Read William Morgan Bible 1588 original edition Deuteronomium 9 Bible Online

Deuteronomium 9 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Deuteronomium 9

¹Moses sydd yn dangos nad er eu cyfiawnder, ai hauddedigaeth eu hun y gwnaeth Duw ddaioni i lsrael. Gwrando Israel ti sydd yn myned heddyw tros yr Iorddonen, gan fyned i orescyn cenhedloedd mwy, a chryfach na thi, dinasoedd [hefyd] mawrion, a chaeroc hyd y nefoedd.

²Pobl fawr, ac vchel, meibion Anac y rhai a adnabuost, ac y clywaist ti [ddywedyd am danynt,] pwy a sail o flawen meibion Anac?

³Gwybydd gan hynny heddyw, mai’r Arglwydd dy Dduw sydd yn myned trossodd o’th flaen di yn dân yssol, efe ai difetha hwynt, ac efe ai darostwng hwynt o’th flaen di: fel y gorescynnech hwynt, ac y difethecy hwynt yn fuan, megis y llefarodd yr Arglwydd wrthit.

⁴Na ddywet yn dy galon, pan yrro’r Arglwydd dy Dduw hwynt allan o’th flaen di, gan ddywedyd: am fyng-hyfiawnder y dygodd yr Arglwydd fi i orescyn y tîr hwn: canys am annuwioldeb y cenhedloedd hyn y gyrrodd yr Arglwydd hwynt allan o’th flaen di.

⁵Nid am dy gyfiawnder di, nac am iniondeb dy galon y daethost i orescyn eu tîr hwynt, onid am annuwioldeb y cenhedloedd hyn y bwrriodd yr Arglwydd dy Dduw hwynt allan o’th flaen di: ac er cyflawni y gair yr hwn a dyngodd yr Arglwydd wrth dy dadau di [sef] wrth Abraham, wrth Isaac, ac wrth Iacob.

⁶Gwybydd dithe, nad am dy gyfiawnder dy hun, y rhoddes yr Arglwydd it y tîr daionus hwn iw orescyn: canys pobl war-galed ydych.

⁷Meddwl [ac] na anghofia pa fodd y digiaisy yr Arglwydd dy Dduw yn yr anialwch, o’r dydd y daethost allan o dîr yr Aipht, hyd eich dyfod i’r lle hwn: gwrthryfelu y buoch a’r Arglwydd.

⁸Yn Horeb hefyd y digiasoch yr Arglwydd, ac ymddigiodd yr Arglwydd wrthych i’ch difetha.

⁹Pan ddringais i’r mynydd i gymmeryd y llechau meini, [sef] llechau y cyfammod, yr hwn a wnaeth yr Arglwydd a chwi: yna’r arhoais yn y mynydd ddeugain nhiwrnod, a deugain nhôs, bara ni fwytteais, a dŵfr nid yfais.

¹⁰A rhoddes yr Arglwydd attaf y ddwy lech faen, wedi eu scrifenni a bŷs Duw, ac arnynt [yr oedd] yn ôl yr holl eiriau, y rhai a lefarodd yr Arglwydd wrthych yn y mynydd, o ganol y tân, ar ddydd y gynnulleidfa.

¹¹A bu ym mhen y deugain nhiwrnod, a’r deugain nhos, roddi o’r Arglwydd attaf y ddwy lech faen: [sef] llechau y cyfammod.

¹²A dywedodd yr Arglwydd wrthif cyfot, dôs oddi ymma i wared yn fuan, canys ymlygrodd dy bobl y rhai a ddygaist allan o’r Aipht: ciliasant yn ebrwydd o’r ffordd, yr hon a orchymynnais iddynt, gwnaethant iddynt eu hun ddelw dawdd.

¹³A llefarodd yr Arglwydd wrthif gan ddywedyd: gwelais y bobl hyn, ac wele pobl war-galed ydynt.

¹⁴Paid a mi, a mi ai destruwiaf hwynt, ac a ddele a eu henw hwynt oddi tann y nefoedd, ac a’th wnaf di yn genedl gyfrach, ac amlach na hwynt.

¹⁵Ac mi a ddychwelais, ac a ddaethym i wared o’r mynydd, a’r mynydd ydoedd yn llosci gan dân, a dwy lêch y cyfammod yn fy-nwy law.

¹⁶Edrychais hefyd, ac wele pechasech yn erbyn yr Arglwydd eich Duw, gwnelsech iwch lo tawdd, ciliasech yn fuan o’r ffordd yr hon a orchymynnase yr Arglwydd i chwi.

¹⁷Yna’r ymaflais yn y ddwy lêch, ac ai teflais hwynt o’m dwy law: ac ai torrais hwynt o flaen eich llygaid chwi.

¹⁸A syrthiais ger bron yr Arglwydd, fel y waith gyntaf ddeugain nhiwrnod, a deugain nhos, ni fwitteis fara, ac nid yfais ddwfr, am eich holl bechodau chwi, y rhai a bechasech gan wneuthur drygioni yng-olwg yr Arglwydd iw ddigio ef.

¹⁹Canys ofnais rhac y sorriant, a’r dîg drwy y rhai y digiodd yr Arglwydd wrthych i’ch dinistrio chwi: etto gwrandawodd yr Arglwydd arnaf y waith honno hefyd.

²⁰Wrth Aaron hefyd y digiodd yr Arglwydd yn fawr, iw ddifetha ef, a mi a eiriolais hefyd tros Aaron y waith honno.

²¹Eich pechod chwi hefyd yr hwn a wnaethoch, sef y llo a gymmerais, ac’ai lloscais yn tân, coethais ef hefyd, gan eu falurio yn dda, nes i falu yn llwch: a bwriais ei lwch i’r afon, yr hon oedd yn descyn o’r mynydd.

²²O fewn Taberah hefyd, ac o fewn Massa, ac o fewn Beddau y blŷs yr oeddych yn digio’r Arglwydd.

²³A phan anfonodd yr Arglwydd chwi o Cades Barnea, gan ddywedyd: ewch i fynu a gorescynnwch y tîr, yr hwn a roddais i chwi, yna yr anufyddhasoch air yr Arglwydd eich Duw: ni chredasoch hefyd iddo, ac ni wrandawsoch ar ei lais ef.

²⁴Gwrthynssic fuoch wrth yr Arglwydd, er y dydd yr adnabum chwi.

²⁵Ac mi a syrthiais ger bron yr Arglwydd y deugain nhiwrnod ar deugain nhôs, fel y syrthiaswn o’r blaen, am ddywedyd o’r Arglwydd am eich difetha chwi.

²⁶Eiriolais hefyd ar yr Arglwydd, a dywedais: Arglwydd Dduw na ddifetha dy bobl, a’th etifeddiaeth yr hon a waredaist yn dy fawredd, yr hwn a ddygaist allan o’r Aipht mewn llaw gref.

²⁷Meddwl am dy weision, am Abraham, am Isaac, ac am Iacob, nac edrych ar galedrwydd y bobl hyn, nac ar eu drygioni, nac ar eu pechod:

²⁸Rhac dywedyd o’r wlâd yr hon y dygaist ni allan o honi, o eisie gallu o’r Arglwyd eu dwyn hwynt i’r tîr yr hwn a addawse efe iddynt, ac oi gâs arnynt y dug efe hwynt allan iw lladd yn yr anialwch.

²⁹Etto dy bobl, a’th etifeddiaeth [ydynt] hwy y rhai a ddygaist allan yn dy fawr nerth, ac yn dy estynnedic fraich.