Read Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, Лука 11 Bible Online

Лука 11 - Мукъаддес Китап къырымтатар тилинде, bible

Лука 11

¹Куньлернинъ биринде Иса бир ерде дува окъуй эди. Дуваны окъуп битирген сонъ, шегиртлеринден бири Онъа: — Рабби, Ягъя озь шегиртлерини огреткени киби, бизни де дува окъумагъа огрет, — деди.

²Иса оларгъа: — Дува окъугъанда шойле денъиз: Баба! Сенинъ Мукъаддес Адынъны эр кес сайсын! Сенинъ Падишалыгъынъ кельсин!

³Эр кунь бизге куньделик отьмегимизни бер.

⁴Гуналарымызны багъышла, чюнки биз де озюмизге къаршы гуна [4] япкъан эр бир адамны багъышлаймыз. Бизге ёлдан урулмагъа берме, — деди.

⁵Сонъ Иса оларгъа: — Мына, биринъизнинъ досту бар. Яры геджеде онъа барып: «Достум, манъа учь дане отьмек борджкъа берсе.

⁶Шимди манъа бир достум ёлдан кельди, мен исе онъа бир шей теклиф этип оламайым», — дер.

⁷О исе эв ичинден: «Мени раатсыз этме, къапум энди япыкъ, озюм де балаларымнен тёшекте ятам. Турып санъа отьмек берип оламам», — деп джевап берир.

⁸Сизге догърусыны айтам: озь досту олгъаны ичюн турып бир шей бермесе биле, онынъ исрарлыгъы ичюн, о эп бир турып, истеген шейинъни берир, — деди.

⁹— Мен сизге айтам: соранъыз — сизге бериледжек. Къыдырынъыз — тападжакъсыз. Къапуны къакъынъыз — сизге ачыладжакъ.

¹⁰Чюнки эр бир сорагъан ала, къыдыргъан тапа, такъырдаткъангъа къапуны ачалар.

¹¹Аранъыздан, огълу балыкъ сораса, онъа балыкъ ерине йылан берген баба тапылырмы?

¹²Я да огълу йымырта сораса, онъа йымырта ерине акъреп берирми?

¹³Эгер сиз, яман адамлар, балаларынъызгъа яхшы бир шей бере бильсенъиз, даа да Коклердеки Бабанъыз Ондан сорагъангъа Мукъаддес Рухны багъышлар.

¹⁴Бир кунь Иса тильсизлик джинини къувып чыкъарды. Джин чыкъкъан сонъ, тильсиз адам лаф этип башлады. Халкъ шашты.

¹⁵Амма араларындан базылары: — О, джинлер башлыгъы Беэльзебулнынъ къуветинен джинлерни къувып чыкъара, — дедилер.

¹⁶Башкъалары исе Исаны сынап, Ондан коктен бир бельги косьтергенини талап эттилер.

¹⁷Лякин Иса, оларнынъ фикирлерини билип: — Озь ичинден болюнген эр бир падишалыкъ йыкъылып бошар, ве озь ичинден болюнген эв де йыкъылып кетеджек.

¹⁸Эгер Иблис озь ичинден болюнсе, онынъ падишалыгъы насыл тураджакъ? Сиз исе Меним акъкъымда: «О, Беэльзебулнынъ къуветинен джинлерни къувып чыкъара», — дейсиз.

¹⁹Эгер Мен джинлерни Беэльзебулнынъ ярдымынен къувып чыкъарсам, сизинъ огъулларынъыз джинлерни кимнинъ ярдымынен къувып чыкъара экен? Олар сизни укюм этерлер!

²⁰Эгер Мен Алланынъ къуветинен джинлерни къувып чыкъарсам, демек, Алланынъ Падишалыгъы сизлерге етип кельген.

²¹Кучьлю адам силяланып озь эвини къаравулласа, онынъ мал-мулькю хавф астында олмаз.

²²Амма ондан даа кучьлюси онъа уджюм этсе ве оны енъсе, о ишангъан силяны тутып алыр ве басып алгъан мал-мулькюни болер.

²³Ким Меннен олмаса, Манъа къаршыдыр. Ким Меннен берабер джыймаса, о дагъыта.

²⁴Арам рух инсандан чыкъкъан сонъ, сувсуз ерлерде быралкъыланып юре, озюне раатланмагъа ер къыдыра ве тапмайып, озюне: «Мен чыкъкъан эвиме къайтып барайым да», — дей.

²⁵Къайтып кельгенде исе, эвини сипирильген ве джыйыштырылгъан алда тапа.

²⁶О вакъыт джин бара да, озюнинъ янына башкъа, даа бетер еди джинни ала ве оларнен эвге кирип ерлеше. Сонъра, о адамнынъ алы эвелькинден бетер ола.

²⁷Иса бу сёзлерни айткъанда, халкъ арасындан бир къадын къычырып: — Сеннен юклю олгъан ве Сени кокюснен эмиздирген апай бахтлыдыр! — деди.

²⁸Иса онъа: — Мен шойле дер эдим: Алланынъ сёзюни динълеп, оны беджергенлер бахтлылар! — деп джевап берди.

²⁹Исанынъ чевре-четинде адамлар топланып эп арта эдилер. О, оларгъа мураджаат этип бойле деди: — Бу несиль — яман несильдир! Олар бельги талап этелер, амма Юнуснынъ бельгисинден гъайры оларгъа башкъа бельги берильмейджек.

³⁰Юнус Ниневе шеэринде яшагъанлар ичюн насыл бельги олгъан олса, Инсан Огълу да бу несиль ичюн шойле оладжакъ.

³¹Дженюп къыраличеси Ахирет кунюнде бу несильнинъ адамларынен берабер тирилип, оларны къабаатлайджакъ. Чюнки о, Сулейманнынъ икметли лафларыны динълемек ичюн дюньянынъ о бир четинден кельген. Мында исе Сулеймандан буюкче Сою бар!

³²Ниневе адамлары Ахирет кунюнде бу несильнен берабер турып, оны къабаатлайджакълар, чюнки олар Юнуснынъ огреткенлеринден сонъ тёвбе эттилер. Мында исе Юнустан да буюги бар!

³³Ич кимсе чыракъ якъып, оны гизли ерге я да бир савут тюбюне къоймай. Аксине, киргенлер ярыкъны корьсюн деп, оны шамдангъа къоялар.

³⁴Козь — беденнинъ нурудыр. Эгер сенинъ козюнъ сагълам олса, бутюн беденинъ де ярыкъкъа толу олур. Козьлеринъ яман олса исе, беден де къаранлыкъкъа толу олур.

³⁵Шунынъ ичюн, бакъ, ичинъдеки ярыкъ къаранлыкъ олмасын!

³⁶Эгер бутюн беденинъ ярыкъкъа толу олса, сенде ич бир къара къысым олмаса, чыракъ парылдавынен сени ярыкълаткъан киби, эр бир еринъ яп-ярыкъ олур.

³⁷Иса буны айткъан сонъ, бир ферисе Оны эвине ашамагъа давет этти. Иса онынъ эвине кирип, софра башында ер алды.

³⁸О, аштан эвель абдест алмагъаныны корьген ферисе пек тааджипленди.

³⁹Амма Рабби онъа: — Сиз, фериселер, пиала ве табакънынъ тышыны темизлейсиз, амма ичинъиз саранлыкъ ве яманлыкъкъа толу.

⁴⁰Акъылсызлар! Эм тышыны, эм ичини бир Яратыджы яратмадымы?

⁴¹Джан-юректен садакъа беринъиз, сонъ эр шей сиз ичюн элял олур! — деди.

⁴²— Эй фериселер, алынъыз беля! Сиз нане, седеф оту ве эписи башкъа ешилликлернинъ он пайдан бир пайыны бересиз, амма адалет ве Алла севгиси акъкъында унутасыз! Буларнынъ бирисини беджере турып, экинджисини де унутмамакъ керек.

⁴³Эй фериселер, алынъыз беля! Чюнки сиз синагогаларда энъ сайгъылы ерде отурмакъны ве базар мейданларында халкътан урьметли селям алмакъны севесиз.

⁴⁴Алынъыз беля! Сиз корюнмеген къабирлер кибисиз: адамлар сезмейип, оларнынъ устюнден басып кечелер.

⁴⁵О вакъыт Къанун оджаларындан бириси Исагъа джевап берип: — Оджа, бу сёзлерни айтып, бизим джанымызны да агъыртасынъ, — деди.

⁴⁶Иса исе: — Эй Къанун оджалары, сизинъ де алынъыз беля! Сиз агъыр юклерни инсанларгъа юклейсиз, озьлеринъиз исе, оларгъа ярдым этмек ичюн пармакънен биле къыбырдатмайсыз.

⁴⁷Алынъыз беля! Сиз, бабаларынъыз ольдюрген пейгъамберлерге дюрбелер къурасыз.

⁴⁸Шунынънен бабаларынъызнынъ япкъанларына шаат ве оларнен разы оласыз, чюнки олар пейгъамберлерни ольдюргенлер, сиз исе шу пейгъамберлерге дюрбелер къурасыз!

⁴⁹Онынъ ичюн Алланынъ икмети шойле деген: «Мен оларгъа пейгъамберлер ве хаберджилерни ёлларым. Олардан базыларыны ольдюреджеклер, базыларыны къуваджакълар.

⁵⁰Дюнья яратылгъанындан берли эписи пейгъамберлернинъ тёкюльген къаны ичюн бу несильге джеза олсун,

⁵¹Хабильнинъ къанындан башлап, къурбан еринен Алланынъ Сарайы арасында ольдюрильген Зекарьянынъ къанына къадар». Эбет, сизге айтам: эр шей ичюн бу несиль джевап береджек!

⁵²Эй Къанун оджалары, алынъыз беля! Сиз бильги анахтарыны къолгъа алдынъыз, лякин къапугъа озьлеринъиз де кирмединъиз, кирмеге истегенлерни де къоймадынъыз, — деди.

⁵³Сонъ Иса шу ерден кетти. Къанун оджалары ве фериселер исе, Онъа душманлыкънен бакъып, бир чокъ суаль бердилер,

⁵⁴чюнки олар Исаны айткъан сёзюнде тутмагъа гъайретнен тырыштылар.