Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Матта 26 Bible Online

Матта 26 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Матта 26

¹Иса лафыны битирген сонъ, шегиртлерине:

²— Эки куньден сонъ Песах Байрамы оладжагъыны билесиз. Инсан Огълу сатыладжакъ ве хачкъа мыхланаджакъ, — деди.

³О вакъыт баш руханийлер ве халкъларнынъ акъсакъаллары Каяфа деген баш руханийнинъ азбарында топлашып,

⁴Исаны гизлиден тутып ольдюрмекни озьара анълаштылар.

⁵Амма олар: «Тек бу иш байрам куньлеринде олмасын, даа халкъ исьян котермесин», — дедилер.

⁶Иса Бетания шеэринде, лепра хасталыгъынен чекишкен Симоннынъ эвинде олгъанда,

⁷бир къадын Онынъ алдына кельди. О, алебастрдан ясалгъан савутта пек паалы къокъулы ягъ кетирип, Онынъ башына тёкти. Иса о вакъыт софра башында отура эди.

⁸Шегиртлери буны корип, ачувландылар ве: — Бу масрафларнынъ неге кереги бар?

⁹Бу ягъны буюк парагъа сатып, акъчасыны фукъарелерге бермеге мумкюн эди! — дедилер.

¹⁰Иса буны эшитип, оларгъа: — Не ичюн къадынны раатсыз этесиз? О Мен ичюн яхшы иш япты.

¹¹Фукъарелер эр вакъыт сизлернен, лякин Мен эр вакъыт сизлернен берабер олмайджам.

¹²Къадын бу ягъны тениме тёкип, Мени дефн этмеге азырлады.

¹³Сизге догърусыны айтам: Къуванчлы Хаберни дюньянынъ къайсы еринде илян этселер, бу къадыннынъ япкъан ишини де икяе этип, оны хатырлатаджакълар, — деди.

¹⁴Сонъ он экиден бириси Иуда Искариот деген адам баш руханийлернинъ алдына барып:

¹⁵— Исаны къолунъызгъа тутып берсем, манъа не берирсиз? — деп сорады. Олар Иудагъа отуз кумюш сайып бердилер.

¹⁶Шу вакъыттан башлап Иуда Исагъа хиянетлик этмек ичюн келишкен вакъыт къыдыра башлады.

¹⁷Маясыз Пишкен Пите Байрамынынъ биринджи кунюнде шегиртлер Исанынъ алдына келип: — Санъа Песах ашыны къайда азырлайыкъ? — деп сорадылар.

¹⁸— Шеэрге кирип, анавы бир адамгъа барынъыз ве онъа шойле айтынъыз: «Оджа: „Меним вакъыт-саатим якъынлашты, — дей. — Песах Байрамыны шегиртлеримнен берабер сенинъ эвинъде япаджам”», — деди Иса.

¹⁹Шегиртлери, Иса оларгъа буюргъаны киби, Песах ашыны азырладылар.

²⁰Акъшам тюшкенде, Иса он эки шегиртинен софра башына отурды.

²¹Аш ашагъанда, Иса: — Сизге догърусыны айтам: сизден биринъиз Мени сатаджакъ, — деди.

²²Шегиртлер пек кедерленип, бир-бири артындан Ондан: — Рабби, о мен дегильдирим я? — деп сорай башладылар.

²³О исе, джевап къайтарып: — Меннен чанакъкъа къолундаки питесини батыргъан адам Мени сатаджакъ.

²⁴Язылгъаны киби, Инсан Огълу кетеята. Лякин Инсан Огълуны саткъан адамгъа буюк беля оладжакъ! О адам догъмагъан олса, озю ичюн яхшыджа олур эди, — деди.

²⁵О вакъытта Исагъа хиянетлик япаджакъ Иуда сорады: — Равви, о мен дегильдирим я? — Буны сен айтасынъ, — деди Иса.

²⁶Олар ашап отургъанда, Иса отьмекни алды, шукюр этип парчалады ве шегиртлерине берип: — Алынъыз, ашанъыз. Бу — Меним тенимдир, — деди.

²⁷Къадени де алып, шукюр этти ве оларгъа узатып: — Бундан эпинъиз ичинъиз, — деди.

²⁸— Чюнки бу — Васиет къаны. Бу Меним къаным чокъ адамнынъ гуналары багъышланмасы ичюн тёкюледжек.

²⁹Мен сизге шуны айтам: Бабамнынъ Падишалыгъында Мен сизлернен янъы ичимлик ичеджек куньгедже, Мен юзюм мейвасынынъ ичимлигини ичмейджем.

³⁰Сонъ олар йырлап, Зейтюн дагъы тарафына кеттилер.

³¹Шу арада Иса шегиртлерине: — Бу гедже эпинъиз Меним ичюн ёлдан уруладжакъсыз. Чюнки Языда шойле язылгъан: «Чобанны урып йыкъсам — сюрюдеки къойлар да дагъытыладжакъ».

³²Амма Мен олип тирильген сонъ, сизлер Галилеягъа бармаздан эвель анда барарым, — деди.

³³Пётр джевап берип Онъа: — Эгер эписи Сенинъ ичюн ёлдан урулсалар биле, мен ич бир вакъыт ёлдан урулмайджам! — деди.

³⁴Иса онъа: — Санъа догърусыны айтам: шу геджеси, хораз къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджесинъ, — деди.

³⁵Пётр Онъа: — Манъа Сеннен берабер ольмеге керек олса биле, Сенден вазгечмейджем! — деди. Башкъа шегиртлери де шойле дедилер.

³⁶О вакъытта Иса оларнен Гетсимани деген бир ерге бара. О шегиртлерине: — Мында отурынъыз. Мен барып, дува окъуйым, — дей.

³⁷О, Озюнен Пётрны ве Зебедайнынъ эки огълуны алды. Исаны дерт ве гъам къаплап алдылар.

³⁸О, янында олгъан адамларгъа: — Джаным сыкъылып, олю гъамынен тола. Мында къалынъыз ве Меннен берабер козь-къулакъ олунъыз, — деди.

³⁹Бираз узакълашып, О, ерге йыкъылды ве дува окъуп башлады: — Бабам! Эгер мумкюн олса, бу азап къадесинден Мени къуртар! Амма Меним истегеним дегиль, Сенинъ истегенинъ олсун, — деди.

⁴⁰Иса, шегиртлерининъ янына къайтып, оларнынъ юкълагъаныны корьди ве Пётргъа: — Демек, сизлер Меннен берабер бир саат биле козь-къулакъ оламадынъыз? — деди.

⁴¹— Сынавдан кечмек ичюн, козь-къулакъ олып, дува окъунъыз. Рух джесюр, беден исе такъатсыз!

⁴²Иса экинджи кере барып: — Бабам! Эгер бу азаплардан Мени къуртармагъа чаре олмаса ве Манъа оны ичмек керек олса, Сенинъ истегинъ эда олсун, — деп дува окъуды.

⁴³Къайтып кельгенде исе, шегиртлерини кене юкълагъан алда тапты: оларнынъ козьлерини юкъу баскъан.

⁴⁴Иса оларны къалдырып, кене узакълашты ве шу сёзлерни текрарлап, учюнджи сефер дува окъуды.

⁴⁵Шундан сонъ Озь шегиртлерининъ янына келип, оларгъа: — Сиз эп юкълайсынъызмы, раатланасынъызмы? Вакъты-саати кельди: мына, Инсан Огълуны гуналы адамларнынъ къолуна берелер.

⁴⁶Турунъыз, кетейик! Бакъынъыз, Манъа хиянетлик япкъан адам якъынлашты, — деди.

⁴⁷Шу ань, О даа бу сёзлерни айткъанынен, он экиден бири Иуда пейда олды. Иуданен берабер къылыч ве таякъларнен силялангъан чокъ адам кельди. Оларны баш руханийлер ве халкънынъ акъсакъаллары ёллагъан.

⁴⁸Хаин Иуда: «Мен кимни опьсем, сизге керек Адам будыр. Оны якъаланъыз», — деп, оларгъа эвельден насыл бельги береджегини айткъан эди.

⁴⁹Сонъра о, Исанынъ къаршысына кельди ве: — Мераба, Равви! — деп, Оны опьти.

⁵⁰Иса исе ондан: — Достум, сен не ичюн мындасынъ? — деп сорады. О вакъыт адамлар якъынлашып, Исаны якъаладылар.

⁵¹Шу арада Исанынъ бир шегирти къылычыны чекип, баш руханийнинъ къулуны урып, онынъ къулагъыны кести.

⁵²Лякин Иса онъа: — Къылычынъны къынына къой! Эр бир къылыч котерген адам къылычтан гъайып оладжакъ.

⁵³Я да сен, Мен Бабама риджа этип оламам беллейсинъми? О Манъа шу ань он эки мелек ордусындан чокъ йиберир эди.

⁵⁴Амма бойле олса, Языларда язылгъаны насыл эда этиледжек? Булар эписи олмакъ керек, — деди.

⁵⁵Ондан сонъ Иса чокъ адамларгъа: — Мени якъаламакъ ичюн айдут тутаджакъ киби къылыч ве таякъларнен силяланып кельдинъиз. Мен эр кунь Алланынъ Сарайында олып, окъута эдим, сизлер исе Мени якъаламадынъыз, — деди.

⁵⁶— Лякин буларнынъ эписи, Пейгъамберлернинъ Язылары беджерильмеси ичюн, олды. О вакъытта эписи шегиртлери Исаны къалдырып, къачып кеттилер.

⁵⁷Исаны якъалагъанлар Оны баш руханий Каяфанынъ алдына кетирдилер. О ерде Къанун оджалары ве акъсакъаллар топландылар.

⁵⁸Пётр исе Исанынъ пешинден узакътан барып, баш руханийнинъ азбарынадже кельди. Ичериге кирип, бу вакъианынъ сонъуны корьмек ичюн хызметчилернен отурды.

⁵⁹Баш руханийлер ве бутюн Юксек Шура, Исагъа олюм джезасыны бермек ичюн, Онъа къаршы ялан шаатлыкъ къыдырсалар да, тапып оламадылар.

⁶⁰Чокъ адам ялан шаатлыкъ этселер де, тапып оламадылар. Сонъунда эки шаат сёзге чыкъып:

⁶¹— Мына бу адам: «Мен Алланынъ Сарайыны йыкъып, учь куньде кене къурып олурым», — деди, — дедилер.

⁶²Биринджи баш руханий еринден турып, Исагъа: — Сен не ичюн джевап къайтармайсынъ? Оларнынъ Санъа къаршы шаатларына не айтаджанъ? — деди.

⁶³Иса индемеди. Баш руханий Онъа: — Тири Алланынъ огюнде Сени емин эттирем, бизлерге айт, Месих, Алланынъ Огълу — Сенсинъми? — деди.

⁶⁴Иса онъа: — Озюнъ айттынъ. Сизге даа айтам: бундан сонъ «Сиз Инсан Огълу, Къудретли Алланынъ онъ тарафында отургъаныны ве коктеки булутлар устюнде кельгенини кореджексиз», — деди.

⁶⁵О вакъытта баш руханий озь устюнде урбаларыны йыртып: — Куфюр! Бизлерге башкъа шаатларнынъ неге кереги бар? Мына энди О, Аллагъа куфюр эткенини озьлеринъиз эшиттинъиз.

⁶⁶Сизлер не къараргъа кельдинъиз? — деди. Олар джевап берип: — Къабаатлы ве олюмге ляйыкъ! — дедилер.

⁶⁷Сонъ олар Исанынъ юзюне тюкюрип, Оны урдылар ве котеклеп:

⁶⁸— Эй Месих! Пейгъамберлигинъни косьтер, Сени ким ургъаныны бизге айт! — дедилер.

⁶⁹Пётр исе тышта, азбарда отура эди. Бир хызметчи къыз онынъ янына келип: — Сен де галилеялы Исанен берабер эдинъ де! — деди.

⁷⁰Лякин Пётр эписининъ алдында инкяр этип: — Сен айткъан шейни мен бильмейим, — деди.

⁷¹Сонъ къапу тарафкъа кечкенде, башкъа бир хызметчи къызы да оны корип, этрафтакилерине: — Бу да назаретли Исанен эди! — деди.

⁷²Пётр исе ант этип кене инкяр этти: — Мен бу адамны танымайым! — деди.

⁷³Бираздан сонъ шу ерде тургъанлар келип, Пётргъа: — Керчектен де, олардан бириси оласынъ, лафынъдан белли, — дедилер.

⁷⁴Сонъ Пётр, ант этип, сёз берди: — Алла бойнумны урсун! Мен бу Адамны танымайым! — деди. Шу ань хораз къычырды.

⁷⁵О дакъкъада Исанынъ онъа: «Хораз къычырмаздан эвель, сен учь кере Менден вазгечеджесинъ», — деген сёзлери Пётрнынъ эсине тюшти. Тышкъа чыкъып, о окюр-окюр агълады.