Read William Morgan Bible 1588 original edition Ephesiaid 5 Bible Online

Ephesiaid 5 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ephesiaid 5

¹Y mae Paul yn annog i gariad perffaith, ac i ochel amryw bechodau tann eu henwau, 19 I fod yn ddiolchgar i Dduw. 22 Ac yn cynghori pawb, ac yn anad neb gwr â’i wraig i dduwiol ostyngeiddrwydd. [7] Gan hynny byddwn ddylin-wŷr Duw, fel plant annwyl,

²A rhodiwch mewn cariad fel y carodd Crist ninnau, ac y dododd efe ei hun trosom yn offrwm, ac yn aberthi Dduw, o arogl peraidd

³Eithr godineb, a phob aflendid neu gybudd-dra na henwer chwaith yn eith plith, megis y gwêdde i sainct,

⁴Na serthedd, na geiriau ffol, na choegddigrifwch, yr hyn nid ydynt weddus, eithr yn hytrach diolchgarwch.

⁵Canys yr ydych yn gwybod hyn, am bób puttein-wr, neu aflan, neu gybydd (yr hwn sydd ddelw-addolwr) nad oes iddynt etifeddiaeth yn nheyrnas Grist, a Duw.

⁶Na thwylled neb chwi â geiriau ofer, canys, o blegit y pethau hyn y daw digofaint Duw ar blant yr anufudd-dod.

⁷Gan hynny na fyddwch gyfeillion iddynt.

⁸Canys yr oeddych chwi gynt yn dywyllwch, ac yn awr goleuni ydych yn yr Arglwydd rhodiwch chwithau fel plant y goleuni,

⁹(Canys ffrwyth yr Ysyryd [sydd] ym mhob daioni, a chyfiawnder a gwirionedd)

¹⁰Gan brofi yr hyn sydd gymmeradwy gan yr Arglwydd.

¹¹Ac na fydded i chwi gyfeillach â gweithredoedd anffrwythlawn y tywyllwch, eithr yn hytrach argyoeddwch [hwynt.]

¹²Canys brwnt yw adrodd y pethau a wnânt hwy yn ddirgel.

¹³Eithr pob peth wedi ’r argyoedder, a eglurir gan y goleuad: canys beth bynnag sydd yn egluro, goleuad yw.

¹⁴O herwydd hynny y mae efe yn dywedyd: deffro di yr hwn wyt yn cyscu, a chyfot oddi wrth y meirw, a Christ a oleua i ti.

¹⁵[8]Gwelwch gan hynny, pa fodd y rhodioch yn ddiyscaelus, nid fel annoethion, ond fel doethion,

¹⁶Gan waredu yr amser: canys y dyddiau sy ddrwg.

¹⁷Am hynny na fyddwch amhwyllogion, eithr deallwch beth yw ewyllys yr Arglwydd.

¹⁸Ac na feddwer chwi gan win, yn yr hwn y mae gormodedd: eithr llanwer chwi o’r Yspryd:

¹⁹Gan ymddiddan âi gilydd mewn psalmau, a hymnau, ac odlau ysprydol, gan ganu a phyngcio i’r arglwydd yn eich calonnau:

²⁰Gan ddiolch yn oestad i Dduw a’r Tâd am bôb peth yn enw ein Harglwydd Iesu Grist

²¹Gan ymddarostwng iw gilydd yn ofn Duw.

²²Y gwragedd, ymostyngwch i’ch gwyr priod, megis i’r Arglwydd.

²³O blegit y gŵr yw pen y wraig, megis y mae Crist yn ben i’r eglwys, ac yntef yw iachawdur y corph.

²⁴Can hynny fel y mae yr eglwys yn ddarostyngedic i Grist, felly hefyd [bydded] y gwragedd iw gwyr priod ym mhob peth.

²⁵Y gwyr, cerwch eich gwragedd megis y carodd Crist yr eglwys, ac a’i rhoddes ei hun trosti,

²⁶Fel y sancteiddie efe hi, wedi ei glanhau mewn golchfa ddwfr trwy ’r gair,

²⁷Fel y gwnele efe hi yn eglwys ogoneddus iddo ei hun, heb arni na brycheun, na chrychni, na dim o’r cyfryw, ond ei bod yn sanctaidd, ac yn ddifai.

²⁸Felly dyle y gwyr garu eu gwragedd megis eu cyrph eu hunain, yr hwn a garo ei wraig y mae yn ei garu ei hun.

²⁹Can na chasâodd neb er ioed ei gnawd ei hun, eithr ei fagu a’i faethu, megis y mae yr Arglwydd am yr eglwys.

³⁰Canys aelodau ydym ei gorph ef, ac o’i gnawd, ac o’i escyrn.

³¹O blegit hyn, dyn a ymêdu â’i dad, ac â’i fam, ac a lyn wrth ei wraig, ac hwynt hwy a fyddant ill dau yn vn cnawd.

³²Dirgelwch mawr yw hyn: eithr dywedyd yr wyf am Grist, ac am yr eglwys.

³³Am hynny, chwithau bawb, cared pôb vn ei wraig megis ei hunan, a pharched y wraig ei gŵr.