Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Башланув 42 Bible Online

Башланув 42 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Башланув 42

¹Якъуп Мысырда ашлыкъ олгъаныны бильди ве огъулларына: — Не бакъып отурасынъыз? — деди.

²— Мына, Мысырда ашлыкъ бар экен, деп эшиттим, — деп девам этти о. — Анда барынъыз да, бизге яшамакъ ве ольмемек ичюн, андан ашлыкъ сатын алынъыз.

³Юсуфнынъ он агъасы, Мысырдан ашлыкъ сатын алмакъ ичюн, кеттилер.

⁴Юсуфнынъ къардашыны Биньяминни исе, Якъуп: «Онен бир фелякет олып чыкъмасын», — деп тюшюнип, агъаларынен йибермеди.

⁵Башкъа кельгенлернен берабер Исраильнинъ огъуллары да отьмек сатын алмагъа кельдилер, чюнки Ханаан топрагъында ачлыкъ эди.

⁶Юсуф Мысырнынъ акимдары эди. Бутюн ер юзюндеки халкъкъа ашлыкъны о, сата эди. Юсуфнынъ агъалары онъа келип седжде эттилер.

⁷Юсуф агъаларыны корьди ве оларны таныды. Лякин оларгъа дуйдурмады ве оларнен серт лакъырды этти. О, олардан: — Сиз къайдан кельдинъиз? — деп сорады. — Ханаан топрагъындан, — дедилер олар. — Аш сатын алмакъ ичюн.

⁸Юсуф агъаларыны таныды, лякин олар оны танымадылар.

⁹Юсуф олар акъкъында корьген тюшлерини хатырлады ве оларгъа: — Сиз джасуссынъыз, — деди. — Бу мемлекетнинъ зайыф ерлерини бильмек ичюн кельдинъиз.

¹⁰— Ёкъ, эфендимиз, — дедилер олар онъа. — Биз, сенинъ къулларынъ, аш сатын алмагъа кельдик.

¹¹Биз эпимиз бир адамнынъ балаларымыз. Биз намуслы адамлармыз. Биз, сенинъ къулларынъ, ич бир заман джасус олмадыкъ.

¹²— Ёкъ, — деди о, оларгъа. — Мемлекетнинъ зайыф ерлерини бильмек ичюн кельдинъиз.

¹³— Бизлер, сенинъ къулларынъ, он эки агъа-къардашмыз, — дедилер олар. — Ханаан топрагъындан олгъан бир адамнынъ огъуллары оламыз. Мына, кичигимиз шимди бабамызнен. Даа бири исе энди ёкъ.

¹⁴— Мен: «Сиз джасуссынъыз», — дегенимде, буны акъылымда тута эдим, — деди оларгъа Юсуф.

¹⁵— Биз сизни бойле сынармыз: фыравуннынъ яшайышынен ант этем, эгер сизинъ кичик къардашынъыз мында кельмесе, сиз мындан чыкъмазсынъыз.

¹⁶Аранъыздан бирини алып ёлланъыз, о, барсын да, къардашынъызны кетирсин. Сиз исе къапалы олурсынъыз. Сонъ айткъанынъызнынъ догърулыгъы ачылыр. Ёкъ десенъиз, фыравуннынъ яшайышынен ант этем, сиз джасуссынъыз.

¹⁷Ве оларны учь куньге сакъчыларнынъ къолуна берди.

¹⁸Учюнджи куню Юсуф оларгъа: — Меним айткъанларымны япынъыз ве сагъ къалырсынъыз, чюнки мен Алладан къоркъам.

¹⁹Эгер сиз намуслы адамлар олсанъыз, биринъиз сиз къапалгъан эвде отурсын. Къалгъанлары исе, ачлыкъ чеккен къоранталарына ашлыкъ алып кетсинлер.

²⁰Лякин айткъанынъызнынъ догърулыгъыны исбатламакъ ве сизге ольмемек ичюн, кичик къардашынъызны манъа кетиринъиз, — деди. Олар ойле де яптылар.

²¹Олар бири-бирине: — Керчектен де, къардашымызгъа къаршы гуна къазангъандырмыз. О, бизге ялваргъанда, биз онынъ джан азабыны корьдик, амма оны динълемедик. Онынъ ичюн башымызгъа бу беля тюшти, — деп айта эдилер.

²²Рубен исе оларгъа джевап берип: — Огълангъа къаршы гуна этменъиз деп, мен сизге айтмадыммы? Амма сиз динълемединъиз. Мына, онынъ къаны ичюн одемедир, — деди.

²³Олар Юсуфнынъ анълагъаныны бильмей эдилер. Чюнки о, оларнен терджиман ярдымынен лакъырды эте эди.

²⁴Юсуф олардан четке чекильди ве агълады. Сонъ оларгъа къайтты ве кене оларнен лакъырды этти. Олардан Шимеонны сайлады ве агъаларынынъ козьлери огюнде оны багъламагъа буюрди.

²⁵Юсуф оларнынъ чувалларыны ашлыкъкъа толдурмъага, кумюшлерини эр бирининъ чувалы ичине къайтармагъа ве ёлгъа аш бермеге эмир этти. Оларгъа бойле де япылды.

²⁶Олар озь ашлыкъларыны озьлерининъ эшеклери устюне юкледилер ве андан кеттилер.

²⁷Геджелемек ичюн токътагъанда, олардан бири, эшекке ем бермек ичюн, чувалыны ачты. Чувалнынъ агъзында кумюшини корип,

²⁸агъа-къардашларына: — Кумюшим къайтарылгъан. Мына о, чувалым ичинде, — деди. Олар шаштылар ве титреп бири-биринден: — Бу бизнен Алланынъ япкъаны недир? — деп сорадылар.

²⁹Олар Ханаан топрагъына, озь бабалары Якъупкъа кельген сонъ, оларнен олгъан шейлер акъкъында онъа бойле икяе эттилер:

³⁰— О ернинъ акимдары бизнен серт лакъырды этти. Биз о ернинъ джасуслары деп белледи.

³¹Биз онъа: «Биз намуслы адамлармыз, джасус олмагъанмыз.

³²Биз он эки агъа-къардашмыз, бир бабанынъ огъулларымыз, бири энди ёкъ, кичиги исе шимди Ханаан топрагъында бабамызнен», — дедик.

³³О ернинъ акимдары бизге: «Сиз намуслы адамлар олгъанынъызны мен бойле билирим: агъа-къардашларынъыздан бирини менде къалдырынъыз, сиз исе ашлыкъны алып, къоранталарынъыз ачлыкъ чеккенлери ичюн къайтынъыз,

³⁴лякин кичик къардашынъызны манъа кетиринъиз. О заман мен, сиз джасус олмайып, намуслы адам олгъанларынъызны билирим. Агъанъызны сизге къайтарып берерим ве сизлерге бу ерде алыш-веришнен огърашмагъа разылыкъ берерим», — деди.

³⁵Олар чувалларыны бошаткъанда исе, эр бирининъ чувалындан кумюшке толу киселери чыкъты. Олар озьлерининъ кумюшке толу киселерини корьдилер, олар ве бабалары корьдилер ве къоркътылар.

³⁶Оларнынъ бабалары Якъуп оларгъа: — Сиз мени балаларымдан марум эттинъиз: Юсуф ёкъ, Шимеон да ёкъ, энди Биньяминни де алмагъа истейсинъиз — эписи белялар манъа! — деди.

³⁷Рубен бабасына: — Эгер мен Биньяминни арткъа къайтарып кетирмесем, эки огълумны ольдюр. Оны манъа бер. Мен оны санъа къайтарырым, — деди.

³⁸— Огълум сизнен бармайджакъ, — деди бабасы, — чюнки онынъ агъасы ольди, ве о, бир озю къалды. Эгер сиз чыкъаджакъ ёлда онен бир беля олса, сизинъ ичюн мен, чал къарт, кедерден о бир дюньягъа кетерим.