Read William Morgan Bible 1588 original edition Hebræaid 10 Bible Online

Hebræaid 10 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Hebræaid 10

¹Na alle y gyfraith a’i haberthau ddeleu pechod, ac am hynny bod yn rhaid yr aberth arall a wnaeth Crist. [4] O Blegit y gyfraith yr hon sydd ganddi gyscod daionus bethau i ddyfod, ac nid gwîr ddelw y pethau, ni alle bŷth berffeithio y dyfodiaid drwy yr aberthau hynny, y rhai bob blwyddyn a offrymment yn oestadol.

²Pe amgen hwy a beidiasent a’u hoffrymmu, am na buase cydwybod pechod mwy gan y rhai a offrymmasent wedi eu glanhau vn-waith

³Eithr yn yr rhai hynny y bydd bôb blwyddyn adcoffa pechodau.

⁴Canys ni ddichon gwaed teirw a geifr dynnu ymmaith bechodau.

⁵O ba achos y mae efe wrth ddyfod i’r byd yn dywedyd, aberth, ac offrwm ni’s mynnaist: eithr corph a gymhwysaist i mi.

⁶Offrymmau poeth a thros bechod ni buost fodlon iddynt.

⁷Yna dywedais, wele fi yn dyfod, (y mae yn scrifennedig yn nechreu y llyfr am danaf) i wneuthur dy ewyllys di ô Dduw.

⁸Wedi iddo ddywedyd vchod, aberth ac offrwm, ac offrymmau poeth, a thros bechod ni’s mynnaist, ac ni’s derbyniaist (y rhai a offrymmir wrth y gyfraith)

⁹Yna y dywedodd, wele fi yn dyfod i wneuthur dy ewyllys di ô Dduw, y mae yn tynnu ymmaith y cyntaf, er mwyn gosod y diweddaf.

¹⁰Trwy yr hwn ewyllys yr ydym wedi ein sancteiddio, trwy offrymmiad corph Iesu Grist vn-waith.

¹¹Am hynny pob offeiriad sydd yn sefyll beunydd ger bron, gan wasanaethu, ac offrymmu yn fynych yr vn aberthau, y rhai ni allant fyth ddeleu pechodau.

¹²Eithr hwn wedi iddo vn-waith offrymmu aberth tros bechodau, sydd yn dragywyddol yn eistedd ar ddeheu-law Dduw?

¹³Gan aros yr hyn sydd yn ôl, hyd oni osoder ei elynion ef yn droedfaingc iw draed ef.

¹⁴Canys ag vn offrwm y perffeithiodd efe yn dragywyddol y rhai sy wedi eu sancteiddio,

¹⁵Y mae yr Yspryd glân hefyd yn testiolaethu i ni hyn: canys ar ôl iddo ef ddywedyd ymlaen-llaw,

¹⁶Dymma’r cyfammod yr hwn a amodaf â hwynt ar ôl y dyddiau hynny, medd yr Arglwydd, myfi a osodaf fyng-hyfreithiau yn eu calonnau, ac a’u scrifennaf yn eu meddyliau,

¹⁷Ac ni chofiaf mwy eu pechodau nau hanwiredd hwynt.

¹⁸Felly lle byddo maddeuant am y rhai hyn ni bydd mwy offrwm tros bechod.

¹⁹Am hyn frodyr, gan fod i ni rydd-did i fyned i mewn i’r cyssegr trwy waed Iesu,

²⁰Ar hyd y ffordd a gysegrodd efe i ni yn newydd, ac yn fyw, trwy’r llen, sef ei gnawd,

²¹A [bod i ni] Arch-offeiriad ar dy Dduw,

²²Nessawn â chalon gywir mewn llawn hyder ffydd, wedi puro ein calonneu oddi wrth gydwybod ddrwg, a golchi ein corph â dwfr glân.

²³Cadwn gyffes ein gobaith, yn ddisigl: canys ffyddlon yw’r hwn a addawodd.

²⁴A chydystyriwn bawb ei gilydd, i ymannogi gariad, a gweithredoedd da.

²⁵Ac na wrthodwn ein cydgynhulliad ein hun, megis y mae arfer rhai: eithr ymgynghorwn, a hynny yn fwy, o achos eich bod yn gweled y dydd yn nessau.

²⁶Canys os o’r gwaith ddioddef y pechwn ar ôl derbyn gwybodaeth y gwirionedd, nid oes mwy aberth wedi ei adel tros bechodau,

²⁷Eithr aruthrol ddisgwiliad barn, ac angerth tân yr hwn a ddifa y gwrthwyneb-wŷr.

²⁸Yr hwn a dorro gyfraith Moses a roddir i farwolaeth heb drugaredd tann ddau, neu dri o dystion.

²⁹Pa faint mwy dialedd dybygwch chwi y bernir heuddu o’r hwn a sathr Fab Duw, ac a farno yn aflan waed y cyfammod, trwy’r hwn y sancteiddiwyd ef, ac a ddifenwo yspryd y grâs?

³⁰Canys nyni a adwaenom y neb a ddywedodd, myfi pieu dial: myfi a dalaf medd yr Arglwydd: a thrachefn, yr Arglwydd a farna ei bobl.

³¹Peth aruthrol yw syrthio yn llaw y Duw byw.

³²Gelwch bellach i’ch cof y dyddiau o’r blaen yn y rhai wedi eich llewyrchu y dioddefasoch ymdrech mawr ag adfyd.

³³Tra dygyd chwi allan weithiau trwy wradwydd a chystudd i fod yn watwargerdd, ac i fod yn ddrychiolaeth, weithiau tra gwnelid chwi yn gymdeithion i’r rhai a fyddent yn ymdrino felly.

³⁴Canys am fy rhwymau maufi yr oeddych yn cyd-ddolurio â mi, ac chwi a gymmerasoch yn llawen yspeilio eich golud, gan wybod fod gennych olud gwell yn y nefoedd, yr hwn hefyd sydd barhaus.

³⁵Am hynny na fwriwch ymmaith eich hyder yr hon sydd iddi fawr wobr.

³⁶Canys rhaid ydyw i chwi wrth ammynedd, fel wedi i chwi wneuthur ewyllys Duw, y derbynioch yr addewid.

³⁷O blegit ychydigyn bach etto, a’r hwn sydd ar ddyfod a ddaw, ac nid oeda.

³⁸A’r cyfiawn fydd byw trwy ffydd, eithr o chilia [neb] nid yw fy enaid fodlon iddo.

³⁹Eithr nid ydym ni ar encil i golledigaeth, namyn o ffydd i gadwedigaeth yr enaid.