Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Башланув 24 Bible Online

Башланув 24 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Башланув 24

¹Ибраим энди къарт ве баягъы яшта эди. РАББИ Ибраимге эр шейде берекет берди.

²Ибраим эвиндеки энъ къарт олгъан, онынъ бутюн барлыгъынен идаре эткен хызметчисине бойле деди: — Янбашымнынъ тюбюне къолунъны къой, ве

³РАББИнен, коклернинъ Алласынен, ер юзюнинъ Алласынен манъа емин эт ки, араларында мен яшагъан ханаанлыларнынъ къызларындан меним огълума апай алмайджакъсынъ,

⁴амма меним топрагъыма, меним сой-сопларыма барып, огълум Исхакъкъа андан апай аладжакъсынъ.

⁵— Бельки, о апай меннен бу ерге къайтып кельмеге истемез. Мен огълунъны сен чыкъкъан топракъкъа къайтармагъа керекимми? — деди хызметчи.

⁶Ибраим онъа бойле деди: — Ёкъ! Огълумны анда къайтарма.

⁷Бабамнынъ эвинден ве сой-сопларымнынъ еринден мени алгъан, манъа: «Бу ерни эвлятларынъа береджегим», — деп айткъан ве ант эткен РАББИ коклернинъ Алласы сенинъ огюнде Озюнинъ Мелегини ёллайджакъ, ве сен андан огълума апай аладжакъсынъ.

⁸Эгер о апай сеннен къайтып кельмеге истемесе, сен бу еминимден бошсынъ. Тек огълумны анда къайтарма.

⁹Хызметчи, Ибраим-эфендиси янбашынынъ тюбюне къолуны къойып, онъа бу шейде емин этти.

¹⁰Сонъ о, эфендисининъ девелеринден он деве алып кетти. Янында эфендисининъ тюрлю яхшы шейлери де бар эди. Хызметчи Арам-Нахараим топрагъына, Нахор шеэрине кетти.

¹¹Акъшам устю, апайлар сув чекмеге чыкъкъан вакъытта, о, шеэрге кирмезден, бир къую янына келип, девелерни токътатты

¹²ве бойле деди: — Я РАББИ, Ибраим-эфендимнинъ Алласы! О къызны бугунь къаршыма ёлла, Ибраим-эфендиме мерамет эйле.

¹³Мына, мен сув чокърагъы янында турам, ве шеэр сакинлерининъ къызлары сув чекмеге чыкъалар.

¹⁴Мен олардан бирине: «Гугюминъден манъа сув ичмеге берсе», — деп айтарым. Эгер о: «Ич, мен девелеринъе де сув берейим», — деп айтса, демек Сен бу къызны къулунъ Исхакъкъа апай олып тайинлединъ. Энди мен билирим ки, Сен Ибраим-эфендиме мерамет эйлединъ.

¹⁵О, лафыны даа битирмезден эвель, омузында гугюм кетирген Рефикъа пейда олды. О, Милканынъ огълу Бетуэлнинъ къызы эди. Милка исе Ибраимнинъ къардашы олгъан Нахорнынъ апайы эди.

¹⁶Бу яш, пек дюльбер, акъай корьмеген къыз эди. О, ашагъа чокъракъ янына тюшти ве гугюмни толдурып, тёпеге котерилип башлады.

¹⁷Ибраимнинъ хызметчиси онынъ къаршысына чапып барды ве онъа: — Гугюминъден манъа ичмеге бираз сув берсе, — деди.

¹⁸— Ич, эфендим, — деди о ве деръал гугюмини омузындан тюшюрип, онъа сув ичмеге берди.

¹⁹Оны сувгъа тойдургъан сонъ, къыз: — Мен девелеринъе де сувгъа тойгъандже, сув чекип берейим, — деди.

²⁰О, тез-тез гугюминдеки сувны ашлавгъа тёкип, сув чекмек ичюн къуюгъа тараф чапып кетти ве онынъ эписи девелерине сув чекип берди.

²¹Хызметчи, онынъ ёлуны РАББИ багъышлагъанмы-ёкъмы экен анъламакъ ичюн, сусып о къызгъа бакъып тура эди.

²²Девелер сувгъа тойгъан сонъ, хызметчи, агъырлыгъы беш грамм [29] олгъан, бурунгъа кийильген алтын купе ве къызнынъ къолларына эки дане, агъырлыгъы 110 грамм [30] олгъан алтын билезлик алып,

²³ондан: — Сен кимнинъ къызы оласынъ? — деп сорады. — Айтса, бабанънынъ эвинде бизге геджелемек ичюн ер тапылырмы экен?

²⁴— Мен Нахор ве Милканынъ огълу олгъан Бетуэлнинъ къызы олам, — деди о.

²⁵Ве даа къошты: — Бизде тобаннен ем чокъ. Геджелемеге де ер тапылыр.

²⁶Хызметчи седждеге къапанып РАББИге ибадет этти,

²⁷ве бойле деди: — Озюнинъ мераметини эфендиме эйлеген ве ишанчлы олгъан РАББИге, Ибраим-эфендимнинъ Алла-Таалясына бинъ шукюрлер олсун! РАББИ мени дос-догъру ёлнен эфендимнинъ къардашынынъ эвине кетирди.

²⁸Къыз чапып кетти ве бу шейлер акъкъында анасынынъ эвине айтып берди.

²⁹Рефикъанынъ Лаван адлы агъасы бар эди. О, чокъракъ янына, бу адамгъа чапып чыкъты.

³⁰Бойлеликнен, о, купени ве къардашынынъ къолларында билезликлерни корип ве къардашы Рефикъанынъ: «Бу адам манъа буны деди», — деген сёзлерини эшитип, бу адамгъа барды ве оны девелеринен чокъракъ янында тургъаныны тапты. О, бойле деди:

³¹— РАББИден багъышлангъан адам, хош кельдинъ! Сен не ичюн тышары турасынъ? Мен сенинъ ичюн эв, девелеринъ ичюн де ер азырладым.

³²Хызметчи эвге кирди. Лаван девелернинъ эгерлерини чыкъарды ве оглерине тобаннен ем берди. Ибраимнинъ хызметчисине ве онен олгъан адамларгъа исе аякъ ювмагъа сув кетирдилер,

³³ве софра къойдылар. Лякин хызметчи: — Насыл ишнен кельгенимни айтмагъандже ашамайджагъым, — деди. — Айт, — деди Лаван.

³⁴— Мен Ибраимнинъ къулу олам, — айтып башлады хызметчи. —

³⁵РАББИ меним эфендиме баягъы берекет берди, ве о, буюк адам олды: РАББИ онъа къой-эчкилер ве туварлар, кумюш ве алтын, хызметчи къызлар ве къуллар, девелер ве эшеклер берди.

³⁶Эфендимнинъ апайы Саре къартайгъанында онъа огълан бала тапты, ве эфендим озюндеки бутюн барлыгъыны огълуна берди.

³⁷Мени исе, манъа: «Топракъларында мен яшагъан ханаанлыларнынъ къызларындан меним огълума апай алма,

³⁸амма бабамнынъ эвине ве халкъыма барып, огълума апай андан ал», — деп, эфендим емин эттирди.

³⁹Мен эфендиме: «Бельки, о апай меннен къайтып кельмез», — дедим.

⁴⁰О, исе манъа бойле деди: «РАББИнинъ козю огюнде мен яшайым. О, сеннен Озюнинъ Мелегини ёллайджакъ ве ишинъни онъундан кетиреджек, ве сен меним огълума халкъымдан, бабамнынъ эвинден апай аладжакъсынъ.

⁴¹Меним халкъыма барсанъ, сен бу емининъден бош олурсынъ. Олар санъа къыз бермеселер биле, емининъден бошсынъ».

⁴²Бугунь чокъракъ янына келип, мен дедим: «Я РАББИ, Ибраим-эфендимнинъ Алласы! Япмагъа ниетленген ишимни онъундан кетирсе!

⁴³Мына мен шимди сув чокърагъы янында турам. Сув чекмек ичюн мында бир къыз кельгенде, мен онъа: “Гугюминъден манъа азчыкъ сув ичмеге берсе”, — деп айтарым.

⁴⁴Эгер о манъа: “Сен ич, девелеринъе де мен сув ичмеге берейим”, — деп айтса, демек, эфендимнинъ огълуна РАББИ тайинлеген апай будыр».

⁴⁵Мен даа тюшюнип битирмезден эвель, омузында гугюм кетирген Рефикъа пейда олды. О, чокъракъкъа тараф тюшип сув чекип башлагъанда, мен онъа: «Манъа сув ичмеге берсе», — дедим.

⁴⁶О, деръал гугюмини омузындан тюшюрди ве: «Ич, мен девелеринъе де сув ичмеге берейим», — деди. Мен ичтим, ве о, девелерге де сув ичмеге берди.

⁴⁷Мен ондан: «Сен кимнинъ къызы оласынъ?» — деп сорадым. О манъа: «Нахор ве Милканынъ огълу олгъан Бетуэлнинъ къызы олам», — деди. Сонъ мен бурнуна купе ве къолларына билезликлер бердим.

⁴⁸Озюм исе РАББИге седждеге къапанып ибадет эттим ве РАББИге, Ибраим-эфендимнинъ Алласына бинъ шукюрлер эттим. О, мени эфендимнинъ огълуна эфендимнинъ къардашынынъ къызыны алмакъ ичюн дос-догъру ёлнен кетирген эди.

⁴⁹Эфендиме мерамет япаджакъсынъызмы ве онъа ишанчлы оладжакъсынъызмы, шимди манъа айтынъыз. Ёкъ олса биле, эписи бир айтынъыз. Сонъ онъа коре мен иш корерим.

⁵⁰Лаваннен Бетуэл онъа бойле джевап бердилер: — Бу иш РАББИдендир. Бизим къолумызда не бар?

⁵¹Рефикъа огюнъдедир, ал оны да кет. РАББИ айткъаны киби, о, эфендинънинъ огълуна апай олсун.

⁵²Буны эшиткен Ибраимнинъ хызметчиси РАББИге ерге къадар бель букти.

⁵³Сонъ о, кумюш ве алтын шейлернен берабер дюльбер урбаларны Рефикъагъа берди, онынъ агъасынен анасына да къыйметли бахшышлар берди.

⁵⁴Бундан сонъ о ве онынъ ёлдашлары ашадылар-ичтилер ве анда геджеледилер. Сабадан турып, Ибраимнинъ хызметчиси: — Эфендиме кетмеге манъа разылыкъ беринъиз, — деди.

⁵⁵Лякин агъасынен анасы исе онъа бойле дедилер: — Къыз бизнен даа он кунь къадар олсун да, сонъ кетерсинъиз.

⁵⁶— Мени ёлдан къалдырманъыз, — деди о. — РАББИ ишимни онъундан кетирди. Манъа кетмек ичюн разылыкъ беринъиз де, мен эфендиме къайтайым.

⁵⁷— Къызны чагъырып, озюнден сорайыкъ, — дедилер олар.

⁵⁸Рефикъаны чагъырдылар ве ондан: — Бу адамнен кетеджексинъми? — деп сорадылар. — Кетеджегим, — деди о.

⁵⁹О заман олар къыз-къардашы олгъан Рефикъаны, онынъ даясыны, Ибраимнинъ хызметчисини ве онынъ ёлдашларыны йибердилер.

⁶⁰Рефикъагъа эляллыкъ берип, онъа бойле дедилер: — Къыз-къардашымыз! Сенден бинълер, онар бинълер эвлят олсун, эвлятларынъ да душманларыны енъеджеклер ве бойсундыраджакълар!

⁶¹Рефикъа ве онынъ къыз хызметчилери девелерге минип, Ибраимнинъ хызметчиси пешинден кеттилер. Бойлеликнен, Ибраимнинъ хызметчиси Рефикъаны алып, эвине къайтып кетти.

⁶²Исхакъ исе, Беэр-Лахай-Роиден кетип, Негевде яшай эди.

⁶³Акъшам устю, Исхакъ тюшюнджелерини ерли-ерине кетирмек ичюн тарлагъа чыкъты. Козьлерини котерип бакъса — иште, девелер келелер.

⁶⁴Рефикъа бакъып, Исхакъны корьди. Деведен тюшип, о, Ибраимнинъ хызметчисинден:

⁶⁵— Бу, тарла бою бизге тараф кельген адам кимдир? — деп сорады. — Меним эфендим, — деди хызметчи. О заман Рефикъа ортю алды да, ортюльди.

⁶⁶Хызметчи Исхакъкъа бутюн олгъан шейлерни айтып берди.

⁶⁷Сонъ Исхакъ Рефикъаны анасы Сарейнинъ чадырына кирсетти ве онъа эвленди. Бойле о, онынъ апайы олды. Исхакъ Рефикъаны севди, ве анасына олгъан яныгъы кечти.