Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Лука 1 Bible Online

Лука 1 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Лука 1

¹Арамызда олып кечкен вакъиалар акъкъында чокъ адам икяе этмеге тырышты.

²Баштан шаатлары ве Сёзнинъ хызметчилери олгъан адамлар бу малюматны бизге бильдирди.

³Бойлеликнен, мен де, эписини баштан башлап гъайретнен огренген сонъ, бу вакъиаларны санъа, урьметли Теофил, бирер-бирер язып бермек къарарына кельдим.

⁴Шунынънен, санъа берильген талимат акъикъий олгъаныны сен анъларсынъ.

⁵Еудиенинъ падишасы Ироднынъ куньлеринде Авиянынъ болюгинден Зекарья адлы бир руханий бар эди. Онынъ Элизабет адлы апайы Харун союндан эди.

⁶Олар экиси Алланынъ огюнде инсафлы адамлар олып, Раббининъ эписи эмир ве къанунларыны къатиен тута эдилер.

⁷Лякин оларнынъ балалары ёкъ эди, чюнки Элизабет къысыр ве олар экиси де энди къартайгъан эдилер.

⁸Куньлернинъ биринде Зекарья, болюгининъ невбетинде, Аллагъа ибадет эте эди.

⁹Руханийлернинъ адети боюнджа джереп чекип, Зекарья Алланынъ Сарайына кирмеге ве къокъулы отларны якъмагъа меджбур эди.

¹⁰Бутюн халкъ исе, къокъулы отларны якъкъан вакъытта тышарыда турып дува окъуй эди.

¹¹Бирден Алланынъ мелеги пейда олды, о, къокъулы отлар якъыладжакъ ернинъ онъ тарафында турды.

¹²Мелекни корьген Зекарья шашмалады ве къоркъты.

¹³Амма мелек онъа: — Къоркъма, Зекарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, — деди.

¹⁴О санъа къуванч ве буюк севинч береджек, ве чокъ адам онынъ догъгъанына къуванаджакълар,

¹⁵чюнки о, Раббининъ козюнде улу оладжакъ, шарап ве ички ичмейджек, даа анасынынъ къарнында олгъанда, о, Мукъаддес Рухкъа толаджакъ.

¹⁶Исраиль халкъындан чокъларыны о, оларнынъ Раббисине, Аллагъа къайтараджакъ.

¹⁷Ильяснынъ руху ве къудретине толып, о, Раббиден эвель кетеджек, бабаларнынъ юреклерини балаларына бакътырып, бойсунмагъанларны инсафлы ёлгъа къайтараджакъ ве яхшы азырландыргъан халкъны Раббиге теслим этеджек.

¹⁸Зекарья мелекке: — Я мен буны насыл биледжем? Чюнки мен къартым, апайым да энди баягъы яшында бар, — деди.

¹⁹Мелек онъа шойле джевап берди: — Мен — Алланынъ огюнде тургъан Джебраилим. О, мени сеннен лаф этмек ве бу къуванчлы хаберни санъа бильдирмек ичюн ёллады.

²⁰Мен санъа айткъаным озь вакътында оладжакъ. Амма меним сёзлериме инанмагъанынъ ичюн, сенинъ тилинъ тутуладжакъ, ве бу шейлер мейдангъа кельмегендже, лаф этмейджексинъ.

²¹Шу вакъыт халкъ Зекарьяны беклей ве онынъ Алланынъ Сарайында бу къадар чокъ отургъанына шашкъан эди.

²²Сонъ о чыкъты, лякин лаф этип оламады. Халкъ, о анда руя корьгенини анълады. О оларгъа къолларынен ишаретлер этти, озю исе тильсиз олып къалды.

²³Хызмет вакъты биткен сонъ, Зекарья эвине къайтып кельди.

²⁴Бундан сонъ онынъ апайы Элизабет юклю олды ве биринджи беш ай ичинде эвден чыкъмады.

²⁵О: «Буны мен ичюн Рабби япты. О, мен адамлардан корьген масхаралыкъны устюмден алмагъа истеди», — дей эди.

²⁶Алтынджы ай кельгенде, Алла Джебраиль мелекни Галилеяда ерлешкен Назарет шеэрине,

²⁷Давутнынъ союндан олгъан Юсуф адлы адамгъа нишанлы олгъан бир къызгъа ёллады. Къызнынъ ады Мерьем эди.

²⁸Онынъ янына келип, о: — Селям санъа, эй хайыр корьген! Рабби сеннен! — деди.

²⁹Мерьем шашмалады, чюнки мелек онъа берген селямнынъ манасы не анълаткъаныны бильмей эди.

³⁰Мелек онъа: — Къоркъма, Мерьем! Сен Алланынъ хайырыны таптынъ!

³¹Сен юклю оладжакъсынъ, Огъул кореджексинъ ве Онынъ адыны «Иса» къояджакъсынъ.

³²О улу оладжакъ, Оны «Юдже Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар, Алла Оны Давут дедесининъ тахтына отуртаджакъ,

³³О, Якъупнынъ союна эбедиен Падиша оладжакъ, ве Онынъ падишалыгъынынъ сонъу олмайджакъ, — деди.

³⁴Мерьем исе мелектен: — Бойле шей олурмы? Мен даа акъай корьмедим! — деп сорады.

³⁵Мелек онъа: — Санъа Мукъаддес Рух энеджек, ве Юдже Алланынъ къудрети сени къаплайджакъ. Шунынъ ичюн сенден догъаджакъ Бала азиз оладжакъ — Оны «Алланынъ Огълу» деп адландыраджакълар.

³⁶Мына, озь союнъ Элизабет, къарт олса да, алтынджы ай юклю олып, бала беклей. Амма онъа къысыр дей эдилер.

³⁷Алланынъ япып оламагъан иши ёкъ, — деди.

³⁸— Мен Раббининъ къулум, эр шей дегенинъ киби олсун, — деди Мерьем. Сонъ мелек ондан кетти.

³⁹Бундан сонъ Мерьем бирден аджеле алда дагълы топрагъына, Еудиенинъ бир шеэрине ёл алды.

⁴⁰О Зекарьянынъ эвине кельди ве Элизабетнен селямлашты.

⁴¹Элизабет Мерьемнинъ селямыны эшиткенинен, онынъ ичиндеки бала секирди, ве Элизабет Мукъаддес Рухнен толды.

⁴²О, кучьлю сеснен: — Сен къадынлар арасында энъ шуретлисинъ! Сенинъ къарнынъдаки бала да шуретли!

⁴³Мен ким экеним де, Эфендимнинъ анасы манъа кельди?

⁴⁴Сенинъ сесинъ къулагъыма еткенинен, ичимдеки бала къуванып секире башлады.

⁴⁵Алланынъ айткъан сёзлери ерине келеджегине инангъан къадын бахтлыдыр!

⁴⁶Мерьем исе деди: — Меним джаным Раббини шуретлей!

⁴⁷Рухум меним Къуртарыджым олгъан Аллада буюк къуванч тапты,

⁴⁸чюнки О, къулунынъ алчакъгонъюллигини корьди. Шимдиден сонъ адамларнынъ бутюн несиллери манъа «бахтлы» дейджеклер,

⁴⁹чюнки Къудретли Алла мен ичюн улу шей япты. Онынъ ады мукъаддес!

⁵⁰Несильден-несильге Оны урьмет эткенлерге О, мерамет эте.

⁵¹Озюнинъ къудретли къолуны узатты да, юрегинде кибир фикирлери олгъанларнынъ эписини дагъытты.

⁵²Укюмдарларны тахтларындан алып ташлады, алчакъгонъюллилерни исе юксельтти.

⁵³Ач олгъанларгъа яхшы шейлерни берди, зенгинлерни исе бом-бош ёллады.

⁵⁴[54-55] Аталарымызгъа, Ибраимге ве онынъ эвлядына эбедиен мераметли олмагъа сёз бергенини хатырлады ве Озь къулуна Исраильге ярдымгъа кельди.

⁵⁵

⁵⁶Мерьем учь ай къадар Элизабетнинъ янында къалды. Сонъ озюнинъ эвине къайтып кельди.

⁵⁷Элизабетнинъ бала тападжакъ вакъты кельди, ве о огълан догъурды.

⁵⁸Онынъ къомшулары ве сой-соплары, Рабби онъа бойле буюк мерамет япкъаныны эшитип, онен берабер къувана эдилер.

⁵⁹Секизинджи куню баланы сюннет этмеге кельдилер ве онынъ адыны, бабасынынъ ады киби, «Зекарья» къоймагъа истедилер.

⁶⁰Амма анасы бунъа: — Ёкъ, онынъ ады Ягъя оладжакъ, — деди.

⁶¹Онъа: — Сенинъ союнъ арасында бойле ады олгъан ич кимсе ёкъ да, — дедилер,

⁶²ве баланынъ бабасындан ишаретлернен, онъа насыл ад бермеге истегенини сорадылар.

⁶³Зекарья, язув тахтачыгъыны сорап: «Онынъ ады „Ягъя”», — деп язды. Эр кес шашып къалды.

⁶⁴Шу ань Зекарьянынъ агъзы ачылды, ве тили чезильди. О, лаф этип башлады ве Аллагъа шукюр этти.

⁶⁵Эписи къомшулар пек къоркътылар. Бутюн дагълы Еудие топрагъында эписи бу вакъиалар акъкъында лаф эттилер.

⁶⁶Буны эшиткенлер эписи тюшюнджеге далып, ичинден: «Бу бала ким олур экен?» — дей эдилер. Эм керчек, онен Рабби бар эди.

⁶⁷Баланынъ бабасы Зекарья Мукъаддес Рухкъа толып, пейгъамберлик этти:

⁶⁸— Исраильнинъ Алласыны, Раббимизни шуретленъиз, чюнки О, Озь халкъына ярдымгъа кельди ве оны азат этти!

⁶⁹[69-70] Къадимий заманларда азиз пейгъамберлерининъ бильдиргенине коре, О бизге Озюнинъ къулу Давутнынъ союндан къудретли Къуртарыджыны ёллады.

⁷⁰

⁷¹О — душманлардан ве нефрет эткенлернинъ эписинден бизим къуртулышымыз.

⁷²Оны ёллагъанда, О, баба-деделеримизге мерамет этти ве Озюнинъ мукъаддес васиетини,

⁷³[73-75] атамыз Ибраимге берген антыны хатырлады. О бизге, биз душманларымызнынъ къолундан къуртулып, кимседен къоркъмайып, азиз ве инсафлы олып, омрюмиз боюнджа Онъа ибадет этип олурмыз, деп ант этти.

⁷⁴

⁷⁵

⁷⁶Санъа исе, балам, «Юдже Алланынъ пейгъамбери» дейджеклер, чюнки Раббиден эвель кетип, Онынъ ёлуны азырлайджакъсынъ

⁷⁷ве Онынъ халкъына, къуртулыш гуналарнынъ багъышланувына багълы олгъаны акъкъында хабер даркъатаджакъсынъ.

⁷⁸Бизим Алламызнынъ буюк мерамети ичюн бизге юксеклерден айдын шефакъ келеджек,

⁷⁹къаранлыкъ ве олюм кольгеси тюбюнде яшагъанларны ярыкълатаджакъ ве бизге барышыкъ ёлуны косьтереджек, — деди.

⁸⁰Бала исе осип, рухунен къуветленди. Исраиль халкъы алдына чыкъаджакъ вакъты кельмегендже, сахрада яшады.