Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Марк 5 Bible Online

Марк 5 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Марк 5

¹Олар гольнинъ къаршы тарафындаки герасалыларнынъ юртуна келип чыкътылар.

²Иса къайыкътан тюшкенинен, бирден Онъа таба шу ердеки къабирлернинъ арасындан джин ургъан бир адам чыкъты.

³Мезарлыкъта яшагъан бу адамны кимсе зынджырларнен биле багълап оламай эди.

⁴Оны чокъ керелер зынджырларнен багълап, аякъларына бугъавлар кирсетселер де, о зынджырларны узип, бугъавларны сындырып ташлай эди. Онъа кимсенинъ кучю етмей эди.

⁵Гедже-куньдюз токътамайып, къабирлер арасында, къырлар устюне чыкъып, озюни ташларнен урып, багъырып юре эди.

⁶О, Исаны узакътан корип, чапып кельди де, Онынъ аякълары огюне бель букип,

⁷бар сесинен ялварды: — Эй Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Алланынъ акъкъы ичюн, мени къыйнама!

⁸— Чюнки Иса джинге: «Эй, джин, бу адамдан чыкъып кет!» — деген эди.

⁹Иса ондан: — Адынъ не? — деп сорады. — Адым Орду [1], чюнки бизлер чокъмыз, — деп джевап берди о.

¹⁰Джинлер, Иса оларны бу юрттан айдап чыкъармамасы ичюн Онъа чокъ ялварды.

¹¹Шу ерлердеки бир байыр тёпесинде буюк бир домуз сюрюси отлап юре эди.

¹²Джинлер, Исагъа ялварып: — Бизни бу домузларгъа ёлла, оларгъа кирейик, — дедилер.

¹³Иса оларгъа рухсет берди. Джинлер исе, шу адамдан чыкъып, домузларгъа кирдилер. Сонъ эки бинъге якъын домуз тик къая устюнден гольге секирип, сув ичинде богъулып ольдилер.

¹⁴Домузларны отлаткъан адамлар къачып кетип, бу адисе акъкъында шеэрде ве онынъ этрафларындаки къасабаларда биле айтып чыкътылар. Бутюн адамлар не олгъаныны бакъмагъа кельдилер.

¹⁵Олар Исанынъ янына келип, бакъсалар: анавы, бир орду джин ургъан адамнынъ акъылы озюне кельгенини, озю де кийинип-къушанып отургъаныны корип, пек къоркътылар.

¹⁶Бу вакъианы корьгенлер о адам джинлеринден насыл къуртулгъаныны ве домузлар неге огърагъанлары акъкъында халкъкъа тариф эттилер.

¹⁷Онынъ ичюн бу ернинъ сакинлери Исаны оларнынъ юртундан кеткенини истедилер.

¹⁸Иса къайыкъкъа тюшкенде, джинлеринден къуртулгъан адам Онен берабер кетмеге рухсет сорай.

¹⁹Амма Иса разылыкъ бермеди. — Озь эвинъе, якъынларынъа бар, Рабби сени аджып, сен ичюн не япкъаныны ве санъа мерамет косьтергенини оларгъа айтып бер, — деди онъа.

²⁰О адам кетти. Он Шеэр [2] топракъларында, о, Иса онъа не япкъаныны айтып юре эди. Буны эшиткенлер шашып къала эдилер.

²¹Иса къайыкъ ичинде отурып, кене шу гольнинъ башкъа ялысына баргъанынен, Онынъ этрафында чокъ адам топлангъан эди. Иса гольнинъ ялысында оларны окъута эди.

²²Шу вакъытта Онынъ янына синагога башлыкъларындан Яир адлы бир адам кельди. Исаны корьгенинен, Онынъ аякъларына йыкъылды да,

²³ярдым истеп ялварды: — Къызым олюм алында ята. Эвиме келип, онъа эллеринъни къойсанъ, о, сагъ къалып, тюзеледжек! — деди.

²⁴Иса онен берабер кетти. Онынъ артындан пек чокъ адам кеткени ичюн, этрафында буюк къалабалыкъ эди.

²⁵Оларнынъ арасында он эки йыл къан акъувынен чекишкен бир къадын бар эди.

²⁶О чешит экимлерден чокъ азап чеккен, бутюн мал-мулькюни масраф эткен, амма ич бир файда корьмеген, аксине, алы даа бетер олгъан.

²⁷Шу къадын, Иса акъкъында эшитип, адам къалабалыгъында Онынъ артындан барып, гизлиден Исанынъ кийимине тийди.

²⁸О, озюнджесине: «Эгер мен Онынъ урбасына биле тийсем, тюзелирим», — деп тюшюнген.

²⁹Шу ань къадыннынъ къан акъувы токътады. О, хасталыгъындан къуртулгъаныны бутюн беденинен дуйды.

³⁰Иса исе Озюнден кучь чыкъкъаныны дуйды. О, этрафындаки адамларгъа чевирилип: — Меним кийимлериме ким тийди? — деп сорады.

³¹Шегиртлери Онъа: — Сенинъ эр тарафынъда адамлар къалабалыгъыны корип турасынъ ве даа, кийимлериме ким тийди, деп сорайсынъмы? — дедилер.

³²Амма Иса буны япкъан къадынны этрафында козьлеринен къыдыра эди.

³³Озюне не олгъаныны анълагъан къадын къоркъып-къалтырап Онынъ алдына кельди де, Исанынъ аякълары тюбюне озюни ташлап, бутюн акъикъатны Онъа айтып берди.

³⁴Иса исе онъа: — Къызым, сени иманынъ къуртарды. Тынчлыкънен бар ве хасталыгъынъдан азат ол,— деди.

³⁵Иса бу сёзлерни айткъанда, синагога башлыгъынынъ эвинден адамлар келип, онъа: — Къызынъ ольди. Оджаны къасевет эттирме, — дедилер.

³⁶Амма Иса, бу сёзлерге къулакъ асмай, синагога башлыгъына Яирге: — Къоркъма, тек инан! — деди.

³⁷Иса Пётр, Якъуп ве онынъ къардашы Юхандан гъайры Озюнинъ артындан кетмеге кимсеге рухсет бермеди.

³⁸Олар синагога башлыгъы Яирнинъ эвине келип чыкъкъанда, Иса анда шашкъынлыкъны ве кескин сеслернен такъмакълап агълагъанларны корьди.

³⁹Иса эвге киргенинен: — Сизлер неден кедерленесинъиз? Не ичюн агълайсынъыз? Бу бала ольмеген, о юкълап ята, — деди.

⁴⁰Онынъ устюнден кульгенлер де олды. Амма Иса, эписини тышарыгъа чыкъарып, тек къызчыкънынъ ана-бабасы ве Озь шегиртлеринен берабер, къызчыкъ яткъан одагъа кирди.

⁴¹Анда баланынъ къолуны алды ве: — Талита, кум! — деди. Бу сёзлернинъ терджимеси: «Эй, къызчыкъ, санъа айтам: тур еринъден!» — демектир.

⁴²Къызчыкъ шу дакъкъасы еринден турды ве юрип кетти. О, энди он эки яшларында эди. Бу аджайип шейни корьген адамлар эписи шашып къалдылар.

⁴³Иса исе оларгъа: — Буны кимсе бильмесин, — деп, къатты эмир этти. Къызчыкъкъа да аш берильмесини буюрды.