Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Марк 14 Bible Online

Марк 14 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Марк 14

¹Песах ве Маясыз Пишкен Пите Байрамына эки кунь къалгъан эди. Баш руханийлер ве Къанун оджалары Исаны гизли тутып, ольдюрмеге имкяныны къыдыра эдилер.

²Олар: «Тек бу иш байрам куньлеринде олмасын, чюнки халкъ башыны котермек мумкюн», — дей эдилер.

³Иса Бетания къасабасында, лепра хасталыгъынен чекишкен Симоннынъ эвинде софра башында олгъанда, бир къадын алебастрдан ясалгъан савут ичине толдурып, пек паалы темиз къокъулы ягъ алып кельген. О савутны парлап, ягъны Исанынъ башына тёкти.

⁴Базы адамлар ачувланып, бир-бирине: — Бу паалы ягъны бойле зиян этмек мумкюнми?

⁵Оны учь юз динардан [6] зиядеге сатып, парасыны фукъарелерге бермеге мумкюн эди, — деп, къадынны сёгип башладылар.

⁶Амма Иса: — Къадынны раатсызламанъыз! Онъа не илише бересиз? О, Мен ичюн гузель шей япты.

⁷Фукъарелер эр вакъыт сизлернен оладжакълар. Истегенде оларгъа яхшылыкъ эте билесиз. Лякин Мен эр вакъыт сизлернен олмайджам.

⁸Къадын къолундан кельгенини япты. О, Меним тениме къокъулы ягъны сюртип, шимдиден дефн этмеге азырлады.

⁹Сизге догърусыны айтам: Къуванчлы Хаберни дюньянынъ къайсы еринде илян этселер, бу къадыннынъ япкъан ишини де икяе этип, оны хатырлатаджакълар.

¹⁰Шу арада, он эки шегиртинден бириси Иуда Искариот, Исаны сатмакъ ичюн баш руханийлернинъ алдына барды.

¹¹Олар Иуданы динълеп, севиндилер ве пара береджеклерини айттылар. О исе, Исагъа хиянетлик япмакъ ичюн, келишкен вакъыт къыдыра башлады.

¹²Еудийлернинъ Маясыз Пишкен Пите Байрамынынъ биринджи куню кельди. Онда адамлар къурбан къозусыны соя эдилер. Шегиртлер Исагъа: — Песах ашыны ашамакъ ичюн, биз къайда барып ер азырлагъанымызны истейсинъ? — дедилер.

¹³Иса шегиртлеринден экисини ёллап, оларгъа: — Шеэрге барынъыз, анда сизлерге бир бардакъ сув котерип кеткен адам расткеледжек. Онынъ пешинден барынъыз.

¹⁴О кирген эвнинъ саибине: «Оджамыз: „Шегиртлеримнен Песах ашыны ашайджакъ одасы къайда?” — деп сорай», — денъиз.

¹⁵О адам сизлерге юкъары къатта, энди эр шейи азырлангъан, бир балабан оданы косьтерир. Анда биз ичюн керек шейлерни азырланъыз.

¹⁶Шегиртлер кетти. Шеэрге киргенлеринде, Иса айткъаны киби, эр шейни таптылар, ве Песах ашыны азырладылар.

¹⁷Акъшам устю, Иса он эки шегиртинен берабер кельди.

¹⁸Олар ашап отургъан вакъытта, Иса: — Сизге догърусыны айтам: Меннен отурып ашагъанлардан биринъиз Мени сатаджакъ, — деди.

¹⁹Шегиртлер кедерленип: — Мен дегильдирим, я? — деп бирер-бирер сорап башладылар.

²⁰Иса оларгъа джевап берип: — Он экиден бири, Меннен чанакъкъа къолундаки питесини батыргъан адам, — деди.

²¹— Язылгъаны киби, Инсан Огълу кетеята. Лякин Инсан Огълуны саткъан адамгъа буюк беля оладжакъ! О адам догъмагъан олса, озю ичюн яхшыджа олур эди!

²²Олар ашап отургъанда, Иса отьмекни алды, шукюр этип парчалады ве шегиртлерине берип: — Алынъыз. Бу — Меним тенимдир, — деди.

²³Сонъ, къадени алып, шукюр этти ве оларгъа берди. Эписи ондан ичтилер.

²⁴Иса оларгъа: — Бу — чокъ адамлар ичюн тёкюледжек Меним къанымдыр, Васиет къаны, — деди.

²⁵— Сизге догърусыны айтам: энди Алланынъ Падишалыгъында Мен сизлернен янъы ичимлик ичеджек куньгедже, Мен юзюм мейвасынынъ ичимлигини ичмейджем.

²⁶Сонъ олар йырлап, Зейтюн дагъы тарафына кеттилер.

²⁷Иса шегиртлерине: — Сиз эпинъиз ёлдан уруладжакъсыз. Чюнки Языда шойле язылгъан: «Чобанны урып йыкъсам — къойлар да дагъытыладжакъ».

²⁸Амма Мен олип тирильген сонъ, сизлер Галилеягъа бармаздан эвель анда барарым, — деди.

²⁹Пётр Исагъа: — Эгер эписи ёлдан урулсалар биле, мен ёлдан урулмайджам! — деди.

³⁰Иса онъа: — Санъа догърусыны айтам: бугунь, шу геджеси, хораз эки кере къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджесинъ, — деди.

³¹Лякин Пётр даа бетер къызып: — Манъа Сеннен берабер ольмеге керек олса биле, Сенден вазгечмейджем, — деди. Къалгъанлары да шойле дедилер.

³²Сонъ олар Гетсимани деген бир ерге кельдилер. Иса шегиртлерине: — Мен дува окъугъандже, сизлер мында отурынъыз, — деди.

³³О, Озюнен Пётрны, Якъупны ве Юханны алды. Оны буюк дерт ве гъам атеши къыйнай эди.

³⁴Шегиртлерине: — Джаным сыкъылып, олю гъамынен тола. Мында къалынъыз ве козь-къулакъ олунъыз, — деди.

³⁵Бираз узакълашып, О, ерге йыкъылды ве, эгер мумкюн олса, бу саат Онъа тиймейип кечсин деп, дува окъуды.

³⁶— Баба-Бабачыгъым! Сен эр шейни япа билесинъ! Бу азаплар къадесини Менден ал! Лякин Меним истегеним дегиль, Сенинъки олсун, — деди О.

³⁷Иса, шегиртлерининъ янына къайтып, оларнынъ юкълагъаныны корьди ве Пётргъа: — Симон, сен юкълайсынъмы? Бир саат биле козь-къулакъ оламадынъмы? — деди.

³⁸— Сынавдан кечмек ичюн, козь-къулакъ олып, дува окъунъыз! Рух джесюр, беден исе такъатсыз!

³⁹Шегиртлеринден четке кетип, О, кене шу дувасыны окъуды.

⁴⁰Къайтып кельгенде исе, шегиртлерини кене юкълагъан алда тапты: оларнынъ козьлерини юкъу баскъан. Онъа не айтаджакъларыны бильмей эдилер.

⁴¹Учюнджи сефер барып кельгенде де, шегиртлери юкълай эди. Иса оларгъа: — Сиз эп юкълайсынъызмы, раатланасынъызмы? Етер! Энди юкъламанъыз! Вакъты-саати кельди: мына Инсан Огълуны гуналы адамларнынъ къолуна берелер.

⁴²Турунъыз, кетейик! Бакъынъыз, Манъа хиянетлик япкъан адам якъынлашты, — деди.

⁴³Шу ань, Иса бу сёзлерни айткъанынен, он экиден бири Иуда пейда олды. Иуданен берабер къылыч ве таякъларнен силялангъан адамлар кельди. Оларны баш руханийлер, Къанун оджалары ве халкънынъ акъсакъаллары ёллагъан.

⁴⁴Хаин Иуда: «Мен кимни опьсем, сизге керек Адам будыр. Оны якъаланъыз ве яхшы къаравуллап алып кетинъиз», — деп, оларгъа эвельден насыл бельги береджегини айткъан эди.

⁴⁵Сонъра о, Исанынъ къаршысына кельди ве: — Равви! — деп, Оны опьти.

⁴⁶Шу ань Исаны якъаладылар.

⁴⁷Онынъ янында тургъанлардан бириси, къылычыны чекип, баш руханийнинъ къулуны урып, онынъ къулагъыны кести.

⁴⁸Иса оларгъа: — Мени якъаламакъ ичюн айдут тутаджакъ киби къылыч ве таякъларнен силяланып кельдинъиз.

⁴⁹Мен эр кунь Алланынъ Сарайында сизинъ аранъызда олып, окъута эдим, сизлер исе Мени якъаламадынъыз. Амма Язылар беджерильмеси шарт.

⁵⁰О вакъытта эписи, Исаны къалдырып, къачып кеттилер.

⁵¹Чыплакъ тенине ортю саргъан бир яш огълан Исанынъ артындан кетти. Оны да туттылар.

⁵²Лякин о, орьтюни оларнынъ къолларында къалдырып, чыр-чыплакъ олып къачып кетти.

⁵³Исаны баш руханийнинъ алдына алып кельдилер. Анда эписи баш руханийлер, акъсакъаллар ве Къанун оджалары топлангъанлар.

⁵⁴Пётр исе Исанынъ пешинден узакътан барып, баш руханийнинъ азбарына кирди ве, хызметчилернен берабер атеш янында отурып, къызынды.

⁵⁵Баш руханийлер ве бутюн Юксек Шура, Исагъа олюм джезасы чыкъармакъ ичюн, Оны къабаатлагъан шаатны къыдырсалар да, тапып оламадылар.

⁵⁶Оларда чокъ ялан айткъан шаатлар олса да, лафлары бир-бирине келишмей эди.

⁵⁷Ялан шаатлардан базылары сёзге чыкъып:

⁵⁸— О: «Инсан къолунен къурулгъан Алланынъ бу Сарайыны бозып, учь куньде адам къолунен къурулмагъан, башкъа Сарай къурарым», — дегенини эшиттик, — дей эдилер.

⁵⁹Лякин бу шаатлар бир-биринен келишмей эди.

⁶⁰Биринджи баш руханий еринден турып, ортагъа чыкъты ве Исадан сорады: — Сен не ичюн джевап къайтармайсынъ? Оларнынъ Санъа къаршы шаатларына не айтаджанъ?

⁶¹Иса исе индемеди ве ич бир джевап къайтармады. Баш руханий Онъа даа бир суаль берди: — Шуретли Алланынъ Огълу — Месих, Сенсинъми? — деди.

⁶²Иса: — Меним, — деди. — «Сиз Инсан Огълу, Къудретли Алланынъ онъ тарафында отургъаныны ве коктеки булутларнен берабер кельгенини кореджексиз».

⁶³Буны эшиткен баш руханий устюндеки урбаларыны йыртып: — Бизлерге башкъа шаатларнынъ неге кереги бар?

⁶⁴Куфюр сёзлерни озьлеринъиз эшиттинъиз. Бунъа не дейджексиз? — деди. Эписи Исаны, олюмге ляйыкъ, деп, джезагъа укюм эттилер.

⁶⁵Базылары Онъа къаршы тюкюре башладылар. Онынъ бетини къапатып, башына урдылар ве: — Пейгъамберлигинъни косьтер! — деп къычырдылар. Сонъ хызметчилер де Оны урмагъа башладылар.

⁶⁶О вакъытта Пётр ашада, азбарда тура эди. Анда баш руханийнинъ хызметчи къызларындан бириси келе.

⁶⁷Къызынып тургъан Пётрны корип, онъа дикъкъатнен бакъты да: — Сен де назаретли Исанен берабер эдинъ, — деди.

⁶⁸Лякин Пётр буны инкяр этти: — Сен не айтасынъ шу, мен бир шей бильмейим, бир шей анъламайым, — деди де, тышкъа, огдеки азбаргъа чыкъты. Шу арада хораз къычырды.

⁶⁹Хызметчи къызы оны анда да корьди ве о ерде тургъанларгъа: — Бу — олардан бириси, — деди.

⁷⁰Пётр кене инкяр этти. Бираздан сонъ о ерде тургъанлар Пётргъа айта башладылар: — Керчектен де, сен олардан бириси оласынъ, чюнки сен Галилеядансынъ, — дедилер.

⁷¹Пётр исе, ант этип: — Алла бойнумны урсун! Сизлер айткъан бу Адамны мен танымайым! — деди.

⁷²Тамам шу вакъытта хораз экинджи сефер къычырды. Исанынъ: «Хораз эки кере къычырмаздан эвель, сен учь кере Менден вазгечеджесинъ», — деген сёзлери Пётрнынъ эсине кельди, ве онынъ козьлеринден яшлар тёкюле башлады.