Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Башланув 37 Bible Online

Башланув 37 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Башланув 37

¹Якъуп онынъ бабасы вакътынджа яшагъан мемлекетте, Ханаан топрагъында ерлешти.

²Мына, Якъуп ве онынъ эвлятлары акъкъында ривает. Юсуф он еди яшында эди. О, яш бир бала олып, озюнинъ агъаларынен ве бабасынынъ апайлары олгъан Зилпа ве Билханынъ огъулларынен берабер айван бакъып юре эди. Ве оларнынъ япкъанлары акъкъында бабаларына етиштире эди.

³Исраиль Юсуфны башкъа огъулларындан зияде севе эди, чюнки Юсуф догъгъанда, Исраиль баягъы яшта эди. Эм де Якъуп онъа чешит ренкли урба тикип берди.

⁴Агъалары, Якъуп Юсуфны олардан зияде севгенини корип, Юсуфны корьмеге козьлери ёкъ эди ве онен достане лаф этип оламай эдилер.

⁵Бир вакъыт Юсуф тюш корьди ве оны агъаларына айтып берди. Онынъ ичюн олар онъа къаршы даа зияде нефретлендилер.

⁶Юсуф оларгъа: — Корьген тюшюмни динъленъиз, — деди.

⁷— Мына биз тарлада багъ багълагъанымызда, меним багъым дос-догъру турды да, мына, сизинъ багъларынъыз меним багъымнынъ этрафыны сарып, онъа седжде эттилер!

⁸Агъалары онъа: — Сен бизге падишалыкъ этеджексинъми, аджеба? Бизге башлыкъ оладжакъсынъмы, аджеба? — дедилер. Ве Юсуфнынъ бу сёзлери ве корьген тюшлери ичюн онъа даа зияде нефретлендилер.

⁹Юсуф исе бир даа тюш корьди ве кене оны агъаларына айтып берди: — Мына мен даа бир тюш корьдим: кунеш, ай ве он бир дане йылдыз манъа седжде эттилер!

¹⁰Бу тюшни бабасына ве агъаларына айтып бергенинден сонъ, бабасы оны сёгди: — Не дайын тюштир бу сенинъ корьгенинъ? Мен, ананъ ве агъаларынъ сенинъ къаршынъа келип санъа седжде этеджекмизми?

¹¹Агъалары Юсуфны пахыллай эдилер, амма бабасы онынъ икяесини акъылында къалдырды.

¹²Юсуфнынъ агъалары бабаларынынъ айванларыны Шекем шеэрининъ дживарларында бакъмагъа кеттилер.

¹³Исраиль Юсуфкъа: — Агъаларынъ Шекем янында айванларны бакъалар. Кель, мен сени оларгъа ёллайым, — деди. — Мен азырым, — деп джевап берди бабасына Юсуф.

¹⁴— Агъаларынъ сагъ-селяметлерми, айванлар да яхшылармы, барып бакъса. Джевабыны да манъа келип айт, — деди онъа бабасы ве оны Хеврон вадийинден ёллады. Юсуф Шекемге кельди.

¹⁵Бир адам онынъ тарлада ёлны шашырып юргенини корьди. Бу адам: — Сен нени къыдырасынъ? — деп сорады.

¹⁶— Мен озь агъаларымны къыдырам, — деди Юсуф. — Ялварам, олар айванларны къайда бакъкъанларыны айт манъа.

¹⁷— Олар мындан кеттилер, — деди о адам. — Чюнки мен оларнынъ: «Дотангъа кетейик», — дегенлерини эшиттим. Юсуф агъаларынынъ артындан кетти ве оларны Дотанда тапты.

¹⁸Агъалары оны узакътан корьдилер, ве о, оларнынъ янына кельмезден эвель, оны ольдюрмек ичюн, озь ара гизлиден сырлашмагъа башладылар.

¹⁹Олардан бири башкъаларына: — Ана тюш эфендиси келе, — деди.

²⁰— Келинъиз, шимди барайыкъ да, оны ольдюрейик, къуюгъа атайыкъ да, «Оны кийик айван ашады», — деп айтайыкъ. Тюшлеринден не олып чыкъаджагъыны корермиз.

²¹Рубен буны эшиткен сонъ: — Оны ольдюрмейик, — деп, Юсуфны олардан къуртарды.

²²Юсуфны къардашларынынъ къолларындан къуртармакъ ве бабасына къайтармакъ ичюн, Рубен оларгъа: — Къан тёкменъиз. Юсуфны сахрадаки бир къуюгъа ташланъыз да, озь къолларынъызнен оны ольдюрменъиз, — деди.

²³Юсуф агъаларынынъ янларына кельгенинен, олар онынъ устюндеки чешит ренкли урбасыны йыртып алдылар,

²⁴Юсуфнынъ озюни исе тутып, къуюгъа аттылар. Къую исе бош эди, анда сув ёкъ эди.

²⁵Агъалары аш ашамагъа отургъанда, козьлерини котерип, Гилад тарафындан кельген исмаиллилернинъ керваныны корьдилер. Керван девелери тюрлю тереклерден алынгъан къокъулы сакъызларны алып кете эдилер. Олар буларны Мысыргъа алып бармакъ ичюн кете эдилер.

²⁶Ехуда, озь агъа-къардашларына: — Озь къардашымызны ольдюрип, онынъ тёкюльген къаныны гизлегенимизде не файда?

²⁷Келинъ, оны исмаиллилерге сатайыкъ, бизим къолумыздан ольмесин, чюнки насыл да олса, о, бизим къардашымыз, джан-джигеримиздир, — деди. Агъа-къардашлары онынъ сёзюне къол туттылар.

²⁸Мидьян базиргянлары янларындан кечкенде, агъалары Юсуфны къуюдан чыкъарып, оны исмаиллилерге йигирми кумюш акъчагъа саттылар. Исмаиллилер исе Юсуфны Мысыргъа алып кеттилер.

²⁹Рубен къую янына келип, бакъса, Юсуф анда ёкъ эди. Рубен устюндеки урбаларыны йыртты

³⁰ве къардашларына къайтып: — Огълан ёкъ. Я мен? Мен къайда кетейим? — деди.

³¹Агъалары Юсуфнынъ урбасыны алдылар ве улакъны сойып, урбаны улакънынъ къанына батырдылар.

³²Бу урбаны алып, бабаларына кетирдилер ве: — Биз буны таптыкъ. Бакъ, огълунънынъ урбасыны таныйсынъмы? — дедилер.

³³О, оны таныды ве: — Бу, огълумнынъ урбасы. Оны кийик айван ашады. Керчектен де Юсуф парчалангъан, — деди.

³⁴Якъуп урбаларыны йыртты, къаба токъулгъан басмадан белине къушанма япты ве чокъ куньлер девамында огълу артындан яныкълап агълады.

³⁵Якъупнынъ эписи огъуллары ве эписи къызлары онынъ гонълюни алмакъ ичюн топландылар, амма Якъуп теселли тапмагъа истемей эди ве: — Эфкярланып огълум артындан о бир дюньягъа кетерим, — деди. Онынъ артындан бабасы бойле яныкълап агълай эди.

³⁶Мидьянлылар исе Юсуфны Мысырда фыравуннынъ [59] везири ве сакъчыларнынъ башлыгъы олгъан Потифаргъа саттылар.