Read William Morgan Bible 1588 original edition Deuteronomium 5 Bible Online

Deuteronomium 5 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Deuteronomium 5

¹5 Moses yn gennad rhwng Duw a’r bobl. 6 Ail fynegu y dec gorchymyn. 23 Ofn y bobl wrth wrando gair Duw. 29 Yr Arglwydd yn ewyllyssio ofni o’r bobl ef. 32 Rhaid yw na phwyser, nac ar y tu dehau, nac ar y tu asswy oddi wrth orchymynnion Duw. Yna Moses a alwodd holl Israel, ac a ddywedodd wrthynt, clyw ô Israel y deddfau, a’r barnedigaethau y rhai yr ydwyf yn eu llefaru lle y chlywoch heddyw: fel y byddo i chwi eu dyscu, a chadw ar eu gwneuthur.

²Yr Arglwydd ein Dduw a wnaeth gyfammod a ni yn Horeb.

³Nid a’n tadau ni y gwnaeth yr Arglwydd y cyfammod hwn, ond a nyni: nyni [yw] y rhai hynny yn fyw bob vn ymma heddyw.

⁴Wyneb yn wyneb y llefarodd yr Arglwydd a chwi yn y mynydd, o ganol y tân,

⁵(Myfi oeddwn yr amser hwnnw yn sefyll rhwng yr Arglwydd a chwi, i fynegu i chwi air yr Arglwydd: canys ofni a wnaethoch rhac y tân, ac nid escynnech i’r mynydd) gan ddywedyd:

⁶Yr Arglwydd dy Dduw [ydwyf] fi, yr hwn a’th ddûg allan o dîr yr Aipht, o dŷ y caethwed.

⁷Na fydded i ti dduwiau eraill ger fy mron i.

⁸Na wna it ddelw gerfiedic [na] llun dim a’r y [sydd] yn y nefoedd oddi vchod, nac a’r [y sydd] yn y ddaiar oddi isod, nac a’r [y sydd] yn y dyfroedd oddi tann y ddaiar.

⁹Nac ymgrymma iddynt, ac na wasanaetha hwynt, o blegit myfi’r Arglwydd dy Dduw [ydwyf] Dduw eiddigus, yn ymweled ag anwiredd y tadau ar y plant, hyd y drydedd, a’r bedwaredd [genhedlaeth] o’r hai a’m casaant.

¹⁰Ac yn gwneuthur trugaredd i filoedd, o’r rhai am carant, ac a gadwant fyng-orchymynnion.

¹¹Na chymmer enw’r Arglwydd dy Dduw yn ofer, canys nid dieuog gan yr Arglwydd yr hwn a gymmero ei enw ef yn ofer.

¹²Cadw y dydd Sabboth gan ei sancteiddio ef, fel y gorchymynnodd yr Arglwydd dy Dduw it.

¹³Chwe diwrnod y gweithi, ac y gwnei dy holl waith:

¹⁴Ond y seithfed dydd [yw] Sabboth yr Arglwydd dy Dduw, na wna [ynddo] ddim gwaith, tydi, na’th fab, na’th ferch, na’th 75 wâs, na’th forwyn, na’th ych, na’th assyn, nac yr vn o’th anifeiliaid, na’th ddieithr-ddyn, yr hwn [fyddo] o fewn dy byrth: fel y gorphywyso dy wâs, a’th forwyn, fel ti dy hun.

¹⁵O blegit cofia mai gwâs a fuost ti yngwlâd yr Aipht, a’th ddwyn o’r Arglwydd dy Dduw allan oddi yno a llaw gadarn, ac a braich estynnedic, am hynny y gorchymynnodd yr Arglwydd dy Dduw i ti gadw dydd y Sabboth.

¹⁶Anrhydedda dy dâd, a’th fam, fel y gorchymynnodd yr Arglwydd dy Dduw i ti: fel yr estynner dy ddyddiau, ac fel y byddo yn dda i ti ar y ddaiar, yr hon y mae’r Arglwydd dy Dduw yn ei rhoddi i ti.

¹⁸Ac na wna odineb.

¹⁹Ac na ledratta.

²⁰Ac na ddwg gam destiolaeth yn erbyn dy gymydog,

²¹Ac na chwennych wraig dy gymydog, ac na chwennych dŷ dy gymydog, nai faes ef, nai was, nai forwyn, nai ŷch ef, nai assyn ef, na dim a’r [y sydd] eiddo dy gymydog.

²²Y geiriau hyn a lefarodd yr Arglwydd wrth eich holl gynnulleidfa, yn y mynydd o ganol y tân, y cwmmwl a’r tywyllwch [a] llais vchel, ac ni chwanegodd [ddim,] ond scrifennodd hwynt ar ddwy lêch o gerric, ac ai rhoddes attaf i.

²³A darfu wedi clywed o honoch y llais o ganol y tywyllwch, a’r mynydd yn llosci gan dân: yna nesasoch attaf, [sef]holl bennaethiaid eich llwythau, a’ch henuriaid chwi,

²⁴Ac a ddywedasoch, wele’r Arglwydd ein Duw a ddangosodd i ni ei ogoniant, ai fawredd, ai lais ef a glywsom ni o ganol y tân: heddyw y gwelsom lefaru o Dduw wrth ddŷn, a byw o honaw.

²⁵Weithian gan hynny pa ham y byddwn feirw? o blegit y tân mawr hwn a’n difâ ni: canys os ni a chwanegwn glywed llais yr Arglwydd ein Duw mwyach marw a wnawn.

²⁶O blegit pa gnawd oll [sydd,] yr hwn a glybu lais y Duw byw yn llefaru o ganol y tân fel nyni, ac a fu fyw?

²⁷Nessa di a chlyw’r hyn oll a ddywed yr Arglwydd ein Duw, a llefara di wrthym ni yr hyn oll a lefaro’r Arglwydd ein Duw wrthit ti: * ac nyni a wrandawn, ac a wnawn [hynny.]

²⁸Yna’r Arglwydd a glybu lais eich geiriau chwi, pan lefarasoch wrthif, a dywedodd yr Arglwydd wrthif, clywais lais geiriau y bobl hyn, y rhai a lefarasant wrthit, da y dywedasant yr hyn oll a ddywedasant.

²⁹Oh na bydde hyn o galon ganddynt i’m hofni fi, ac i gadw fy holl orchymynnion i, bôb amser, fel y bydde dâ iddynt, ac iw meibion hwynt yn dragywyddol.

³⁰Dos, dywet wrthynt, dychwelwch i’ch pebyll.

³¹Ond saf di ymma gyd a’m fi, ac mi a ddywedaf wrthit yr holl orchymynnion, a’r deddfau, a’r barnedigaethau a ddysci di iddynt, ac a wnant hwythau, yn y wlâd yr hon yr wyfi ar roddi iddynt, iw gorescyn.

³²Edrychwch gan hynny am wneuthur, fel y gorchymynnodd yr Arglwydd eich Duw i chwi: na chiliwch i’r tu dehau, nac i’r tu asswy.

³³Cerddwch yn yr holl ffordd, yr hon a orchymynnodd yr Arglwydd eich Duw i chwi, fel y byddoch fyw, ac y byddo yn ddâ i chwi, ac yr estynnoch ddyddiau yn y wlâd, yr hon a orescynnwch.