Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Башланув 48 Bible Online

Башланув 48 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Башланув 48

¹Бу шейлерден бир къач вакъыт кечкен сонъ, Юсуфкъа: — Бабанъ хаста, — деп хабер эттилер. О, эки огълуны Менашше ве Эфраимни алып кетти.

²— Огълунъ Юсуф кельди, — дедилер Якъупкъа. Исраиль такъатыны топлап, тёшекке отурды.

³Якъуп Юсуфкъа бойле деди: — Ханаан топрагъында, Лузда манъа Къудретли Алла корюнди ве мени багъышлады.

⁴О, манъа: «Мен сени арттырырым ве чокъ сайылы этерим. Сенден чокъ халкъ асыл этерим ве бу топракъны сенден сонъ олгъан эвлятларынъа эбедий къулланмакъ ичюн берерим», — деп айткъан эди.

⁵Шимди исе, мен Мысыргъа кельмезден эвель Мысыр топрагъында догъгъан сенинъ эки огълунъ Эфраим ве Менашше, огъулларым Рубен ве Шимеон киби, менимки оладжакътырлар.

⁶Олардан сонъ олгъан балаларынъ исе сенинъки оладжакълар, олар агъаларынынъ адларынен адланаджакълар ве оларнынъ пайындан мирас аладжакълар.

⁷Мен Паддандан кельгенимде, Рахелим Ханаан топрагъында, ёл бою, Эфраткъа етмезден кечинди. Мен оны Эфраткъа, я да Вифлеемге алып кеткен ёлнынъ янында дефн эттим.

⁸Сонъ Юсуфнынъ огъулларыны корип, Исраиль: — Булар кимдир? — деп сорады.

⁹— Бу — Алла манъа мында берген меним огъулларымдыр, — деди Юсуф бабасына. — Оларны яныма алып кель, — деди Якъуп. — Мен оларны багъышлайым.

¹⁰Исраильнинъ козьлери къартлыкътан ярамай корип башладылар, о яхшы коралмай эди. Юсуф онынъ янына балаларыны алып кельди, ве Исраиль оларны опип къучакълады.

¹¹Сонъ Исраиль Юсуфкъа: — Мен сенинъ бетинъни корерим деп, умют этмеген эдим, амма, бакъ сен, Алла манъа балаларынъны да корьмеге къысмет этти.

¹²Сонъ Юсуф балаларыны бабасынынъ тизлеринден четке алды ве бабасына ерге къадар бель букти.

¹³Юсуф эки огълуны къолуна алды: Эфраимни Исраильнинъ сол къолуна къаршы кельген онъ къолуна, Менашшени исе Исраильнинъ онъ къолуна къаршы кельген сол къолуна, ве оларны бабасынынъ янына кетирди.

¹⁴Лякин Исраиль озь онъ къолуны узатып, Эфраим кичик олгъанына бакъмадан, онынъ башына къойды, сол къолуны исе Менашшенинъ башына къойды. О, Менашше биринджи догъгъанына бакъмадан, къолларыны аселет ойле къойды.

¹⁵Исраиль Юсуфны бойле сёзлернен багъышлады: — Алла, кимнинъ козю огюнде баба-деделерим Ибраим ве Исхакъ юре эдилер, мен догъгъанымдан берли бугуньгедже манъа чобанлыкъ эткен Алла,

¹⁶мени эр бир яманлыкътан къуртаргъан Мелек бу огъланларны багъышласын! Олар ичюн адамлар меним адымны хатырлайджакълар, баба-деделерим Ибраим ве Исхакънынъ адларыны да хатырлайджакълар! Олар ер юзюнде чокъ сайылы олып артсынлар!

¹⁷Юсуф, бабасы онъ къолуны Эфраимнинъ башына къойгъаныны корип, буны бегенмеди. О, Эфраимнинъ башындан Менашшенинъ башына къоймакъ ичюн, бабасынынъ къолуны алды.

¹⁸— Ойле дегиль, бабам, — деди Юсуф. — Мына — биринджи догъгъан огълум, онъ къолунъны онынъ башына къой.

¹⁹Лякин бабасы разы олмады ве: — Мен билем, огълум, билем, — деди. — Ондан да халкъ асыл оладжакъ, о да буюк оладжакътыр. Лякин онынъ кичик къардашы ондан буюк оладжакъ, ве онынъ эвлятларындан чокъ халкълар асыл оладжакълар.

²⁰Бойлеликнен, Исраиль оларны о куню ойле сёзлернен багъышлады: — Исраиллилер: «Алла санъа Эфраимнен Менашшенинъ къысметини берсин», — деп, сенинъ адынънен багъышлайджакълар. Бойлеликнен, Исраиль Эфраимни Менашшеден буюк этти.

²¹Сонъ Исраиль Юсуфкъа бойле деди: — Мен о бир дюньягъа кетем, лякин Алла сизнен оладжакъ ве сизни баба-деделеринъизнинъ топрагъына къайтараджакъ.

²²Санъа мен агъа-къардашларынъдан чокъча бир ер пайыны берем. Мен оны аморлылардан яй ве къылычнен енъип алдым.