Read William Morgan Bible 1588 original edition Iosuah 22 Bible Online

Iosuah 22 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Iosuah 22

¹Meibion Ruben, Gad, a hanner llwyth Manasses wrth ddychwelyd tu ag adref yn adailadu allor, 23 nid i offrymmu arni, 24 eithr i fod yn goffadwriaeth oi hundab hwynt a’r than arall o Israel. Yna Iosuah a alwodd am y Rubeniaid, a’r Gadiaid: ac am hanner llwyth Manasses,

²Ac a ddywedodd wrthynt, chwi a gadwasoch yr hyn oll a orchymynnodd Moses gwâs yr Arglwydd i chwi: ac a wrandawsoch ar fy llais yn yr hyn oll a orchymynnais i chwi.

³Ni wrthodasoch eich brodyr er ys llawer o ddyddiau bellach, hyd y dydd hwn: ond cadwasoch reol gorchymyn yr Arglwydd eich Duw.

⁴Ac yn awr yr Arglwydd eich Duw a esmwythaodd ar eich brodyr, fel y llefarodd wrthynt: yn awr gan hynny troiwch, ac ewch rhagoch i’ch pabellau i wlâd eich meddiant, yr hon a roddodd Moses gwâs yr Arglwydd i chwi o’r tu hwynt i’r Iorddonen.

⁵Yn vnic cedwch yn ddyfal ar wneuthur y gorchymyn, a’r gyfraith yr hon a orchymynnodd Moses gwâs yr Arglwydd i chwi, [sef] caru’r Arglwydd eich Duw, a rhodio yn ei holl lwybrau ef, a chadw ei orchymynnion ef, ac ymlynu wrtho ef: ai wasanaethu ef a’ch holl galon, ac a’ch holl enaid.

⁶Ac Iosuah ai bendithiodd hwynt, ac ai gollyngodd ymmaith: a hwynt a aethant iw pebyll.

⁷Ac i hanner llwyth Manasses y rhoddase’r Arglwydd [etifeddiaeth] yn Basan, ac iw hanner [arall] ef y rhoddodd Iosuah gyd ai brodyr tu ymma i’r Iorddonen tua’r gorllewyn: hefyd pan ollyngodd Iosuah hwynt iw pebyll, yna efe ai bendithiodd hwynt.

⁸Ac efe a lefarodd wrthynt gan ddywedyd, dychwelwch a chyfoeth mawr i’ch pabellau, sef ag anifeiliaid lawer iawn, ag arian, ac ag aur, a phrês hefyd, ac a haiarn, ac a gwiscoedd lawer iawn: rhennwch a’ch brodyr anrhaith eich gelynnion.

⁹Felly meibion Ruben, a meibion Gad, a hanner llwyth Manasses a ddychwelasant, ac a aethant ymmaith oddi wrth feibion Israel o Siloh, yr hon [sydd] yng-wlâd Canaan: i fyned i wlâd Gilead, i wlâd eu meddiant hwy, yr hon yr ymafelasent ynddi wrth orchymyn yr Arglwydd drwy law Moses.

¹⁰Pan ddaethant i gyffinniau’r Iorddonen y rhai [ydynt] yng-wlâd Cauaan: yna meibion Ruben, a meibion Gad, a hanner llwyth Manasses a adailadasant yno allor wrth yr Iorddonen, [îe] allor fawr mewn golwg.

¹¹Pan glybu meibion Israel ddywedyd i wele meibion Ruben, a meibion Gad, a hanner llwyth Manasses a adailadasant allor ar gyfer gwlâd Canaan wrth derfynau’r Iorddonen, gan ystlys meibion Israel:

¹²[Ie] pan glybu meibion Israel [hynny:] yna holl gynnulleidfa meibion Israel a ymgynnullasant i Siloh, i ddyfod i fynu yn eu herbyn hwynt i ryfel.

¹³Yna meibion Israel a anfonasant at feibion Ruben, ac at feibion Gad, ac at hanner llwyth Manasses i wlâd Gilead, Phinees mab Eleazar yr offeiriad,

¹⁴A dec o dywysogion gyd ag ef, vn tywysog, o’r tŷ pennaf i bob vn o lwythau Israel: y rhai oeddynt yn bennaf yn nhŷ eu tadau ym mysc miloedd Israel.

¹⁵Felly hwynt a ddaethant at feibion Ruben, ac at feibion Gad, ac at hanner llwyth Manasses i wlâd Gilead: ac a ymddiddanasant a hwynt gan ddywedyd,

¹⁶Fel hyn y dywed holl gynnulleidfa’r Arglwydd, pa anghywirdeb [yw] hwn yr hwn a wnaethoch a Duw Israel gan ddychwelyd heddyw oddi ar ôl yr Arglwydd: pan adailadasoch i chwi allor i wrthryfêla heddyw yn erbyn yr Arglwydd.

¹⁷Ai bychan gennym ni am anwiredd Peor, yr hwn nid ymlanhausom oddi wrtho etto hyd y dydd hwn: am hynny y bu pla ym mysc cynnulleidfa yr Arglwydd.

¹⁸Chwithau hefyd a ddychwelasoch oddi ar ôl yr Arglwydd: ac am i chwi wrthryfela heddyw yn erbyn yr Arglwydd y llidia efe y foru yn erbyn holl gynnulleidfa Israel.

¹⁹Ac od yw gwlâd eich meddiant chwi yn aflan dewch drosodd i wlad meddiant yr Arglwydd yr hon y mae tabernacl yr Arglwydd yn aros ynddi, a chymmerwch feddiant yn ein mysc ni: ond na wrthryfelwch yn erbyn yr Arglwydd, ac na childynnwch i’n herbyn ninnau, drwy adailadu o honoch i chwi eich hun allor heb law allor yr Arglwyddein Duw.

²⁰Oni wnaeth Achan mab Zerach, gamwedd, o herwydd y diofryd-beth, fel y bu digofaint yn erbyn holl gynnulleidfa Israel? ac efe [oedd] vn gŵr, [etto] nid efe [yn vnic] a fu farw am ei anwiredd ef.

²¹Yna meibion Ruben, a meibion Gad, a hanner llwyth Manasses a attebasant, ac a lefarasant wrth bennaethiaid miloedd Israel.

²²Arglwydd Dduw y duwiau, Arglwydd Dduw y duwiau efe fydd yn gwybod, ac Israel yntef a gaiff wybod: os [gwnaethom] yn erbyn yr Arglwydd drwy anufydd-dod, na thrwy anghywirdeb: na waredet efe ni y dydd hwn.

²³Od adailadasom i ni allor i ddychwelyd oddi ar ôl yr Arglwydd: neu os offrymmasom arni boeth offrwm, a bwyd offrwm, neu os aberthasom arni ebyrth hedd, efe’r Arglwydd ai hymofyn.

²⁴Ac onid rhac ofn y peth [ymma] y gwnaethom hynn gan ddywedyd: ryw amser eich meibion chwi a adroddant wrth ein meibion ninneu gan ddywedyd, beth [sydd] i chwi ag Arglwydd Dduw Israel?

²⁵Canys yr Arglwydd o roddodd derfyn rhyngom ni a chwi meibion Ruben, a meibion Gad, sef yr Iorddonen, nid [oes] i chwi rann yn yr Arglwydd: felly y gwnae eich meibion chwi i’n meibion ni beidio ag ofni’r Arglwydd.

²⁶Am hynny y dywedasom, gan adailadu gwnawn yn awr i ni allor: nid i boeth offrwm, nac i aberth.

²⁷Eithr bydded yn dyst rhyngom ni a chwi, a rhwng ein hiliogaeth ni ar ein hôl, i [gael o honom] wasanaethu gwasanaeth yr Arglwydd ger ei fron ef, a’n poeth offrymmau a’n hebyrth, ac a’n hoffrymmau hedd: fel na ddywedo eich meibion chwi ryw amser wrth ein meibion ni, nid [oedd] i chwi ran yn yr Arglwydd.

²⁸Am hynny y dywedasom, pan ddywedant hwy [felly] wrthym ni, neu wrth ein heppil ryw amser: yna y dywedwn ninneu, gwelwch lun allor yr Arglwydd yr hon a wnaeth ein tadau ni, nid i boeth offrwm, nac i aberth, ond i fod yn dyst rhyngom ni a chwi.

²⁹Na atto Duw i ni anufyddhau’r Arglwydd, a dychwelyd heddyw oddi ar ôl yr Arglwydd gan adailadu allor i boeth offrwm, i fwyd offrwm, neu i aberth, heb law allor yr Arglwydd ein Duw yr hon [sydd] ger bron ei bresswylfod ef.

³⁰Pan glybu Phinees mab Eleazar yr offeiriad, a thywysogion y gynnulleidfa, a phennaethiaid miloedd Israel y rhai [oeddynt] gyd ag ef y geiriau y rhai a lefarase meibion Ruben, a meibion Gad, a meibion Manasses: yna da oedd [y peth] yn eu golwg hwynt.

³¹A Phinees mab Eleazar yr offeiriad a ddywedodd wrth feibion Ruben, ac wrth feibion Gad, ac wrth feibion Manasses, heddyw y gwybuom fod yr Arglwydd yn ein plith ni, o herwydd na wnaethoch y camwedd hwn yn erbyn yr Arglwydd: yna y gwaredasoch feibion Israel o law’r Arglwydd.

³²Am hynny y dychwelodd Phinees mab Eleazar yr offeiriad, a’r tywysogion oddi wrth feibion Ruben, ac oddi wrth feibion Gad o wlâd Gilead, i wlâd Canaan at feibion Israel: a dugasant trachefn air iddynt.

³³A da oedd y peth yng-olwg meibion Israel, a meibion Israel a fendithiasant Dduw: ac ni ddywedasant am fyned i fynu yn eu herbyn hwynt i ryfel, i ddifetha y wlâd yr hon yr oedd meibion Ruben, a meibion Gad yn presswylio ynddi.

³⁴Yna meibion Ruben, a meibion Gad a alwasant yr allor [Edd:] canys tyst [fydd] hi rhyngom ni, mai’r Arglwydd [sydd] Dduw.