Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Чыкъыш 32 Bible Online

Чыкъыш 32 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Чыкъыш 32

¹Халкъ Мусанынъ дагъдан чокъ вакъыттан берли тюшмегенини корип, Харуннынъ янына кельдилер ве онъа бойле дедилер: — Къана, бизге огюмизден кетеджек алланы яп, чюнки бу адамнен, бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан Мусанен не олгъаныны биз бильмеймиз.

²О заман Харун оларгъа бойле джевап берди: — Апайларынъызнынъ, огъулларынъызнынъ, къызларынъызнынъ къулакъларындан алтын купелерни чыкъарып, манъа кетиринъиз.

³Бутюн халкъ къулакъларындаки алтын купелерни чыкъарып, Харунгъа кетирди.

⁴Харун оларнынъ къолларындан кетирген алтынларыны алып иритти ве ондан бузав япты. Шу вакъыт олар: — Исраиллилер, мына бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан алламыз! — дедилер.

⁵Буны корьген Харун бузавнынъ огюне къурбан чалынгъан ерни къурды ве: — Ярын — РАББИге байрам оладжакъ! — деп илян этти.

⁶Айланыр куню олар саба танъда турдылар ве бутюнлей якъылгъан къурбанларны чалдылар, аманлыкъ къурбанларыны да кетирдилер. Сонъ халкъ ашап-ичмеге отурды, сонъундан да шенъленип ороспуланмагъа башлады.

⁷РАББИ исе Мусагъа бойле деди: — Мындан тюшмеге ашыкъ! Мысыр топрагъындан чыкъаргъан халкъынъ ороспуланды!

⁸Мен оларгъа васиет эткен ёлдан не къадар тез урулдылар олар! Озьлерине алтын иритип, бузавны ясадылар, онъа табынып къурбан чалдылар ве: «Исраилилер, мына бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан алламыз!» — дедилер.

⁹— Мен бу халкъны корем, — деди РАББИ Мусагъа. — О инат бир халкътыр.

¹⁰Шимди исе Мени къалдыр. Оларгъа къаршы олгъан ачувым къозгъасын, ве Мен оларны къырып ёкъ этейим. Сенден исе улу халкъны асыл этерим.

¹¹Лякин Муса РАББИге, озюнинъ Алласына ялварып башлады ве онъа бойле деди: — Я РАББИм, Мысыр топрагъындан улу кучюнънен ве къудретинънен Сен алып чыкъаргъан халкъынъа ачувланма!

¹²Ачувлансанъ исе, мысырлылар: «О оларны ёкъ этмек ичюн, дагъларда ольдюрип, ер юзюнден силип ташламакъ ичюн алып чыкъты», — дейджеклер. Исраиллилерге ачувланма ве халкъынънынъ башына беля тюшюрме.

¹³Сенинъ къулларынъ олгъан Ибраимни, Исхакъны ве Исраильни акъылынъа кетир. Сен оларгъа: «Эвлятларынъызны коктеки йылдызлар дайын чокъ сайылы этерим. Мен санъа айткъан топракъны да эвлятларынъызгъа берерим, ве о топракъ эбедиен оларнынъ олур», — деп Озюнънен емин эткен эдинъ.

¹⁴Сонъ РАББИ халкънынъ башына япаджакъ беляны тюшюрмеди.

¹⁵Муса исе айланып дагъдан тюшип башлады. Онынъ къолунда эки Шаатлыкъ ташы бар эди. Оларнынъ эки, онъ ве терс тарафында оюлгъан язылар бар эди.

¹⁶Ташлар — Алланынъ иши, оларнынъ язылары — Алла ойгъан язылар эди.

¹⁷Ехошуа, шамата котерген халкънынъ сесини эшитип, Мусагъа: — Ордуда дженк шаматасы, — деди.

¹⁸Лякин Муса: — Бу енъген адамларнынъ сеслери дегиль, енъильгенлернинъ фигъаны да дегиль. Мен йырлагъан адамларнынъ сеслерини эшитем, — деди.

¹⁹Ордугъа якъынджа келип, бузавнен оюнларны корьген сонъ исе, Мусанынъ ачувы зияде къайнады, ве о, ташларны атып, байыр тюбюнде парлады.

²⁰Олар ясагъан бузавны алып, оны атеш ичинде иритти. Сонъ тоз киби тюйди ве сувгъа сепип, о сувны исраиллилерге ичиртти.

²¹Харунгъа исе Муса бойле деди: — Бу халкъ санъа не этти де, сен оларны бу буюк гунагъа батырдынъ?

²²Лякин Харун Мусагъа бойле джевап къйатарды: — Эфендим, манъа ачувланма. Бу халкъ яманлыкъкъа азыр олгъаныны сен озюнъ билесинъ.

²³Олар манъа: «Бизге огюмизден кетеджек алланы яп, чюнки бу адамнен, бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан Мусанен не олгъаныны биз бильмеймиз», — деп айттылар.

²⁴Сонъ мен оларгъа: «Кимде алтын бар, оны чыкъарсын», — дедим. Олар алтынларны чыкъарып манъа бердилер, мен оны атешке ташладым, ве мына бу бузав чыкъты.

²⁵Муса халкъ баштан чыкъкъаныны ве душманларынынъ козю огюнде масхара олгъаныны корьди. Бу, Харуннынъ къабааты эди.

²⁶Сонъ Муса ордунынъ къапусы огюнде турып: — Ким РАББИнинъки — яныма келинъиз! — деди. Онынъ чевре-четине Левий къабилесинден эписи топландылар. Муса оларгъа:

²⁷— РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле деп айта: «Къылычларынъызны алып, орду бою бир башындан экинджи башынадже кечип, агъаларынъызны, достларынъызны, якъынларынъызны ольдюринъиз».

²⁸Левий къабилесининъ акъайлары Муса айткъаны киби яптылар. О куню халкътан учь бинъге якъын адам ольдюрильди.

²⁹Муса оларгъа бойле деп айтты: — Бугунь, эр биринъиз огъулларынъызны ве агъаларынъызны ольдюрип, озьлеринъизни РАББИге ибадет этмек ичюн айырып элялладынъыз. О, бугунь сизге багъышлав эндирди.

³⁰Айланыр куню Муса халкъкъа бойле деди: — Сиз буюктен-буюк гуна къазандынъыз. Шимди мен РАББИге котерилейим, бельки Онынъ огюнде сизинъ гуналарынъыз ичюн багъышлав сорап олурым.

³¹Муса РАББИге къайтып кельди ве: — Я РАББИм, бу халкъ озюне алтындан алла япып, буюк гуна къазанды.

³²Ялварам, оларнынъ бу гуналарыны багъышла. Багъышламасанъ эгер, адымны Сенинъ Китабынъдан силип ташла, — деди.

³³— Меним огюмде гуна къазангъан адамнынъ адыны Мен Китабымдан силип ташларым, — деди РАББИ Мусагъа. —

³⁴Шимди исе тюшип, Мен санъа айткъан ерге бу халкъны алып кет. Сенинъ огюнъден Мелегим кетеджек. Вакъты-саати кельгенде, Мен исраиллилерни гуналары ичюн джезаларым.

³⁵РАББИ халкъны, Харунгъа яптыргъан алтын бузавы ичюн вебанен джезалады.