Read Y Beibl Cymraeg Newydd, New Welsh Bible, 1988 Actau’r Apostolion 27 Bible Online

Actau’r Apostolion 27 - Y Beibl Cymraeg Newydd, New Welsh Bible, 1988 bible

Actau’r Apostolion 27

¹Pan benderfynwyd ein bod i hwylio i'r Eidal, trosglwyddwyd Paul a rhai carcharorion eraill i ofal canwriad o'r enw Jwlius, o'r fintai Ymerodrol.

²Aethom ar fwrdd llong o Adramytium oedd ar hwylio i'r porthladdoedd ar hyd glannau Asia, a chodi angor. Yr oedd Aristarchus, Macedoniad o Thesalonica, gyda ni.

³Trannoeth, cyraeddasom Sidon. Bu Jwlius yn garedig wrth Paul, a rhoi caniat�d iddo fynd at ei gyfeillion, iddynt ofalu amdano.

⁴Oddi yno, wedi codi angor, hwyliasom yng nghysgod Cyprus, am fod y gwyntoedd yn ein herbyn;

⁵ac wedi inni groesi'r m�r sydd gyda glannau Cilicia a Pamffylia, cyraeddasom Myra yn Lycia.

⁶Yno cafodd y canwriad long o Alexandria oedd yn hwylio i'r Eidal, a gosododd ni arni.

⁷Buom am ddyddiau lawer yn hwylio'n araf, a chael trafferth i gyrraedd i ymyl Cnidus. Gan fod y gwynt yn dal i'n rhwystro, hwyliasom i gysgod Creta gyferbyn � Salmone,

⁸a thrwy gadw gyda'r tir, daethom � chryn drafferth i le a elwid Porthladdoedd Teg, nid nepell o dref Lasaia.

⁹Gan fod cryn amser wedi mynd heibio, a bod morio bellach yn beryglus, oherwydd yr oedd hyd yn oed Gu373?yl yr Ympryd drosodd eisoes, rhoes Paul y cyngor hwn iddynt:

¹⁰Ddynion, 'rwy'n gweld y bydd mynd ymlaen �'r fordaith yma yn sicr o beri difrod a cholled enbyd, nid yn unig i'r llwyth ac i'r llong, ond i'n bywydau ni hefyd."

¹¹Ond yr oedd y canwriad yn rhoi mwy o goel ar y peilot a meistr y llong nag ar eiriau Paul.

¹²A chan fod y porthladd yn anghymwys i fwrw'r gaeaf ynddo, yr oedd y rhan fwyaf o blaid hwylio oddi yno, yn y gobaith y gallent rywfodd gyrraedd Phenix, porthladd yn Creta yn wynebu'r de�orllewin a'r gogledd-orllewin, a bwrw'r gaeaf yno.

¹³Pan gododd gwynt ysgafn o'r de, tybiasant fod eu bwriad o fewn eu cyrraedd. Codasant angor, a dechrau hwylio gyda glannau Creta, yn agos i'r tir.

¹⁴Ond cyn hir, rhuthrodd gwynt tymhestlog, Ewraculon fel y'i gelwir, i lawr o'r tir.

¹⁵Cipiwyd y llong ymaith, a chan na ellid dal ei thrwyn i'r gwynt, bu raid ildio, a chymryd ein gyrru o'i flaen.

¹⁶Wedi rhedeg dan gysgod rhyw ynys fechan a elwir Cawda, llwyddasom, trwy ymdrech, i gael y bad dan reolaeth.

¹⁷Codasant ef o'r du373?r, a mynd ati � chyfarpar i amwregysu'r llong; a chan fod arnynt ofn cael eu bwrw ar y Syrtis, tynasant y g�r hwylio i lawr, a mynd felly gyda'r lli.

¹⁸Trannoeth, gan ei bod hi'n dal yn storm enbyd arnom, dyma ddechrau taflu'r llwyth i'r m�r;

¹⁹a'r trydydd dydd, lluchio g�r y llong i ffwrdd �'u dwylo eu hunain.

²⁰Ond heb na haul na s�r i'w gweld am ddyddiau lawer, a'r storm fawr yn dal i'n llethu, yr oedd pob gobaith am gael ein hachub bellach yn diflannu.

²¹Yna, wedi iddynt fod heb fwyd am amser hir, cododd Paul yn eu canol hwy a dweud: "Ddynion, dylasech fod wedi gwrando arnaf fi, a pheidio � hwylio o Creta, ac arbed y difrod hwn a'r golled.

²²Ond yn awr yr wyf yn eich cynghori i godi'ch calon; oherwydd ni bydd dim colli bywyd yn eich plith chwi, dim ond colli'r llong.

²³Oherwydd neithiwr safodd yn fy ymyl angel y Duw a'm piau, yr hwn yr wyf yn ei addoli,

²⁴a dweud, 'Paid ag ofni, Paul; y mae'n rhaid i ti sefyll gerbron Cesar, a dyma Dduw o'i ras wedi rhoi i ti fywydau pawb o'r rhai sy'n morio gyda thi.'

²⁵Felly codwch eich calonnau, ddynion, oherwydd yr wyf yn credu Duw, mai felly y bydd, fel y dywedwyd wrthyf.

²⁶Ond y mae'n rhaid i ni gael ein bwrw ar ryw ynys."

²⁷Daeth y bedwaredd nos ar ddeg, a ninnau'n dal i fynd gyda'r lli ar draws M�r Adria. Tua chanol nos, dechreuodd y morwyr dybio fod tir yn agos�u.

²⁸Wedi plymio, cawsant ddyfnder o ugain gwryd, ac ymhen ychydig, plymio eilwaith a chael pymtheg gwryd.

²⁹Gan fod arnynt ofn inni efallai gael ein bwrw ar leoedd creigiog, taflasant bedair angor o'r starn, a deisyf am iddi ddyddio.

³⁰Dechreuodd y morwyr geisio dianc o'r llong, a gollwng y bad i'r du373?r, dan esgus mynd i osod angorion o'r pen blaen.

³¹Ond dywedodd Paul wrth y canwriad a'r milwyr, "Os na fydd i'r rhain aros yn y llong, ni allwch chwi gael eich achub."

³²Yna fe dorrodd y milwyr raffau'r bad, a gadael iddo gwympo ymaith.

³³Pan oedd hi ar ddyddio, dechreuodd Paul annog pawb i gymryd bwyd, gan ddweud, "Heddiw yw'r pedwerydd dydd ar ddeg i chwi fod yn disgwyl yn bryderus, ac yn dal heb gymryd tamaid o ddim i'w fwyta.

³⁴Felly yr wyf yn eich annog i gymryd bwyd, oherwydd y mae eich gwaredigaeth yn dibynnu ar hynny; ni chollir blewyn oddi ar ben yr un ohonoch."

³⁵Wedi iddo ddweud hyn, cymerodd fara, a diolchodd i Dduw yng ngu373?ydd pawb, a'i dorri a dechrau bwyta.

³⁶Cododd pawb eu calon, a chymryd bwyd, hwythau hefyd.

³⁷Rhwng pawb yr oedd dau gant saith deg a chwech ohonom yn y llong.

³⁸Wedi iddynt gael digon o fwyd, dechreusant ysgafnhau'r llong trwy daflu'r u375?d allan i'r m�r.

³⁹Pan ddaeth hi'n ddydd, nid oeddent yn adnabod y tir, ond gwelsant gilfach ac iddi draeth, a phenderfynwyd gyrru'r llong i'r lan yno, os oedd modd.

⁴⁰Torasant yr angorion i ffwrdd, a'u gadael yn y m�r. Yr un pryd, datodwyd cyplau'r llywiau, a chodi'r hwyl flaen i'r awel, a chyfeirio tua'r traeth.

⁴¹Ond daliwyd hwy gan ddeufor�gyfarfod, a gyrasant y llong i dir. Glynodd y pen blaen, a sefyll yn ddiysgog, ond dechreuodd y starn ymddatod dan rym y tonnau.

⁴²Penderfynodd y milwyr ladd y carcharorion, rhag i neb ohonynt nofio i ffwrdd a dianc.

⁴³Ond gan fod y canwriad yn awyddus i achub Paul, rhwystrodd hwy rhag cyflawni eu bwriad, a gorchmynnodd i'r rhai a fedrai nofio neidio yn gyntaf oddi ar y llong, a chyrraedd y tir,

⁴⁴ac yna'r lleill, rhai ar ystyllod ac eraill ar ddarnau o'r llong. Ac felly y bu i bawb ddod yn ddiogel i dir.