Read Y Beibl Cymraeg Newydd, New Welsh Bible, 1988 Salmau 119 Bible Online

Salmau 119 - Y Beibl Cymraeg Newydd, New Welsh Bible, 1988 bible

Salmau 119

¹Gwyn eu byd y rhai perffaith eu ffordd, y rhai sy'n rhodio yng nghyfraith yr ARGLWYDD.

²Gwyn eu byd y rhai sy'n cadw ei farnedigaethau, ac yn ei geisio ef �'u holl galon,

³y rhai nad ydynt wedi gwneud unrhyw ddrwg, ond sy'n rhodio yn ei ffyrdd ef.

⁴Yr wyt ti wedi gwneud dy ofynion yn ddeddfau i'w cadw'n ddyfal.

⁵O na allwn gerdded yn unionsyth a chadw dy ddeddfau!

⁶Yna ni'm cywilyddir os cadwaf fy llygaid ar dy holl orchmynion.

⁷Fe'th glodforaf di � chalon gywir wrth imi ddysgu am dy farnau cyfiawn.

⁸Fe gadwaf dy ddeddfau; paid �'m gadael yn llwyr.

⁹Sut y ceidw'r ifanc ei lwybr yn l�n? Trwy gadw dy air di.

¹⁰Fe'th geisiais di �'m holl galon; paid � gadael imi wyro oddi wrth dy orchmynion.

¹¹Trysorais dy eiriau yn fy nghalon rhag imi bechu yn dy erbyn.

¹²Bendigedig wyt ti, O ARGLWYDD; dysg i mi dy ddeddfau.

¹³B�m yn ailadrodd �'m gwefusau holl farnau dy enau.

¹⁴Ar hyd ffordd dy farnedigaethau cefais lawenydd sydd uwchlaw pob cyfoeth.

¹⁵Byddaf yn myfyrio ar dy ofynion di, ac yn cadw dy lwybrau o flaen fy llygaid.

¹⁶Byddaf yn ymhyfrydu yn dy ddeddfau, ac nid anghofiaf dy air.

¹⁷Bydd dda wrth dy was; gad imi fyw, ac fe gadwaf dy air.

¹⁸Agor fy llygaid imi weld rhyfeddodau dy gyfraith.

¹⁹Ymdeithydd wyf fi ar y ddaear; paid � chuddio dy orchmynion oddi wrthyf.

²⁰Y mae fy nghalon yn dihoeni o hiraeth am dy farnau di bob amser.

²¹Fe geryddaist y trahaus, y rhai melltigedig sy'n gwyro oddi wrth dy orchmynion.

²²Tyn ymaith oddi wrthyf eu gwaradwydd a'u sarhad, oherwydd b�m ufudd i'th farnedigaethau.

²³Er i dywysogion eistedd mewn cynllwyn yn f'erbyn, bydd dy was yn myfyrio ar dy ddeddfau;

²⁴y mae dy farnedigaethau'n hyfrydwch i mi, a hefyd yn gynghorwyr imi.

²⁵Y mae fy enaid yn glynu wrth y llwch; adfywia fi yn �l dy air.

²⁶Adroddais am fy hynt ac atebaist fi; dysg i mi dy ddeddfau.

²⁷Gwna imi ddeall ffordd dy ofynion, ac fe fyfyriaf ar dy ryfeddodau.

²⁸Y mae fy enaid yn anniddig gan ofid, cryfha fi yn �l dy air.

²⁹Gosod ffordd twyll ymhell oddi wrthyf, a rho imi ras dy gyfraith.

³⁰Dewisais ffordd ffyddlondeb, a gosod dy farnau o'm blaen.

³¹Glynais wrth dy farnedigaethau. O ARGLWYDD, paid �'m cywilyddio.

³²Dilynaf ffordd dy orchmynion, oherwydd ehangaist fy neall.

³³O ARGLWYDD, dysg fi yn ffordd dy ddeddfau, ac o'i chadw fe gaf wobr.

³⁴Rho imi ddeall, er mwyn imi ufuddhau i'th gyfraith a'i chadw �'m holl galon;

³⁵gwna imi gerdded yn llwybr dy orchmynion, oherwydd yr wyf yn ymhyfrydu ynddo.

³⁶Tro fy nghalon at dy farnedigaethau yn hytrach nag at elw;

³⁷tro ymaith fy llygaid rhag gweld gwagedd; adfywia fi �'th air.

³⁸Cyflawna i'th was yr addewid a roddaist i'r rhai sy'n dy ofni.

³⁹Tro ymaith y gwaradwydd yr wyf yn ei ofni, oherwydd y mae dy farnau'n dda.

⁴⁰Yr wyf yn dyheu am dy ofynion; adfywia fi �'th gyfiawnder.

⁴¹P�r i'th gariad ddod ataf, O ARGLWYDD, a'th iachawdwriaeth yn �l dy addewid;

⁴²yna rhoddaf ateb i'r rhai sy'n fy ngwatwar, oherwydd ymddiriedais yn dy air.

⁴³Paid � chymryd gair y gwirionedd o'm genau, oherwydd fe obeithiais yn dy farnau.

⁴⁴Cadwaf dy gyfraith bob amser, hyd byth bythoedd.

⁴⁵Rhodiaf oddi amgylch yn rhydd, oherwydd ceisiais dy ofynion.

⁴⁶Siaradaf am dy farnedigaethau gerbron brenhinoedd, ac ni fydd arnaf gywilydd;

⁴⁷ymhyfrydaf yn dy orchmynion am fy mod yn eu caru.

⁴⁸Parchaf dy orchmynion am fy mod yn eu caru, a myfyriaf ar dy ddeddfau.

⁴⁹Cofia dy air i'th was, y gair y gwnaethost imi ymddiried ynddo.

⁵⁰Hyn fu fy nghysur mewn adfyd, fod dy addewid di yn fy adfywio.

⁵¹Y mae'r trahaus yn fy ngwawdio o hyd, ond ni throis oddi wrth dy gyfraith.

⁵²Yr wyf yn cofio dy farnau erioed, ac yn cael cysur ynddynt, O ARGLWYDD.

⁵³Cydia digofaint ynof oherwydd y rhai drygionus sy'n gwrthod dy gyfraith.

⁵⁴Daeth dy ddeddfau'n g�n i mi ymhle bynnag y b�m yn byw.

⁵⁵Yr wyf yn cofio dy enw yn y nos, O ARGLWYDD, ac fe gadwaf dy gyfraith.

⁵⁶Hyn sydd wir amdanaf, imi ufuddhau i'th ofynion.

⁵⁷Ti yw fy rhan, O ARGLWYDD; addewais gadw dy air.

⁵⁸Yr wyf yn erfyn arnat �'m holl galon, bydd drugarog wrthyf yn �l dy addewid.

⁵⁹Pan feddyliaf am fy ffyrdd, trof fy nghamre'n �l at dy farnedigaethau;

⁶⁰brysiaf, heb oedi, i gadw dy orchmynion.

⁶¹Er i glymau'r drygionus dynhau amdanaf, eto nid anghofiais dy gyfraith.

⁶²Codaf ganol nos i'th foliannu di am dy farnau cyfiawn.

⁶³Yr wyf yn gymar i bawb sy'n dy ofni, i'r rhai sy'n ufuddhau i'th ofynion.

⁶⁴Y mae'r ddaear, O ARGLWYDD, yn llawn o'th ffyddlondeb; dysg i mi dy ddeddfau.

⁶⁵Gwnaethost ddaioni i'th was, yn unol �'th air, O ARGLWYDD.

⁶⁶Dysg imi ddirnadaeth a gwybodaeth, oherwydd yr wyf yn ymddiried yn dy orchmynion.

⁶⁷Cyn imi gael fy ngheryddu euthum ar gyfeiliorn, ond yn awr yr wyf yn cadw dy air.

⁶⁸Yr wyt ti yn dda, ac yn gwneud daioni; dysg i mi dy ddeddfau.

⁶⁹Y mae'r trahaus yn fy mhardduo � chelwydd, ond yr wyf fi'n ufuddhau i'th ofynion �'m holl galon;

⁷⁰y mae eu calon hwy'n drwm gan fraster, ond yr wyf fi'n ymhyfrydu yn dy gyfraith.

⁷¹Mor dda yw imi gael fy ngheryddu, er mwyn imi gael dysgu dy ddeddfau!

⁷²Y mae cyfraith dy enau yn well i mi na miloedd o aur ac arian.

⁷³Dy ddwylo di a'm gwnaeth ac a'm lluniodd; rho imi ddeall i ddysgu dy orchmynion.

⁷⁴Pan fydd y rhai sy'n dy ofni yn fy ngweld, fe lawenychant am fy mod yn gobeithio yn dy air.

⁷⁵Gwn, O ARGLWYDD, fod dy farnau'n gyfiawn, ac mai mewn ffyddlondeb yr wyt wedi fy ngheryddu.

⁷⁶Bydded dy gariad yn gysur i mi, yn unol �'th addewid i'th was.

⁷⁷P�r i'th drugaredd ddod ataf, fel y byddaf fyw, oherwydd y mae dy gyfraith yn hyfrydwch i mi.

⁷⁸Cywilyddier y trahaus oherwydd i'w celwydd fy niweidio, ond byddaf fi'n myfyrio ar dy ofynion.

⁷⁹Bydded i'r rhai sy'n dy ofni droi ataf fi, iddynt gael gwybod dy farnedigaethau.

⁸⁰Bydded fy nghalon bob amser yn dy ddeddfau, rhag imi gael fy nghywilyddio.

⁸¹Y mae fy enaid yn dyheu am dy iachawdwriaeth, ac yn gobeithio yn dy air;

⁸²y mae fy llygaid yn pylu wrth ddisgwyl am dy addewid; dywedaf, "Pa bryd y byddi'n fy nghysuro?"

⁸³Er imi grebachu fel costrel groen mewn mwg, eto nid anghofiaf dy ddeddfau.

⁸⁴Am ba hyd y disgwyl dy was cyn iti roi barn ar fy erlidwyr?

⁸⁵Y mae gwu375?r trahaus, rhai sy'n anwybyddu dy gyfraith, wedi cloddio pwll ar fy nghyfer.

⁸⁶Y mae dy holl orchmynion yn sicr; pan fyddant yn fy erlid � chelwydd, cynorthwya fi.

⁸⁷Bu ond y dim iddynt fy nifetha oddi ar y ddaear, ond eto ni throis fy nghefn ar dy ofynion.

⁸⁸Yn �l dy gariad adfywia fi, ac fe gadwaf farnedigaethau dy enau.

⁸⁹Y mae dy air, O ARGLWYDD, yn dragwyddol, wedi ei osod yn sefydlog yn y nefoedd.

⁹⁰Y mae dy ffyddlondeb hyd genhedlaeth a chenhedlaeth; seiliaist y ddaear, ac y mae'n sefyll.

⁹¹Yn �l dy ordeiniadau y maent yn sefyll hyd heddiw, oherwydd gweision i ti yw'r cyfan.

⁹²Oni bai i'th gyfraith fod yn hyfrydwch i mi, byddai wedi darfod amdanaf yn fy adfyd;

⁹³nid anghofiaf dy ofynion hyd byth, oherwydd trwyddynt hwy adfywiaist fi.

⁹⁴Eiddot ti ydwyf; gwareda fi, oherwydd ceisiais dy ofynion.

⁹⁵Y mae'r drygionus yn gwylio amdanaf i'm dinistrio, ond fe ystyriaf fi dy farnedigaethau.

⁹⁶Gwelaf fod popeth yn dod i ben, ond nid oes terfyn i'th orchymyn di.

⁹⁷O fel yr wyf yn caru dy gyfraith! Hi yw fy myfyrdod drwy'r dydd.

⁹⁸Y mae dy orchymyn yn fy ngwneud yn ddoethach na'm gelynion, oherwydd y mae gyda mi bob amser.

⁹⁹Yr wyf yn fwy deallus na'm holl athrawon, oherwydd bod dy farnedigaethau'n fyfyrdod i mi.

¹⁰⁰Yr wyf yn deall yn well na'r rhai hen, oherwydd imi ufuddhau i'th ofynion.

¹⁰¹Cedwais fy nhraed rhag pob llwybr drwg, er mwyn imi gadw dy air.

¹⁰²Nid wyf wedi troi oddi wrth dy farnau, oherwydd ti fu'n fy nghyfarwyddo.

¹⁰³Mor felys yw dy addewid i'm genau, melysach na m�l i'm gwefusau.

¹⁰⁴O'th ofynion di y caf ddeall; dyna pam yr wyf yn cas�u llwybrau twyll.

¹⁰⁵Y mae dy air yn llusern i'm troed, ac yn oleuni i'm llwybr.

¹⁰⁶Tyngais lw, a gwneud adduned i gadw dy farnau cyfiawn.

¹⁰⁷Yr wyf mewn gofid mawr; O ARGLWYDD, adfywia fi yn �l dy air.

¹⁰⁸Derbyn deyrnged fy ngenau, O ARGLWYDD, a dysg i mi dy farnedigaethau.

¹⁰⁹Bob dydd y mae fy mywyd yn fy nwylo, ond nid wyf yn anghofio dy gyfraith.

¹¹⁰Gosododd y drygionus rwyd i mi, ond nid wyf wedi gwyro oddi wrth dy ofynion.

¹¹¹Y mae dy farnedigaethau yn etifeddiaeth imi am byth, oherwydd y maent yn llonder i'm calon.

¹¹²Yr wyf wedi gosod fy mryd ar ufuddhau i'th ddeddfau; y mae eu gwobr yn dragwyddol.

¹¹³Yr wyf yn cas�u rhai anwadal, ond yn caru dy gyfraith.

¹¹⁴Ti yw fy lloches a'm tarian; yr wyf yn gobeithio yn dy air.

¹¹⁵Trowch ymaith oddi wrthyf, chwi rai drwg, er mwyn imi gadw gorchmynion fy Nuw.

¹¹⁶Cynnal fi yn �l dy addewid, fel y byddaf fyw, ac na chywilyddier fi yn fy hyder.

¹¹⁷Dal fi i fyny, fel y caf waredigaeth, imi barchu dy ddeddfau yn wastad.

¹¹⁸Yr wyt yn gwrthod pawb sy'n gwyro oddi wrth dy ddeddfau, oherwydd mae eu twyll yn ofer.

¹¹⁹Yn sothach yr ystyri holl rai drygionus y ddaear; am hynny yr wyf yn caru dy farnedigaethau.

¹²⁰Y mae fy nghnawd yn crynu gan dy arswyd, ac yr wyf yn ofni dy farnau.

¹²¹Gwneuthum farn a chyfiawnder; paid �'m gadael i'm gorthrymwyr.

¹²²Bydd yn feichiau er lles dy was; paid � gadael i'r trahaus fy ngorthrymu.

¹²³Y mae fy llygaid yn pylu wrth ddisgwyl am dy iachawdwriaeth, ac am dy addewid o fuddugoliaeth.

¹²⁴Gwna �'th was yn �l dy gariad, a dysg i mi dy ddeddfau.

¹²⁵Dy was wyf fi; rho imi ddeall i wybod dy farnedigaethau.

¹²⁶Y mae'n amser i'r ARGLWYDD weithredu, oherwydd torrwyd dy gyfraith.

¹²⁷Er hynny yr wyf yn caru dy orchmynion yn fwy nag aur, nag aur coeth.

¹²⁸Am hyn cerddaf yn union yn �l dy holl ofynion, a chas�f lwybrau twyll.

¹²⁹Y mae dy farnedigaethau'n rhyfeddol; am hynny yr wyf yn eu cadw.

¹³⁰Pan ddatguddir dy air, bydd yn goleuo ac yn rhoi deall i'r syml.

¹³¹Yr wyf yn agor fy ngheg mewn blys, oherwydd yr wyf yn dyheu am dy orchmynion.

¹³²Tro ataf a bydd drugarog, yn �l dy arfer i'r rhai sy'n caru dy enw.

¹³³Cadw fy ngham yn sicr fel yr addewaist, a phaid � gadael i ddrygioni fy meistroli.

¹³⁴Rhyddha fi oddi wrth ormes dynol, er mwyn imi ufuddhau i'th ofynion di.

¹³⁵Bydded llewyrch dy wyneb ar dy was, a dysg i mi dy ddeddfau.

¹³⁶Y mae fy llygaid yn ffrydio dagrau am nad yw pobl yn cadw dy gyfraith.

¹³⁷Cyfiawn wyt ti, O ARGLWYDD, a chywir yw dy farnau.

¹³⁸Y mae'r barnedigaethau a roddi yn gyfiawn ac yn gwbl ffyddlon.

¹³⁹Y mae fy nghynddaredd yn fy ysu am fod fy ngelynion yn anghofio dy eiriau.

¹⁴⁰Y mae dy addewid wedi ei phrofi'n llwyr, ac y mae dy was yn ei charu.

¹⁴¹Er fy mod i yn fychan ac yn ddinod, nid wyf yn anghofio dy ofynion.

¹⁴²Y mae dy gyfiawnder di yn gyfiawnder tragwyddol, ac y mae dy gyfraith yn wirionedd.

¹⁴³Daeth cyfyngder a gofid ar fy ngwarthaf, ond yr wyf yn ymhyfrydu yn dy orchmynion.

¹⁴⁴Y mae dy farnedigaethau di'n gyfiawn byth; rho imi ddeall, fel y byddaf fyw.

¹⁴⁵Gwaeddaf �'m holl galon; ateb fi, ARGLWYDD, ac fe fyddaf ufudd i'th ddeddfau.

¹⁴⁶Gwaeddaf arnat ti; gwareda fi, ac fe gadwaf dy farnedigaethau.

¹⁴⁷Codaf cyn y wawr a gofyn am gymorth, a gobeithiaf yn dy eiriau.

¹⁴⁸Y mae fy llygaid yn effro yng ngwyliadwriaethau'r nos, i fyfyrio ar dy addewid.

¹⁴⁹Gwrando fy llef yn �l dy gariad; O ARGLWYDD, yn �l dy farnau adfywia fi.

¹⁵⁰Y mae fy erlidwyr dichellgar yn agos�u, ond y maent yn bell oddi wrth dy gyfraith.

¹⁵¹Yr wyt ti yn agos, O ARGLWYDD, ac y mae dy holl orchmynion yn wirionedd.

¹⁵²Gwn erioed am dy farnedigaethau, i ti eu sefydlu am byth.

¹⁵³Edrych ar fy adfyd a gwared fi, oherwydd nid anghofiais dy gyfraith.

¹⁵⁴Amddiffyn fy achos ac achub fi; adfywia fi yn �l dy addewid.

¹⁵⁵Y mae iachawdwriaeth ymhell oddi wrth y drygionus, oherwydd nid ydynt yn ceisio dy ddeddfau.

¹⁵⁶Mawr yw dy drugaredd, O ARGLWYDD; adfywia fi yn �l dy farn.

¹⁵⁷Y mae fy erlidwyr a'm gelynion yn niferus, ond eto ni wyrais oddi wrth dy farnedigaethau.

¹⁵⁸Gwelais y rhai twyllodrus, a ffieiddiais am nad ydynt yn cadw dy air.

¹⁵⁹Gw�l fel yr wyf yn caru dy ofynion; O ARGLWYDD, adfywia fi yn �l dy gariad.

¹⁶⁰Hanfod dy air yw gwirionedd, ac y mae dy holl farnau cyfiawn yn dragwyddol.

¹⁶¹Y mae tywysogion yn fy erlid yn ddiachos, ond dy air di yw arswyd fy nghalon.

¹⁶²Yr wyf yn llawenhau o achos dy addewid, fel un sy'n cael ysbail fawr.

¹⁶³Yr wyf yn cas�u ac yn ffieiddio twyll, ond yn caru dy gyfraith di.

¹⁶⁴Seithwaith y dydd yr wyf yn dy foli oherwydd dy farnau cyfiawn.

¹⁶⁵Caiff y rhai sy'n caru dy gyfraith wir heddwch, ac nid oes dim yn peri iddynt faglu.

¹⁶⁶Yr wyf yn disgwyl am dy iachawdwriaeth, O ARGLWYDD, ac yn ufuddhau i'th orchmynion.

¹⁶⁷Yr wyf yn cadw dy farnedigaethau ac yn eu caru'n fawr.

¹⁶⁸Yr wyf yn ufudd i'th ofynion a'th farnedigaethau, oherwydd y mae fy holl ffyrdd o'th flaen.

¹⁶⁹Doed fy llef atat, O ARGLWYDD; rho imi ddeall yn �l dy air.

¹⁷⁰Doed fy neisyfiad atat; gwared fi yn �l dy addewid.

¹⁷¹Bydd fy ngwefusau'n tywallt moliant am iti ddysgu i mi dy ddeddfau.

¹⁷²Bydd fy nhafod yn canu am dy addewid, oherwydd y mae dy holl orchmynion yn gyfiawn.

¹⁷³Bydded dy law yn barod i'm cynorthwyo, oherwydd yr wyf wedi dewis dy ofynion.

¹⁷⁴Yr wyf yn dyheu am dy iachawdwriaeth, O ARGLWYDD, ac yn ymhyfrydu yn dy gyfraith.

¹⁷⁵Gad imi fyw i'th foliannu di, a bydded i'th farnau fy nghynorthwyo.

¹⁷⁶Euthum ar gyfeiliorn fel dafad ar goll; chwilia am dy was, oherwydd nid anghofiais dy orchmynion.