Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Марк 6 Bible Online

Марк 6 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Марк 6

¹Иса шу ерден чыкъып, Озь юртуна кельди. Шегиртлери де Онынъ артындан юре эдилер.

²Раатлыкъ кунюнде Иса синагогада адамларны огрете эди. Оны динълегенлерден чокъ адамы шашып: — Бу бильгиге О къайдан малик олгъан экен? Онъа бойле акъылны ве бойле аджайип шейлерни япмакъ къуветини ким берген?

³Мерьемнинъ огълу, Якъуп, Йосе, Иуда ве Симоннынъ агъасы, адий бир дюльгер Иса дегильми я? Онынъ къыз къардашлары да мында, бизим арамызда турмайлармы? — деди ве Исаны ред эттилер.

⁴Иса исе оларгъа: — Пейгъамберге эр ерде урьмет этелер, тек озь ветанында, озь эвинде ве озь сой-сопларынынъ арасында Онынъ къадрине етмейлер, — деди.

⁵Анда ич бир аджайип шей яраталмады. Тек бир къач хастагъа къолларыны тийдирип, оларны сагълам этти.

⁶О, оларнынъ имансызлыгъына шашып къала эди. Иса кой-койден юрип адамларны огрете эди.

⁷Он эки шегиртини янына чагъырып, оларны экишер-экишер болип халкъ арасына ёллады ве арам рухларны къувмакъ ичюн къудрет берди.

⁸Оларгъа эмир этип: — Ёлгъа таякъларынъыздан гъайры ич бир шей: не торба, не пите, не де къушагъындаки бакъыр акъча алынмасын,

⁹тек аякъларынъызгъа чарыкъ кийип чыкъынъыз, — деди. — Эки дане урба биле алманъыз.

¹⁰Эгер бир де бир ерде эвге кирсенъиз, шу ерден чыкъмагъандже о эвде къалынъыз.

¹¹Эгер бир ернинъ адамлары сизни къабул этмеселер ве динълемеселер, шу ерден чыкъаяткъанда, аякъларынъыздан тозны къакъып кетинъиз. Бу, оларгъа къаршы шаатлыкъ олур, — деди Иса.

¹²Бойлеликнен, шегиртлер ёлгъа чыкъып, халкъны тёвбе этмеге чагъырып юрдилер.

¹³Баягъы джинлерни къувып чыкъардылар ве чокъ хасталарны зейтюн ягъынен сюртип тедавийледилер.

¹⁴Ирод падиша да Иса акъкъында эшитти, чюнки Исанынъ намы белли олды, ве адамлар айта эдилер ки, «Сувгъа Батырыджы Ягъя тирильди! Шунынъ ичюн онда аджайип шейлер япмагъа кучю бар».

¹⁵Башкъалары исе: «О — Ильяс», — деп сая, даа башкъалары: «О — эвельки пейгъамберлер киби бир пейгъамбердир», — дей эдилер.

¹⁶Ирод исе, буны эшитип: — Бу, мен башыны кестирген Ягъядыр. О тирилип кельген, — деп тура эди.

¹⁷Ирод озь къардашы Филипнинъ сабыкъ апайы олгъан Иродиягъа эвленген сонъ, Ягъяны зиндангъа ташлагъан эди.

¹⁸Чюнки Ягъя Иродгъа: — Къанун боюнджа санъа бу къадынны апай этип алмагъа олмай, — деп, юре эди.

¹⁹Иродия Ягъягъа тиш къайрап, оны ольдюрильмесини истесе де, озь ниетине еталмай эди,

²⁰чюнки Ирод Ягъянынъ инсафлы ве азиз адам олгъаныны билип, ондан къоркъа ве оны къорчалай эди. Ягъянынъ сёзлерини бегенип, динълей эди, амма бу сёзлер оны буюк бир шашкъынлыкъ ичинде къалдыра эдилер.

²¹Бир куню къолай фырсат тапылды. Ирод догъгъан куню мунасебетинен озюнинъ буюклери, бинъбашлары ве Галилея башлыкълары ичюн зияфет япты.

²²Анда Иродиянынъ къызы келип оюнгъа тюшти. Онынъ ойнагъаныны эм Ирод, эм мусафирлер пек бегендилер. Сонъ падиша къызгъа: — Не истесенъ, исте, мен санъа беририм, — деди.

²³Эм сёз берди: — Менден не сорасанъ, береджем, падишалыгъымнынъ ярысыны биле беририм, — деди.

²⁴Къыз андан чыкъып, анасына: — Нени истейим? — деди. — Сувгъа Батырыджы Ягъянынъ башыны сора! — деди анасы.

²⁵Къыз шу ань падишанынъ янына чапып барып: — Манъа шимди Ягъянынъ башыны алып, бир табакъ устюнде кетирсинлер, — деди.

²⁶Падиша пек буюк къасеветке тюшти. Амма янында олгъан мусафирлер ве озюнинъ берген сёзю ичюн, къызнынъ риджасыны ред этмеге истемеди.

²⁷О, джеллятны йиберип, Ягъянынъ башыны кетирмесини буюрды. Джеллят зиндангъа барып, Ягъянынъ башыны кести

²⁸ве табакъ устюнде кетирип, къызгъа берди; къыз исе оны анасына алып кетти.

²⁹Ягъянынъ шегиртлери бу хаберни эшитип, онынъ джеседини келип алдылар ве дефн эттилер.

³⁰Эльчилер Исанынъ янына къайтып, насыл ишлер япкъанларыны, халкъкъа нелер огреткенлерини айтып бердилер.

³¹Иса оларгъа: — Энди исе, тынч ве адам чокъ олмагъан бир ерге барынъыз да, бир озюнъиз къалып, раатланынъыз, — деди, чюнки келип-кеткенлернинъ чокълугъындан оларнынъ аш ашамагъа биле вакъты ёкъ эди.

³²Иса шегиртлеринен къайыкъкъа минип, адам олмагъан бир ерге ёл алды.

³³Амма адамлар оларнынъ кетеяткъанларыны корьдилер, ве чокъ адамлар Исаны таныдылар. Якъын шеэрлернинъ сакинлери джаяв ёлгъа чыкъып, Исанен шегиртлери бараяткъан ерге ялыдан чапып, олардан эвель етип кельдилер.

³⁴Иса къайыкътан чыкъкъанда, адамларнынъ чокълугъыны корип, оларны аджыды. Чюнки олар чобансыз къойларгъа ошай эдилер. Иса оларгъа чокъ шейлерни огретип башлады.

³⁵Баягъы вакъыт кечкен сонъ, шегиртлери Исанынъ янына келип: — Бу ерде кимсе яшамай экен, эм энди кеч олды.

³⁶Халкъны йибер, этрафтаки койлерге барып, озьлерине аш сатын алсынлар, чюнки оларнынъ ашамагъа ич бир шейлери ёкъ, — дедилер.

³⁷Иса исе: — Сизлер оларгъа аш беринъиз! — деди. — О къадар пара къайдан алайыкъ? Бу адамларны тойдурмакъ ичюн, бир чувал акъча [3] керек! — дедилер Онъа.

³⁸Иса: — Не къадар отьмегинъиз бар? Барып бакъынъыз, — деди. Олар бакъып келип: — Беш дане отьмек ве эки дане балыкъ бар экен, — дедилер.

³⁹Иса шегиртлерине халкъны топ-топ этип ешиль отлар устюне отуртмакъны буюрды.

⁴⁰Адамлар юзер ве эллишер олып, группаларнен отурдылар.

⁴¹Иса беш отьмекнен эки балыкъны алды ве козьлерини коклерге котерип шукюр дувасыны окъуды. Отьмеклерни болип, адамларгъа даркъатмакъ ичюн шегиртлерине берди. Эки балыкъны да эписине болип берди.

⁴²Эр кес ашап тойды.

⁴³Сонъ артып къалгъан отьмек парчаларынен ве балыкъларнен даа он эки сепет топладылар.

⁴⁴Отьмек ашагъанларнынъ арасында тек акъайлардан беш бинъ олгъан.

⁴⁵Бундан сонъ, Иса шегиртлерине, тез-тез къайыкъкъа отурып, гольнинъ къаршы ялысындаки Бетсайда шеэрине Ондан эвель кечмеге буюрды. Озю исе адамларны йибереджек эди.

⁴⁶Халкънен сагълыкълашкъан сонъ, Иса дува окъумагъа дагъгъа чыкъты.

⁴⁷Акъшам олгьанда, къайыкъ энди гольнинъ ортасында эди, Иса исе ялынъыз Озю ялыда къалды.

⁴⁸Ель шегиртлернинъ къайыгъына къаршы эсе эди. Иса оларнынъ къайыкъта ельге къаршы ялдап къыйналгъанларыны корип, танъ атмаздан О, сув устюне басып, шегиртлери тарафкъа ёл алды. Оларгъа якъынлашып, янларындан кечип кеткен киби олды.

⁴⁹Шегиртлер исе голь устюнде юрген Исаны корип, Оны хаялет беллеп, къычырышып башладылар.

⁵⁰Оны корьгенде эписининъ юреклери къоркъудан ойнады. Амма Иса шу ань оларгъа: — Джесюр олунъыз! Бу — Меним! Къоркъманъыз! — деди.

⁵¹Шойле дегенинен, барып къайыкъкъа чыкъты. Шу дакъкъасы ель де тынды. Бу шей шегиртлерни даа бетер шашырды.

⁵²Чюнки олар отьмекнен олып кечкен аджайип адисени анъламадылар, юреклери де ачылмагъан эди.

⁵³Гольни кечип, олар Геннесаретте ялыгъа етип кельдилер ве анда токътадылар.

⁵⁴Къайыкътан тюшкенлеринен, адамлар оларны таныды.

⁵⁵Тезден бу хабер бутюн этрафкъа даркъалды. Исанынъ къайда олгъаныны эшиткенлер, хасталарны тёшеклер устюнде котерип кетире эдилер.

⁵⁶О къайда бармаса да — койлерде, шеэрлерде — адамлар хасталарны ачыкъ мейданларгъа чыкъарып яткъыза эдилер. Ондан исе, урбасынынъ бир этегине тиймек ичюн рухсет сорай эдилер. Онъа къол тийдирип олгъанлар эписи сагълам ола эдилер.