Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Икметли сёзлер 8 Bible Online

Икметли сёзлер 8 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Икметли сёзлер 8

¹Къычыргъан Икмет дегильми? Сесини юксельткен Анълайыш дегильми?

²Ёл кенарында, байыр тёпесинде, ёллар чатышмасында тура о,

³шеэрнинъ араба къапусы янында, кириш ери огюнде сесини юксельте:

⁴«Эй, акъайлар, сизге меним чагъыргъанларым, адам союна меним сесим!

⁵Саде олгъанлар! Зекялы олмагъа огренинъиз! Акъылсызлар! Анълагъан юрекни тапынъыз!

⁶Динъленъиз, чюнки муим сёзлер айтаджагъым, догърусыны айтмакъ ичюн агъзымны ачам!

⁷Тилим тек керчекни айта, дудакъларым яландан нефретлене!

⁸Агъзымдан чыкъкъан эр сёз догърудыр, олар айнеджи ве ялан олмаз.

⁹Ап-ачыкътыр олар эписи анълагъанларгъа, бильгини къыдыргъанлар ичюн — догърудыр.

¹⁰Огреткеним кумюштен хайырлыдыр, бильги темиз алтындан паалыдыр!

¹¹Чюнки икмет — къыйметли ташлардан яхшы, истегенинъден бир шей онъа тенъ кельмез!

¹²Мен — Икмет, зекянен бирликте яшайым, бильги ве ферасетни мен таптым.

¹³РАББИден коркъмакъ — яманлыкътан нефрет этмектир. Гъурурдан, юксектен бакъыштан, яман ёлдан ве ялан агъыздан нефрет этем.

¹⁴Насиат ве идракъ мендедир, мен — акъылым, менде — къудрет.

¹⁵Меним ярдымымнен падишалар падишалыкъ этелер, укюмдарлар — адалетни къоялар.

¹⁶Меним ярдымымнен башлыкълар, мырзалар ве ер юзюндеки эписи къадылар укюм этелер.

¹⁷Мени севгенлерни мен де севем, мени къыдыргъанлар мени тапарлар.

¹⁸Байлыкъ ве шурет, гъайып олмагъан хазине ве инсафлыкъ — мендедир.

¹⁹Махсулларым алтындан, темиз алтындан яхшы, менден келир энъ яхшы кумюштен чокъ.

²⁰Инсафлыкъ ёлундан кетем, адалет сокъакъларындан юрем.

²¹Бойлеликнен, мени севгенлерни зенгинлик саиплери япам, анбарларыны байлыкъкъа толдурам.

²²РАББИ мени ёлунынъ башы япты, чокътан берли яратылгъан шейлерден биринджи этти.

²³Къадимий заман башында мен пейда олдым, дюнья яратылмаздан эвель мен еримни алдым.

²⁴Буюк теренликлер олмаздан эвель, сув чокъракълары даа олмагъан вакъытта догъдым мен.

²⁵Дагълар тикленмезден эвель, байырлардан эвель догъдым.

²⁶О вакъыт не ерни ве онынъ кенълигини, не дюньянынъ биринджи тозуны япкъан эди О.

²⁷РАББИ коклерни къойгъанда, мен анда эдим. Теренликнинъ устюнден даире чызгъанда,

²⁸тёпеде булутларны ерлештиргенде, теренликнинъ чокъракъларыны къавийлештиргенде,

²⁹сувлары ташмасын деп, денъизнинъ сынъырларыны тайинлегенде, дюньянынъ темеллерини къойгъанда,

³⁰мен Онынъ янында мимар олдым, эр куньде — Онынъ къуванчы, Онынъ огюнде эр заман зевкъ сюре эдим.

³¹Онынъ дюньясы ичюн севинип, адамларнынъ огъуллары ичюн къуванчлы эдим.

³²Демек, балаларым, динъленъиз мени: ёлларымдан баргъанлар бахтлыдыр!

³³Огютимни динълеп, икметли олунъыз, оны ред этменъиз.

³⁴Мени динълеген, къапуларымнынъ огюнде гедже-куньдюз олгъан, къапуларымдан ич айырылмагъан адам бахтлыдыр!

³⁵Чюнки мени тапкъан адам яшайыш тапа ве РАББИнинъ мемнюнлигине малик ола!

³⁶Мени тапмагъан исе джанына зарар кетире: менден нефретленгенлер эписи олюмни севелер!»