Read William Morgan Bible 1588 original edition Gweithredoedd yr Apostolion 10 Bible Online

Gweithredoedd yr Apostolion 10 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Gweithredoedd yr Apostolion 10

¹Gweledigaeth Cornelius. 11 Gweledigaeth Petr. 18 Petr yn myned at Gornelius. 34 Yn pregethu i’r cenhedloedd, ac am ddescyn o’r Yspryd glân arnynt. 44 Yn eu bedyddio hwynt. Yr oedd rhyw ŵr yn Caesarea a’i enw Cornelius canwriad o’r hon a elwid yr Italaidd fyddin.

²[Gŵr] sanctaidd, yn ofni Duw yng-hyd a’i holl dy, ac yn rhoddi llawer o elusenau i’r bobl:

³Ac efe yn gweddio Duw yn oestadol, a welodd yn eglur mewn gweledigaeth yng-hylch y nawfed awr o’r dydd, Angel Duw yn dyfod i mewn, ac yn dywedyd wrtho, Cornelius.

⁴Ac yntef yn craffu arno ef, ac wedi ei ofni a ddywedodd: beth yw [hynny] Arglwydd, ac efe a ddywedodd wrtho, yr weddiau, a’th elusenau a dderchafasant yn goffadwriaeth ger bron Duw.

⁵Ac yn awr anfon di wŷr i Ioppa, a galw am Simon yr hwn a gyfenwir Petr.

⁶Efe sydd yn lleteua gyd ag vn Simon barcer, tŷ ’r hwn sydd wrth y môr: efe a ddywed i ti pa beth a ddylit ti ei wneuthur.

⁷A phan ymadawodd yr angel yr hwn oedd yn ymddiddan â Chornelius, efe a alwodd ar ddau o’i weision, a mil-wr duwiol o’r rhai oeddynt yn ei wasanaethu ef.

⁸Pan fynegodd efe iddynt hwy bôb peth, efe a’u hanfonodd hwynt i Ioppa.

⁹A thrannoeth fel yr oeddynt hwy yn ymdeithio, ac yn nessau i’r ddinas, Petr a aeth i fynu ar y tŷ i weddio yng-hylch y chweched awr.

¹⁰Ac fe a ddaeth arno ef newyn mawr, ac efe a chwennyche gael bwyd, ac a hwynt yn paratoi iddo, fe syrthiodd arno ef lewyg.

¹¹Ac efe a wele y nef yn agored, a rhyw lestr yn descyn arno fel llen-lliain fawr, wedi rhwymo ei phedair congl, ac wedi ei gollwng hyd y ddaiar:

¹²Yn yr hon yr oedd holl anifeiliaid pedwar carnol y ddaiar, a’r bwyst-filod, a’r ymlusciaid, ac ehediaid y nef.

¹³Ac fe ddaeth llef atto: cyfot Petr, lladd, a bwyta.

¹⁴A Phetr a ddywedodd: nid felly Arglwydd: canys ni fwyteais i er ioed ddim cyffredin nac aflan.

¹⁵A’r llef [a ddywedodd] wrtho yr ail waith: y peth a lanhâodd Duw na alw di yn gyffredin.

¹⁶A hyn a wnaed dair gwaith, a derbynniwyd y llestr eil-waith i’r nef.

¹⁷Ac yna yr oedd Petr yn ammau ynddo ei hun, pa beth oedd y weledigaeth yr hon a welse: wele y gwŷr a anfonasid atto oddi wrth Cornelius, a ddaethant hyd y porth, gan ymofyn am dŷ Simon:

¹⁸Ac wedi iddynt alw, hwy a ofynnasant, a oedd Simon yr hwn a gyfenwyd Petr yn lleteua yno?

¹⁹Fel yr oedd Petr yn meddwl am y weledigaeth, y dywedodd yr Yspryd wrtho: wele dry-wŷr yn dy geisio:

²⁰Am hynny cyfot, dos i wared, ac yn ddiammau cerdda gyd â hwynt, am i mi eu hanfon hwynt.

²¹Yna y descynnodd Petr at y gwyr a anfonasid atto oddiwrth Cornelius, ac a ddywedodd: wele, myfi yw yr hwn yr ydych chwi yn ei geisio, beth yw yr achos am yr hon y daethoch?

²²Hwythau a ddywedasant: Cornelius y canwriad, gŵr cyfiawn, yn ofni Duw, ac a gair da iddo gan holl genedl yr Iddewon, a rybuddiwyd gan yr angel sanctaidd, i ddanfon am danat iw dŷ, ac i wrando geiriau gennit ti.

²³Am hynny efe a’u galwodd hwynt i mewn, ac a’u lleteuodd: a thrannoeth yr aeth Petr ymmaith gyd â hwy, a rhai o’r brodyr o Ioppa a aethant gyd ag ef.

²⁴A thrannoeth yr aethant i mewn i Cæsarea, ac yr oedd Cornelius yn disgwil am danynt, ac efe a alwase ei geraint ai annwyl gyfeillion.

²⁵Ac fe ddarfu fel yr oedd Petr yn dyfod i mewn, ddyfod o Cornelius i gyfarfod ag ef, ac efe a syrthiodd wrth ei draed ef, ac a addolodd.

²⁶Eithr Petr a’i cyfododd ef i fynu, gan ddywedyd: cyfot, dŷn wyf finne hefyd.

²⁷A thann ymddiddan ag ef, efe a ddaeth i mewn, ac a gafodd lawer wedi ymgynnull yng-hyd.

²⁸Ac efe a ddywedodd wrthynt: chwychwi a wyddoch nad yw gyfreithlon i Iddew ymwascu, neu nesau at alltud: eithr Duw a ddangosodd i mi, na alwn neb yn gyffredin neu yn aflan.

²⁹Am hynny y daethym attoch yn ddi-nag, o herwydd pa ham y gofynnaf, am ba achos y danfonasoch am danaf?

³⁰A dywedodd Cornelius: er ys pedwar diwrnod hyd yr awr hon o’r dydd yr oeddwn yn ymprydio, ar y nawfed awr y gweddiais yn fy nhŷ: ac wele, fe a safodd gŵr ger fy mron â gwisc ddisclaer,

³¹Ac a ddywedodd: Cornelius, dy weddiau di a wrandawyd, a’th elusenau ynt mewn coffa ger bron Duw.

³²Am hynny anfon i Ioppa, a galw ymma Simon yr hwn a gyfenwir Petr, y mae hwn yn lleteua yn nhŷ Simon y barcer yng-lann y môr, yr hwn pan ddelo attat, a lefara i ti.

³³Yna y danfonais yn ebrwydd attat, a thi a wnaethost yn dda am ddyfod, ac yr awr hon yr ydym ni oll ger bron Duw, i wrando o honom bob peth a’r a orchymynnwyd i ti gan Dduw.

³⁴[8]Yna yr agorodd Petr ei enau, ac a ddywedodd, yn wir yr wyf yn deall, nad yw Duw yn derbyn wyneb neb.

³⁵Eithr ym mhob cenhedlaeth y neb a’i hofno ef, ac a wnelo gyfiawnder, sydd gymmeradwy ganddo ef.

³⁶Yr hwn ymadrodd a ddanfonodd Duw i feibion yr Israel, gan bregethu tangneddyf yn Iesu Grist, yr hwn sydd Arglwydd pawb oll.

³⁷Chwy-chwi a ŵyddoch y peth a fu yn holl Iudaea, gan ddechreu yn Galilæa, wedi y bedydd a bregethodd Ioan,

³⁸Y modd y darfu i Dduw eneinio Iesu o Nazareth â’r Yspryd glân, ac â nerth, yr hwn a gerddodd o amgylch gan wneuthur gweithredoedd da, ac iachau pawb a’r a oeddynt wedi eu dwyn tann feddiant diafol: canys Duw oedd gyd ag ef.

³⁹Ac yr ydym ni yn dystion o’r pethau oll a wnaeth efe yng-wlad yr Iddewon, ac yn Ierusalem, yr hwn a laddasant hwy, ac a grogâsant ar bren:

⁴⁰Hwnnw a ddarfu i Dduw ei gyfodi y trydydd dydd, ac a wnaeth ei fod yn amlwg,

⁴¹Nid i’r bobl oll, eithr i’r tystion etholedig o’r blaen gan Dduw, [sef] i ni y rhai a fwytasom, ac a yfasom gyd ag ef, wedi ei gyfodi oddi wrth y meirw.

⁴²Ac efe a orchymynnodd i ni bregethu i’r bobl, a dwyn testiolaeth mai efe yw hwn a ordeiniwyd gan Dduw yn farn-wr byw a meirw.

⁴³Gyd â hwn mae yr holl brophwydi yn testiolaethu, fod i bawb a gredo ynddo ef gael maddeuant am eu pechodau yn ei enw ef.

⁴⁴Tra fu Petr yn dywedyd y geiriau hyn, descynnodd yr Yspryd glân ar bawb a glywsant y gair.

⁴⁵A’r rhai o’r enwaediad a oeddent yn credu, ac a ddaethent gyd â Phetr, a synnasant, am dywallt yr Yspryd glân ar y cenhedloedd hefyd.

⁴⁶Canys hwy a’u clywsant hwynt yn ymadrodd â thafodau, ac yn mawrhygu Duw, yna yr attebodd Petr,

⁴⁷A all neb luddio dwfr, fel na fedyddier y rhai hyn, y rhai a dderbyniasant yr Yspryd glân fel ninnau?

⁴⁸Ac efe a orchymynnodd eu bedyddio hwynt yn enw yr Arglwydd: yna y deisyfiasant arno aros tros enyd o ddyddiau.