Read William Morgan Bible 1588 original edition Ioan 3 Bible Online

Ioan 3 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ioan 3

¹3 Crist yn addyscu Nicodemus yng-hylch yr adenedigaeth. 15 Am ffydd. 16 Am serch Duw er llês i’r byd, 23 Dysceidiaeth, a bedydd Ioan. 28 A’r destiolaeth a ddug efe am Grist. [4]Ac yr oedd dyn o’r Pharisæaid, a’i enw Nicodemus, pennaeth yr Iddewon.

²Hwn a ddaeth at yr Iesu liw nôs, ac a ddywedodd wrtho ef, Rabbi, nyni a wyddom mai dyscawdur ydwyt ti wedi dyfod oddi wrth Dduw: canys nid alle neb wneuthur y gwrthiau hyn y rhai yr ydwyt ti yn eu gwneuthur, oni bai fod Duw gyd ag ef.

³Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrtho ef, yn wir, yn wir meddaf i ti, oddi eithr geni dyn trachefn, ni ddichon efe weled teyrnas Dduw.

⁴Nicodemus a ddywedodd wrtho ef, pa fodd y dichon dŷn ei eni, ac efe yn hôn? a ddichon efe fyned i groth ei fam trachefn a’i eni?

⁵Iesu a attebodd, ac a ddywedodd, yn wîr yn wîr meddaf i ti, oddi eithr gem dyn o ddwfr. ac o’r Yspryd, ni ddichon efe fyned i mewn i deyrnas Dduw.

⁶Yr hyn a aned o’r cnawd sydd gnawd, a’r hyn a aned o’r Yspryd sydd yspryd.

⁷Na ryfedda di ddywedyd o honofi wrthit y bydd rhai eich geni chwi trachefn.

⁸Y mae y gwynt yn chwythu lle y mynno, a thi a glywi ei sŵn ef, ond ni wyddost o ba lê y mae yn dyfod, nac i ba lê yr aiff: felly y mae pawb a’r a aned o’r Yspryd.

⁹Nicodemus a attebodd, at a ddywedodd wrtho, pa fodd y dichon y pethau hyn fod?

¹⁰Iesu a attebodd, a a ddywedodd wrtho, a wyt ti yn ddyscawdur yn Israel, ac ni ŵyddost ti y pethau hyn?

¹¹Yn wîr, yn wîr meddafi ti, mai yr hyn a wyddom yr ydym yn ei ddywedyd, a’r hyn a welsom yr ydym yn ei destiolaethu, ond nid ydych yn derbyn ein testiolaeth ni.

¹²Os dywedais i chwi bethau daiarol, a chwithau nid ydych yn credu, pa fodd y credech pe dywedwn i chwi bethau nefol?

¹³Ac ni escynnodd neb i’r nêf, oddi eithr yr hwn a ddescynnodd o’r nef, [sef] Mab y dŷn yr hwn sydd yn y nef.

¹⁴Ac megis y derchafodd Moses y sarph yn y diffaethwch, felly y bydd rhaid derchafu Mâb y dŷn.

¹⁵Fel na choller pwy bynnac a gredo ynddo ef, onid caffael o honaw fywyd tragywyddol.

¹⁶[5]Canys felly y cârodd Duw y bŷd, fel y rhoddodd efe ei vni-genedic fab, fel na choller nêb a’r y sydd yn crêdu ynddo ef, eithr caffael o honaw ef fywyd tragywyddol.

¹⁷O blegit ni ddanfonodd Duw ei fâb i’r byd i farnu yr bŷd, onid i iachau yr byd trwyddo ef.

¹⁸Nid ydys yn barnu yr hwn a grêdo ynddo ef, ond yr hwn nid yw yn credu a farnwyd eusus, am na chredodd yn enw vni-genedic fab Duw.

¹⁹A hyn yw’r farnedigaeth, dyfod goleuni i’r bŷd, a charu o ddynion dywyllwch yn fwy nâ’r goleuni, o herwydd bod eu gweithredoedd hwy yn ddrwg.

²⁰O herwydd pob vn a’r sydd yn gwneuthur drwg sy yn cessau y goleuni, ac ni ddaw i’r goleuni, rhac argyoeddi ei weithredoedd.

²¹Ond yr hwn sydd yn gwneuthur gwirionedd a ddaw i’r goleuni, fel yr eglurheuir ei weithredoedd ef, mai yn Nuw y gwnaed hwynt.

²²Wedi hyn y daeth yr Iesu a’i ddiscyblion i wlad Iudaea, ac yno yr arhosodd efe gyd â hwynt, ac y bedyddiodd.

²³Ac yr oedd Ioan hefyd yn bedyddio yn Ainon ger llaw Salim, canys dyfroedd lawer oeddynt yno: a hwynt a ddaethant, ac fe a’u bedyddiwyd.

²⁴Canys ni fwriasid Ioan etto yng-harchar.

²⁵Yna y bu ymofyn rhwng discyblion Ioan a’r Iddewon yng-hylch puredigaeth.

²⁶A hwy a ddaethant at Ioan, ac a ddywedasant wrtho ef, Rabbi, yr hwn oedd gyd â thi y tu hwnt i’r Iorddonen, am yr hwn y testiolaethaist: wele y mae efe yn bedyddio, a phawb sy yn dyfod atto ef.

²⁷Ioan a attebodd, ac a ddywedodd, ni ddichon dŷn dderbyn dim, oni roddir iddo ef o’r nefoedd.

²⁸Chwy-chwi eich hunain ydych fy nhystion i, ddywedyd o honofi, nid myfi yw Crist, eithr fy mod wedi fy anfon o’i flaen ef.

²⁹Yr hwn y mae iddo briod-ferch yw’r priod-fab: ond cyfaill y priod-fab yr hwn sydd yn sefyll, ac yn ei glywed ef, sydd yn llawenychu yn ddirfawr o blegit llef y priod-fab: fy llawenydd hwn maufi gan hynny a gyflawnwyd.

³⁰Rhaid ydyw iddo ef gynnyddu, ac i minne leihaû.

³¹Yr hwn a ddaeth oddi vchod sydd goruwch pawb oll, yr hwn sydd o’r ddaiar, sydd o’r ddaiar, ac am ddaiar y mae yn ymadrodd: yr hwn a ddaeth o’r nef sydd goruwch pawb.

³²A’r hyn a welodd efe, ac a glywodd, hynny y mae efe yn ei destiolaethu: ond nid yw neb yn derbyn ei destiolaeth ef.

³³Yr hwn a dderbynniodd ei destiolaeth ef a seliodd fod Duw yn gywîr.

³⁴Canys yr hwn a anfonodd Duw sydd yn llefaru geiriau Duw: o blegit nid wrth fesur y mae Duw yn rhoddi [iddo ef] yr Yspryd.

³⁵Y mae y Tâd yn caru y Mâb, ac efe a roddodd bob peth yn ei law ef.

³⁶Yr hwn sydd yn credu yn y Mâb, y mae iddo fywyd tragywyddol: a’r hwn sydd yn anghredu’r Mâb ni wêl efe y bywyd, eithr y mae digofaint Duw yn aros arno ef.