Read William Morgan Bible 1588 original edition Rhufeiniaid 2 Bible Online

Rhufeiniaid 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Rhufeiniaid 2

¹Y mae yn gyrru ofn ar ragrithwyr a barn Duw. 7 Yn cyssuro y ffyddloniaid. 12 Ac er mwyn curo i lawr pob escus, y mae efe yn profi bod pawb yn bechaduriaid. 15 Y cenhedloedd wrth gydwybod, 17 A’r Iddewon wrth y ddeddf scrifennedic. Am hynny diescus wyt ti ô ddyn, pwy bynnac wyt yn barnu: canys yn yr hyn yr wyt yn barnu arall, yr wyt yn dy gondemnio dy hun: canys ti yr hwn wyt yn barnu arall, wyt yn gwneuthur yr vn pethau.

²Eithr gŵyddom fod barn Duw yn ôl gwirionedd yn erbyn y rhai a wnânt gyfryw bethau.

³Ac a wyt ti yn tybied hyn, ô ddyn yr hwn wyt yn barnu y rhai sy yn gwneuthur y cyfryw bethau, a [thi] yn gwneuthur yr vn rhyw, y diengi di rhag barn Duw?

⁴Neu a wyt ti yn diystyru golud ei ddaioni ef, a’i ddioddefgarwch, a’i ymaros, heb gydnabod fod daioni Duw yn dy dywys di i edifeirwch?

⁵Eithr ty-di yn ôl dy galedrwydd, a’th galon ddiedifeiriol, wyt yn tyrru i ti dy hun ddigofaint erbyn dydd y digofaint, a dadcuddiad cyfiawn farn Dduw,

⁶Yr hwn a rydd i bawb yn ôl ei weithredoedd:

⁷Sef, bywyd tragywyddol i’r rhai gan barhau yn gwneuthur daioni, a geisiant ogoniant, ac anrhydedd, ac anllygredigaeth,

⁸Eithr i’r rhai sy yn gynhennus, ac nid ydynt yn vfyddhau y gwirionedd, eithr ydynt yn vfyddhau anwiredd, [y bydd] llid a digofaint.

⁹Trallod ac ing fydd ar bôb enaid a wna ddrwg, i’r Iddew yn gyntaf, ac hefyd i’r Groeg-ŵr.

¹⁰Eithr i bôb vn a wna ddaioni y bydd gogoniant, ac anrhydedd, a thangneddyf, i’r Iddew yn gyntaf, ac hefyd i’r Groeg-ŵr.

¹¹Canys nid oes dderbyn wyneb ger bron Duw.

¹²O blegit pa sawl bynnac a bechasant yn ddi-ddeddf a gyfrgollir hefyd yn ddi-ddeddf a pha sawl bynnac a bechasant yn y ddeddf, hwy a fernir wrth y ddeddf.

¹³(Canys nid gwranda-wŷr y ddeddf ydynt gyfiawn ger bron Duw: eithr gwneuthurwyr y ddeddf a gyfiawnheuir.

¹⁴O blegit pan wnelo y cenhedloedd, y rhai nid yw’r ddeddf ganddynt wrth naturiaeth y pethau sy yn y ddeddf, hwynt hwy heb fod deddf ganddynt, ydynt ddeddf iddynt eu hunain:

¹⁵Y rhai ydynt yn dangos gweithred y ddeddf yn scrifennedig yn eu calonnau, a’u cydwybod hefyd yn cyd-testiolaethu, a’u meddyliau yn cyhuddo eu gilydd, neu yn escusodi)

¹⁶Yn y dydd pan farno Duw ddirgeloedd dynion trwy Iesu Grist, yn ôl fy Efengyl maufi.

¹⁷Wele, Iddew i’th elwir di, ac yr wyt yn gorphywys yn y ddeddf, at yn ymlawenhau yn-Nuw,

¹⁸Ac yn gŵybod ei ewyllys ef, ac yn darbod pethau rhagorol, o herwydd dy addyscu gan y ddeddf.

¹⁹Ac yr wyt yn coelio dy fod yn dywysog i’r deillion, yn llewyrch i’r rhai ydynt mewn tywyllwch,

²⁰Yn athro i’r amhwyllogion, yn ddyscawdwr i’r rhai annyscedig, a chennit ffurf gwybodaeth, a gwirionedd yn y ddeddf.

²¹Ty di gan hynny yr hwn wyt yn addyscu arall oni’th ddysci dy hun? ti yr hwn wyt yn dywedyd, na ledratter, a ledretti di?

²²Yr hwn wyt yn dywedyd, na odineber, a odinebi di? ti yr hwn sydd gâs gennit ddelwau, a gyssegr-yspeili di?

²³Ti yr hwn wyt yn ymhoffi yn y ddeddf, trwy dorri ’r ddeddf a ddianrhydeddi di Dduw?

²⁴Canys enw Duw ym mhlith y cenhedloedd a geblir o’ch plegit chwi, megis y mae yn scrifennedic.

²⁵Canys enwaediad yn wir a wna lês os cedwi y ddeddf; eithr os trosseddwr y ddeddf fyddi, aeth dy enwaediad yn ddienwaediad.

²⁶Am hynny os y dienwaediad a geidw gyfreithiau y ddeddf, oni chyfrifir ei ddienwaediad ef yn enwaediau?

²⁷Ac oni bydd i’r dienwaediad, yr vn sydd wrth naturiaeth (os ceidw y ddeddf) dy farnu di yr hwn wrth y llythyren, a’r enwaediad, wyt yn drosseddwr y ddeddf?

²⁸Canys nid yw efe yn Iddew, yr hwn sydd yn [vnic] yn yr amlwg: ac nid enwaediad yw yr hwn sydd yn [vnic] yn yr amlwg yn y cnawd:

²⁹Eithr efe sydd Iddew yr hwn sydd [felly] yn y dirgel, (ac enwaediad y galon [sydd] yn yr yspryd, nid yn y llythyren) yr hwn [y mae] ei glod nid o ddynion, ond o Dduw,