Read William Morgan Bible 1588 original edition Ioan 15 Bible Online

Ioan 15 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ioan 15

¹Parabl Crist am y win-wydden a’i changhenhau. 9 Am gariad perffaith. 17 Am y byd hwn. 24 Am weithredoedd Crist. [13]Myfi yw’r wîr win-wydden, a’m Tad yw’r llafurwr.

²Pob cangen heb ddwyn ffrwyth ynofi, y mae efe yn ei thynnu ymmaith: a phob vn a ddygo ffrwyth, efe a’i glânhâ, fel y dygo fwy o ffrwyth,

³Yn awr yr ydych chwi yn lân gan y gair a leferais i wrthych.

⁴Arhoswch ynof, a mi ynoch, fel na all cangen ddwyn ffrwyth o honi ei hun, [sef] onid erys yn y win-wydden, felly ni [ellwch] chwithau, onid arhoswch ynof.

⁵Myfi yw’r win-wydden, chwithau yw’r canghennau: yr hwn a arhoso ynof, a minne ynddo yntef, hwnnw a ddŵg ffrwyth lawer. Canys hebof fi ni ellwch chwi wneuthur dim.

⁶Os neb nid erys ynof fi, efe a deflir allan fel cangen, ac a wywa: a [rhai] a’i casclant, ac a’i bwriant yn tân, ac a loscir.

⁷O’s archoswch ynof, ac os erys fyng-eiriau ynoch, beth bynnac a ewyllysioch gofynnwch, ac fe a’i gwneir i chwi.

⁸Yn hyn y gogoneddir fy Nhâd ar ddwyn o honoch ffrwyth lawer: a’ch gwneuthur yn ddiscyblion i mi.

⁹Fel y carodd y Tâd fi, felly y cerais chwithau, arhoswch yn fyng-hariad.

¹⁰Os cedwch fyng-orchymynnion, chwi a arhoswch yn fyng-hariad: fel y cedwais i orchymynnion fy Nhâd, ac yr wyf yn aros yn ei gariad ef.

¹¹Hyn a ddywedais wrthych, fel yr arhôso fy llawenydd ynoch, a bod eich llawenydd yn gyflawn.

¹²[14] Dymma fyng-orchymyn i, ar i chwi garu eu gilydd, fel y cerais chwi.

¹³Cariad mwy nâ hyn nid oes gan neb, na rhoi o vn ei einioes dros ei gyfeillion.

¹⁴Chwy chwi fyddwch fyng-hyfeillion, os gwnewch pa bethau bynnac yr wyf yn eu gorchymyn i chwi.

¹⁵Nid ydwyf yn eich galw yn weision mwy, am nas gŵyr gwâs beth y mae ei Arglwydd yn ei wneuthur, ond mi a’ch gelwais chwi’n gyfeillion, canys pob peth a’r a glywais gan fy Nhâd, a hyspysais i chwi.

¹⁶Nid chwy chwi am dewisâsoch i, ond myfi a’ch dewisais chwi, ac a’ch ordeiniais i fyned i ddwyn ffrwyth, a bod i’ch ffrwyth aros: a pha beth bynnac ar a ofynnoch i’r Tâd yn fy enw, efe a’i rhydd i chwi.

¹⁷[15]Hyn yr wyf yn ei orchymyn i chwi, garu o honoch eu gilydd.

¹⁸Os y bŷd a’ch casâ, gŵybyddwch gashau o honaw fy fi o’ch blaen chwi.

¹⁹Pe buasech o’r byd, y byd a garase yr eiddo, eithr am nad ydych o’r byd, ond i mi eich dewis o’r byd, am hynny y mae y byd yn eich casau chwi.

²⁰Cofiwch yr ymadrodd a ddywedais i wrthych, nad yw gwâs yn fwy nâi arglwydd, os erlidiâsant fi, hwy a’ch erlidiant chwithau: os cadwâsant fyng-orchymyn i, hwy a gadwant yr eiddoch chwithau.

²¹Eithr hyn oll a wnânt i chwi er mwyn fy enw i, am nad adwaenant yr hwn a’m hanfonodd i.

²²Oni bai ddarfod i mi ddyfod ac ymddiddan â hwynt, ni bydde arnynt bechod: ond yr awr hon nid oes ganddynt ddim i escusodi eu pechod.

²³Y sawl sydd yn fyng-hasau i, sydd yn casau fy Nhâd hefyd.

²⁴Pe buaswn heb wneuthur gweithredoedd yn eu plith hwy, y rhai ni wnaeth neb arall, ni buase arnynt bechod, ond yr awr hon, hwy a welsant, ac a’m casâsant i, a’m Tâd.

²⁵Eithr fel y cyflawnid yr gair yr hwn sydd scrifennedic yn eu cyfraith hwynt: hwy a’m casâsant yn ddi-achos.

²⁶Ond pan ddêl y diddanwr yr hwn a anfonaf i chwi oddi wrth y Tâd, [sef] Yspryd y gwirionedd yr hwn a ddeillia oddi wrth y Tâd, hwnnw a destiolaetha o honofi.

²⁷A chwithau hefyd a destiolaethwch, a’m eich bod o’r dechreuad gyd â mi.