Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Petr 2 Bible Online

2.Petr 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Petr 2

¹Prophwydo y mae efe o ddyscawd-wyr gauog, a dangos eu poenedigaeth hwy. Eithr bu gau brophwydi ym mhlith y bobl, fel y bydd yn eich plith chwithau athrawon ffeilsion, y rhai yn ddirgel a ddygant i mewn heresioedd dinistriol, a [hynny] gan wadu yr Arglwydd yr hwn a’u prynodd hwynt, a chan dynnu arnynt eu hunain ebrwydd ddinistr.

²A llawer a ganlynant eu destruw hwynt, trwy’r rhai y ceblir ffordd y gwirionedd.

³A thrwy gribddeiliaeth wrth eiriau dychymygus y marchnattant chwi, barnedig aeth y rhai er ystalm nid yw yn segur, a’u colledigaeth hwy nid yw yn cyscu.

⁴Canys onid arbedodd Duw’r angelion, y rhai a bechasent, eithr eu taflu i wared i vffern, a’u rhoddi mewn cadwynau tywyllwch, iw cadw i ddamnedigaeth:

⁵Ac nid arbedodd yr hên fŷd, eithr Noe yr wythfed, pregeth-wr cyfiawnder, a waredodd efe, ac a ddug y diluw ar fŷd yr anwiriaid,

⁶Ac a droes ddinasoedd Sodoma a Gomorha yn lludw, a’u dymchwelodd, ac a’u cyfrgollodd hwnt, ac a’u gwnaeth hwynt yn siampl i’r rhai rhag-llaw a fucheddent yn annuwiol,

⁷Ac a achubodd Lot gyfiawn yr hwn oedd mewn gofid trwy aniwair ymwreddiad yr anwiriaid.

⁸(Canys ag efe yn gyfiawn, ac yn trigo yn eu mysc hwynt, yn gweld, ac yn clywed, ydoedd yn poeni ei enaid cyfiawn o ddydd i ddydd, trwy eu anghyfreithlon weithredoedd hwynt)

⁹Yr Arlgwydd a fedr achub y gwirioniaid oddi wrth brofedigaeth, a chadw y rhai anghyfiawn i ddydd y farn iw poeni.

¹⁰Ac yn bennaf y rhai sy yn rhodio ar ôl y cnawd, mewn trachwant aflân, ac yn diystyru awdurdod, ac hwynt yn rhyfygus, ac yn gyndyn, nid ydynt yn arswydo cablu y rhai anrhydeddus.

¹¹Lle nid yw yr angelion y rhai sy fwy mewn cadernid a gallu, yn rhoddi dirmygus farn yn eu herbyn hwynt ger bron yr Arglwydd.

¹²Eithr y rhai hyn megis anifeiliaid, anrhesymmol anianol, y rhai a wnaed iw dal a’u difetha, yn cablu y pethau ni ŵyddant oddi wrthynt, a ddifethir trwy eu llygredigaeth eu hunain.

¹³Y rhai a dderbyniant gyflog angyfiawnder fel y rhai sy yn cyfrif yn lle gwynfyd gael byw mewn moethe tros amser: brychau ydynt, a tharysclynau yn ymddigrifo yn eu twyll, gan gyd-wlêdda gyd â chwi,

¹⁴A llygaid ganddynt yn llawn godineb ni’s gallant chwaith beidio â phechod, yn abwydo eneidiau anwadal, a chanddynt galon wedi ymgynnefino â chubydd-dra, plant y felldith,

¹⁵Y rhai wedi ymadael â’r ffordd iawn, a aethant ar gyrwydr, gan ganlyn ffordd Baalam [mab] Bozor, yr hwn a garodd obr anghyfiawnder.

¹⁶Eithr ef a geryddwyd am ei gamwedd, canys assyn fud arferol â’r iau gan ddywedyd â llef ddynol, a waharddodd ynfydrwydd y prophwyd.

¹⁷Y rhai hyn, ffynhonau ydynt heb ddwfr, niwlennau a chwale’r dymestl, i ba rai y mae niwl tywyllwch yng-hadw yn dragywydd.

¹⁸Canys gan ddywedyd chwyddedig eiriau gorwagedd trwy drachwantau a thrythyllwch y cnawd, y maent yn abwydo y rhai a ymdroesent mewn cyrwydr,

¹⁹Gan addo iddynt rydd-did, ac hwynt eu hunain yn wasanaeth-wŷr llwgr: canys gan bwy bynnag y gorchfyger nêb, efe a aeth yn ŵr caeth i hwnnw.

²⁰O blegit os wedi eu diangc oddi wrth halogedigrwydd y bŷd, trwy adnabyddiaeth yr Arglwydd a’r Achubwr Iesu Grist, y ceffir hwynt eil-waith wedi ymrwystro â’r vn pethau, ac wedi eu gorchfygu, diwedd y rhai hynny a aeth yn waeth nâ’u dechreuad:

²¹Canys gwell fuase iddynt na ŵybassent ffordd y cyfiawnder, nag wedi ei gwybod, cilio oddi wrth y gorchymyn sanctaidd a rodded iddynt.

²²Eithr iddynt hwy y digwydd yr hyn [a ddywed] y wir ddihareb, y cî a ymchwelodd at ei chwdiad ei hun, a’r hwch wedi ei golchi iw ymdreiglfa yn y dom.