Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Марк 4 Bible Online

Марк 4 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Марк 4

¹Иса кене голь боюнда адамларны огрете эди. Онынъ янына о къадар чокъ адам топланды ки, Иса къайыкъкъа отурып сувгъа тюшмеге меджбур олды. Адамлар исе ялыда къалдылар.

²Иса чокъ кинаели икяе айтып, халкъкъа насиатлар берди.

³— Шуны динъленъиз, — деди Иса. — Бир урлукъ сачыджы тарлагъа чыкъа.

⁴О урлукъ сачкъанда, базы урлукълар ёл кенарына тюше. Шу арада къушлар учып келелер де, урлукъларны чокъуп ёкъ этелер.

⁵Башкъа урлукълар ташлы, топракъ аз олгъан ерге тюше ве тезден осип чыкъалар, чюнки топракъ бу ерде юфкъа экен.

⁶Кунеш чыкъкъан сонъ исе, олар сарара-солалар ве яхшы тамыр атып оламагъанларындан, къурып къалалар.

⁷Урлукъларнынъ бир къысмы тикенликке тюшкен экен, тикенлер тез оселер ве фиданларны богъып, гъайып этелер.

⁸Яхшы топракъкъа тюшкен урлукълар исе чыкътылар ве буюк олып осьтилер, яхшы берекет бердилер: бир урлукътан отуз къат, башкъалары алтмыш ве дигерлери юз къат арткъач берекет кетирдилер.

⁹— Къулагъы барлар буны эшитсинлер! — деди Иса.

¹⁰Адамлар даркъалып, Исанынъ янында тек он эки шегирти ве Онынъ артындан эр вакъыт юргенлер къалгъанда, олар Исадан кинаели икяелернинъ манасыны сорадылар.

¹¹Иса оларгъа: — Алла Падишалыгъынынъ сыры сизге белли. Тышарыда къалгъанлары исе эр шейни кинаели икяелер ярдымынен анълайлар.

¹²Оларгъа кинаели икяелерни айтылгъанынынъ макъсады шундадыр: «Олар, козьлеринен бакъып — корьмесинлер, къулакъларынен эшитип — анъламасынлар, сонъ тёвбе этмесинлер, гуналары багъышланмасын!»

¹³Бу кинаели икяени анъламадынъызмы? Ойле олса, башкъа икяелерни насыл анълайджакъсыз? — деди оларгъа Иса.

¹⁴— Урлукъ сачыджынынъ сачкъаны — Алланынъ Сёзюдир.

¹⁵Базы адамлар ёл кенарындаки топракъкъа ошайлар. Олар сёзни динълегенде, Иблис бирден келип, бу адамларнынъ юрегине сачылгъан сёзни — урлукъны — хырсызлап кете.

¹⁶Дигерлери, урлукъны алгъан, ташлы топракъкъа ошайлар. Олар, сёзни эшитип, оны тезликнен ве къуванчнен къабул этелер.

¹⁷Олар, де бир шейге, де башкъа шейге дикъкъат этип, урлукъкъа тамыр атмагъа бермейлер. Оларнынъ башына шу сёз ичюн къаза-беля кельсе, олар аман ёлундан къайталар.

¹⁸Башкъалары исе, урлукъны алгъан, тикенли топракъ киби: олар сёзни эшителер,

¹⁹амма аят къасеветлери, зенгинликнен алданув ве башкъа шейлер истеклери келип, сёзни бастыралар, ве урлукълар берекетсиз къалалар.

²⁰Урлукъны алгъан, яхшы топракъкъа ошагъан адамлар да бар. Олар, сёзни эшитип, оны къабул этелер. Олардан базылары отуз къат, башкъалары алтмыш къат ве дигерлери юз къат берекет берелер.

²¹Иса сёзюни девам этти: — Чыракъны эвге кетирип, оны къопкъа, я да ятакъ тюбюне къоярсызмы? Ёкъ, оны къандиль устюне къоялар!

²²Эр бир шей озь вакътында айтылмакъ ичюн, гизлене. Эр бир шей, озь вакътында чыкъарылмакъ ичюн, сакълана.

²³Къулагъы барлар буны эшитсинлер!

²⁴Иса сёзюни девам этти: — Эшиткенинъизге дикъкъат этинъиз. Сиз насыл ольчев иле ольчесенъиз, сизге де айны шу ольчевнен ольчеп бериледжек. Даа къошып бериледжек.

²⁵Кимде бар олса, онъа даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, олгъаны да тутып алынаджакъ.

²⁶Сонъ Иса шойле деди: — Алланынъ Падишалыгъы бунъа ошай: Бир адам топракъкъа урлукъ сача.

²⁷О, гедже юкълап, куньдюз тура. Урлукънынъ насыл осип-узангъанындан онынъ хабери ёкъ.

²⁸Топракъ озь-озюнден башта ешиль сапчыкъны, сонъ башакъны, ондан сонъ башакъта толгъан ашлыкъны чыкъара.

²⁹Ашлыкъ пишкен сонъ, адам оракъны къолуна ала — берекетни джыймагъа вакъыт кельди.

³⁰Сонъ Иса шойле деди: — Алла Падишалыгъыны ненен къыяслайыкъ? Оны насыл кинаели икяенен ифаделейик?

³¹Мына, Алланынъ Падишалыгъы бир хардал урлугъына ошай: оны топракъкъа сачкъанда, ер юзюнде бу урлукътан да юфакъ урлукъ олмай.

³²Амма, сачылгъан сонъ ойле осип котериле ки, бостандаки бутюн осюмликлерден юксек ола. Онынъ пытакълары о къадар буюк олалар ки, къушлар оларнынъ салкъынында юва къуралар.

³³Иса, даа чокъ кинаели икяелер айтып, адамларгъа, сыгъдыргъанлары къадар, Алланынъ Сёзюни анълата эди.

³⁴О, эр шейни кинаели икяелернен айта эди. Тек шегиртлеринен бир Озю къалгъанда, оларгъа бу шейлерни ачыкъ анълата эди.

³⁵Шу куню акъшам устю Иса шегиртлерине: — Гольнинъ о бир ялысына ялдап кечейик, — деди.

³⁶Олар, адамларны къалдырып, къайыкъта отургъан Исаны озьлеринен берабер алдылар. Янларында башкъа къайыкълар да бар эди.

³⁷Сонъ бирден ойле бир кучьлю фуртуна къопты ки, далгъалар къайыкъкъа урулып, оны толдураята эдилер.

³⁸Иса исе, къайыкънынъ къуйругъы тарафында, башыны ястыкъкъа къойып, юкълай эди. Шегиртлери Оны уятып: — Оджам! Биз сувгъа баткъанымыз Сен ичюн эп бирми? — дедилер.

³⁹Иса уянып, еринден турды да, фуртуна елине: — Токъта! — деди ве гольге тынчланмагъа эмир этти. Шу ань ель тынды, ве гольге тынчлыкъ чёкти.

⁴⁰Ондан сонъ О, шегиртлерине: — Не ичюн сизлер бойле къоркъакъсынъыз? Сизинъ иманынъыз къаерде? — деди.

⁴¹Шегиртлери исе къоркъып ве шашып къалдылар. Бир-бирлеринден: — Кимдир бу я? Ель де, голь де Онъа бойсуналар! — деп сораштылар.