Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Лука 10 Bible Online

Лука 10 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Лука 10

¹Бундан сонъ Рабби даа етмиш эки адам сайлап айырды да, Озю бармагъа истеген эписи шеэрлер ве ерлерге оларны экишер-экишер Озюнинъ огюнден ёллады.

²О, оларгъа бойле деди: — Ашлыкъ чокъ, ишчилер исе аз. Озь ашлыгъыны ораджакъ ишчилерни даа ёлласын деп, ашлыкънынъ Саибине ялваранъыз.

³Барынъыз! Къашкъырлар арасына сизни къозулар киби ёллайым.

⁴Янынъызгъа не акъча кисеси, не торба, не де аякъкъап алынъыз. Ёлда ич кимсеге селям берменъиз.

⁵Къайсы эвге кирсенъиз, башта: «Эвинъизге барышыкъ олсун», — денъиз.

⁶Эгер о ерде барышыкъ севген адам яшаса, барышыгъынъыз онъа къаладжакъ. Олмаса исе — сизге къайтып келеджек.

⁷Бу эвде къалынъыз ве оларда олгъаныны ашап-ичинъиз, чюнки чалышкъан адам акъкъыны алмагъа ляйыкътыр. Эвден-эвге кечип юрменъиз.

⁸Бир де бир шеэрге кельгенинъизде, сизге хошкельди айтсалар, не берселер ашанъыз,

⁹оларнынъ хасталарыны тедавийленъиз ве: «Алланынъ Падишалыгъы энди янынъызда!» — денъиз.

¹⁰Эгер де бир шеэрге кельгенинъизде, сизни къабул этмеселер, о шеэрнинъ сокъакъларындан кечип, шу сёзлерни айтынъыз:

¹¹«Шеэринъизде аякъларымызгъа япышкъан тозны биле къакъып, озюнъизге къалдырып кетемиз. Амма бунъа бакъмадан, билинъиз: Алланынъ Падишалыгъы энди янынъызда».

¹²Сизге айтам: о куню Содом шеэрининъ алы о шеэрден енгильдже оладжакъ.

¹³Сенинъ алынъ беля, эй Хоразин! Сенинъ алынъ беля, эй Бетсайда! Чюнки сизлерде олгъан аджайип шейлер Тир ве Сидон шеэрлеринде олгъан олса, олар чокътан чувал токъумасына сарылып, устьлерине куль сепип, отурып тёвбе этер эдилер.

¹⁴Шунынъ ичюн, Ахирет кунюнде Тир ве Сидоннынъ алы сизинъкиден енгильдже оладжакъ.

¹⁵Сен де, Кафарнаум, сен кокке юкселирсинъми? Ёкъ! Сен олюлер дюньясына тюшип кетерсинъ!

¹⁶Сизни динълеген адам Мени динълей. Сизни ред эткен адам исе Мени ред эте. Мени ред эткен исе, Мени Ёллагъанны ред эте.

¹⁷Етмиш эки шегирт къуванчнен къайтып кельдилер. Олар: — Рабби, Сенинъ адынъ ичюн, бизге джинлер биле бойсуналар! — дедилер.

¹⁸Иса оларгъа: — Мен Иблисни коклерден яшын киби тюшкенини корьдим.

¹⁹Мына, Мен сизге йыланлар ве акъреплер устюне басмагъа ве душманнынъ бутюн кучю устюнден укюм бердим. Ич бир шей сизге зарар эталмай.

²⁰Амма джинлер сизге бойсунгъанына къуванманъыз, сизинъ адларынъыз коклерде язылгъанына къуванынъыз! — деди.

²¹Шу ань Иса, Мукъаддес Рухта пек къуванды ве: — Бабам, кок ве ернинъ Раббиси! Шуретлейим Сени, чюнки Сен шуны акъыллылар ве бильгилилер ичюн гизли эттинъ, кучюк балаларгъа исе ачтынъ! Эбет, Бабам, Сенинъ эйи ираденъ шойле эди! — деди.

²²— Бабам эр шейни Манъа берди. Огълунынъ ким олгъаныны Бабасындан гъайры кимсе бильмей, Бабанынъ ким олгъаныны да Огълундан ве Огълу ачмагъа истеген адамдан гъайры кимсе бильмей, — деп девам этти Иса.

²³Сонъ шегиртлерине айланып, тек оларгъа: — Корьгенинъизни корьген козьлер бахтлыдыр.

²⁴Сизге айтам: пек чокъ пейгъамбер ве падишалар сиз корьгенинъизни корьмеге истедилер, лякин корьмедилер, сиз эшиткенлеринъизни эшитмеге истедилер, лякин эшитмедилер, — деди.

²⁵О вакъыт бир Къанун оджасы пейда олды. О, Исаны сынамакъ ичюн, Онъа суаль берди: — Оджа, эбедий аят къазанмакъ ичюн не япайым? — деди.

²⁶Иса онъа: — Я бу акъта Къанунда не айтылгъан? Сен анда не окъуйсынъ? — деди.

²⁷О адам джевап берип: — «Рабби-Таалянъны бутюн юрегинънен, бутюн джанынънен, бутюн къуветинънен ве бутюн акъылынънен сев», ве «башкъа адамны озюнъни севгенинъ киби сев», — деди.

²⁸Иса онъа: — Догъру джевап бердинъ. Бойле япсанъ — яшарсынъ, — деди.

²⁹Амма о адам, озюни акъламакъ ичюн, Исадан: — Я якъын адамым кимдир? — деп сорады.

³⁰Иса онъа бойле джевап берди: — Бир адам Ерусалимден Ерихонгъа кеткенде, айдутларнынъ къолуна тюше. Олар ёлджунынъ урбасыны алалар, оны котеклейлер ве олю алында къалдырып кетелер.

³¹Ойле олды ки, шу ёлдан бир руханий кете экен. Амма о адамны корьгенинен, башкъа тарафкъа кечип кете.

³²О ерден кечкен бир левийли де шойле япа: яралы яткъан ерге барып, оны коре ве ёлнынъ башкъа тарафындан кечип кете.

³³Кене шу ёлдан кечкен бир самариели о гъарипнинъ яткъан ерине келип, оны коре ве аджый.

³⁴О, онынъ янына бара да, яраларыны шарапнен юва ве зейтюн ягъынен ягълап, багълап къоя. Сонъ оны озь къатырынынъ аркъасына отуртып, мусафирханеге алып бара ве анда да бакъып тура.

³⁵Эртеси куню, озь ёлуна чыкъкъанда, мусафирханенинъ саибине эки динар чыкъарып берип: «Бу адамны яхшы бакъ. Эгер бундан зияде масраф этсенъ, мен къайтып кельгенимден сонъ, санъа беририм», — деди.

³⁶Сенинъдже, учевинден къайсы бириси айдутларнынъ къолуна тюшкен адамгъа якъын олды?

³⁷Къанун оджасы: — Онъа мерамет эткен адам, — деп джевап берди. Иса онъа: — Бар да, сен де бойле яп, — деди.

³⁸Озь ёлуны девам эткенде, Иса шегиртлеринен берабер бир койге кирди. Бу ерде Марта адлы бир къадын Онъа эвинде: «Хошкельдинъ», — деди.

³⁹Онынъ Мерьем адлы бир къыз къардашы бар эди. О, Раббининъ аякълары алдында отурып, Онынъ лафларыны динълей.

⁴⁰Марта исе мусафирни сыйламакъ ичюн чапкъалай эди. О, Исанынъ янына келип: — Эфендим, къыз къардашым бутюн ишни манъа къалдыргъанына бакъмайсынъмы? Айтса онъа, манъа ярдым этсин! — деди.

⁴¹Рабби онъа джевап берип: — Марта, Марта, сен чокъ шей акъкъында къайгъырасынъ ве къасевет этесинъ,

⁴²амма керек шей тек бир дане. Мерьем энъ яхшысыны сайлады ве буны ондан тутып алмазлар.