Read William Morgan Bible 1588 original edition Gweithredoedd yr Apostolion 23 Bible Online

Gweithredoedd yr Apostolion 23 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Gweithredoedd yr Apostolion 23

¹1 Yr arch-offeiriad yn peri taro Paul, a’i atteb yntef am ei daro, 7 ymrafael rhwng y Pharsæaid a’r Saducaeid, 11 yr angel yn cyssuro Paul i fyned i Rufain, 12 adduned greulon yn erbyn Paul. 16. Nai Paul yn dangos iddo ei berigl, ac i’r capten hefyd, 24 Paul yn myned at Phelix â gwyr arfog; a llythyrau. Paul yn edrych yn graff ar y cynghoriaid a ddywedodd: ha wyr, frodyr, mi a wasanaethais Dduw mewn pob cydwybod dda hyd y dydd heddyw.

²Yna Ananias yr arch-offeiriad a archodd i’r rhai oedd yn sefyll yn ei ymmyl, ei daro ef ar ei enau.

³Yna y dywedodd Paul wrtho: Duw a’th deru di bared gorwyn: canys a ydwyt ti yn eistedd yn fy marnu yn ôl y ddeddf, ac yn gorchymyn fy nharo yn erbyn y ddeddf?

⁴Yna y dywedodd y sefyll-wŷr wrtho, a gebli di arch-offeiriad Duw?

⁵A dywedodd Paul, ô frodyr, ni wybum mai arch-offeiriad oedd efe: canys scrifennedic yw: na felldithia bennaeth dy bobl.

⁶A phan ŵybu Paul fod y naill ran o’r Saducæaid, a’r parch arall o’r Pharisæaid, efe a lefodd y y cyngor, ha wŷr frodyr, Pharisæad wyfi, a mab i Pharisæad, ac am obaith adgyfodiad y meirw, yr ydis yn fy marnu.

⁷A phan ddywedodd efe hyn, y cyfodes ymryson mawr rhwng y Pharisæaid, a’r Saducæaid, a’r dyrfa a aeth yn ddwy-ran.

⁸ Canys y Saducæaid a ddywedant na’d oes adgyfodiad, nac angel, nac yspryd: a’r Pharisæaid sy yn addef pob vn.

⁹Yna y bu llefain mawr, a’r scrifennyddion o du y Pharisæaid a gyfodasant i fynu, ac a ymrysonasant gan ddywedyd: nid ydym ni yn cael dim drŵg yn y dŷn hwn, ac os bu i yspryd neu angel ymddiddan ag ef, nac ymrysonwn â Duw.

¹⁰Ac wedi cyfodi terfysc mawr, y pen-capten a ofnodd rhag tynnu Paul yn ddrylliau ganddynt, ac a archodd i’r mil-wŷr syned i wared a’i ddwyn ef o’u plith hwynt, a’i ddwyn i’r castell.

¹¹Yr ail nos yr Arglwydd yn sefyll gyd ag efa ddywedodd, Paul, cymmer gyssur: canys fel y darfu i ti ddwyn testiolaeth o honof yn Ierusalem, felly y mae yn rhaid i ti destiolaethu yn Rhufain hefyd.

¹²A phan aeth hi yn ddydd: rhai o’r Iddewon a gyfarfuant, ac a wnaethant ddiofryd, gan ddywedyd: na fwytâent, ac nac yfent, nes lladd o honynt Paul.

¹³Ac yr oedd mwy nâ deugain o’r rhai a wnaethent y cyd-fwriad hwn.

¹⁴A hwy a aethant ac yr arch-offeiriaid a’r henuriaid, ac a ddywedasant: darfu i mi ein diofrydu ein hunain i ddiofrydedd na archwaethom ddim nes ini ladd Paul.

¹⁵Yn awr gan hynny yspyswch gyd â’r cyngor i’r pen-capten, fod iddo ei ddwyn ef y foru attoch, fel pe byddech chwi ar fedr cael gŵybod yn fanylach ei hanes ef, a ninnau cyn y delo efe yn agos, ydym barod iw ladd ef.

¹⁶Eithr pan glybu mab chwaer Paul y cynllwyn ymma, efe gan ddyfod i mewn i’r castell a fynegodd i Paul.

¹⁷A Phaul a alwodd vn o’r canwriaid atto, ac a ddywedodd: dwg y gŵr ieuangc hwn at y pen capten: canys y mae ganddo beth iw fynegi iddo.

¹⁸Ac efe a’i cymmerth, ac a’i dug at y pencapten, ac a ddywedodd: Paul y carcharor a’m galwodd i atto, ac a ddymunodd arnaf ddwyn y gŵr ieuangc ymma atat, yr hwn sydd ganddo beth iw adrodd wrthit.

¹⁹Yna y pencapten ai cymmerth erbyn ei law, ac a aeth ag ef o’r neilldu, ac a ofynnodd iddo, Beth sydd gennit iw fynegu i mi?

²⁰Ac efe a ddywedodd, yr Iddewon a gydfwriadasant ddeisyf arnat ddwyn o honot Paul y foru i fynu ir cyngor, fel pe bydde yn eu bryd hwy ymmofyn yn fanylach yn ei gylch ef.

²¹Ond na choelia di hwynt, canys y mae mwy nâ deugain wr o honynt yn cynllwyn iddo wedi rhoddi ddiofryd na bwyta nac yfed nes ei ladd ef: ac yn awr y maent hwy yn barod, yn disgwil pa addewid [a gânt] gennit ti.

²²Yna y pen-capten a ollyngodd y gŵr ieuangc ymmaith, ac a orchymynnodd iddo na fynyge i neb, ddywedyd o honaw y cyfryw bethau wrtho.

²³Ac efe a alwodd atto ddau o gannwriaid, ac a orchymynnodd iddynt baratoi dau cant o filwyr i fyned hyd yn Cæsarea, a dec a thrugain o wŷr meirch, a deu-cant o ffynwewŷr, wedi y drydedd awr o’r nos.

²⁴A pheri yscrubliaid yn barod i gael o Paul farchogaeth, i fyned ag ef ac Phelix y rhaglaw yn ddiogel.

²⁵Gan scrifennu llythyr ar yr ystyriaeth ymma.

²⁶Claudius Lysias yn anfon annerch at yr ardderchoccaf rhag law Phelix.

²⁷Myfi yn dyfod gyd â byddin a achubais y gŵr hwn, yr hwn a ddaliasid gan yr Iddewon, ac ydoedd debyg iw ladd gandynt, gan ddeall ei fod ef yn Rhufeiniad.

²⁸A chan ewyllysio gŵybod am ba achos yr achwynenc arno ef, mi ai dygym ef iw cyngor hwynt.

²⁹Yna y deallais achwyn arno am arholion o’u cyfraith hwy, ac nad oedd arno ef vn bai a haedde nac angeu, na charchar.

³⁰A phan ddangoswyd i mi fod yr Iddewon yn cynllwyn i’r gŵr, mi a’i gyrrais ef attaf ar frys, ac a rybuddiais ei gyhudd-wŷr ef, os oedd ganddynt ddim yn ei erbyn ef, ei ddywedyd ger dy fron di: bydd iach.

³¹Yna y milwŷr megis y gorchymynnasid iddynt a gymmerasant Paul, ac a’i dugasant o hyd nos i Antipatris.

³²A thrannoeth gan adel i’r gwŷr meirch fyned gyd ag ef, hwy a ddychwelasant i’r castell.

³³Y rhai pan ddaethant i Cæsarea, a dodi y llythyr at y rhaglaw, a osodasant Paul hefyd ger ei fron ef.

³⁴Felly wedi darfod i ’r rhaglaw ddarllen, ac ymofyn o ba wlad yr oedd, a gŵybod ei fod ef o Cilicia,

³⁵Efe a ddywedodd: mi a’th wrandawaf di pan ddelo dy gyhuddwyr: ac efe a orchymynnodd ei gadw ef yn nadleu-dŷ Herod.