efe wrthych.

¹²Pa wedd y dygwn fy hun eich blinder, a’ch baich, a’ch ymryson chwi?

¹³Moeswch iwch wŷr doethion, a deallus, a rhai cyfarwydd trwy eich llwythau, fel y gosodwyf hwynt yn bennau arnoch chwi.

¹⁴Yna’r attebasoch fi, ac y dywedasoch, da yw gwneuthur y peth yr hwn a ddywedaist.

¹⁵Cymmerais gan hynny bennau eich llwythaû chwi, [sef] gwŷr doethion, a rhai cyfarwydd, ac ai rhoddais hwynt yn bennau arnoch, [sef] yn gapteniaid ar filoedd, ac yn gapteniaid ar gantoedd, ac yn gapteniaid ar ddegau a deugain, ac yn gapteniaid ar ddegau, ac yn swyddogion ar eich llwythau chwi.

¹⁶A’r amser hwnnw y gorchymynnais i’ch barnwyr chwi gan ddywedyd: gwrandewch [ddadleuon] rhwng eich brodyr, a bernwch gyfiawnder rhwng gŵr ai frawd, ac ai estron hefyd.

¹⁷Na chydnabyddwch wynebau mewn barn, gwrandewch ar y lleiaf, yn gystal ac ar y mwyaf: nac ofnwch rhac neb, o blegit y farn sydd eiddo Duw: a’r pêth yr hwn a fydd rhy galed i chwi a ddygwch attafi, a mi ai gwrandawaf.

¹⁸Gorchymynnais i chwi hefyd yr amser hwnnw yr holl bethau y rhai [a ddylech] eu gwneuthur.

¹⁹Yna y mudasom o Horeb, ac a gerddasom yr holl anialwch mawr, ac ofnadwy hwnnw, yr hwn a welsoch ffordd [yr eir i]fynydd yr Amoriaid, fel y gorchymynnase yr Arglwydd ein Duw i ni, ac a ddaethom hyd Cadesbarnea.

²⁰A dywedais wrthych, daethoch hyd fynydd yr Amoriaid yr hwn y mae’r Arglwydd ein Duw ar roddi i ni.

²¹Wele’r Arglwydd dy Dduw a roddes y wlâd o’th flaen, dos i fynu [a] gorescyn, fel y llefarodd Arglwydd Dduw dy dadau wrthit, nac ofna, ac na lwfrhâ.

²²Yna chwi oll a ddaethoch allaf, ac a ddywedasoch, anfonwn wŷr o’n blaen ni, fel y chwiliant hwy y wlâd i ni, ac yr adroddant beth i ni am y ffordd yr hon yr awn i fynu rhyd-ddi, ac am y dinasoedd y rhai y deuwn i mewn iddynt.

²³A’r peth oedd dda yn fyng-olwg, cymmerais gan hynny ddeuddeng-wr o honoch, vn gŵr o [bob] llwyth.

²⁴Felly y troesant ac yr aethant i fynu i’r mynydd, ac y daethant hyd ddyffryn Escol, ac ai chwiliasant ef.

²⁵Ac a gymmerasant o ffrwyth y tîr yn eu llaw, ac ai dugasant i wared attom ni, ac a ddugasant air i ni trachefn, ac a ddywedasant da [yw]’r wlâd yr hon y mae’r Arglwydd ein Duw yn ei rhoddi i ni.

²⁶Er hynny ni fynnech fyned i fynu: ond gair yr Arglwydd eich Duw a anufyddhausoch chwi.

²⁷Grwgnachasoch hefyd yn eich pebyll, a dywedasoch, am gasau o’r Arglwydd nyni y dug efe ni allan o dir yr Aipht i’n rhoddi yn llaw’r Amoriaid, i’n difetha.

²⁸I ba le’r awn i fynu? ein brodyr a’n digalonnasant ni gan ddywedyd: pobl fwy, a hwy na nyni, dinasoedd mawrion, a chaeroc hyd y nefoedd, a meibion yr Anaciaid hefyd a welsom ni yno.

²⁹Yna y dywedais wrthych, nac arswydwch, ac nac ofnwch rhacddynt hwy.

³⁰Yr Arglwydd eich Duw’r hwn sydd yn myned o’ch blaen, efe a ymladd trosoch yn ôl [yr hyn] oll a wnaeth [efe] i chwi yn yr Aipht o flaen eich llygaid.

³¹Ac yn yr anialwch fel y gwelaist [lle] i’th ddug yr Arglwydd dy Dduw, fel y dwg gŵr ei fab ei hun, yn yr holl ffordd yr hon a gerddasoch, nes eich dyfod hyd y man ymma.

³²Etto er y chwedl hwn, ni chredech chwi yn yr Arglwydd eich Duw.

³³Yr hwn a oedd yn myned o’ch blaen chwi ar hŷd y ffordd i chwilio iwch [am] le i werssyllu o honoch: y nôs mewn tân i beri i chwi ganfod ar hyd y ffordd yr hon yr aech arni: a’r dydd mewn cwmwl.

³⁴A chlybu’r Arglwydd lais eich geiriau, ac a ddigiodd, ac a dyngodd gan ddywedyd:

³⁵Os vn o’r dynion hyn, y genhedlaeth ddrŵg hon, a wêl y wlâd dda’r hon y tyngais, ar ei rhoddi i’ch tadau chwi [na choelier fi.]

³⁶O ddieithr Caleb mab Iephun, efe ai gwêl hi, ac iddo ef y rhoddaf y wlâd yr hon y sangodd efe ynddi, ac iw feibion ef, o achos cyflawni o honaw [wneuthur] ar ôl yr Arglwydd.

³⁷Wrthif finne hefyd y digiodd yr Arglwydd o’ch plegit chwi gan ddywedyd: tithe hefyd ni chei fyned i mewn yno.

³⁸Iosuah mab Nun yr hwn sydd yn sefyll ger dy fron di, efe a aiff i mewn yno: cadarnhâ di ef, canys efe ai rhan hi’ n etifeddiaeth i Israel.

³⁹Eich plant hefyd y rhai y dywedasoch y byddent yn yspail, a’ch meibion chwi y rhai nid adwaenant heddyw dda, na drwg: y rhai hyn a ânt i mewn yno, ac i’r rhai hynny y rhoddaf hi, a hwynt ai gorescynnant hi.

⁴⁰Troiwch chwithau rhagoch, a chychwnnwch i’r anialwch ar hŷd ffordd y môr côch.

⁴¹Yna yr attebasoch, a dywedasoch wrthif, pechasom yn erbyn yr Arglwydd, nyni a awn i fynu, ac a ymladdwn ar ôl yr hyn oll a orchymynnodd yr Arglwydd ein Duw i ni: a gwiscasoch bob vn ei arfau rhyfel, ac a ymroesoch i fyned i’r mynydd.

⁴²A dywedodd yr Arglwydd wrthif: diwet wrthynt nac ewch i fynu, ac na ryfelwch o blegit nad ydwyf yn eich mysc chwi, rhac eich cwympo o flaen eich gelynnion.

⁴³Felly y dywedais wrthych, ond ni wrandawsoch eithr anufyddhausoch air yr Arglwydd, rhyfygasoch hefyd ac aethoch i fynu i’r mynydd.

⁴⁴Yna y daeth allan yr Amoriaid y rhai [oeddynt] yn trigo yn y mynydd hwnnw i’ch cyfarfod chwi ac a’ch ymlidiasant fel y gwnai gwenyn, ac a’ch difethasant chwi o Seir hyd Horma.

⁴⁵Yna y dychwelasoch ac yr ŵylasoch ger bron yr Arglwydd, ond ni wrandawodd yr Arglwydd ar eich llef, ac ni roddes glust i chwi.

⁴⁶Ac arhosasoch yn Cades ddyddiau lawer, megis y dyddiau yr arhosasech [o’r blaen.]