Read William Morgan Bible 1588 original edition Ioan 6 Bible Online

Ioan 6 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ioan 6

¹10 Iesu yn porthi pum mil o ddynion â phum torth, ac â dau byscodyn. 15 Efe yn myned ymmaith, rhag iddynt ei wneuthur ef yn frenyn. 26 Efe yn argyoeddi cnawdol wrandawyr ei air ef. 41 Bod y rhai cnawdol yn ymrwystro wrtho ef. 63 Nad yw y cnawd yn lessau dim. Wedi y pethau hyn yr aeth Iesu tros fôr Galilæa [hwnnw yw] Tiberias.

²A thyrfa fawr a’i canlynodd ef, o blegit hwynt a welsent ei arwyddion y rhai a wnaethe efe ar y cleifion.

³Yna Iesu a aeth i fynu i’r mynydd, ac efe a eisteddodd yno gyd â’i ddyscyblion.

⁴A’r Pasc, gŵyl yr Iddewō, oedd yn agos.

⁵[7]Yna Iesu a dderchafodd [ei] lygaid, ac a ganfu fod tyrfa fawr yn dyfod atto ef, efe a ddywedodd wrth Philip, o ba lê y prynwn ni fara, fel y caffo y rhai hyn fwytta?

⁶(Ac efe a ddywedase hyn iw brofi ef, canys efe a ŵydded beth a wnai efe)

⁷Philip ai hattebodd ef, gwerth dau cant ceiniog o fara nid yw ddigon iddynt hwy, fel y gallo pob vn o honynt gymmeryd ychydig.

⁸Yna vn oi ddiscyblion a ddywedodd wrtho ef, Andreas brawd Simon Petr,

⁹Y mae ymma ryw fachgennyn, yr hwn sydd ganddo bump torth o haidd, a dau byscodyn: ond beth yw hyn rhwng cynnifer?

¹⁰A’r Iesu a ddywedodd, perwch i’r dynion eistedd i lawer: (ac yr oedd glas-wellt lawer yn y fann honno) yna ’r gwŷr a eisteddasant i lawr yng-hylch pum mil o nifer.

¹¹Yna’r Iesu a gymmerth y bara ac a ddiolchodd, [ac] ai rhannodd i’r discyblion, a’r discyblion i’r rhai oeddynt yn eistedd: felly hefyd o’r pyscod cymmaint ac a fynnent.

¹²Ac wedi eu digoni hwynt, efe a ddywedodd wrth ei ddiscyblion, cesclwch y briw-fwyd yr hwn sydd yng-weddill, fel na choller dim.

¹³Yna hwynt ai casclasant, ac a lawnasant ddeuddec basced o’r briw-fwyd o’r pump torth haidd, y rhai a weddillasid gan y sawl a fwytawsent.

¹⁴Yna y dynion pan welsant hwy yr arwydd a wnaethe ’r Iesu a ddywedasant, diau mai hwn yw’r prophwyd yr hwn oedd ar ddyfod i’r bŷd.

¹⁵Pan ŵybu ’r Iesu eu bod hwy ar fedr dyfod, ai gymmeryd ef, fel y gwnaent ef yn frenin, efe a giliodd eil-waith i’r mynydd ei hunan.

¹⁶A phan hwyrhaodd hi, ei ddiscyblion ef a aethant i wared at y môr,

¹⁷Ac a aethant i fynu i long, [ac] a ddaethant tros y môr i Capernaum: ac yn awr yr oedd hi wedi tywyllu, ac ni ddaethe ’r Iesu attynt hwy.

¹⁸A’r môr gan wynt mawr yn chwythu a ymgododd.

¹⁹Wedi iddynt rwyforio yng-hylch pump ar hugain, neu ddêc ar hugain o stadiau, hwynt a welsant yr Iesu yn rhodio ar y môr, ac yn nessau at y llong, yna hwynt a ofnasant.

²⁰Ond efe a ddywedodd wrthynt, myfi ydwyf, nac ofnwch.

²¹Yna hwynt a fynnent ei dderbyn ef i’r llong, ac yn ebrwydd yr oedd y llong wrth y tîr i’r hwn yr oeddynt yn myned.

²²Trannoeth y dyrfa yr hon oedd yn sefyll ar y tu hwnt i’r môr a welodd nad oedd yno long, onid yr vn honno i’r hon yr aethe ei ddiscyblion ef, ac nad aethe ’r Iesu gyd a’i ddiscyblion i’r llong, eithr darfod iw ddiscyblion ef fyned eu hunain.

²³Eithr llongau eraill a ddaethent trosodd o Tiberias yn gyfagos i’r fann lle y bwytawsent hwy fara, wedi i’r Arglwydd roddi diolch.

²⁴A phan welodd y dyrfa nad oedd Iesu yno, nai ddiscyblion, hwy a gymmerasant longau, ac a ddaethant i Capernaum, dann geisio ’r Iesu.

²⁵Pan gawsant hwy ef ar tu hwnt i’r môr, hwynt a ddywedasant wrtho ef, Rabbi, pa bryd y daethost ti ymma?

²⁶Iesu a’u hattebodd hwynt, ac a ddywedodd, yn wîr, yn wir meddaf i chwi, yr ydych chwi yn fyng-heisio i, nid o herwydd i chwi wêled y gwrthiau, eithr bwyta o honoch o’r bara, a’ch digoni.

²⁷Na lafuriwch am y bwyd ’r hwn a dderfydd, eithr am y bwyd yr hwn a bêru i fywyd tragywyddol, yr hwn a ddyru Mab y dŷn i chwi, canys hwn a seliodd Duw Tad.

²⁸Yna y dywedasant wrtho ef, pa beth a wnawn ni, fel y gallom wneuthur gweithredoedd Duw?

²⁹Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt, dymma waith Duw, sef credu o honoch chwi yn yr hwn a anfonodd efe.

³⁰Am hynny hwynt a ddywedasant wrtho ef, pa arwydd yr ydwyt ti yn ei wneuthur, fel y gwelom, ac y credom i ti? pa beth yr wyt ti yn ei weithredu?

³¹Ein tadau ni a fwytawsant Manna yn yr anialwch, fel y mae yn scrifennedic: efe a roddodd iddynt fara o’r nefoedd i fwytta.

³²Yna Iesu a ddywedodd wrthynt, yn wir, yn wir meddaf i chwi, nid Moses a roddodd i chwi fara o’r nêf, eithr fy Nhad sydd yn rhoddi i chwi y gwîr fara o’r nêf.

³³Canys bara Duw ydyw, yr hwn sydd yn dyfod i wared o’r nef, ac yn rhoddi bywyd i’r bŷd.

³⁴Yna hwynt a ddywedasant wrtho ef, Arglwydd, dyro di i ni y bara hwnnw yn oestadol.

³⁵A’r Iesu a ddywedodd wrthynt hwy, myfi ydwyf fara y bywyd, yr hwn sydd yn dyfod attafi ni newyna, a’r hwn sydd yn credu ynofi ni sycheda byth.

³⁶Ond mi a ddywedais wrthych, i chwi fyng-weled i hefyd, ac na chredasoch.

³⁷Yr hyn oll y mae’r Tad yn ei roddi i mi, a ddaw attafi, a’r hwn a ddelo attafi ni fwriaf ymmaith.

³⁸Canys myfi a ddescynnais o’r nef, nid i wneuthur fy ewyllys fy hun, onid ewyllys yr hwn a’m hanfonodd.

³⁹Dymma ewyllys y Tad yr hwn a’m hanfonodd, sef na chollwn ddim o’r hyn oll a roddodd efe i mi, eithr ei adgyfodi ef yn y dydd diweddaf.

⁴⁰Ac dymma ewyllys yr hwn a’m hanfonodd fi, sef cael o bawb a’r y sydd yn gweled y Mab, ac yn credu ynddo ef fywyd tragywyddol: ac myfi ai hadgyfodaf ef yn yn dydd diweddaf.

⁴¹Yr Iddewon a furmuriasant yna yn ei erbyn ef, o herwydd iddo ef ddywedyd, myfi ydwyf y bara yr hwn a ddaeth i wared o’r nef.

⁴²Ac hwy a ddywedasant, ond hwn yw’r Iesu mab Ioseph, tad a mam yr hwn a adwaenom ni? pa fodd gan hynny y mae hwn yn dywedyd, o’r nef y descynnais?

⁴³Yna’r Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt: na furmuriwch wrth ei gilydd.

⁴⁴Ni ddichon neb ddyfod attafi, oddi eithr i’r Tad yr hwn a’m hanfonodd ei lusco ef: a minne a’i hadgyfodaf ef y dydd diweddaf.

⁴⁵Y mae yn scrifennedic yn y prophwydi, a phawb fyddant wedi eu dyscu gan Dduw: pawb gan hynny a’r a glywodd, ac a addysced gan y Tad sydd yn dyfod attafi,

⁴⁶Nid o herwydd i neb weled y Tad, eithr yr hwn sydd o Dduw: efe a welodd y Tad.

⁴⁷Yn wîr, yn wîr meddaf i chwi, yr hwn sydd yn credu ynofi sydd ganddo fywyd tragywyddol.

⁴⁸Myfi ydwyf bara y bywyd.

⁴⁹Eich tadau chwi a fwytawsant y Manna yn yr anialwch, ac a fuant feirw.

⁵⁰Hwn yw’r bara yr hwn sydd yn dyfod i wared o’r nef: os bwytu neb o honaw, ni bydd efe farw.

⁵¹Myfi ydwyf y bara bywiol yr hwn a ddaeth i wared o’r nef: os bwytu neb o’r bara hwn, efe fydd byw yn dragywydd: a’r bara yr hwn a roddafi yw, fyng-hnawd i yr hwn a roddaf tros fywyd y bŷd.

⁵²Yna’r Iddewon a ymrysonasant bôb vn â’i gilydd gan ddywedyd: pa fodd y dichon hwn roddi i ni [ei] gnawd iw fwyta?

⁵³Yna’r Iesu a ddywedodd wrthynt, yn wîr, yn wîr meddaf i chwi, oni fwytewch gnawd Mab y dŷn, ac [oni] yfwch ei waed ef, ni chewch fywyd ynoch.

⁵⁴Yr hwn sydd yn bwyta fyng-hnawd, ac yn yfed fyng-waed a gaiff fywyd tragywyddol: ac myfi a’i hadgyfodaf ef y dydd diweddaf.

⁵⁵Canys fyng-hnawd i sydd fwyd yn ddiau, a’m gwaed i sydd ddiod yn wir.

⁵⁶Yr hwn sydd yn bwyta fyng-hnawd i, ac yn yfed fyng-waed, sydd yn aros ynofi, a minne ynddo yntef.

⁵⁷Fel yr anfonodd y Tad byw fi, felly ’r ydwyf inne yn byw drwy ’r Tad: a’r hwn a’m bwytu fi, yntef fydd byw trwofi:

⁵⁸Dymma’r bara ’r hwn sydd yn dyfod i wared o’r nefoedd: nid megis y bwytaodd eich tadau chwi Manna, ac y buant feirw, y neb a fwyttu y bara hwn a fydd byw yn dragywydd.

⁵⁹Hyn a ddywedodd efe yn y synagog wrth ddyscu yn Capernaum.

⁶⁰Yna llawer o’i ddiscyblion ef y rhai oeddynt yn clywed a ddywedasant: caled yw’r ymadrodd hyn, pwy a ddichon wrando arno ef?

⁶¹Pan ŵybu ’r Iesu ynddo ei hunan iw ddiscyblion furmurio o herwydd y peth hyn, efe a ddywedodd wrthynt, a ydyw hyn yn eich rhwystro chwi?

⁶²Beth os gwelwch Fab y dyn yn derchafu lle yr oedd efe o’r blaen?

⁶³Yr Yspryd sydd yn bywhau, y cnawd nid yw yn llessau dim, y geiriau y rhai ’r ydwyfi yn eu llefaru wrthych ydynt yspryd, a bywyd.

⁶⁴Ond y mae rhai o honoch y rhai nid ydynt yn credu, canys Iesu a ŵydded o’r dechreuad, pwy oedd y rhai nid oeddynt yn credu, a phwy [oedd] yr hwn a’i bradyche ef.

⁶⁵Ac efe a ddywedodd, am hynny y dywedais wrthych, na ddichon neb ddyfod attafi, oddi eithr rhoddi iddo ef [hynny] oddi wrth fy Nhâd.

⁶⁶Wedi hyn llawer o’i ddiscyblion ef a aethant yn eu hôl, ac ni rodiasant mwyach gyd ag ef.

⁶⁷Am hynny ’r Iesu a ddywedodd wrth y deuddec, a fynnwch chwithau hefyd fyned ymmaith?

⁶⁸Yna Simon Petr a’i hattebodd ef, ô Arglwydd at bwy ’r awn ni? gennit ti y mae geiriau bywyd tragywyddol.

⁶⁹Ac yr ydym ni yn credu, ac yn gwybod mai tydi ydwyt Crist Mab y Duw byw.

⁷⁰Iesu a’u hattebodd hwynt, onid chwychwi y deuddec a ddewisais, ac o honoch chwi y mae vn yn ddiafol?

⁷¹Ac efe a ddywedase am Iudas Iscariot [mab] Simon: canys hwn oedd ar fedr ei fradychu ef, er ei fod efe yn vn o’r deuddec.