Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Башланув 31 Bible Online

Башланув 31 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Башланув 31

¹Якъуп Лаваннынъ огъуллары бойле деп айткъанларыны эшитти: — Якъуп бабамызнынъ бутюн барлыгъыны алды, бабамызнынъ байлыгъынен бай олды.

²Якъуп, Лаван энди онъа чырай сыткъаныны озю де корьди.

³РАББИ Якъупкъа: — Баба-деделеринънинъ топрагъына, сой-сопларынъа къайт, — деди. — Мен сеннен олурым.

⁴Якъуп, озюнинъ къой-эчки сюрюлери отлангъан тарлагъа Рахель ве Леаны чагъыртты

⁵ве оларгъа: — Мен, бабанъыз энди манъа чырай сыткъаныны корем. Лякин бабамнынъ Алласы эр вакъыт меннен эди.

⁶Бабанъызгъа олгъан кучь-къуветимнен хызмет эткенимни озюнъиз билесинъиз.

⁷О, исе мени алдатып, он кере къадар мукяфатымны денъиштирди. Амма Алла онъа манъа яманлыкъ япмагъа бермеди.

⁸Бабанъыз: «Бенекли айванлар мукяфатынъ оладжакъ», — дегенде, эписи къой-эчкилер бенекли догъа эдилер. «Сырлы айванлар мукяфатынъ оладжакъ», — дегенде де, эписи къой-эчкилер сырлы догъа эдилер.

⁹Бойлеликнен, Алла бабанъызнынъ айванларыны тутып алып манъа берди.

¹⁰Бир кере, къой-эчкилер къачкъанда, мен тюшюмде къой-эчкилер устюне чыкъкъан эписи текелер ве къочкъарлар сырлы, бенекли ве чешит-ренкли олгъанларыны корьдим.

¹¹«Якъуп!» — деп чагъырды мени Алланынъ Мелеги тюшюмде. «Мен мындам», — дедим мен.

¹²О, манъа: «Бакъса, къой-эчкилер устюне чыкъкъан эписи текелер ве къочкъарлар сырлы, бенекли ве чешит-ренкли, чюнки Лаван сеннен нелер япкъаныны Мен корем.

¹³Мен Бет-Эльде санъа корюнген Алладырым. Анда сен таш абиденинъ устюне зейтюн ягъы тёктинъ ве анда Манъа сёз бердинъ. Шимди бу ерден чыкъып кет де, сой-сопларынънынъ топрагъына къайт», — деди.

¹⁴Рахель ве Леа исе Якъупкъа бойле джевап бердилер: — Бабамызнынъ эвинде мирасымыз ве барлыгъымыз ёкъ.

¹⁵О, бизлерни огей киби коре: о бизни сатты ве биз ичюн берильген акъчаны масраф этти.

¹⁶Керчектен де, Алла бабамдан тутып алгъан бутюн барлыгъы бизимки ве балаларымызнынъкидир. Шимди исе Алла санъа айткъанынынъ эписини яп.

¹⁷Сонъ Якъуп балаларынен апайларыны девелер устюне отуртты,

¹⁸бутюн айванларыны ве бутюн ишлеп тапкъан барлыгъыны, озюнинъ Паддан-Арамда ишлеп тапкъан айванларыны алды ве бабасы Исхакънынъ топрагъы Ханаангъа ёл алды.

¹⁹Лаван къойларны къыркъмагъа кеткен эди, Рахель исе бабасында олгъан путларны хырсызлады.

²⁰Якъуп исе, арамлы Лавангъа озюнинъ кеткени акъкъында бир шей айтмайып, оны алдатты.

²¹О, бутюн барлыкъ-вариетинен къачты. Дерьядан кечип, Якъуп Гилад байырларына тараф кетти.

²²Учюнджи куню Лавангъа Якъуп къачкъаны акъкъында етиштирдилер.

²³О вакъыт Лаван сой-сопларыны янына алып, онынъ артындан еди кунь къувалады ве Гилад байырларында оларгъа якъынлашты.

²⁴Лякин о геджеси Алла арамлы Лавангъа тюшюнде келип, онъа: — Бакъ, мукъайт ол, Якъупкъа къаршы бир къыйыш лаф айтма! — деди.

²⁵Бойлеликнен, Лаван Якъупнынъ артындан етти. Якъуп чадырыны байырларда къойды, Лаван да озь сой-сопларынен берабер чадырларыны Гилад байырларында къойды.

²⁶Лаван Якъупкъа деди: — Не яптынъ сен? Сен мени алдаттынъ, къызларымны да дженкте туткъан эсирлер дайын алып кеттинъ!

²⁷Не ичюн сен мени алдатып, манъа бир шей айтмайып, менден гизли къачтынъ? Мен сени зевкъ-сефанен, тюркюлернен, даре ве сантырны чалдырып озгъарыр эдим.

²⁸Сен манъа торунларымнен къызларымны опьмеге биле бермединъ. Сен ахмакълыкъ яптынъ.

²⁹Меним сизге яманлыкъ япмагъа къуветим бар, лякин бабанъызнынъ Алласы кечкен гедже манъа: «Бакъ, мукъайт ол, Якъупкъа къаршы бир кыйыш лаф айтма!» — деди.

³⁰— Яхшы, — девам этти Лаван. — Бабанъ эвине къайтмагъа пек истегенинъ ичюн кеткенсинъ, я путларымны не хырсызладынъ?

³¹— Мен, къызларынъны менден къайтарып алырсынъ, деп къоркътым, — деп джевап берди Якъуп Лавангъа. —

³²Лякин путларынъны кимден тапсанъ, о, сагъ къалмаз. Сойларымызнынъ козю огюнде меним шейлеримни бутюнини бакъып чыкъ да, озюнъкини ал. Путларны Рахель хырсызлагъанындан Якъупнынъ хабери ёкъ эди.

³³Лаван Якъупнынъ, Леанынъ ве эки хызметчи апайынынъ чадырларыны бакъып чыкъты, лякин тапалмады. Леанынъ чадырындан чыкъып Рахельнинъ чадырына кирди.

³⁴Рахель исе путларны алып девенинъ эгери тюбюне къойды ве озю эгер устюне отурды. Лаван бутюн чадырны акътарып чыкъты, лякин бир шей тапмады.

³⁵Рахель бабасына: — Эфендим, къаршынъа турып оламагъаным ичюн, манъа ачувланма: устюм кирли, — деди. Лаван эр ерни акътарып чыкъты, лякин путларны тапмады.

³⁶Энди Якъупнынъ ачувы чыкъты, ве о, Лаваннен давалашып башлады. Якъуп Лавангъа деди: — Меним не къабаатым бар? Сен мени пешимден къайсы гунам ичюн къувалайсынъ?

³⁷Меним бутюн шейлеримни акътарып чыкътынъ, озюнъ шейлеринъден не таптынъ? Оны сой-сопларымнынъ ве сой-сопларынънынъ козю огюнде косьтер, олар бизни махкеме этсинлер.

³⁸Йигирми йыл мен сеннен олдым: къойларынъ ве эчкилеринъ ичини ташламай эдилер, сюрюнънинъ къочкъарларыны мен ашамай эдим.

³⁹Кийик айван парчалагъан къой-эчкини санъа мен кетирмей эдим — бу меним зарарым эди. Куньдюз гъайып ола эдими, гедже гъайып ола эдими, фаркъы ёкъ, сен менден сорай эдинъ.

⁴⁰Куньдюз — сыджакъ, гедже — сувукъ мени къыйнай эди, юкъум да менден къачып кете эди.

⁴¹Эвинъде олгъан йигирми йылым бойле эдилер. Мен санъа эки къызынъ ичюн он дёрт йыл хызмет эттим, къой-эчкилеринъ ичюн де алты йыл даа чалыштым, сен исе мукяфатымны он кере денъиштирдинъ.

⁴²Эгер бабамнынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы ве Исхакънынъ Дешети меннен олмагъан олса, сен мени бош къолумнен йиберер эдинъ. Лякин Алла меним белямны ве къолларымнынъ ишини корьди ве тюневин сени махкеме этти.

⁴³Лаван Якъупкъа бойле джевабыны берди: — Къызлар — меним къызларым, балалар — меним балаларым, къой-эчкилер де — меним къой-эчкилеримдир. Мында сен корьген эр бир шей — менимкидир. Амма озь къызларым я да олар догъгъан балалар ичюн мен шимди не япа билем?

⁴⁴Кель, анълашма тизейик, ве о, бизим шаатымыз олсун.

⁴⁵О заман Якъуп бир таш алып, оны абиде этип, тиклеп къойды.

⁴⁶Якъуп сой-сопларына: — Ташларны джыйынъыз, — деди. Олар ташларны кетирип, бир тёпе яптылар, ве о тёпенинъ устюнде ашап-ичтилер.

⁴⁷Лаван бу тёпенинъ адыны Егар-Сахадута [48] деп къойды, Якъуп исе оны Гал-Эд деп адландырды.

⁴⁸Лаван Якъупкъа: — Бугунь бу тёпе — бизим шаатымыз, — деди. Онынъ ичюн бу ернинъ адыны Гал-Эд деп къойдылар.

⁴⁹Бу ерге Мицпа [49] деген ад да къойдылар, чюнки Лаван да: — Биз бири-биримизден узакълашкъанымызда, РАББИ экимизнинъ япкъанларымызны корьсюн.

⁵⁰Эгер сен къызларымнынъ джанларыны агъырттырсанъ, я да олардан гъайры озюнъе даа апай алсанъ, бакъ, арамызда адам олмаса да, бизге Алла шааттыр, — деди.

⁵¹Лаван Якъупкъа даа деди: — Мына бу тёпе ве мына арамызгъа къоюлгъан абиде.

⁵²Бу тёпе шааттыр, бу абиде де шааттыр. Мен санъа яманлыкъ япмакъ ичюн тёпенинъ о бир тарафына кечмейджегим, сен де абиденинъ ве тёпенинъ бу тарафына манъа яманлыкъ япмакъ ичюн кечмейджексинъ.

⁵³Ибраимнинъ Алласы, Нахорнынъ Алласы, баба-деделерининъ Алласы бизге къады олсун. Якъуп бабасы Исхакънынъ Дешетинен емин этти.

⁵⁴Сонъ Якъуп байыр тёпесинде къурбан чалды ве ашамакъ ичюн сой-сопларыны чагъырды. Олар ашадылар ве байыр тёпесинде геджеледилер.

⁵⁵Саба эрте Лаван турды ве къызларынен торунларыны опип, оларгъа эйилик тиледи ве озь эвине къайтты.