Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Матта 13 Bible Online

Матта 13 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Матта 13

¹Шу куню Иса, эвден чыкъып, голь янында отурды.

²Онынъ этрафында баягъы адам топланды. Иса къайыкъкъа чыкъып отурмагъа меджбур олды, бутюн халкъ исе ялыда турды.

³Иса оларгъа чокъ шейлер акъкъында кинаели икяелер айтты: — Бир урлукъ сачыджы тарлагъа чыкъа.

⁴О, урлукъ сачкъанда, базы урлукълар ёл кенарына тюше. Шу арада къушлар учып келелер де, урлукъларны чокъуп, ёкъ этелер.

⁵Башкъа урлукълар ташлы, топракъ аз олгъан ерге тюше ве тезден осип чыкъалар, чюнки топракъ бу ерде юфкъа экен.

⁶Кунеш чыкъкъан сонъ исе, оларны якъа ве яхшы тамыр атмагъанларындан, фиданлар къурып къалалар.

⁷Башкъалары тикенлер арасына тюше, тикенлер тез осип урлукъларны богъып ташлайлар.

⁸Даа башкъа урлукълар исе яхшы топракъкъа тюшип, бир урлукъ — юз къат, башкъасы — алтмыш ве даа башкъасы — отуз къат арткъач берекет берелер.

⁹Къулагъы барлар буны эшитсинлер!

¹⁰Шегиртлер, Онынъ янына келип: — Сен не ичюн оларнен кинаели икяелер айтып лаф этесинъ? — деп сорадылар.

¹¹О, оларгъа джевап берип: — Чюнки Кок Падишалыгъынынъ сырлары сизге ачылгъан, оларгъа исе къапалы, — деди.

¹²— Кимде бар олса, онъа даа бериледжек, ве онда арткъач оладжакъ. Кимде ёкъ олса, олгъаны да тутып алынаджакъ.

¹³Оларнен кинаели икяелер ярдымынен лаф этем, чюнки олар бакъа ве корьмейлер, динълей ве эшитмейлер, ве анъламайлар.

¹⁴Ешаянынъ пейгъамберлиги оларда эда этиле: «Къулакъларынъызнен динълейджексиз, амма анъламайджакъсыз, козьлеринъизнен бакъаджакъсыз, амма корип оламайджакъсыз.

¹⁵Бу халкънынъ юреги бир шей анълап оламай, къулакълары агъыр эшите, оларнынъ козьлери де юмулгъан. Бойледже, олар козьлеринен корьмезлер, къулакъларынен эшитмезлер, акъылларынен анъламазлар. О бизлерни тедавийлер, деп Манъа кельмезлер».

¹⁶Сизинъ козьлеринъиз бахтлы, чюнки олар корелер. Къулакъларынъыз да бахтлы, чюнки эшителер.

¹⁷Сизге догърусыны айтам: чокъ пейгъамберлер ве инсафлы адамлар сиз корьгенинъизни корьмеге истедилер, лякин корьмедилер, сиз эшиткенлеринъизни эшитмеге истедилер, лякин эшитмедилер.

¹⁸Энди урлукъ сачыджы акъкъында кинаели икяенинъ манасыны динъленъиз.

¹⁹Алланынъ Падишалыгъы акъкъында сёзни эшиткен, амма оны анъламагъан эр бир адамгъа яман Иблис келип, онынъ юрегинде сачылгъан сёзни-урлукъларны хырсызлап кете. Бойле адамлар тюшкен урлукъны алгъан ёл кенарындаки топракъкъа ошайлар.

²⁰Урлукъ сачылгъан ташлы топракъ исе — сёзни эшитер-эшитмез къуванчнен къабул эткен сою.

²¹О, де бир шейге, де башкъа шейге дикъкъат этип, урлукъкъа озюнде тамыр атмагъа бермей. Онынъ башына шу сёз ичюн къаза-беля кельсе ве оны къуваласалар, о бирден ёлундан къайта.

²²Башкъалары исе, урлукъны алгъан, тикенли топракъ киби: олар сёзни эшителер, амма аят къасеветлери ве зенгинликнен алданув сёзни басып богъа, ве урлукъ берекет бермей.

²³Урлукъны алгъан яхшы топракъ исе сёзни эшиткен, онынъ манасына еткен адамларгъа ошай. Олардан базы адамлар — юз къат, башкъалары — алтмыш къат ве даа дигерлери — отуз къат зияде берекет берелер.

²⁴Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтты: — Кок Падишалыгъы неге ошай? Бир адам тарласына яхшы урлукъ сачкъан.

²⁵Гедже, эписи ятып юкълагъанда, онынъ душманы келип, богъдай арасына зеэрли отларны сачып кете.

²⁶Богъдай осип, башакъ чыкъаргъанда, зеэрли отлар да пейда олалар.

²⁷Къуллары келип, эфендисинден: «Эфендимиз, сен тарланъа яхшы урлукъ сачкъан эдинъ де. Айса бу зеэрли отлар къайдан келип чыкъкъан?» — деп сорадылар.

²⁸«Бу — душманнынъ ишидир», — деди о. «Истесенъ, биз барып оларны тартып чыкъарармыз», — деди къуллар.

²⁹«Керекмей, чюнки сизлер зеэрли отларны ёкъ эткенде, оларнен берабер богъдайны да бозарсыз.

³⁰Оракъ вакъты кельгендже оларны тийменъиз, берабер осе берсинлер. Оракъ вакъты кельгенде, мен оракъчыларгъа: „Башта зеэрли отларны джыйынъыз ве обалап багъланъыз да, якъынъыз. Богъдайны исе меним анбарыма алып барынъыз”, — дейджем».

³¹Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтып берди: — Кок Падишалыгъы бир хардал урлугъына ошай. Адам оны алып, озь тарласына сачкъан.

³²Эписи урлукълардан кичкене олса да, осип чыкъкъан сонъ, бостандаки осюмликлер арасында энъ юксек ола. Терек киби оськен сонъ, къушлар учып келип, онынъ пытакъларында юва ясайлар.

³³Сонъ Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтты: — Кок Падишалыгъы бир къашыкъ маягъа ошай. Къадын оны алып, учь буюк чанакъ [6] унгъа ташлай ве бутюн хамырыны къабарта.

³⁴Иса буларнынъ эписини адамларгъа кинаели икяелернен ачып анълатты. О оларгъа эр шейни кинаели икяелернен айта эди,

³⁵чюнки пейгъамбер ярдымынен айтылгъан сёз беджериледжек эди: «Мен оларнен кинаели икяелер ярдымынен лаф этеджем, дюнья яратылгъандан берли гизли сырларны Мен оларгъа анълатаджам».

³⁶Шундан сонъ Иса, адамларны йиберип, эвге къайтты. Шегиртлери Онынъ алдына барып: — Тарладаки зеэрли отлар акъкъында кинаели икяени бизлерге анълатып берсе, — дедилер.

³⁷Иса оларгъа джевап берип: — Яхшы урлукъны сачкъан — Инсан Огълудыр.

³⁸Тарла исе — дюнья. Яхшы урлукълар — Алла Падишалыгъынынъ огъуллары, зеэрли отлар исе — яман Иблиснинъ огъулларыдыр.

³⁹Оларны сачкъан — Иблистир. Оракъ вакъты — дюньянынъ сонъу, оракъчылар исе — мелеклер.

⁴⁰Зеэрли отларны насыл джыйып атеште якъсалар, бу дюньянынъ сонъунда да шойле оладжакъ.

⁴¹Инсан Огълу Озь мелеклерини ёллайджакъ, ве олар гунагъа себеп олгъан ве яманлыкъ япып юргенлерни Онынъ Падишалыгъындан сайлап алып,

⁴²алевленип тургъан оджакъкъа ташлайджакълар. О ерде агълав ве тиш гъыджыртысы оладжакъ.

⁴³О вакъытта инсафлы адамлар озь Бабаларынынъ Падишалыгъында кунеш киби парылдайджакълар. Къулагъы барлар буны эшитсинлер! — деди.

⁴⁴— Кок Падишалыгъы тарлада сакълангъан хазинеге ошай. Бир адам оны тапып, кене сакълай ве къувана-къувана барып, бутюн мал-мулькюни сата да, шу тарланы ала.

⁴⁵Кок Падишалыгъы даа неге ошай? О бунъа ошай: бир алыш-веришнен огърашкъан адам яхшы инджилер къыдыра.

⁴⁶Бир къыйметли инджини тапкъанда, о барып бутюн мал-мулькюни сатып, оны ала.

⁴⁷Кок Падишалыгъы даа денъизге атылгъан балыкъ сачмасына ошай. О чешит тюрлю балыкъларны тута.

⁴⁸Сачма балыкъкъа толгъан сонъ, оны ялыгъа тартып чыкъардылар ве отурып, яхшы балыкъларны сайлап, сепетлерге къоялар, ярамай сойларыны исе котерип аталар.

⁴⁹Дюньянынъ сонъунда да ойле оладжакъ: мелеклер чыкъып, яман адамларны инсафлы адамларнынъ арасындан айырып,

⁵⁰оларны алевленип тургъан оджакъкъа ташлайджакълар. О ерде агълавлар ве тиш гъыджыртысы оладжакъ.

⁵¹Буларнынъ эписини анъладынъызмы? — деп сорады Иса. — Эбет, — деди олар.

⁵²Иса оларгъа: — Демек, Кок Падишалыгъы акъкъында огретювни къабул эткен эр бир Къанун оджасы, озь хазинесинден янъы ве эски шейлерни чыкъаргъан эв саибине ошай, — деди.

⁵³Иса бу кинаели икяелерни айткъан сонъ, о ерден кетти.

⁵⁴Озюнинъ юртуна келип, ерли халкънынъ синагогасында огрете башлады. Оны динълегенлер шашып къала эдилер. — О къадар акъыл ве къудрет Онъа къайдан кельген? — дей эди олар.

⁵⁵— Дюльгернинъ огълу дегильми О? Анасынынъ ады Мерьем, къардашлары исе Якъуп, Юсуф [7], Симон ве Иуда дегильми?

⁵⁶Онынъ эписи къыз къардашлары мында, бизим янымызда яшамайлармы?

⁵⁷Шунынъ ичюн олар Оны ред эттилер. Иса исе оларгъа: — Пейгъамберге эр ерде урьмет этелер, тек озь ветанында ве озь эвинде Онынъ къадрине етмейлер, — деди.

⁵⁸Оларнынъ иманы олмагъаны ичюн, о ерде О чокъ аджайип шейлер япмады.