Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Матта 9 Bible Online

Матта 9 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Матта 9

¹Иса къайыкъкъа минип, кене гольнинъ къаршы ялысына кечти. О озь яшагъан шеэрине къайтты.

²Шу арада Онынъ алдына тёшекте яткъан бир адамны котерип кетирдилер. Оны паралич ургъан эди. Иса, хастаны кетирген адамларнынъ иманыны корип, онъа: — Джесюр ол, огълум, гуналарынъ багъышланды! — деди.

³О вакъыт Къанун оджалары ичлеринден: «Бу адам куфюр сёзлерни айта!» — деп тюшюндилер.

⁴Иса исе оларнынъ фикирлерини билип: — Сиз не ичюн юреклеринъизде бойле яман фикирлер тутасыз? — деди.

⁵— Айтыладжакъ сёзлерден къайсы къолайджа: «Гуналарынъ багъышланды» я да «Еринъден тур ве кет», — демекми?

⁶Шимди Инсан Огълунынъ ер юзюнде гуналарны багъышламакъ къудрети олгъаныны билирсиз. Сонъ Иса хастагъа: — Еринъден тур, тёшегинъни алып, эвинъе кет! — деди.

⁷Шу вакъытта паралич ургъан адам еринден турып, озь эвине кетти.

⁸Бу адисени корьген адамлар шашып къалдылар. Олар инсанларгъа бойле къудрет берген Алланы шуретледилер.

⁹Сонъ ёлуны девам эткен Иса, салым топлангъан ерде отургъан бир адамны корьди. Онынъ ады Матта эди. Иса онъа: — Меним артымдан юр! — деди. О, шу ань еринден турып, Исанынъ пешинден кетти.

¹⁰Олар эвде, уйлелик ашны ашамакъ ичюн софра башына отургъанда, бир сыра салым топлайыджылар ве башкъа гуналы адамлар келип, Иса ве Онынъ шегиртлеринен берабер отургъанлар.

¹¹Фериселер буны корип, Исанынъ шегиртлеринден: — Сизинъ Оджанъыз салым топлайыджылар ве гуналы адамларнен ашап-ичип отургъаны недир? — деп сорадылар.

¹²Иса буны эшитип: — Эким сагъламларгъа дегиль, хасталаргъа керек, — деди.

¹³— Сизлер исе барып: «Мен къурбан истемейим, мерамет истейим», — деген сёзлернинъ манасыны анъламагъа тырышынъыз. Чюнки Мен инсафлы адамларны дегиль, гуналыларны чагъырмагъа кельдим.

¹⁴Сонъ Ягъянынъ шегиртлери Исанынъ алдына келелер ве: — Биз ве фериселер сыкъ-сыкъ аштан-сувдан вазгечемиз. Не ичюн Сенинъ шегиртлеринъ ойле япмайлар? — дейлер.

¹⁵Иса оларгъа: — Тойгъа чагъырылгъан мусафирлер, киев оларнен олгъанда, къайгъыралармы? Амма киевни олардан аладжакълар. Ана шу куньлер кельгенде олар аштан-сувдан вазгечеджеклер, — деди.

¹⁶Кимсе эски урбагъа янъы, даа джыйылмагъан парчадан ямав къоймай, чюнки янъы ямав эски урбаны озюне тартып, тешикни даа бетер алгъа кетирир.

¹⁷Эм кимсе яш шарапны эски мешин торбаларгъа толдурмай, чюнки эски торбалар ярыладжакъ — эм шарап тёкюледжек, эм торбалар гъайып оладжакъ. Аксине, яш шарапны янъы мешин торбаларгъа толдуралар. О вакъытта эм шарап, эм торбалар сакъланып къалырлар.

¹⁸Иса оларгъа бу сёзлерни айткъанда, башлыкъларындан бири Онынъ алдына кельди ве тиз чёкип: — Меним къызым шимди ольди. Амма Сен келип, онъа къолунъны тийдирсенъ, о яшайджакъ, — деди.

¹⁹Иса еринден турып, шегиртлеринен берабер о адамнынъ артындан барды.

²⁰Ёл бою кеткенде, бир къадын Онынъ артындан етип, урбасынынъ этегине тийди. О апай он эки йылдан берли къан джоя экен.

²¹О озюндже: «Эгер урбасына бир тийип алсам биле, тедавийленирим», — деп тюшюнген.

²²Иса айланып, къадынны корьди ве: — Джесюр ол, къызым, иманынъ сени тедавийледи, — деди. Къадын шу ань тюзельди.

²³Иса башлыкънынъ эвине келип киргенде, дженазелерде къавал чалгъан усталарны ве шамата къопаргъан чокъ адамларны корьди.

²⁴О: — Бу ерден кетинъиз! Къызчыкъ ольмеген, о юкълай! — деди. Адамлар исе Онынъ устюнден кульдилер.

²⁵Эписи тышкъа чыкъкъан сонъ, Иса, ода ичине кирип, къызчыкънынъ къолундан тутты. Шу ань бала еринден турды.

²⁶Бу адисе акъкъында хабер шу ернинъ бутюн этрафларына даркъалды.

²⁷Иса о ерден кеткенде, Онынъ артындан эки кёр адам такъылды. — Эй Давут Огълу Иса, бизге мерамет эт! — деп къычырып ялвардылар.

²⁸Иса эвге кирген сонъ, кёр адамлар Онынъ янына кельдилер. Иса олардан: — Мен истегинъизни япа биледжегиме инанасызмы? — деп сорады. — Инанамыз, Эфендим! — деп джевап берди олар.

²⁹Иса оларнынъ козьлерине тийип: — Сизинъ иманынъызгъа коре олсун, — деди.

³⁰Сокъурларнынъ козьлери ачылды. Иса исе оларгъа къатты сеснен тенбилеп: — Буны ич кимсе бильмесин! — деди.

³¹Амма олар кетип, бутюн этрафларда Онынъ акъкъында хабер даркъаттылар.

³²Олар кеткен сонъ, Исанынъ алдына бир джин ургъан тильсизни кетирдилер.

³³Джин къувып чыкъарылгъан сонъ, тильсиз лаф этип башлады. Адамлар исе шашып къалдылар. — Исраильде бойле адисени даа корьмеген эдик, — деди олар.

³⁴Фериселер исе Онъа къаршы чыкъып: — О, джинлерни джинлер башлыгъы къуветинен къувып чыкъара, — дедилер.

³⁵Иса, эписи шеэр ве къасабаларда юрип, синагогаларда адамларны огретип, Алланынъ Падишалыгъы акъкъында Къуванчлы Хаберни даркъатты ве тюрлю хасталарны ве дертлерни тедавийледи.

³⁶Адам къалабалыгъыны корип, Иса оларны аджыды, чюнки олар, чобансыз къойлар киби, шашкъын ве кучьтен кесильген эдилер.

³⁷О вакъытта Иса Озь шегиртлерине: — Ашлыкъ чокъ, ишчилер исе аз.

³⁸Озь ашлыгъыны ораджакъ ишчилерни даа ёлласын деп, ашлыкънынъ Саибине ялваранъыз, — деди.