Read William Morgan Bible 1588 original edition Ioan 12 Bible Online

Ioan 12 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ioan 12

¹Mair yn eneinio traed yr Iesu ag enaint. 4 Iudas yn grwgnach. 10 Yr Iddewon yn ceisio dal Crist a Lazarus. 14 Iesu yn marchogeth yr assyn. 28 Gogonedd Crist o’r nef. 42 Rhai yn credu ac heb gyffesu. Yna yr Iesu chwe diwrnod cyn y Pasc a ddaeth i Bethania lle yr oedd Lazarus yr hwn a fuase farw, yr hwn a godase efe o farw.

²Yno y gwnaethant iddo ef swpper, a Martha oedd yn gwasanaethu: a Lazarus oedd vn o’r rhai a eisteddent gyd ag ef.

³Yna y cymmerth Mair bwys o enaint nard gwlyb, gwerthfawr, ac a eneiniodd draed yr Iesu, ac a sychodd eu draed ef â’i gwalt, a’r tŷ a lanwyd gan aroglau yr enaint.

⁴Am hynny y dywedodd vn o’i ddiscyblion ef [sef] Iudas [mab] Simon Iscariotes yr hwn oedd ar ei fradychu ef,

⁵Pa ham na werthid yr enaint hwn er trychant ceiniog, ai roddi i’r tlodion?

⁶Ac efe a ddywedodd hyn, nid o herwydd ei fod yn gofalu dros y tlodion, ond am ei fod efe yn lleidr, ac yn cadw yr pwrs, ac yn arwain yr hyn a roddid ynddo.

⁷A’r Iesu a ddywedodd: gedwch iddi, erbyn dydd fyng-hladdedigaeth y cadwodd hi hyn.

⁸Canys yr ydych chwi yn cael y tlodion bob amser gyd â chwi, ond ni’m cewch fi bob amser.

⁹Felly tyrfa fawr o’r Iddewon a wybu ei fod efe yno, ac a ddaethant nid er mwyn yr Iesu yn vnic, ond er mwyn gweled Lazarus hefyd, yr hwn a godase efe o feirw.

¹⁰Yna yr ymgynghorodd yr arch-offeiriaid am ladd Lazarus hefyd:

¹¹Am fyned o lawer o’r Iddewon ymmaith o’i achos ef, a chredu yn yr Iesu.

¹²Trannoeth tyrfa fawr, yr hon a ddaethe i’r ŵyl, pan glywsant ddyfod o Iesu i Ierusalem,

¹³Hwy a gymmerasant geingciau o’r palmwŷdd, ac a aethant allan i gyfarfod ag ef, ac a lefasant, Hosanna, bendigedic yw’r neb sydd yn dyfod yn enw yr Arglwydd, yn Frenin ar Israel.

¹⁴A’r Iesu a gafodd assynnau, ac a eisteddodd arni, megis y mae yn scrifennedic:

¹⁵Nac ofna ô ferch Sion: wele, dy Frenin yn dyfod gan eistedd ar ebol assyn.

¹⁶Ac ni ŵybu ei ddiscyblion ef beth oedd hyn ar y cyntaf, eithr wedi gogoneddu yr Iesu, yna y cofiâsant fod y pethau hyn yn scrifennedic am dano, ac iddynt wneuthur hyn iddo.

¹⁷A’r dyrfa yr hon oedd gyd ag ef pan alwodd efe Lazarus o’r bedd, a’i godi ef o farw, a ddug destiolaeth.

¹⁸Am hynny, y daeth y dyrfa hefyd i gyfarfod ag ef, am glywed o honynt iddo wneuthur yr arwydd hwn.

¹⁹A’r Pharisæaid a ddywedâsant yn eu plith eu hunain, a welwchi nad ydych chwi yn tyccio dim? wele y mae y byd [oll] yn myned ar ei ôl ef.

²⁰Ac yr oedd rhai Groegiaid o’r rhai ddaethent i fynu i addoli ar yr ŵyl.

²¹A’r rhai hynny a ddaethant at Philip yr hwn oedd o Bethsaida yn Galilæa, ac a ofynnâsant iddo, gan ddywedyd, arglwydd: ni a ewyllysiem weled yr Iesu.

²²Ac Philip a ddaeth, ac a ddywedodd i Andreas, Andreas hefyd a Philip a ddywedâsant i’r Iesu.

²³A’r Iesu a attebodd iddynt, fe ddaeth yr awr y gogoneddir Mab y dŷn.

²⁴Yn wîr, yn wîr meddaf i chwi: oni syrth y gronyn gwenith i’r ddaiar a marw, hwnnw a erys yn vnic, eithr os bydd efe marw, efe a ddwg lawer o ffrwyth.

²⁵Y neb a garo ei enioes a’i cyll hi, a’r neb a gasâo ei enioes yn y byd hwn, a’i ceidw hi i fywyd tragywyddol.

²⁶Os gwasanaetha neb fi, dilyned fi, a pha le bynnac y byddwyf fi, yna y bydd fyngweinidog i hefyd: ac os gwasanaetha neb fi, y Tad a’i hanrhydedda ef.

²⁷Y mae fy enaid yr awr hon yn drallodus, a pha beth a ddywedaf, ô Dad gwaret fi rhag yr awr hon, eithr er mwyn hyn y daethym i’r awr hon.

²⁸Oh Dad gogonedda dy enw, yna y daeth llef o’r nef: [sef] mi a’i gogoneddais, ac a’i gogoneddaf eil-waith.

²⁹A’r dyrfa yr hon oedd yn sefyll, ac yn clywed, a ddywedodd mai taran oedd: eraill a ddywedâsant, Angel a ymddiddanodd ag ef.

³⁰A’r Iesu a attebodd, ac a ddywedodd, nid o’m hachos i y bu y llais hwn: ond o’ch achos chwi.

³¹Yn awr y mae barn y byd hwn: yn awr y bwrir allan dywysog y byd hwn.

³²A minne os derchefir fi oddi ar y ddaiar, a dynnaf bawb attaf fy hun.

³³A hyn a ddywedodd efe, gan arwyddo, o ba angeu y bydde farw.

³⁴A’r dyrfa a attebodd iddo, ni a glywsom o’r ddeddf fod Crist yn aros yn dragywyddol: pa wedd wrth hynny y dywedi di fod yn rhaid derchafu Mab y dŷn? pwy ydyw hwnnw, Mab y dyn?

³⁵A’r Iesu a ddywedodd wrthynt, etto ychydig ennyd y mae y goleuni gyd â chwi: rhodiwch tra fyddo i chwi oleuni, rhag i’r tywyllwch eich goddiwes, a’r hwn sydd yn rhodio mewn tywyllwch, ni ŵyr i ba le yr êl.

³⁶Tra fyddo gennych oleuni credwch yn y goleuni, fel y byddoch blant y goleuni, hyn a ddywedodd yr Iesu, ac efe a ymadawodd, ac a ymguddiodd rhagddynt.

³⁷Ac er gwneuthur o honaw ef gymmaint o wrthiau yn eu gwydd hwynt, ni chredâsant ynddo.

³⁸Fel y cyflawnid ymadrodd Esaias y prophwyd, yr hwn a ddywedodd efe: ô Arglwydd pwy a gred ein ymadrodd ni? ac i bwy y datguddiwyd braich yr Arglwydd?

³⁹Am hynny ni allent gredu, am i Esaias ddywedyd eil-waith.

⁴⁰Efe a ddallodd eu llygaid, ac a galedodd eu calon, fel na’s gwelent â’u llygaid, na deall â’u calon, nac ymchwelyd, ac i mi eu hiachâu hwynt.

⁴¹Y pethau hyn a ddywedodd Esaias, pan welodd ei ogoniant ef, a phan lefarodd am dano ef.

⁴²Er hynny llawer o’r pennaduriaid a gredasant ynddo, ond o blegit y Pharisæaid, ni chyffesasant rhag eu rhoi allan o’r Synagog.

⁴³Canys hwy a garent foliant dynion yn fwy nâ moliant Duw.

⁴⁴A’r Iesu a lefodd, ac a ddywedodd: yr hwn sydd yn credu ynof fi, nid ynof fi y mae efe yn credu, ond yn yr hwn a’m danfonodd i.

⁴⁵A’r hwn sydd yn fyng-weled i sydd yn gweled yr hwn a’m anfonodd i.

⁴⁶Mi a ddaethym yn oleuni i’r byd, fel na’d arhose neb mewn tywyllwch a’r y sydd yn credu ynof fi.

⁴⁷Ac os clyw neb fyng-eiriau, ac ni chred, nid ydwyf fi yn ei farnu ef, am na ddaethym i farnu y byd, eithr i achub y byd.

⁴⁸Y sawl a’m dirmygo i, ac ni dderbyn fyngeiriau, y mae iddo ef vn a’i barn: y gair a ddywedais i, hwnnw a’i barn ef yn y dydd diweddaf.

⁴⁹Canys ni leferais i o honof fy hun, ond y Tad yr hwn a’m hanfonodd i, efe a orchymynnodd i mi beth a ddywedwn, a pheth a lefarwn.

⁵⁰A mi a wn fod ei orchymyn ef yn fywyd tragywyddol, am hynny y pethau yr wyfi yn eu llefaru, felly yr wyf yn llefaru, fel y dywedodd y Tâd wrthif.