Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Марк 7 Bible Online

Марк 7 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Марк 7

¹Исагъа Ерусалимден бир къач Къанун оджасы ве фериселер кельдилер.

²Олар, Исанынъ шегиртлеринден базылары кирли къолларынен, я да эллерини ювмайып, отьмек ашагъанларыны корьгенлер.

³Фериселер ве эписи еудийлер баба-деделерининъ урф-адетлерини сакълап, къолларыны яхшы этип ювмагъандже, аш ашамагъа отурмагъанлар.

⁴Базаргъа барып кельген сонъ да, башта ювуналар, сонъ аш ашайлар. Шунынънен, пиалалар, бардакълар, бакъыр чанакъ-чёльмеклерни ве ятакъларны ювып, даа чокъ адетлерни кутелер.

⁵Фериселер ве Къанун оджалары Исадан: — Сенинъ шегиртлеринъ баба-деделеримизнинъ адетлерини не ичюн сакъламайлар? Не ичюн ювулмагъан къолларынен отьмек ашайлар? — деп сорадылар.

⁶Иса оларгъа шойле джевап берди: — Экиюзьлюлер! Ешая пейгъамбернинъ Язысында сизлер акъкъында айткъан сёзлери пек яхшы экен: «Бу халкъ Мени тильнен урьмет эте, юреклери исе Менден пек узакъ.

⁷Бошуна Манъа табына олар, инсан эмирлерини берип огретелер».

⁸Сиз Алланынъ эмирини быракъып, инсан урф-адетлерини тутасыз.

⁹Усталыкънен Алланынъ эмирини четке чекип ташлайсыз да, озь урф-адетлеринъизни кутесиз, — деди Иса.

¹⁰— Муса пейгъамбер шойле айткъан эди: «Бабасыны я да анасыны къаргъагъан адам ольдюрильсин».

¹¹Амма сиз: «Эгер бир адам ана я да бабасына: „Меним санъа береджек ярдымым — къурбан, Аллагъа багъышлангъан бахшыш”, — десе,

¹²о ана-бабасына ич бир яхшылыкъ япмаса да ола», — дейсиз.

¹³Шунынънен, сиз озюнъизнинъ урф-адетлеринъизнен Алланынъ Сёзюни ёкъ этесиз. Бунъа ошагъан даа чокъ шейлер япасыз.

¹⁴Сонъ Иса бутюн халкъны янына чагъырып, шойле деди: — Эпинъиз Мени динъленъиз де, айткъанларымны анъламагъа тырышынъыз!

¹⁵[15-16] Тышарыдан инсан ичине кирген ич бир шей оны арам этип оламай. Аксине, адамнынъ ичинден чыкъкъан шей оны арам эте.

¹⁷Иса, адамларнынъ арасындан чыкъып, эвге кирген сонъ, шегиртлери Ондан бу кинаели икяенинъ манасыны сорадылар.

¹⁸О оларгъа: — Гъалиба сиз де ойле акъылсызларсынъыз? — деди. — Тышарыдан адамнынъ ичине кирген ич бир шей оны арам этип оламагъаныны анъламайсызмы?

¹⁹Бу шейлер адамнынъ юрегине дегиль, ашкъазанына кире ве аякъёлгъа кете. Бунынънен Иса эписи ашларны элял этти.

²⁰Сонъ О: — Адамнынъ ичинден чыкъкъан шейлер исе оны арам этелер, — деди.

²¹— Чюнки ичтен, я да инсаннынъ юрегинден яман фикирлер, ороспулыкъ, хырсызлыкъ, адам ольдюрюви,

²²аиле садыкълыгъыны бозув, ачкозьлюлик, яманлыкъ, алдав, ахлякъсызлыкъ, пахыллыкъ, куфюр сёзлер, менменлик, акъылсызлыкъ чыкъа.

²³Мына бу яманлыкъларнынъ эписи адамнынъ ичинден чыкъып, оны арам этелер.

²⁴Иса шу ерден чыкъып, Тир шеэри тарафкъа кетти. Анда О, бир эвге кирди ве буны ич кимсе бильмегенини истей эди, амма эп бир гизленип оламады.

²⁵Къызыны джин ургъан бир къадын, Иса акъкъында эшитип, тез-тез келип, Онынъ аякълары тюбюне йыкъылды.

²⁶Бу къадын Сурие-Феникеден олгъан ве еудий дегиль экен. Исагъа риджа этип, къызындан шейтанны къувып чыкъармасыны истеди.

²⁷Иса исе онъа: — Башта балалар тойсун. Балалардан отьмекни алып, копеклерге ташламакъ яхшы дегильдир, — деди.

²⁸Къадын Онъа: — Лафынъ догъру, Оджам, лякин копеклер де балалардан софра тюбюне тюшкен отьмек уфакъларыны ашайлар да, — деп джевап берди.

²⁹Иса къадынгъа: — Эвинъе бар, бу сёзлеринъ ичюн къызынъдан шейтан чыкъып кетти, — деди.

³⁰Къадын эвине кельгенде, къызыны, шейтандан къуртулып, тёшекте яткъаныны корьди.

³¹Сонъ, Тир шеэринден къайткъанда, Иса Сидон шеэринден кечип, Он Шеэр тарафындан Галилея голюне барып чыкъа.

³²Исанынъ огюне бир сагъыр тильсизни кетирип, онъа къолларыны тийдиргенини истейлер.

³³Иса оны адамлар арасындан алып чыкъып, бир четке чеке де, пармакъларыны онынъ къулакъларына тыкъа, сонъ тюкюрип, хастанынъ тилине тийдире.

³⁴Ондан сонъ кокке бакъып, агъыр нефес алып: — Эффата! — деди. Бу сёзнинъ манасы «Ачыл!» демектир.

³⁵Шу дакъкъасы о адамнынъ къулакълары ачылды, тили къыбырдап башлады, ве айткъан сёзлери анълашылды.

³⁶Иса: — Бу аджайип шей акъкъында кимсеге айтманъыз, — деп буюрды. Амма О, не къадар: «Айтманъыз», — десе де, халкъ даа чокъ айтып юре эди.

³⁷Оларнынъ шашкъанларынынъ сынъыры ёкъ эди. — О, эр шейни яхшы япа, сагъырларны эшиттире, тильсизлерни исе лаф эттире, — дей эди олар.