Read William Morgan Bible 1588 original edition 1.Samuel 24 Bible Online

1.Samuel 24 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

1.Samuel 24

¹Dafydd yn gallu lladd Saul, ac yn ei arbed ef. 18 Saul yn cydnabod ei fai, ac yn peri i Ddafydd dyngu bod yn dda wrth ei hiliogaeth ef. A phan ddychwelodd Saul oddi ar ôl y Philistiaid: yna y mynegwyd iddo ef gan ddywedyd, wele Ddafydd yn anialwch En-gedi.

²Yna y cymmerth Saul dair mîl o wŷr etholedig o holl Israel: ac efe a aeth i geisio Dafydd ai wŷr ar hŷd coppa y creigiau [ym mhlith] y geifr gwylltion.

³Ac efe a ddaeth at gorlannau y defaid [y rhai oeddynt] ar y ffordd, ac yno yr oedd ogof, a Saul a aeth i mewn i wasanaethu ei gorph: a Dafydd ai wŷr oeddynt yn aros yn ystlysau yr ogof.

⁴Yna gwŷr Dafydd a ddywedasant wrtho ef, wele’r dydd [am] yr hwn y dywedodd yr Arglwydd wrthit, wele fi yn rhoddi dy elyn yn dy law di, fel y gwnelech iddo ef megis y byddo da yn dy olwg di: yna Dafydd a gyfododd, ac a dorrodd gwrr y fantell (yr hon [oedd] am Saul) yn ddirgel.

⁵Ac wedi hyn chwîth fu gan Ddafydd o herwydd iddo dorri cwrr [y fantell] yr hon [oedd] gan Saul.

⁶Ac efe a ddywedodd wrth ei wŷr, na atto’r Arglwydd i mi wneuthur y peth hwn i’m meistr eneiniog yr Arglwydd, gan estyn fy llaw yn ei erbyn ef: oblegit eneiniog yr Arglwydd [yw] efe.

⁷Felly y gostegodd Dafydd ei wŷr a’r geiriau [hyn,] ac ni adawodd iddynt gyfodi yn erbyn Saul: a Saul a gododd i fynu o’r ogof, ac a aeth i ffordd.

⁸Ac yn ôl hyn Dafydd a gyfododd, ac a aeth allan o’r ogof, ac a lefodd ar ôl Saul gan ddywedyd, fy arglwydd frenin: pan edrychodd Saul oi ôl, yna Dafydd a ostyngodd ei wyneb tua’r ddaiar, ac a ymgrymmodd.

⁹A Dafydd a ddywedodd wrth Saul, pa ham y gwrandewi eiriau dŷn, gan ddywedyd? wele y mae Dafydd yn ceisio niwed i ti.

¹⁰Wele dy lygaid a welsant y dydd hwn ddarfod i’r Arglwydd dy roddi di yn fy llaw i heddyw yn yr ogof, a dywetpwyd [wrthif] am dy ladd di, ond [fy enaid] a’th arbedodd di: a dywedais, ni estynnaf fy llaw yn erbyn fy meistr, canys eneiniog yr Arglwydd [yw] efe.

¹¹Fy nhâd hefyd gwêl, gwêl etto gwrr dy fantell yn fy llaw i: canys pan dorrais ymmaith gwrr dy fantell di heb dy ladd, gŵybydd a gwêl nad oes yn fy llaw i ddrygioni, na chamwedd, ac na phechais i’th erbyn, er dy fod ti yn hêla a’m fy enioes i iw chymmeryd hi ymaith.

¹²Barned yr Arglwydd rhyngofi a thithe, a dialed yr Arglwydd fi arnat ti, ac na fydded fy llaw i i’th erbyn di.

¹³Megis y dywed yr hên ddihareb, o’r rhai anwir y daw allan anwiredd: ond ni bydd fy llaw i i’th erbyn di.

¹⁴Ar ôl pwy’r aeth brenin Israel allan? ar ôl pwy’r ydwyt ti’n erlid? ar ôl cî marw? ar ôl vn gwybedyn?

¹⁵Ond bydded yr Arglwydd yn farn-wr, a barned rhyngofi a thi: edryched hefyd a dadleued fy nadl, ac achubed fi o’th law di.

¹⁶A phan orphennodd Dafydd lefaru y geiriau hyn wrth Saul, yna y dywedodd Saul, ai dy lêf di [yw] hon fy mab Dafydd? a Saul a dderchafodd ei lêf, ac a ŵylodd.

¹⁷Efe a ddywedodd hefyd wrth Ddafydd, cyfiawnach [ydwyt] ti na mi: canys ti a delaist i mi y daioni, a minne a delais i ti y drygioni.

¹⁸A thi a ddangosaist heddyw yr hyn a wnaethost a mi o ddaioni: o herwydd rhoddes yr Arglwydd fi yn dy law di, ac ni’m lleddaist.

¹⁹Ond os caffe gwr ei elyn, a ollynge efe ef mewn ffordd dda? am hynny yr Arglwydd a dalo i ti ddaioni am yr hyn a wnaethost i mi y dydd hwn.

²⁰Ac wele yn awr y gwn gan deyrnasu y teyrnesi di: ac y saif brenhiniaeth Israel yn dy law di.

²¹Twng dithe wrthifi yn awr i’r Arglwydd, na thorrech ymmaith fy hâd i ar fy ôl: ac na ddifethech fy enwi o dŷ fy nhâd.

²²Felly Dafydd a dyngodd wrth Saul: a Saul a aeth iw dŷ, Dafydd hefyd ai wŷr a aethant i fynu i’r amddeffynfa.