Read William Morgan Bible 1588 original edition Hebræaid 11 Bible Online

Hebræaid 11 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Hebræaid 11

¹Am ffydd a’i hamryw ffrwythau. Ffydd yn wir yw sail y pethau a obeithir, a siccrwydd y pethau ni’s gwelir.

²O blegit trwyddi hi yr ennillodd yr henafiaid air da.

³Wrth ffydd yr ydym yn deall wneuthur y byd trwy air Duw, yn gymmaint nad obethau gweledig y gwaed y pethau a welir.

⁴Trwy ffydd yr offrymmodd Abel i Dduw aberth rhagorach nâ Chain, trwy’r hon yr ennillodd efe destiolaeth ei fod yn gyfiawn, trwy fod Duw yn testiolaethu am ei roddion ef a thrwy’r [ffydd] hon wedi marw, y mae etto yn lefaru.

⁵Trwy ffydd y cymmerwyd Enoch ymmaith, rhag gweled marwolaeth: ac ni chaed ef: am ddarfod i Dduw ei gymmeryd ef ymmaith, eithr cyn ei gymmeryd ef ymmaith, efe a gawse’r gair o fod yn bodloni Duw.

⁶Eithr heb ffydd ni ellir bodloni, o blegit credu sydd raid i’r neb a ddel at Dduw, ei fod ef a’i fod yn obrwy-wr y rhai a ymgais ag ef.

⁷Nac trwy ffydd (wedi i Dduw ei rybuddio am y pethau ni’s gwelsid etto) yn llawn o ofn parchedig, a ddarparodd long i achub ei deulu, trwy ’r hon long y condemnodd efe y byd, ac efe a wnaethbwyd yn etifedd y cyfiawnder yr hwn sydd o ffydd.

⁸Trwy ffydd gwedi galw Abraham, yr vfyddhaodd i fyned i’r man a gaffe efe ryw amser yn etifeddiaeth, ac yr aeth, heb wybod i ba le yr oedd yn myned.

⁹Trwy ffydd yr arhosodd efe yn nhir yr addewid, megis mewn [tîr] dieithr, ac y preswylodd mewn lluestau gyd ag Isaac, ac Iacob cydetifeddion yr vn addewid.

¹⁰Canys disgwil yr ydoedd am y ddinas, ac iddi sail, saer ac adailadudd yr hon yw Duw.

¹¹Trwy ffydd Sara hithe yn amhlantadwy a dderbyniodd nerth i ymddwyn hâd, ac a escorodd wedi amser oedran, am ei bod i yn barnu yn ffyddlon yr hwn a addawse.

¹²Ac o herwydd hynny o vn a hwnnw wedi marweiddio y cenhedlwyd cynifer a sêr yr wybr mewn rhifedi, ac megis y tywod aneirif ar lan y môr.

¹³Mewn ffydd y bu farw y rhai hyn oll heb dderbyn yr addewidion, eithr o bell eu gweled hwynt, a chredu, a chyfarch, a chyfaddef eu bod yn ddieithr, ac yn ymdeithiaid ar y ddaiar.

¹⁴Canys y mae y rhai sy yn dywedyd hyn yn dangos yn eglur eu bod yn ceisio gwlad

¹⁵Pe buasent hwy yn meddwl am y wlad y daethant allan o honi, hwynt hwy a gawsent amser i ddychwelyd.

¹⁶Eithr yn awr gwlad well y maent hwy yn ei chwennychu, sef y nefol: o achos pa ham nid cywilydd gan Dduw ei alw eu Duw hwynt hwy, o blegit efe a baratodd ddinas iddynt.

¹⁷Trwy ffydd yr offrymmodd Abraham, Isaac, pan fu profedigaeth arno, ai vnic fab a offrymmodd yr hwn a gawse yr addewidion.

¹⁸Wrth yr hwn y dywedasid, yn Isaac y gelwir i ti hâd.

¹⁹Gan ystyried y galle Duw gyfodi [rhai] o feirw: o ba herwydd efe ai derbyniodd ef mewn cyffelybrwydd.

²⁰Trwy ffydd y bendithiodd Isaac ei fab Iacob, ac Esau, am y pethau a ddelēt rhag llaw

²¹Trwy ffydd pan oedd Iacob yn marw y rhoes fendith i bob vn o feibion Ioseph, ac [ai bwys] ar ben ei ffon, yr addolodd efe.

²²Trwy ffydd pan oedd Ioseph yn marw, y coffaodd am ymadawiad plant Israel, ac y rhoddodd orchymyn am ei escyrn.

²³Trwy ffydd pan anwyd Moses, y cuddiwyd ef dri-mis gan ei rieni, o achos eu bod yn ei weled yn fachgen tlws, ac nid ofnasant orchymyn y brenin.

²⁴Trwy ffydd Moses wedi myned yn fawr, a wrthodes ei alw yn fab merch Pharao,

²⁵Gan ddewis yn hytrach oddef adfyd gyd â phobl Dduw, na chael mwyniant pechod tros amser,

²⁶Gan farnu yn fwy golud dirmig Crist na thryssor yr Aipht-wŷr: canys edrych yr oedd efe am daledigaeth y gobrwy.

²⁷Trwy ffydd y gadawodd efe yr Aipht heb ofni llid y brenin: Canys efe a ymwrolodd fel [vn] yn gweled y neb sydd anweledig.

²⁸Trwy ffydd y gwnaeth efe y Pasc, a gollyngiad y gwaed, rhac i’r hwn ydoedd yn dinistrio y rhai cyntaf-anedig gyffwrdd â hwynt.

²⁹Trwy ffydd yr aethant trwyr môr coch, megis trwy’r tir sych, yr hyn pan brofodd yr Aiphtiaid, boddi a wnaethant.

³⁰Trwy ffydd y syrthiodd caerau Iericho wedi eu hamgylchu tros saith niwrnod.

³¹Trwy ffydd ni ddifethwyd Rahab y butain gyd a’r rhai annufydd, pan dderbyniodd hi yr spiwŷr yn heddychol.

³²A pheth mwy a ddywedaf? canys yr amser a balle i mi i fynegu am Gedeon, am Barac, a Samson, ac Iephte, am Ddafydd hefyd a Samuel, a’r prophwydi:

³³Y rhai trwy ffydd a orescynnasant deyrnasoedd, a wnaethant gyfiawnder, a gawsant yr addewidion, a gaeasant safnau’r llewod,

³⁴A ddiffoddasant angerth y tân, a ddiangasant gan fin y cleddyf, o wendid a ymnerthasant, ac a aethant yn gedyrn mewn rhyfel, ac a yrrasant fyddinoedd yr estroniaid ar encil.

³⁵Gwragedd a dderbyniasant eu meirw wedi eu codi yn fyw eil-waith: eraill a ddirdynnwyd heb dderbyn ymwared, fel y gallent hwy gael adgyfodiad gwell.

³⁶Eraill o gawsant brofedigaeth trwy watwar a fflangellau, trwy rwymau hefyd a charchar.

³⁷Hwynt hwy a labyddiwyd, a dorrwyd yn ddrylliau, a demtiwyd, a laddwyd yn feirw â’r cleddyf, a gyrwydrasant mewn crwyn defaid a geifr, yn ddiddym, yn gystuddiol, ac yn ddrwg eu cyflwr.

³⁸Y rhai ni haedde y byd eu cael: cyrwydro yr oeddent yr y diffathwch, ac yn y mynyddoedd, mewn tyllau, ac ogfeudd y ddaiar.

³⁹A’r rhai hyn oll wedi heuddu testiolaeth trwy ffydd, ni chawsant yr addewid,

⁴⁰Am fod Duw yn rhag-weled peth gwell am danom ni, fel na pherfeithid hwynt hebo’m ninnau.